may I have him please, please, please, please???

Met een brede lach liep Alyce door met naast zich iets heel, heel pluizigs. Het had 4 poten, een staart en het was heel heel pluizig! Het beestje kwispelde en Alyce grijnsde breed 'je zult het vast geweldig vinden! oom Loki is heel heel aardig!' Zei ze met trots en zag hoe het beestje haar vrolijk aankeek. Alyce was deze kleine schoft tegen gekomen toen ze van uit de bieb richting het bos, Hij zat in een doos waar op stond: 'gratis in goede handen' En daar zat ie dan, helemaal alleen zonder broers of zussen meer. Ergens herkende deze kleine meid zich zelf in deze rakker. Zij was ook helemaal alleen zonder familie. Maar Ze leerde Loki kennen en had plotseling wel iemand die voor haar zorgde. Dus had ze zonder twijfel aan het beestje voorgesteld om mee te gaan en nu liepen ze samen vrolijk richting Loki's huisje. Ze had altijd al een huisdier willen hebben en deze jonge leek haar geschikt er voor, plus ze hadden elkaar meteen begrepen. Haar moeder had haar geleerd dat er tussen een huisdier een band moet zijn en hoe vaak ze wel niet was langs geweest bij asiels of fokkers, nooit hadden ze de goede hond gevonden en nu had ze er een! Hopelijk zou Loki het niet erg vinden, ze geloofde wel dat ie een goede hart had, laatst had loki zelfs een teddybeer voor haar gebracht zonder dat ze er naar gevraagd had! Vrolijk bleef het meisje door lopen met haar kleine vriend.

beestje

(loki, Lune en Alyce)

Een lange, erg lange tijd had Loki met zijn neus in de papieren gezeten. Alyce was toch pleite en hij was niet van plan als een slaafje constant achter haar aan te lopen. Ja hij zorgde voor haar en ja ze was belangrijk voor hem, maar dat betekende niet dat hij zich geheel aan haar vastklampen moest. Want dan zou het juist omgekeerd gaan werken. Meer vastklampen aan iemand kon diegene juist wegjagen. Tenminste, dat was vanuit zijn standpunt. Het was iets wat hijzelf zou doen in zo'n situatie. Dus de momenten dat dat kleine mormel weg was, deed hij zaken. Niet de zaken die ondernemers hadden. Of.. Nou ja.. Zoiets. Loki was een soort ondernemer, maar dan op zijn eigen manier. En erg fris was waren die "zaken" van hem niet. Misselijkmakend, zo zouden de meeste mensen het beschrijven. Echter deed het de vampier weinig. Zolang de zaken goed gingen en hij niet ontmaskerd werd, was hij niet van plan ermee te stoppen.
Een zachte zucht verliet zijn keel zodra hij opstond en zich eens uitgebreid uitrekte. Even had hij een blik geworpen op de klok. Het duurde al wel een tijdje... Waar bleef ze toch? Loki haalde een hand door z'n lange, warrige zwarte haren waarna hij naar buiten stapte. Aangezien de geur van Alyce zo opviel, moest het niet moeilijk zijn haar weer te vinden. Hij streek z'n witte blouse eens recht en begon toen maar de meest verste spoor van Aylce te volgen. Hij verwachtte niet dat er iets ernstigs aan de hand was. Ze was een behoorlijk zelfstandige meid voor haar leeftijd, waar hij geluk aan had.
Ineens zag hij de onderdeur aan komen lopen met... Gezelschap. Serieus... Had ze nou echt een beest meegenomen? Loki hielt stil en keek op haar neer. 'Je bleef lang weg, Alyce. Ik was bezorgd,' sprak Loki. Vervolgens richtte hij z'n blik op de hond. 'Was dát de reden?'

