Just a bite, but do not worry I dont do your anything.

De schemer van een vroege ochtend wekte een slapende persoon die naast zijn beste vriend en vampier lag. Samen waren ze er van overtuigt dat ruzie tussen alle rassen geen optie was, maar zijn blik gleed door de kamer en hij zag tot zijn vreugde dat Vik nu niet aanwezig was. Jack sloeg zijn benen over de rand van het bed en hij liep richting de keuken en trok de koelkast open. Nee he? Even zuchten hij zacht. Geen bloed meer in voorraad dat kreeg je als je met zijn tweeén in 1 huis woonde!!! Jack rechten zijn rug en hij liep weer terug maar nu richting de woonkamer. Waar Jack een nieuw boek had liggen die met dezelfde titel van het boek was die Alyce hem gevraagd had gehad in de bied. Jack was namelijk nieuwschierig naar wat voor info hij over Loki erin kon vinden? Erik kon zichzelf niet zo goed in bedwang houden als Jack dat kon, maar dat was nog niet de reden om hongerig bloed in het ziekenhuis weg te halen! Erik wurmde op het bed en voelde dat Jack niet naast hem lag waardoor hij wakker werd. 'Jack?' vroeg hij lichterlijk onzeker, maar toen hij Jack antwoordend hoorde kreunen gleed Erik uit bed en liep naar hem toe. 'Voor je vragen gaat stellen! Nee we hebben geen bloed meer in huis, maar weer gerust ik ga zodadelijk halen.' zei Jack terwijl Erik met een vragende blik in zijn ogen hem aan keek. Erik knikte begrijpend en wist dat hij wachten moest, maar dat Jack hem nu even nodig had. Erik kende die routine nu wel als er geen bloed in huis was zou Jack even wat van zijn nog resterende bloed drinken om niet hongerig wat te gaan halen, maar Jack wist ook dat Erik dan beter zijn best moest doen om stil te moeten blijven in het huis. Erik bood hem zijn hals aan en Jack streelde die eerst en glimlachte lichtjes dankbaar naar Erik. Jack was zijn maker en Erik gehoorzaamde hem blindelings. Hun vroegere vriendschap had tot het punt geleid dat Erik Jack vroeg om hem net als hem te maken en een vampier te worden. Jack boog zich naar Erik toe en trok hem lichtjes naar zich toe door zijn arm achter de rug van Erik te plaatsten en zijn andere vrije hand het hoofd van Erik te steunen. Zijn tanden boorde zich in de hals van Erik die even pijnlijk kreunde en laten genoot van de beet. Jack nam altijd net genoeg en hij legde Erik zachtjes neer. 'Ik ben terug voor je het weet.' zei hij in een hese fluistering en Erik knikte licht voor Jack de wondjes schoonlikte en ze zag verdwijnen. Daarna stond hij op en liep het huis uit. Erik keek hem na en wenste dat hij eens met Jack mee zou mogen naar het ziekenhuis voor het geval hij ooit alleen zou zijn. Jack zuchten licht en begon te rennen richting het dichtbij zijnde ziekenhuis. Hij had altijd genoeg geld bij zich om voor die zakken te betalen, maar dat wist niemand ankel hij, Vik en Erik.

(Alyce)

Het was vroeg in de ochtend maar Alyce kon maar geen slaap vatten. Haar spieren deden pijn. Ze had de vorige dag de hele dag met Loki getraind. Het was zwaar maar het deed haar ergens wel denken aan hoe ze vroeger met haar vader ging oefenen, 1 keer per week hadden ze een dagje, vader dochter. waar hij haar allemaal dingen ging leren over de natuur. Dus, nu liep ALyce in haar wolven vorm eenzaam door het bos die langzaam steeds lichter werd. Ze keek omhoog naar de vogels die net wakker werden en hun liederen begonnen te spelen. Vermoeid slofte Alyce voor uit en keek soms om zich heen. Mama zou het een prachtig gebied hebben gevonden, vooral omdat de herfst hier zo mooi uitzag. Ze had met Loki over gehad dat ze niet meteen mocht vertellen bij wie ze woonde of wie ze zelf was. Alyce bleef even staan als ze dacht dat ze iets hoorde...

