sweets at sea

‘Ik euh... Ook een welkom zeg! Maar ik wilde me verontschuldigen.‘ sprak de jonge jager. Alyce knikte rustig en keekeven boos naar Ronan. ‘Had je dan verwacht dat we zouden zeggen. Kom erbij wees welkom!‘ zei Ronan met een hoog piepstemmetje bij de laatste zin. Zijn blik stond verveelt en zijn houding geirriteerd. Alyce gaf hem een harde stoot en keek naar de jongen terwijl ze wat haar uit haar gezicht haalde. 'dat maakt nie uit, ik snap je verwarring.' Zei ze met een klein glimlachje en likte even haar lippen en keek naar Butler die naast haar kwam zitten. 'Maar hoe gaat het met je leven?' vroeg ze maar om de stilte te doorbreken en glimlachte naar de jongen goed was van binnen, alleen de invloed van zijn ooms was niet al te best. En daarbij, als ie haar echt zou irriteren kon ze hem nog steeds zijn nek doorbijten...Wat ie eigenlijk heel heel lang geleden had moeten doen...

De jonge jager keek even half boos half verontschuldigend naar Ronan die een harde stoot tegen zijn ribben. Even sloeg hij half dubbel, maar daarna ging het weer. Ronan keek niet boos of op welke manier van gekwestzijn ook naar Alyce, maar hield zijn blik op de jager gericht. Toen Alyce naar zijn leven vroeg haalde de jongen zijn schouders op. 'Dat gaat zijn gangetje, maar zijn jullie nu echt een stel of niet?' wilde de jonge jager weten en zag wel dat die hond van het meisje haar wilde beschermen, maar ook de andere jongen leek heel beschermend tegenover hem te zijn...

Alyce vervloekte de mannelijke geslachte. Altijd even vervelend en even irritant als altijd. Altijd zo koppig als het om bepaalde dingen ging. Alyce zuchte zacht toen ronan niet reageerde en keek naar dw jonge jager die hun of beter gezegd haar vroeg of ze echt een stel waren. Alyce haalde haar schouders op en keek plagend even naar ronan en toen naar de gast. 'Sat kun je wel zeggen denk ik. Al zal mijn pa niet al te blij worden van zo een idee'. Zei ze grappend en nog is haar hand doir haar haar. Hef wss jammer dat die gast een jager was.

Ronan zuchten. Alyce dacht vast dat hij kinderachtig aan het doen was of zo? Maar dat was niet zo. Hij vond gewoon dat die knul geen recht had om hier te zijn. Hij draaide zich naar hem om en keek de jongen gewoon rustig aan al was hij van binnen in een twee strijd. Maar van buiten zag je niets. De jonge jager grinnikte. 'Ik ken je vader niet, maar als ik ooit kinderen van mezelf heb zou ik ook niet willen dat mijn dochter zo dichtbij het bos zou komen of er in gaan.' zei hij en schudden even zijn hoofd. 'We waren vast ver genoeg uit de buurt.' zei Ronan en hij voelde Shadow even bewegen, maar de bleef bij hem.