Butler liep vrolijk naast de kleine Alyce, Ze was zelf ook heel heel erg vrolijk 'Ik weet vast en zeker dat je Loki gaat mogen! Hi jis echt, héél aardig!' Zei ze vrolijk en hoorde de jonge pup blaffen. 'Hmm, je moet nog een naam hebben,' Zei de kleine meid terwijl ze in gedachten lag en haalde haar hand door haar blonde pony. De jonge pup kreeg ook een bedachtzame blik en bewoog wat met zijn oren zo als wolven wel eens communiceerde 'Butler? Weet je het zeker?' vroeg het kleine meisje toen ze die bewegingen zag. De pup blafte nogmaals vrolijk en Alyce kreeg nog een bredere glimlach. 'Okee Butler.' Zei ze en liep verder, maar echt super ver kwam ze niet omdat plotseling Loki voor hun stond. Ze keek met vrolijke twinkelende ogen naar Loki. 'Je bleef lang weg, Alyce. Ik was bezorgd,' sprak Loki. Vervolgens richtte hij z'n blik op de hond. 'Was dát de reden?' Alyce keek naar Butler die zich achter haar verborg en keek toen boos naar Loki 'Als eerste is dat geen dát maar Butler! En ja, dat was de reden, ik kon hem niet achterlaten in een doos terwijl er regen aan komt.' De laatste zin ze ize met haar schattige jonge stem en keek smekend naar Loki.

Met een kalme blik keek hij Alyce aan, terwijl ze vrolijk terug keek. Had ze nou werkelijk niet door hoe bezorgd hij werkelijk was geweest? Nee natuurlijk niet. Daar was ze een kind voor. Lichtjes wreef hij in z'n ogen. Ergens had hij spijt gehad van z'n keuze. 'Als eerste is dat geen dát maar Butler! En ja, dat was de reden, ik kon hem niet achterlaten in een doos terwijl er regen aan komt.' Nadat hij haar woorden had gehoord, ging haast automatisch beide wenkbrauwen omhoog. Wat kreeg dat kind een grote waffel. Niet iets wat hij kon waarderen. En ergens ook weer wel. Ze wist in ieder geval van zich af te bijten. Zijn ogen vernauwden zich, om haar te laten merken dat hij niet echt blij met die opmerking was. 'Ik weet niet wat jij denkt, maar zo praat je niet tegen me,'[/b] sprak Loki, ietswat koeltjes. 'En al helemaal niet als je iets graag voor elkaar wilt hebben.' Vervolgens keek hij weer naar het beest, wat schijnbaar Butler heette. 'Voor één nacht vind ik het oké, Alyce. Maar daar blijft het bij. Morgen moet je opzoek gaan naar een baasje voor hem. Ik wil geen hond in mijn huis.' Nee, dat wou hij gewoon niet aangezien hij al een hond had. Soort van hond en dat zorgde al voor genoeg zorgen.

Natuurlijk had Alyce een grote mond maar deze kleine meid was moe en had best wel zin om te gaan slapen in haar bedje. Met Butler natuurlijk! Toen ze haar woord had gedaan zag ze dat Loki's wenkbrauwen omhoog kwamen en ze lachte in zich zelf. Het was zo grappig om dat te zien. Maar Alyce hield zich in omdat ze zijn ogen zag vernauwen. 'Ik weet niet wat jij denkt, maar zo praat je niet tegen me,' Alyce hoorde zijn koele stem. 'En al helemaal niet als je iets graag voor elkaar wilt hebben.' Een pruillipje verscheen op haar gezicht en ze keek met zielige honden oogjes naar Loki. 'Voor één nacht vind ik het oké, Alyce. Maar daar blijft het bij. Morgen moet je opzoek gaan naar een baasje voor hem. Ik wil geen hond in mijn huis.' De kleine meid slaakte een blije kreet en vloog om zijn middel terwijl ze hem een knuffel gaf. 'Dankje! Dankje! Dankje!' riep ze vrolijk en Butler huppelde vrolijk een rondje om hun toen hij doorhad dat ie even mocht blijven. Natuurlijk zou Alyce morgen 'doen' als of ze een baasje zocht en uiteindelijk thuis komen met het nieuws dat niemand Butler wou en ze hoopte dan maar dat ze hem mocht houden. Toen Alyce wat gekalmeerd was keek ze omhoog naar Loki en geeuwde even 'zullen we nu naar huis? Butler en ik zijn heel moe.' Zei ze met ene schattig klein meisjes stem terwijl ze hem ook zo aankeek.