In zijn snelle stappen naar buiten had Jack nog een oude versleten rugzak mee gegrits. Het ding was al een aantalkeer verstelt, maar het deed voorlopig nog dienst genoeg dus waarom weg gooien en een nieuwe nemen? Zijn lichte voetval zou enkel dieren en weerwolven of andere vampiers op te merken zijn. Het ziekenhuis was nu niet ver meer, maar toch ging hij alvast langzamer lopen, want je wist maar nooit of er jagers in de buurt rond hingen? Dit ziekenhuis stond gelukkig aan het vampieren gebied dus zou hij eigenlijk geen weerwolven tegen komen tenzij die geen roedel hadden en rond zwierven. Maar tot nu toe kwam Jack niemand tegen. Gelukkig maar, anders zou hij die buitenwesten moeten slaan! Aan de boomgrens bleef Jack even stil staan, maar hij heeg niet, zijn ademhaling was gewoon normaal, waar ieder mens of weerwolf lichtjes zou staan hijgen als ze getraint hadden. Het ziekenhuis lag in zijn slaperige uur nu. Niemand was nog helder wakker in zijn of haar hoofd en maakte vaker fouten als ze iets zouden doen. Jack liep dood gewoon richting de achterdeur van het ziekenhuis en zag dat die open stond. Verderop stond iemand te roken en stond met zijn of haar rug naar hem toe. Jack glipte naar binnen en trok snel een witte jas aan en liep richting de koeling waar men het bloed ter koelen had liggen voor gebruik. De zuster keek niet op of om toen Jack in zijn witte jas voorbij kwam gelopen en knikte enkel half slaapdronken ter begroeting en Jack knikte als antwoord terug. Het gangenstelsel was in begin heel ingewikkelt geweest, maar nu liep hij er naar toe zonder problemen. Jack zou het zelfs nog kunnen met zijn ogen dicht! Bij de koeling keek hij even van links naar rechts, maar zag niemand. Daarna ging hij naar binnen en liep de rekken na. Negatief bloed liet hij vaak liggen tenzij het een van het zeldzame bloed groep was die waren dan juist lekker. Pocitief was vaak minder zuur of bitter. Die proefte zoeter en dat was veel lekkerder. De rugzak kon maximaal 20 zakken hebben, maar omdat ze dan binnen een maand het bloed dan weer op was probeerde Jack er wat meer in kwijt te kunnen, maar helaas. Dan moest hij misschien maar toch een nieuwe en iets grotere rugzak gaan kopen? Na de rist dicht gemaakt te hebben trok Jack een van de gevonden portomonees die hij vaak genoeg in het bos nog vond en keek even naar de inhoud. Ja dat moest genoeg zijn! Daarna legde Jack hem op het lege rek neer en hees de rugzak op zijn schouders en hing de witte jas na de koeling uit te zijn gelopen in een lege kantine en liep daarna naar de voordeur. Niemand had hem door en weer knikte hij enkel een begroeting nu naar een broerder. De man leek iets scherper, maar nadat Jack hem had toe geknikt leek deze weer bijna weg te zakken in een halve slaap. Jack liep naar buiten en glimlachte zacht. Niemand wist dat hij het steeds was die het bloed weg haalde en er eigenlijk in zijn ogen er voor betaalde. Goed geen van de andere vampiers zouden zoiets doen en zouden het bloed juist weg gehaalt hebben zonder er iets voor achter te laten... Jack verdween in de schaduwen van de bomen en hij iwts dat geld altijd gebruikt kon worden vooral in de ziekenhuizen! Hij liep steeds sneller namaten hij steeds verder van het ziekenhuis weg kwam. Zijn neus pikte een bekende geur op en zijn zachte glimlach werd steeds breder. Alyce moest hier in de buurt rond hangen, maar hij kon Erik ook niet te lang alleen laten, die zou nu vast gek worden van de dorst... Jack ging langzamer lopen en wist dat hij niemand zomaar moest laten schrikken zeker geen weerwolven! 'En zo zien we elkaar weer.' zei Jack met een kleine glimlach toen hij haar gevonden had en rustig de struiken uit kwam gelopen. Maar Erik deed echt zijn best om zich in te houden. Vik was nergens te vinden en Jack bleef wel erg lang weg? Waar bleef hij was hij toch geschoten door een vampierjager? Was hij anders misschien verslonden door een of meerdere weerwolven? Erik kon het niet meer uit houden en moest iets te doen hebben! Hij stond op en liep naar buiten eigenlijk om Jack te zoeken, maar de geur van bloed dreef hem tot erger!!!