De jonge jager grinnikte. 'Ik ken je vader niet, maar als ik ooit kinderen van mezelf heb zou ik ook niet willen dat mijn dochter zo dichtbij het bos zou komen of er in gaan.' zei hij en schudden even zijn hoofd. 'We waren vast ver genoeg uit de buurt.' Alyce rolde met haar ogen en zuchten. Ze werd zo moe van dit alles en de woorden van de jager maakte haar ook nog is boos! Toen herinnerde Alyce zich een oude Mythe die ooit haar moeder haar had verteld. Alyce keek de jongen recht aan 'Weetje, men geloofde vroeger in Mythe's en omdat mijn moeder vroeger dol was op van zulke oude verhalen ken ik er best wel veel.' Zei ze rustig en probeerde zich de mythe te herinneren. 'Vroeger leefde elfjes in het bos, het waren de kinderen van MOeder natuur, ze konden zowel vreugde als verdriet brengen. Het waren prachtige kleine wezens die je niet vaak zag, maar als je er 1 zou je geluk hebben die dag. En als je er 1 ving in de volle maan wanneer die danste, dan zou je je hele leven geluk hebben.' Ze zuchten zacht en sloot har ogen 'nouja, wie wil geen eeuwig geluk hebben? Men ging steeds het bos in om de elfjes te vangen in de volle maan en Moeder natuur kreeg dat te horen. Ze maakte een wezen aan dat haar kinders zou beschermen...Het was een wezen dat op een dier leek, of beter gezegd op een witte wolf.' Even hield ze haar mond en liet het alles bezinken 'De wolf en zijn wolvin kregen een witte roedel, en op eerste volle maan toen de mensen weer het bos in kwamen zagen ze steeds schimmen voorbij komen. En nog meer schimmen en het leek als of ze waren omringd. Men vluchtte bang uit het bos en begonnen verhalen te verzinnen over een boze geest die daarin in het bos leefde en hun allemaal kwaad zou doen.' Ze zuchten en opende weer haar ogen 'maar die avond waren er geen doden nog gewonden gevallen...'

Ronan luisterde net als de jonge jager naar haar verhaal. Ro vond het best gewaagd, maar verder bleef hij stil. De jonge jager keek Alyce rustig, maar strak aan toen ze over een witte wolf begon. De wolf die hem had laten gaan was grijs geweest niet wit, maar verder dacht hij diep na ook over wat de jongen had gezegt. 'Dus die grote beesten zijn er om over de boswezens te bewaken?' de vraag was eruit voor de jongeman zich in houden kon. Hij keek even van Alyce naar Ronan, maar hij wist niet goed wat hij hier opzeggen moest... 'Misschien, maar het is een mythe.' zei Ronan rustig en kriebbelde Shadow even die strak tegen hem aan was gaan liggen. Maar de jonge jager was veel helderder van geest dan leek. Hij wist zeker dat Alyce een van die dolle honden was geweest die zijn oom's eerder gedood had. Gelukkig zat jagen in de familie...

Alyce kriebelde en jeek lalmpjes naar de jongen die het verhaal in zich zoog om het zo maar te zeggen maar zuchte om zijn vraag konden mensen gewoon niet luisteren en knikken bij verhalen. Hoezo moesten ze altijd iets achter de mythe zoeken. Het was een mythe! Daarbij had alyce heel lang gezocht naar boselfjes toen ze jong was. Alyce schudde lichtjes haar hoofd ' zo als mijn vriend net zei, het zou waar kunnen zijn. Mijn ma heeft mij opgevoed en verslaafd gemaakt aan verhalen die door de volk heen gaan, vooral de mythes maar vaak begibt zo iets uif een kern van de waarheud'. Zei ze kalmpjes en ging iet sdichter bij rpnan zitten. Op een og andrr manier qas butler onrustig door iets in het bos en daar werd zij weer ergens bang van. Butler was normaal gezegd beheerst en niet zo gauw bang te maken. ' ohja en ik lees veel over dieren en hun gedrag.. is best interressant weetje.' Zei ze maar er achter aan.

Ronan liet Alyce het verder maar afhandelen zijn aandacht was ergens anders op gevestigt. De jonge jager zag ookwel dat de jongeman richting het bos keek.Zijn onderzoekende blik veried dat hij iets opgemerkt had, maar wat dat kon enkel hij weten! Het was te zacht om het voor menselijk gehoor te horen, maar de jonge jager wist dat zeker Alyce geen normaal mens was. Ronan hoorde geschuivel tussen de struiken verderop en voelde dat er iets niet klopte!

