A place to sleep

Vanaf het strand was het gemakkelijk om bij het bos te komen, maar toch was Ronan niet veel verder gegaan. Hij wilde graag bij de zee blijven. Het was er nu zo heerlijk rustig. Ronan keek toe hoe Alyce weg ging nadat ze haar spullen had opgeborgen in de holle boom en het vuur had uit gemaakt. Misschien had hij haar moeten helpen? Maar Ronan bleef wachten tot Alyce weg was gegaan. Hij kwam weer de struiken uit en slenterde langs het duinen veld waar ook wat grote rots partijen bij stonden. Ronan besnuffelde elke rots en zocht naar een inham, maar tot nu toe vond hij er geen. Zuchtend slenterde hij terug richting de stad. Misschien was daar nog wel een leeg huis dat door niemand meer bewoond zou worden? De regen begon ook zijn deelnemen te bekennen en het goot dat het leek alsof er een waterval over de aarde heen schoof? Ronan zuchten en begon door de lege straten door te slenteren. Hij zou voor een grote hond door kunnen gaan, maar niemand die dat geloofde toch? Ronan zocht elke straat zorgvuldig af tot hij bij een straat kwam waar nog maar een enkel huis bewoond werd. Ronan duwde een scheef hangend hekje open en door zocht de tuin.Bbij elk licht dat van de straat af kwam zakte hij door zijn poten, maar vond uit eindelijk een ingang en klom door het gat in de muur. Het was er wind stil al was het er nog wel koud. Ronan schudden zich uit en zocht het huis door op zoek naar een veilige plek om te slapen.

Kalme stappen zette de vampier terwijl hij voort bewoog. Zijn Hond en metgezel liep naast hem, zijn oren naar voren gespitst en zijn ogen dwaalde heen en weer. Vincent liep rustig naast hem met zijn ijzere hand verstopt achter de mantel. Niet zo lang geleden was de beangstigende vampier die de meeste wel kennen op reis geweest. Even weg uit Doole om zijn gedachtes op een rijtje te zetten. Om na te denken wat zijn volgende plannen waren en wat ie nou zou besluiten. Het was niet makkelijk geweest om Luna hier achter te laten. Maar hij wist dat ze een grote meid was en prima voor zichzelf kon zorgen. Vincent werd uit zijn gedachten gehaald door een diepe grom van Dark 'Er is hier iemand die hier niet hoort te zijn.' Zei hij met zijn duistere stem en vincent knikte kort. Met zijn kalme stappen met zijn rare puntige ijzere schoenen op het onbewoonde huis en stapte naar binnen. Hij rook een hodn...of beter gezegd een weerwolf. Met elegantie en vertrouwen ging zijn hand naar zijn geweer en hij keek rond . 'Laat je zien hond.' Zijn stem weergalmde door het huis en hij wachte af. Zijn gezicht was half verborgen door zijn hoge kraag waardoor je alleen maar zijn ogen zag.

Ronan hoorde het druppelen van water. Kennelijk was het dak lek? Zijn neus ving geen enkele geur op dan dat van zwerf katten en muizen, misschien zelfs van ratten.Maar verder rook het muf en nat. Alsof het huisje al enige tijd onbewoond was. Niet dat hij dat erg vond. Ronan stapte de overloop op en keek elke kamer binnen. Overal zag je wel een gat in het dak of gewoon een druppelaar dat vanuit een klein gaatje door het plafon naar beneden sijopelde. Hij zuchten en vond een nog lekloze kamer. Er stond geen bed meer in, maar er lag nog een stapel oude vodden. Ro was best nog opgelucht en hij slenterde er dood moe naar toe, maar halver wegen rook hij een vampier en nog wat! Nee he niet weer iemand met zijn huisdier??? Maar toen hij de stem hoorde draaide Ronan zich om. Hond!? Dat waren enkel de vampiers die zo spraken!!! Hij slenterde terug naar de trap en veranderde eerst terug voor hij verveelt een paar stappen naar beneden deed. Wie het ook was hij had hier echt geen zin in. 'wat is er?' vroeg hij niet onvriendelijk en ging halverwegen op de trap zitten. Hij straalde geen dreiging uit en was dat ook niet van plan. Wat Ronan wilde was enkel even de nacht door slapen en dan de volgende ochtend naar een goed onderkomen zoeken.