Alyce merkte zelf niet echt, maar ze was aan het groeien, eindelijk kwam haar lang gewachte groeispurt en ze had het zelf niet eens door! Haar achterbenen begonnen te groeien en te vervormen zodat het voor haar later makkelijk zou lopen er op. Maar echt veel merkte je er niet van, alleen als je goed keek zou je zien dat haar achterkant iets omhoog stond. Met haar rode kijkers bestuderde ze de omgeving om haar heen. De bladen kregen een herfst tint. Het begon zo mooi te verkleuren. De grijzse wolvin kwispelde lichtjes terwijl ze terug dacht hoe ze met mama altijd de mooiste bladeren ging uitzoeken en daarvan een boeket maakten. Het was altij gezellig geweest, of ze maakte soldaatjes uit eikeltjes. Ja haar moeder was creatief geweest met dat soort dingen. Terwijl haar vader juist soms een dromer was en zijn plek op zocht op een grote berg bladeren om daar in weg te zinken en te lezen. ! 'En zo zien we elkaar weer.' zei Jack met een kleine glimlach. Geschrokken maakte ze een sprongetje naar achter en keek opgelucht toen ze de geur van Jack herkende...jack, de gozer die haar geholpen had met een boek en daarna dacht haar zomaar te kunnen aan raken. Alyce schude haar grijze vacht uit en knikte ter begroeting, ze wist niet of het wel veilig was te veranderen, wat iets in haar zei dat het niet veilig was, dat er gevaar dreigde! Onrustig keek Alyce heen en weer op zoek naar het gevaar...Het was in de buurt, beter gezegd, het kwam in de buurt.