Alycw e keek ook strak richting het bos en toen zij en butler allebei geschuivel hoorde zag ze hoe Butler opsprong en boos begon te grommen richting het bos. Bezorgt legde ze haar hand op zijn nek en fluisterde tegen hem dat alles goed was al wist ze dondersgoed dat het niet zo was! Ze pakte de hand van Ronan vast en bert zenuwachtog op haar ondrrlip. Ronan had het ook gehpord en alyce keek toen naar de jongen. Hij zou toch niet zo vals zijn geweest om hun af te leiden terwijl ze werden onringd. Haar innerlijje gevoel zij dat ze gauw of uit de voeten moesten maken of juist gaan vechten!

Ronan voelde de hand van Alyce, maar hij keek haar even snel daarna schoot zijn blik weer naar het bos. Ronan stond op en Shadow deed hetzelfde. 'Wat ben je van plan? Ons voor gek te zetten voor andere mensen?' vroeg hij scherp, maar bleef bij Alyce staan. De jonge jager deed alsof hij van niets wist, maar het was eigenlijk het plan van zijn ooms geweest. Eerst schudden hij zijn hoofd, maar toen hij merkte dat Ronan een erg beschermende drang begon te krijgen konden ze net zo goed meteen tot de point komen en haalde in een snelle beweging zijn schot gun te voorschijn.

Alyce merkte dat ronan opstond en volgde zijn voorbeeld. Butler ging beschermend naast haar staan en slze keek om zich heen op zoek naar de mensen. Maar toen ronan sprak keek ze naar de jongen en ze kon zich net inhouden om niet te grommen en ze vervloekte dit. Hoezo had Ij dit elke keer? Alyce ging gauw half beschermend voor ronan staan zonder er ook maar 3 x er over tebhebben nagedacht. Ze wou niet nog iemand kwijtraken! Haar zintuigen werden versterkt en ze probeerde de andere jagers te vinden. De rillingen liepen over haar rug en ze keek even naar achter terwijl ze 'sorry 'miemde.

De andere jagers bleven tussen de struiken toe kijken hoe hun neef deze zaak afhandelde. Ze waren best trots op hem en grijnsde vals. Ronan merkte dat Alyce voor hem ging staan en even sorry miemde, maar het was haar schuld niet. De jonge jager en zijn ooms waren de boosdoeners hier! ‘Jagers niet meer dan vervelende mensen!‘ mopperde Ro zo zacht dat de jonge jager het niet horen kon. Shadow was het beu om bang te zijn en sprong dapper voor Ronan en Alyce. Ze was dan nog wel jong, maar ze wilde hen beschermen. De jonge jager begon te lachen om dit tafereel en je hoorde een klik voor dekogel voor Shadow de gronnd raakte. Nee nu was het genoeg!!! ‘Jullie zijn echt gek! Heeft het gesticht geen kamers meer vrij of zo?‘ zei Ronan boos en raapte de zak met gezoet frit weer op. Ze konden een kans maken, maar dan moesten ze het goed plannen. ‘Blijf rustig Alyse wat er ook gebeurd laat niet anders aan ze merken dan daat een mens zou doen!‘ fluisterde Ronan zonder zijn lippen te meer te bewegen dan hij tijdens het eten van het fruit deed.

Ze kon de woede net inhouden. Ze was gewoon zo boos opzichzelf, hoezo had ze niet meteen die gast ff een eindje weg geschopt? ‘Jagers niet meer dan vervelende mensen!‘ mopperde Ro zo zacht dat de jonge jager het niet horen kon. Alyce knikte lichtjes bij zijn woorden en schrok toen Shadow voor hun sprong en de kogel net voor haar de grond raakte. Woedend klemde Alyce haar kaken op elkaar en keek even naar Butler die de kleine boos vast greep aan haar nekvel en opzij trok. ! ‘Jullie zijn echt gek! Heeft het gesticht geen kamers meer vrij of zo?‘ zei Ronan boos Alyce trilde van woede maar probeerde zich toch in te houden al zou het niet lang duren voor ze de gast zijn keel aanvloog. ‘Blijf rustig Alyse wat er ook gebeurd laat niet anders aan ze merken dan daat een mens zou doen!‘ fluisterde Ronan, Alyce haalde diep adem en keek de gast recht aan 'hoe durf je met je onbeschofte handen op zo een lief beest te richten! Wat zal de dierenbescherming wel niet zeggen als ze te horen krijgen dat iemand op honden schiet!? Op lieve normale honden van eigenaars?!' Riep ze kwaad Ging op haar hurken zitten terwijl ze shadow even na keek.

