You're not little anymore

Er stond een stevige wind waardoor het geluid klonk van ritselende bomen. Verdorde blaadjes zweefden wild door de lucht. Ondanks dat de wind zo op de hobbel was, scheen de zon prachtig. Zo mooi dat Sasuke het niet kon laten in een boom te springen en naar de natuur te kijken. Dus zo stond hij op het hoogste punt van de boom, op de dunnere zakken. Zijn armen waren over elkaar heen geslagen en zijn ogen staarden afwezig voor zich uit, zonder ook maar èèn keer zijn evenwicht te verliezen. Even kon het hem geen donder schelen of iemand hem zo zou zien of niet. Dit was een moment voor zichzelf. Een moment waarop hij zijn plannen eens overdacht en het kon verbeteren., als er fouten in zaten. Het waren geen kleine plannetjes. Oh nee, ze hadden een grote aanpak nodig. Plots klonk een stem van beneden. 'Sasuke! Sasuke!' Langzaam gleed zijn blik naar de grond. Daar stond een persoon, met een spierwitte huid, traansporen over zijn wangen en net als hem gitzwarte haren. Het was Uvall, die sinds gister de mogenlijkheid had om "te groeien". Sasuke vond het intrigerend en hij was blij dat zijn zicht wat verbeterd was. De wereld was niet donker meer, maar vaag was het soms nog wel. 'Wat is er?' vroeg hij kalm. Uvall keek naar hem. 'Ik moet je wat laten zien, het is dringend,' antwoorde de demon ernstig. Hmm, wat was er zo dringend? In een oogwenk stond hij voor de demon. 'Laat zien,' sprak Sasuke. Uvall zette een stapje terug. 'Je moet wel weten dat je de aller eerste bent die het te zien krijgt, Sasuke. Zelfs satan heeft het nog niet gezien, noch geweten dat ik dit kon.' De nieuwsgierigheid sloeg toe. Als zelfs de duivel het nog niet wist, wat voor iets moest het dan wel niet wezen. Ineens rezen zwart groene nevels op waarin Uvall leek op te gaan. Enkel zijn ogen waren zichtbaar, die hem strak aankeken. Hij bleef kalm toekijken, hoewel hij alleen wazigheid zag. Toen verdween de nevels en stond voor hem het ware uiterlijk van de eens zo kleine demon. Behaarde poten, een gat in de borstkas en de vleugels velen malen groter. Zijn lippen vormden een grijns. 'Uvall... Je bent zo slecht nog niet!'