Jack zag hoe ze eerst schrok, maar al snel kwispelde toen ze zijn geur natuurlijk ook rook. Hij zag ook hoe onrustig Alyce was, maar dat was ook niet gek. Hier kon elk moment iets gevaarlijks gebeuren! Hij zag ook dat ze hem toe knikte en Jack wilde zich net bukken om haar beter in haar gezicht te kunnen kijken, maar toen hij iets zag flitsten. Jack bleef meteen stil staan en keek toe hoe die persoon wie het ook was al langs flisten! Zijn snelle bewegingen verrieden dat het een newborn moest zijn. Erik rende tussen de bomen door en zag enkel nog prooi. De twee die hij tegen kwam leken op gewone prooien, maar hij zag niet meteen dat het Jack was. Jack wilde bereid zijn op wat komen ging en schudden zijn rugzak snel van zijn rug en verborg het in een struik waar hij vlakbij stond. Zijn blik ving nog net de laatste beweging op en hij greep de schouders vast en meteen zag hij dat het Erik was. 'Kalm Erik, je bent jezelf niet! Kom tot rust verdring je dorst!' sprak hij streng en iets flikkerde in de ogen van zijn vriend. Erik voelde dat hij tegen gehouden werd, maar was nog niet klaar om zich te bedwingen, maar de stem van jack deed hem schrikken en enigzins kalmeren. Jack zag het geberuen, maar hij wist dat Erik nog niet uit de brand was en suste hem met zijn stem en kalme woorden. Langzaam aan liet hij hem wat losser, maar toch wist hij dat Erik eerst bloed nodig had, al kon Jack er nu niet bij. Jack liet Erik dichterbij komen en knikte enkel even. Daarmee gaf hij Erik te kennen dat hij hem bijten mocht om zijn ergste dorst te stillen. 'Wat nu gebeurt Alyce is niet erg.' zei Jack even tot Alyce gericht zodat ze niet ging denken dat Erik hem aanvallen zou. Erik pakte Jack net zo vast als Jack zijn vriend eerder vanochtend had vast gehouden en beet in zijn hals. Even grimaste Jack, maar voelde later de pijn over gaan in genot. Het voelde heerlijk net zo bijna als toen met die ene vanmpier die hem toen gevraagt had om Jack even te mogen bijten zodat hij haar ook bijten mocht. Erik wist dat hij maar een paar slokjes mocht nemen en deed er met enige tegenzin afstand van zijn tijdelijke voeding. 'Sorry dat ik jullie zo liet schrikken.' zei Erik en likte daarna over Jack's wondjes zodat ze verdwenen. 'Er ligt bloed in de rugtas daar, maar 1 zak okay.' zei Jack ruztig en weer lichterlijk hees richting de struik. Erik knikte en trok de rugzak onder de struik uit en pakte er een bloedzak uit die hij bij het slangetje opende en zichzelf dwong om er rustig aan mee te doen. Zijn blik gleed even tussen Alyce en Jack en zijn blik werd vragend naar Jack. Deze glimlachte en voelde zijn dorst ook weer op spelen, maar hij dwong zichzelf om niet toe te geven en hij glimlachte nu wat zwakjes.

En daar zag ze dan een gevaar, iets flitste super snel om hun heen...het kon geen weerwolf zijn want die rook anders. Een angstig piepje kwam uit haar mond toen ze zag hoe Jack het gevaar vastgreep, nu ze de vampier zo bekeek leek hij neit zo eng, alleen die hongerige ogen zeiden niet veel goeds. 'Kalm Erik, je bent jezelf niet! Kom tot rust verdring je dorst!' Zachtjes gromde ze en zakte in een verdedigings houding, ze vertrouwde dit niet...helemaal. Al kon jack misschien heel oud zijn en veel ervaring hebben, haar papa had haar verteld dat de newborns vaker sterker waren dan de oudere vampieren. . 'Wat nu gebeurt Alyce is niet erg.' zei Jack even tot Alyce gericht zodat ze niet ging denken dat Erik hem aanvallen zou. Met grote ogen keek Alyce toe hoe Jack zich liet bijten, walging spoelde haar over en Alyce ded haar best om niet haar 'ontbijt' niet naar buiten te laten komen. Waarom moest dit nou precies nu gebeuren? Waarom deden de vampiers dat eigenlijk? Met walging keek Alyce toe hoe Jack er blijkbaar van genoot. Toen de andere gast Jack los liet gromde ze zachtjes ter waarschuwing. 'Sorry dat ik jullie zo liet schrikken.' zei Erik en likte daarna over Jack's wondjes zodat ze verdwenen. 'Er ligt bloed in de rugtas daar, maar 1 zak okay.' zei Jack ruztig en weer lichterlijk hees richting de struik. Daar gingen de rillingen weer over haar rug, de rillingen van walging... Ze zette een paar stappen naar achter zodat ze niet in de buurt van de bloed drinkende vampier stond. Alyce veranderde terug in haar mensen vorm en keek met walging naar Jack 'ik denk...dat ik eens moet gaan.' Zei ze stotterend en zette alweer een paar stappen naar achter, ze wou hier weg! en zo snel mogelijk ook.