Ronan had Alyce lichtjes zien knikken. Hij wist dat ze het moeilijk had, maar toch hield Alyce zich goed. Daar was Ro blij mee, want zelf stond hij ook bijna op springen. Wat Alyce zei hoefte Ronan niet te onderstrepen, maar die jager leek het niets te deren... 'Honden van half mensen bedoel je! Ik weet heel god dat jij zeker een half mens bent dus doe niet zo raar wil je.' zei de jonge jager scherp, maar Ronan liet zich niet van de wijs maken. Die knaap was hen aan het uit horen en zeker Alyce. 'Hoor dat! Hoe gestoort half mensen alsof zoiets bestaat? Jullie zijn gek, gestoort en niet goed wijs!' riep Ronan boos en zakte naast Alyce om te zien hoe Shadow eruit zag, maar ze zat enkel onder het zand en wat speeksel van Butler. Shadow gromde boos en wrong zich los. Ze wilde die gast pakken en goed ook! 'Gek? en al die andere dingen nee jullie houden de mensen voor de gek! Die knokploeg die een maand geleden bij jullie binnen kwam hadden wij naar ulliet toe gestuurt en 1 van hen had beweert jouw gestoken te hebben. Hoe kunnen jullie zo snel genezen? Enkel dieren kunnen sneller genezen dan mensen!' riep de jongen dreigend en keek hen net zo aan. Dit was de druppel!!! Ronan stond op en had vuur in zijn ogen. 'Waar haal je het lef vandaan iemands huis te slopen hoewel indirect! Die gast die beweerde haar geraakt te hebben ik heb het gezien stak mis en raakte iets heel anders en wel een van mijn kussens!' snauwde Ronan pist. Die gast ging nu echt te ver. Hij had altijd gedacht dat het iemand was die dacht geld te kunnen vinden in zijn woning, maar nu dit aan het licht kwam? Nee nog zo'n bekentenis en zijn hand zou om die strot klemmen en het geweer zou doelloos in zee belanden!!!
(Oh oh Ronan heeft een beetje Razor's karakter.)

Alyce stond echt op trillen, nog een beetje en ze zou echt uitbarsten. 'Honden van half mensen bedoel je! Ik weet heel god dat jij zeker een half mens bent dus doe niet zo raar wil je.' zei de jonge jager scherp. Alyce klemde woedend haar kaken op elkaar en probeerde kalm te blijven, niks aan de hand, die gast was haar gewoon aan het uitdagen. 'Hoor dat! Hoe gestoort half mensen alsof zoiets bestaat? Jullie zijn gek, gestoort en niet goed wijs!' riep Ronan boos en zakte naast Alyce om te zien hoe Shadow eruit zag, Alyce zag dat Shadow los wou komen en keek even streng naar Butler die het begreep en duidelijk naar de kleine snauwde dat als ze zich niet koest hield ze iets heel ergs kon verwachten! 'Gek? en al die andere dingen nee jullie houden de mensen voor de gek! Die knokploeg die een maand geleden bij jullie binnen kwam hadden wij naar ulliet toe gestuurt en 1 van hen had beweert jouw gestoken te hebben. Hoe kunnen jullie zo snel genezen? Enkel dieren kunnen sneller genezen dan mensen!' riep de jongen dreigend en keek hen net zo aan. Een zachte grom ontsnapte toch uit haar mond en ze stond ook op. Voor de zekerheid greep ze Ronans pols vast en niet om ronan tegen te houden, nee maar om vooral zichzelf bij de les te houden. 'Waar haal je het lef vandaan iemands huis te slopen hoewel indirect! Die gast die beweerde haar geraakt te hebben ik heb het gezien stak mis en raakte iets heel anders en wel een van mijn kussens!' snauwde Ronan pist. Alyce keek strak naar de jongen en dacht gauw na. Ze woog alle risico's en probeerde een plan te bedenken. Na een minuut te hebben gezwegen liet ze ronan los, zette grote stappen naar voren naar de jongen en toen ze voor hem stond hief ze haar hand en gaf hem een harde klap op zijn wang. 'Jij vuile stront, en ik vond je nog zo een lekkerding. Maar je bent niks anders dan een miezerige kleine mier die denkt dat ie heel stoer is omdat zijn ooms blijkbaar jou hebben geleerd met een geweer om te gaan.' Siste ze woedend en keek hem recht in de ogen. Haar blauwe ogen stonden vol haat 'Weetje, je bent nu niks waard, iemand die moed heeft dood geen mens maar kan er juist medelijden mee krijgen en het laten gaan. Dat is pas waardevol.' het vloeide zo uit haar mond. Alyce wist dat ze heel dicht bij het gevaar zat maar dat kon haar niks schelen, ze was alles zat! Ze was het zat om zichzelf te verstoppen om haar mond te houden, de jongen zou nog eens leuke dingen van haar te horen krijgen 'Jij hebt niet eens ballen met je asociale gedrag.' Zei ze luidop zodat de mensjes in de bossen het ook konden horen.