Alyce voelde een koude maar toch op een of ander manier warme hand op haar rug en ze keek glimlachend naar boven naar Loki. maar al gauw trok hij zijn hand terug en ze begreep dat ze hem los moest laten en dat deed ze ook braaf. 'Onthou mijn woorden. Morgen is Butler weg, begrepen?' Ze trok even een zielig gezichtje en knikte 'maar wat als butler niemand wilt?' vroeg ze met een zielige meisjes stem en keek even naar Loki. Maar al gauw begon de vermoeidheid de baas over haar te worden en ze geeuwde even. 'Natuurlijk. Kom op dan.' Rustig draaide hij zich om en begon terug te lopen. Alyce ging naast hem lopen en pakte zijn hand vast terwijl butler naast haar liep.
Toen ze eindelijk in hun huisje waren schopte Alyce haar schoenen uit en sjokte naar haar bed. Ze plofte er op en voelde dat Butler naast haar kwam liggen. Ze glimlachte en aaide de kopje van Butler en glimlachte naar Loki voor ze in een slaap zonk.

4 jaar later:
Alyce opende loom haar ogen en voelde een zware lichaam half op die van haar drukken. Een grijns sierde haar gezicht toen ze Butler half over haar zag slapen. 'Wakker worden doren roosje!' zei ze fluisteren en plagend. Ze zag hoe Butler wakker werd en slaperig naar haar keek. Alyce duwde hem van haar af en stond zelf ook op. Zachtjes sloop ze uit haar kamer richting de mini keukentje en opende de koelkast. Op het digitale klokje zag ze dat het pas 3 uur in de nacht was.

haar maag protesteerde en maakte brommende geluiden als of het een auto was die niet wou opstarten. Butler ging bij de tafel liggen en wachte geduldig tot ie ook iets zou krijgen. Alyce bleef snuffelen tot haar neus de heerlijke geur van een konijn rook gemarineerd in een heerlijk saus. Alyce begon al te watertanden als ze er aan dacht hoe ze haar tanden in het vlees zou zetten. Heel voorzichtig pakte Alyce 2 poten vast, stopte 1 in haar mond en gooide de ander zachtjes richting butler die het netjes opving. ’Nu al wakker Alyce?’ Alyce verstarde plotseling....PIEP, ze had oook eerst de geur moeten ruiken voor ze haar kamer verliet! langzaam draaide Alyce zich om en haalde snel het konijnen poot uit haar bek en stopte die achter haar rug. ’Je kan de wijzers van de klok inmiddels nu wel lezen, nietwaar?’ Alyce glimlachte liefjes 'maar Loki, Ik kon mijn slaap niet zo goed vatten dus ik dacht..Misschien moet ik eens een goed gesprek hebben met jou? Ik zie je nauwelijks meer?' Zei ze met de meest liefste stem die ze kon opzetten en bleef nog steeds lief glimlachen terwijl ze met haar voet de koelkast dichtdeed.

’Dus je besloot om,’ Zijn blik gleed naar de klok. ’3 uur in de nacht je bed uit te komen voor een gesprek, maar in plaats van een gesprek met me aan te gaan, ga je rechtstreeks naar de koelkast en geef je je geliefde Butler een stuk vlees waarna je het onschuldige meisje gaat uithangen..’ Alyce beet even zenuwachtig op haar onderlip en keek naar butler die snel zijn stukje vlees naar binnen werkte. Alyce zag dat Loki een lampje had aangeklikt en ze dacht snel na...Wat moest ze in hemels naam antwoorden. ’Als je wat wil, wees dan eerlijk tegen me. Het kan me niet schelen wat je tegen de buitenwereld zegt maar tegen mij lieg je niet. Begrepen?’ Alyce knikte, gooide haar pootje naar butler toe zodat ie er 1 extra had, waste haar handen met zeep en na het afdrogen liep ze nar Loki toe. Ze plofte naast hem op de bank, vouwde haar benen onder zich en keek hem recht aan terwijl ze wat tegen de zij leuning van de bank leunde 'maar Loki, ik wou heus wel een gezellig gesprek met je hebben, maar pas vanochtend en mijn buik maakte rare geluiden waardoor ik echt niet kon slapen!' Zei ze kalmpjes en keek hem even met een glimlach aan. Plotseling sprong ze op 'wil je wat gedroogd gezoet fruit? Ik heb het gister nog gekocht!' Zei ze met een brede grijns en pakte een zakje waar allerlei soorten lekker gezoet fruit in zat. Alyce liep kalmpjes terug naar de bank waar ze weer neerplofte met haar gezicht naar Loki toe en stak de zak uit.