Jack zag dat Alyce leek te walgen van het tavereel, maar dit was beter dan dat Erik haar anders had aangevallen en misschien wel dood gedronken. 'ik denk...dat ik eens moet gaan.' Zei ze stotterend en zette alweer een paar stappen naar achter, ze wou hier weg! en zo snel mogelijk ook. Daar schrok hij lichtjes van. Waarom wilde ze nu gaan? 'Oh Alyce maar je hoeft niet weg. Dit is beter dan dat hij iemand anders zou vangen en misschien wel doden. Voor mij is het maar een lichte verzwakking meer niet.' zei Jack en hoopte dat hij haar gerust kon stellen. Zijn lichaam schreeuwde om bloed vooral zijn keel, maar dat wist Jack ook wel. Erik keek van hem naar Alyce. 'Misschien is het beter dan je het bloed alvast naar huis brengen?' zei Jack en Erik knikte en pakte de rugtas en vertrok. Jack wilde Alyce niet banger maken dan ze al was.

'Oh Alyce maar je hoeft niet weg. Dit is beter dan dat hij iemand anders zou vangen en misschien wel doden. Voor mij is het maar een lichte verzwakking meer niet.' zei Jack en hoopte dat hij haar gerust kon stellen. Ze schudde haar hoofd, ze vond het walgelijk! En niet dat Jack gebeten werd, ze had gezien dat hij het toe liet, maar dat maakt nie uit, het was gewoon walgelijk om te zien hoe het bloed werd gedronken. 'neej..neej.' Zei ze met grote ogen, ze wou hier echt weg! Ze begreep niet hoezo Jack het voor haar ogen deed! Loki deed het nooit in haar buurt, hij hield rekening met haar! Misschien is het beter dan je het bloed alvast naar huis brengen?' zei Jack en Erik knikte en pakte de rugtas en vertrok. Ze zag hoe de vampier vertrok. Ze sloot haar ogen en nam haar wolven vorm aan, haar staart hield ze tegen zich gedrukt en haar oren plat naar achter, ze ontblote ietsjes haar tanden richting Jack om te laten weten dat die niet in de buurt moest komen.

Jack hoorde wel dat ze niet wilde blijven, maar hij voelde zich schuldig dat hij Erik toe gestaan had om hem te bijten. Erik was weg, maar hij voelde hoe de hartslag van Alyce aan het kloppen was. Het was niet goed. Ze vond het kennelijk echt wagelijk... Jacck zag hoe ze veranderde en ging enkel op zijn hurken zitten., maar bleef ver genoeg van haar af. 'Rustig maar Alyce het is niet zo erg als het lijkt. Ik... ik wist niet dat je het nog nooit gezien had.' zei Jack gerustellend .

Alyce zag hoe Jack op zijn hurken ging zitten, maar het zat er dik niet in dat ze dichter naar hem toe zou komen. 'Rustig maar Alyce het is niet zo erg als het lijkt. Ik... ik wist niet dat je het nog nooit gezien had.' zei Jack gerustellend. Maar ze vond het niet echt geruststellend, ze kwam echt meer bij hem in de buurt! HIj was een monster! Een lage grom kwam uit haar mond rollen en ze keek dreigend naar Jack, nee hij had het goed verpest bij haar. Loki hield altijd rekening met haar, hij was gewoon heel lief en aardig terwijl JAck niet eens aan haar gevoel of haar waardigheid dacht! Wat een schoft. Langzaam zette ze een paar stappen achter uit maar keek wel Jack strak in zijn ogen.

Alyce leek er niet geruster op te worden in tegendeels zelf. Hm... Misschien was het op zijn hurken zitten dan niet zo'n goed idee! Hij zuchten zachtjes bijna onhoorbaar. Dit was ook zo gegaan bij Delia alleen toen werd hij gestuurt door vik en dacht ze dat hij die mensen bijna vermoord had. Jack ging weer recht staan en hoorde haar dreigende gegrom wel, maar bleef er geheel ontspannen onder.Hij kende Alyce enkel pas hoe kon hij nu weten dat ze zo zou reageren? Het voelde niet goed om haar zo achter te laten. 'Je hoeft niet zo dreigend te doen . Wees blij dat erik jouw niet uitgekozen had... Het is maar goed ook zelfs en ik kon ook niet weten hoe jij Reageren zou, maar het leek me de juiste keuze op dat moment.' Zijn stem bleef rustig en jkalm ondanks zijn groeiende zorg. Ze moest toch ook in zien dat als hij een stap opzij had gedaan Erik meteen haar had kunnen grijpen...