Ronan voelde dat Alyce ook trilde van woede, maar har hand had zijn leven mogelijk gered?! Want hij stond op het punt om in zijn wolf te veranderen en die gast aan stukken te scheuren! De jonge jager zag hoe ze met elkaar om gingen en even twijfelde hij sterk aan zijn eigen overtuigingen. Hoewel die jongen tegenover hem beweerde dat een van zijn kussens gestoken was had hij ook echt een kapot gesneden kussen gezien die hij weg had moeten gooien. Echter was het de klap die Alyce hem gaf de wakker maker. Maar de jonge jager dacht dat ze nu een gewoon mens was en geen half mens half beest die hij in het bos eerder toen was tegen gekomen... Toch schrok hij aanzienlijk door de klap die hij in zijn gezicht kreeg. Ronan knikte enkel boos kijkend goed keurend. 'Maar... maar... maar ik was er zo zeker van??? Je blik was hetzelfde als toen van die reuzen wolf???' helemaal van zijn aperepo gebracht zakte het geweer naar beneden en schudden hij even zijn hoofd. 'We zeiden het toch al stuk verdriet! Maar luisteren oh nee! Waarom ook. Jij bent toch de grote bink hier net als die familie van je die zich schuil houden omdat ze net zo laf zijn als jij!? Of willen ze nu in de bres springen omdat je het niet aankunt?' snauwde Ronan nog steeds pist en maakte een zwaaiend gebaar richting de struiken zo'n 100 meter verderop. Zijn woede was duidelijk bijna voelbaar in de lucht en Ro bad tot welke god dan ook dat hij nooit vuur zou leren te manipuleren, maar dat was in feiten ook onmogelijk natuurlijk. Shadow hield zich kalm na Butlers snauw naar haar, maar haar spieren bleven duidelijk gespannen. De ooms van de jongen trokken zich terug de lafaars!!!

Alyce was echt wodend! Ze wou die gast zo nodig een blauwe oog bezorgen of een harde klap in zijn buik. Ze zag wel dat ie schrok van haar klap en dat was goed ook. 'Maar... maar... maar ik was er zo zeker van??? Je blik was hetzelfde als toen van die reuzen wolf???' Even keek Alyce verbaasd, dat kon niet, dan kon gewoon niet, haar ogen waren lichtrood als ze in haar wolven vorm was. 'We zeiden het toch al stuk verdriet! Maar luisteren oh nee! Waarom ook. Jij bent toch de grote bink hier net als die familie van je die zich schuil houden omdat ze net zo laf zijn als jij!? Of willen ze nu in de bres springen omdat je het niet aankunt?' snauwde Ronan nog steeds pist en maakte een zwaaiend gebaar richting de struiken zo'n 100 meter verderop. Alyce liet de gast los en zette een paar stappen achteruit en keek de jongen strak aan 'Verdwijn uit mijn ogen, mijn respect voor jou is verdwenen, je bent niet beter dan alle andere gasten die denken dat ze stoer zijn.' Zei ze boos, draaide zich om en liep naar Ronan terug die ze vastpakte en liefjes glimlachte naar hem. Alyce drukte een kus op zijn neus en draaide zich toen om en keek de gast strak aan.