JA JA, ze had hem gezien hoor! Dat zeldzame kleine glimlach die Loki niet altijd liet zien! Ze had hem laten glimlachen en Alyce voelde zich er trots op dat het haar gelukt was!  ’Het is oké.. Als je honger hebt mag je rustig wat pakken, daar hoef je niet geheimzinnig over te doen. Je bent thuis, pak wat je wilt.’ Alyce haalde haar schouders op en keek naar haar nagels die mooi bijgeknipt waren. 'Maar dat is niet spannend! Dit geeft adrenaline, dat is net als op een everzwijn jagen.' Zei ze met een grijns. En na een paar seconde zat ze gauw weer op haar plek met een zak zoetige fruit. Ze hoorde Loki zeggen dat ie graag wat zoet fruit wou en ze stak de zak naar hem uit. Met vermaak keek Alyce toe hoe hij er 1tje pakte en er stukje van af beet. Zijn gezicht vertrok en Alyce kon het gewoon niet laten om breed te grijzen, het was soms zo grappig om de wezens te zien reageren! ’Sorry, ik hoef het niet.. Te zoet naar mijn smaak.’  Met zijn tong haalde hij het zoetigheid van z’n tanden af. ’Vind je dat echt lekker?’ Alyce lachte zachtjes, pakte een zakdoek die toevallig op de kleine tafeltje lag en gaf het aan hem 'Jup, Het is lekker zoet en zo nu en dan is het heerlijk maar niet zo heerlijk als vers gevangen vlees.' Zei ze grijnzend en stak een aardbei in haar mond waarna ze er op begon te zuigen. Toen het suiker een beetje uitgezogen was kauwde ze er even op en slikte het gauw door. 'Pff, weerwolven zijn soms vreselijk irritant! En het valt mij ook vreselijk op hoe slecht hun medicijn wolven zijn!' het schoot zo uit haar hoofd omdat ze terug dacht aan een paar weken terug dat Jack, een béta wolf, stierf. Ze schudde zacht haar hoofd en stopte een ananas stukje in haar mond.

Alyce keek op toen ze een zacht gegrinnik hoorde. Met grote ogen staarde ze naar Loki. Had hij echt zo een geluid geproduceerd? Had ze het soms verkeerd gehoord ofzo? Blijkbaar was dit ook iets nieuws voor Loki en een speelse grijns kwam op haar gezicht. .’Joh. Als jij er gelukkig van word het op die manier te doen..’ Alyce knikte en grinnikte. Het was misschien raar om zo door haar eigen huis te gaan maar het was zo. Alyce zag hoe hij een pakketje maakte met het servetje en hoorde zijn woorden: ’Beetje afwisseling moet er zijn.’ De jonge blondje knikte rustig en stopte nog een snoepje in haar mond. Maar toen het uit haar mond schoot dat ze het afschuwelijk vond dat de weerwolven geen medicijn wolf hadden voelde ze har wangne rood worden en stopte gauw nog een snoepje in haar mond terwijl ze toekeek hoe hij zijn pakketje weggooide. ’Misschien cru om te zeggen, maar vrijwel alle weerwolven zijn irritant. Uitsluitend jij, anders was je niet eens in m’n buurt gekomen zonder me te willen doden. ' Alyce beet even op haar onderlip, niet alle weerwolven waren stom.. ’Hoe kom je daar eigenlijk zo bij?’ Alyce beet op haar onderlip en haalde voor dat ze begon te spreken even diep adem 'paar weken terug kwam ik een béta van de weerwolven tegen die me hielp een everzwijn te doden... Nou het lukte...' begon ze aarzelend. Alyce dacht evne heel snel na over haar volgende woorden 'Nouja en toen kwamen een stel weerwolven jagers voorbij en die begonnen te schieten. Die gast raakte dus erg gewond en toen de jagers dood waren probeerde ik hem nog te redden wat wel was gelukt...Als de weerwolfjes van de roedel gewoon de goede spullen bij zich hadden!' de laatste kwam woedend uit en ze stopte boos een snoepje in haar mond.