.Hij kende Alyce enkel pas hoe kon hij nu weten dat ze zo zou reageren? Het voelde niet goed om haar zo achter te laten. 'Je hoeft niet zo dreigend te doen . Wees blij dat erik jouw niet uitgekozen had... Het is maar goed ook zelfs en ik kon ook niet weten hoe jij Reageren zou, maar het leek me de juiste keuze op dat moment.' Zijn stem bleef rustig, ze gromde en zette nog wat stappen achter uit. Voor hhet eerst wenste ze dat ze volwassen was zodat ze jack kon laten zien waar de kreefte hun winter doorbrengen. natuurlijk was ze jong en kon niet echt voorzien wat er verder zou gebeuren als Jack er niet was geweest...Ze wou hier weg, ze wou even alleen zijn. Met een ruk draaide Alyce zich om en begon te rennen zo snel ze kon. Ze rende richting een meer, daar kon ze altijd wel rust vinden. Toen ze eindelijk daar kwam bleef ze aan de rand hijgend naar zich zelf kijken. Met haar rode ogen keek ze recht in haar waterige ogen. Ze zag angst en walging in haar ogen weerspiegelen..

Alyce leek nog steeds niet gerust, maar ja wat kn hij dan ook verwachten? Ze zetten al grommend nog wat stappen achteruit en draaaide zich ineens om en renden weg. Jack zuchten en liep rustig achter haar aan. Jack wilde zien of ze geen gekke dingen ging doen, anders zou hij haar proberen te stoppen? Haar geurspoor was simpel te volgen, maar het was niet zo erg toen hij haar zag zitten bij het meer. Het leek of ze enkel even wilde afkoelen? Jack klom in de boom en ging op een dikke tak zitten om rustig te blijven zitten. Hij voelde zich schuldig om dat hij Erik hem had laten bijten!!! Zijn blik werd ergens anders naar toe gericht.

Alyce keek naar zich zelf, naar haar spiegel beeld. Zou papa nu op haar neer kijken? Zou hij haar beschermen. Alyce stond op en liep rustig het water in. Haar voorpoten stonden in het water, even keek ze naar zich zelf voor ze haar snuit omhoog hield en opende haar bek. Eerst kwam er een zachte huil, maar hoe langer het duurde hoe zelf meer zelfverzekerd het klonk en hoe luider. Ze voelde de energie door zich heen stromen en sloot genietend haar ogen. Ergens diep in haar hoorde ze de huil van haar ouders als herinnering. Ze huilde voor het eerst mee toen ze net 2 jaar oud was. Het was de mooiste nacht van haar leven geweest. En diep van binnen wist ze dat ze met haar lied mee zongen. Want een wolven huil was het mooiste wat een mens kon horen, want een wolf zong of huilde met zijn hart en niet met zijn stembanden.

Zijn blik in de verte werd verstoort door het geluid van water toen iemand door het meer liep, maar Jack keek nog niet op of om, maar het was best een lekker geluid om naar te luisteren, maar toen hoorde hij een zacht gehuil die aanzwol en steeds zelfverzekerde klonk. Jack keek om en naar Alyce die huilde. Misschien wilde ze even zingen dat deed Delia ook wel eens. Heimwee naar zijn oude gedoden vriendin stak de kop op. Hij kende wel huilen als een wolf, maar het klonkt nooit zo goed als van een echte wolf hoe goed hij het ook geoefend had. Dus begon hij op de maat van Aylce gehuil juist anders mee te zingen zoals hij andere met zijn ierse accent altijd betovert had. 'The morning dew shimmered in the sunlight that shines just over the treetops. Shimmering like jewels for grabbing there. My love, my love where you are going, I can not follow, which will never be a path for me...' zong hij zacht, maar nog binnensmonds. Hij had het eigenlijk over Delia. Ze mocht dan een weerwolf zijn geweest, maar hun liefde was altijd geheim gebleven.