De jonge jager was helemaal de kluts kwijt, zo erg zelfs dat de veranderinng van oog kleur bij Alyce helemaal niet op viel... Ronan was heel erg te vreden met hun aanpak. Hoewel ze laaiend waren opp die gasten hun manier van aanpak. Shadow zag hoe de jonge jager met zijn staart tussen zijn benen weg liep richting de struiken ar zijn ooms zich verborgen hadden gehouden. ‘Goed gedaan Alyce en jullie twee verder ook.‘ zei Ronan zacht en hij kkuste Alyce op haar wang toen ze op zijn neus een kus gaf. Hij wilde verder netjes blijven en vooral niet overdrijven! Shadow knikte en kwispelde met haar staart. ‘Zullen we ergens anders heen gaan?‘ vroeg Ro zacht en hij keek naar Alyce. Ze waren gelukkig weer alleen met hun trouwe viervoeters.

Alyce hoorde hoe de jager eindelijk weg ging en voelde een opluchting door zich heen gaan. Butler begon trots haar hand te likken en ze voelde een zachte kus op haar vang van Ronan. Een klein glimlach speelde op haar lippen en ze keek hem recht aan. ‘Goed gedaan Alyce en jullie twee verder ook.‘ zei Ronan zacht. Alyce haalde haar schouders op 'jij hebt ook mij aardig in toon gehouden. Nog even en ik was gebarst.' zei ze zachtjes en legde haar hoofd op zijn schouder. ‘Zullen we ergens anders heen gaan?‘ vroeg Ro zacht en hij keek naar Alyce. Alyce dacht even na en knikte 'ja...ja, dat lijkt mij lekker.' Zei ze rustig en ging weer recht staan terwijl ze met haar hand door haar haar haalde.

Ronan keek Alyce wven vragend aan toen ze dat zei. ‘Ik? Eerder jij...‘ zei hij en schudden even zijn hoofd. Toen Alyce haar hoofd op zijn schouder legde sloot hij automatisch zijn armen om haar middel. ‘Als jij mijn hand niet had vast gepakt had ik die knaap zijn luchtpijp afgeklemt gehad, maar door jouw aanraking deed ik het niet.‘ murmelde Ronan zacht in haar oor en zag hoe ze knie. Waar konden ze even bekomen? Niet in het bos. ‘Zullen we naar dat tentje gaan waar je me de eerste keer mee naar toe nam? Ik heb ineens reuze zin in een beker hetechoco!‘ zei hij met een lieve glimlach.

Alyce voelde handen om haar middel en aan de ene kant voelde ze zich gerustgestellend maar aan de andere kant ook weer..ja raar. Het gevoel was niet te beschrijven. Het was een nieuwe gevoel. ‘Als jij mijn hand niet had vast gepakt had ik die knaap zijn luchtpijp afgeklemt gehad, maar door jouw aanraking deed ik het niet.‘ murmelde Ronan zacht in haar oor, een klein glimlach verscheen op Alyce haar gezicht en ze keek naar hem 'maar jij liet mij rustig wezen, hoewel rustig...' Zei ze grappend en zette gauw wat stappen naar achter. ‘Zullen we naar dat tentje gaan waar je me de eerste keer mee naar toe nam? Ik heb ineens reuze zin in een beker hetechoco!‘ zei hij met een lieve glimlach. Alyce beet op haar onderlip en knikte 'ja..ja, je hebt gelijk, een lekker hete beker chocola zou mij goed doen.' Zei ze blij, pakte zijn hand vast en begon te lopen richting het pad die men gebruikte om van stad naar hier te komen en anders om. Butler liep braaf naast der en hield Ronan scherp in de gaten.

Ronan ontspande zich steeds meer. Het gevaar was voorlopig geweken. Alyce zei dat hij haar rustig had gemaakt, nou ja zij deed hetzelfde bij hem. Ronan zag hoe Alyce een paar stappen achteruit deed en hij liet haar los. Zijn groene blik bleef op haar gericht. Het was vreemd. Hij voelde zich vreemd van binnen, maar wel lekker vreemd. Alyce stemde in met zijn voorstel en een vreugde gevoel die door hem heen trok was gek genoeg heerlijk warm. Toen ze zijn hand pakte zag hij wel dat Butler hem in de gaten hield, maar Shadow vond het alleen maar leuk en sprong zo hoog mogelijk om hun in elkaar geklemde handen te likken, maar Ronan moest daar alleen maar om lachen en liep met Alyce mee. Die chocola uit die zaak was gewoon heerlijk! 'Hm we hebben ze in iedergeval goed gebluft.' grijnsde Ronan zacht en hij duwde lichtjes met zijn schouder tegen die van Alyce aan, maar hij sprak er ook niet hard over zodat niemand dan hun clubje het horen kon.

Butler zag dat Shadow hun handen likte en gromde zacht wat over jonkies en dat ze niks begrepen. Butler ging dicht bij Alyce lopen en keek dreigend naar Ronan, door die gast zat zijn meisje alleen maar in problemen! 'Hm we hebben ze in iedergeval goed gebluft.' grijnsde Ronan zacht en hij duwde lichtjes met zijn schouder tegen die van Alyce aan, maar hij sprak er ook niet hard over zodat niemand dan hun clubje het horen kon. Alyce grinnikte zachtjes maar werd gauw serieus. Ze begreep dat ze door dat ze de jongen had vrijgelaat nu een groot gevaar voorzichzelf had gemaakt. Het moest ophouden! Wat als die jongen door zou krijgen dat ze hun in de maling hadden gehouden? Dat zij diegene is wie hem toen had laten lopen in plaats van te doden. In dat geval moet ie toch juist blij zijn? Ze had zijn leven bespaard zodat ie er van kan genieten en niet achter haar te jagen!

Die blik die butler hem toe wierp negeerde Ronan, maar hij voelde zich gewoon gelukkig bij Alyce in de buurt. Het was vreemd dat hij zich zo eerder nooit bij haar had gevoelt, maar ja toen waren ze nog kinderen... De eerste huizen kwamen langs hen heen en Ronan hoorde de geluiden van de stad weer, maar kon het nu negeren het was heerlijk en gek genoeg voelde Ronan de drang om Alyce te beschermen. Hij wilde dat ze geen gevaar zou lopen?! Wanneer ze weer naar huis zou gaan, zou hij die gast op zoeken en hem eens flink bang maken en anders wel doden!!!

Alyce zuchten zachtjes en opgelucht toen ze in de buurt kwamen van de stad en liet Ronan los en ging wat harder lopen. Op een of ander manier voelde ze zich iets veiliger door dat ze in de stad waren. Natuurlijk nooit zo veilig als bij Loki maar dan nog. Het voelde opluchtend om hier te wezen. Alyce liep meteen naar het cafeetje en zwaaide even naar de grote chef van hier. Toen ie haar hier zag wist ie meteen wat ze moest hebben en begon ook meteen zijn beroemde chocolade melk te maken. Alyce plofte op de bank naast het raam en begon haar slapen te masseren, op een of ander manier had ze last van haar hoofdpijn na al dit gebeuren. Butler ging rustig onder de tafel liggen met zijn kop op haar voeten en keek zo nu en dan wat bezorgt naar boven naar zijn bazin.