Ze zong over haar ouders die waren gestorven, ze miste ze enorm maar wist dat het leven door ging en zij ook moest door gaan..Voor hun. Haar ene oor bewoog even opzij toen ze iets hoorde, iets zachts. 'The morning dew shimmered in the sunlight that shines just over the treetops. Shimmering like jewels for grabbing there. My love, my love where you are going, I can not follow, which will never be a path for me...' zong jack zacht. Ze hield op met huilen, keek naar de boom waar hij zat en liep er naar. Onderweg veranderde ze in haar mensen vorm. Ze bleef bij de boom staan en keek omhoog 'Jij hebt ook iemand verloren...?' vroeg ze zachtjes, stiekem hoopte ze op een verhaal. Alyce was een dromer, ze hield van verhalen die met mensen waren gebeurd of van verhalen over iets wat niet bestond, dat gaf haar een reden om te leven en de verhalen te verzamelen.

Jack neuride even een coplet er tussen terwijl hij de vogelde regels uit dacht. Het was nooit echt moeilijk geweest. Hoe vaak hij al liedjes zo uitgevonden en gezongen had! 'I do not forget.'ll That will be difficult. Attention will only will if no one ever think of the fact.' Waren de volgende regels voor Jack door kreeg dat het gehuil van Alyce gestopt was en ze naar hem toe gekomen was. Jack was nog te ver in zijn lied gedreven voor hij de woorden van Aylce hoorde. 'Jij hebt ook iemand verloren...?' vroeg ze zachtjes, stiekem hoopte ze op een verhaal. Jack keek naar beneden en knikte. 'Ja en ze was me heel dierbaar.' zei hij en voelde dat ze vast wilde weten wie en wat voor verhaal er achterschool...
Jack liet zich uit de boom glijden en landen soepel zonder veel energie te gebruiken op zijn voeten vlak voor Alyce, maar niet te dichtbij. Daarna zakte hij door zijn benen en ging tegen de boomstam aan zitten. 'We leerde elkaar een aantal jaar terug kennen op het plein waar ik jouw ook ontmoet had. Ze was knap en lief, maar had ook een bloedhekel aan vampiers. Toch werden we eerst vrienden en later verliefd, maar doordat ik vaker en langere tijden had dat ik weg moest voor het zingen hadden we besloten om vrienden te blijven. Jaren heb ik haar maar vluchtig tot zelden gezien wat ik wel jammer vond. Had ik een dagje vrijaf moest zij weer werken of iets anders doen. Nadat ik besloten had om te stoppenmet zingen en me weer hier te vestigen kreeg ik van haar leidinggevende te horen dat ze in een soort hinderlaag van vampiers was gelopen en die haar vermoord hadden... Al zins ik hier woon heb ik me altijd afzeidig van het kasteel gehouden waar de vampiers allemaal samen wonen op enkele die zich daar niet huisvesten zoals ik en Erik, Maar die willen of niets met de regels van de Vampieren leidster weten of luisteren niet naar haar zoals Erik en ik. Het interesert me niet wat zij wild of doet. De meeste daar weet ik bijna 100% zeker dat ze mensen leegzuigen en zo doden alvorens ze hen niet tot vampiers vermaken...' Jack was niet zo'n verteller, maar kwam eerder met feiten dan sprookjes, Behalve als er naar gevraagd werd.

'Ja en ze was me heel dierbaar.' zei hij en voelde dat ze vast wilde weten wie en wat voor verhaal er achterschool... Nieuwsgierig ging Alyce zitten en keek met nieuwsgierige ogen naar Jack die vast nu het zou gaan vertellen. 'We leerde elkaar een aantal jaar terug kennen op het plein waar ik jouw ook ontmoet had. Ze was knap en lief, maar had ook een bloedhekel aan vampiers. Toch werden we eerst vrienden en later verliefd, maar doordat ik vaker en langere tijden had dat ik weg moest voor het zingen hadden we besloten om vrienden te blijven. Jaren heb ik haar maar vluchtig tot zelden gezien wat ik wel jammer vond. Had ik een dagje vrijaf moest zij weer werken of iets anders doen. Nadat ik besloten had om te stoppenmet zingen en me weer hier te vestigen kreeg ik van haar leidinggevende te horen dat ze in een soort hinderlaag van vampiers was gelopen en die haar vermoord hadden... Al zins ik hier woon heb ik me altijd afzeidig van het kasteel gehouden waar de vampiers allemaal samen wonen op enkele die zich daar niet huisvesten zoals ik en Erik, Maar die willen of niets met de regels van de Vampieren leidster weten of luisteren niet naar haar zoals Erik en ik. Het interesert me niet wat zij wild of doet. De meeste daar weet ik bijna 100% zeker dat ze mensen leegzuigen en zo doden alvorens ze hen niet tot vampiers vermaken...' Ze keek met afschuw naar Jack...ergens vond ze het zielig en ergens vond ze het gewoon walgelijk, waarom zou een weerwolf iets met deze gast willen hebben? Het was gewoon..Ieuw! 'ik snap het niet...wat moest zij nou weer met jou?' het kwam uit haar mond voor ze het doorhad dat ze het had gezegd. Maar serieus, hoezo zou iemand met een vampier iets willen hebben?

(Jack heeft niks over een weerwolf gezegt? Het kon ook een mens zijn die wist van vampieren? )

Jack zag haar walging en hij grijnsde maar zijn tanden bleven verborgen achter zijn lippen. Hoe goed ze ook haar best deed toch was het best wel grappig. 'ik snap het niet...wat moest zij nou weer met jou?' het kwam uit haar mond voor ze het doorhad dat ze het had gezegd. Maar serieus, hoezo zou iemand met een vampier iets willen hebben? 'Wel als ze nog geleefd had, had je het haar kunnen vragen natuurlijk.' zei Jack en maakte een rustig handgebaar. Hij miste Delia vreselijk, maar goed hij kon ook niet weten wat er allemaal in Alyce's hoofd afspeelde?

'Wel als ze nog geleefd had, had je het haar kunnen vragen natuurlijk.' zei Jack en maakte een rustig handgebaar. Alyce snoof zachtjes, wat een onzin, zo iets hoor je te vragen voor je iemand vraagt of ie zijn vriendinnetje wilt zijn. haar ouders hadden haar geleerd om walging voor vampiers te hebben van af jongst af aan. Ze begreep niet hoezo Jack zo deed.
Vol walging schudde Alyce haar hoofd en stond op 'Sorry, maar dat is gewoon weg vies.' trekt een vies gezicht en loopt naar het bos. Veranderd in haar wolf en rent het bos in, ze wil terug naar haar huisje waar loki al vast is, Alyce wil gewoon haar bed in kruipen en dit alles vergeten =, als of het allemaal een boze droom is...

Jack wist niet echt waarom Delia iets in hem gezien had, maar hij vond haar nu eenmaal de liefste en aardigste die er was en nog. Hij zag hoe Alyce met haar hoofd vol walging schudden en voelde zich best gek door dit toe doen... Hij deed geen mensen kwaad hij redden ze zelfs als het nodig was. Even dacht hij terug aan die keer dat hij samen met Delia een mensenkind naar het ziekenhuis had gebracht en ze oog in oog kwamen te staan met een van de vele vampierjagers wie een oom van het meisje was. 'Sorry, maar dat is gewoon weg vies.' trekt een vies gezicht en loopt naar het bos. Jack keek haar na en zuchten diep. Waarom had hij dat toch altijd? Waarom was hij vroeger niet gebeten door een weerwolf inplaatst van een vampier??? Hij stond op en liep ook het bos in...