Al zag het hier verlaten uit wist vincent dat je niet op het uiterlijk meost gaan. Want er kwamne wel elke avond een paar vampieren hier pitten en het was vooral voor een slapende weerwolf niet handig dat ie hier bleef. Toen hij zag hoe de weerwolf naar beneden kwam. 'wat is er?' vroeg hij niet onvriendelijk en ging halverwegen op de trap zitten. Hij straalde geen dreiging uit en was dat ook niet van plan. Vincent bleef kalm staan en bestudeerde de gezicht van de jonge weerwolf. 'Ik wil alleen even zeggen dat het niet de slimste plek is om te overnachten omdat hier geregeld vampiers komen.' Zei hij kalm en knikte evne richting de oude verslete woonkamer deur, dar onder was een geheime plek waar ze naar toe gingen, daarom rook je ze ook niet zo snel nu maar als je de luik van de kelder zou opendoen zou je gauw de vampieren geur sterk ruiken. 'het is beter, als je persee wilt pitten om het in mijn huis te doen.' Zei hij kalm en keek emotieloos naar de jongen.

Ronan zag hoe de bijna gezichtloze man voor hem naar zijn uiterlijk keek. Hij wist niet wat die gast dacht of van plan was, maar Ro was gewoon moe van het reizen en de tijd dat hij met Alyce vandaag opgetrokken was. Hm Er kwamen hier dus vampiers? Ronan haalde zijn schouders op. 'Wat dan nog. Ik heb er geen moeite mee als ze hier ook komen. Niet dat ik hen lastig ga vallen of zo.' zei hij en wreef zich even in zijn ogen. Hij had echt geen zin in een ruzie of zo, maar ja als die hier vaker kwamen dan was hij eigenlijk zonder hen te vragen binnen gedrongen, maar toen Ro het voorstel hoorde van de gezichtloze man die zelf ook een vampier bleek te zijn. 'Hm. Dat zal niet snel gebeuren dat je anderen in je woning vraagd.' het was eerder een vaststelling dan een vraag, maar Ronan was te moe om zich op een normale vraag te consentreren. Hij wilde enkel gaan slapen meer niet. Een nacht lekker op een tocht en wind stille warme plaatst kunnen slapen dat zou hem goed doen. Zonder zichtbare moeite trok hij zich recht en liep de rest van de trap af. Ronan bleef in een rustige toch openhouding voor de vampier stil staan. Hij had geen moeite met vampiers. Niet omdat hij wist dat ie sterker of sneller dan hen was. Nee zo arogant was hij niet, maar hem zat dat geawehoer meer dan dwars over die ruzie tussen de twee rassen.

de gast haalde zijn schouders op. 'Wat dan nog. Ik heb er geen moeite mee als ze hier ook komen. Niet dat ik hen lastig ga vallen of zo.' zei hij en wreef zich even in zijn ogen. Vincent haalde zijn schouders op 'dat hoeft ook niet, ze zullen je doden zonder pardon.' Zei hij kalmpjes en keek even naar Dark die verveeld om zich heen keek. 'Hm. Dat zal niet snel gebeuren dat je anderen in je woning vraagd.' het was eerder een vaststelling dan een vraag, Vincent keek naar de gast en haalde zijn schouders op nog is op 'het is aan jou, maar ik heb net een lange reis achter mijn rug en wil het liefst vanavond rust hebben en heb ook geen zin om nog even 's avond achter een stelletje idiote vampiers aan te gaan omdat ze een weerwolf hebben vermoord.' Was zijn antwoord kalm en vincent keek van de ene kant naar de andere, het liefst wou die naar huis gaan en een douche nemen en daarna wat bloed drinken want hij had al een paar weken niet gedronken en moest eerlijk toegeven dat ie er al best veel zin in had.

Ronan hoorde wat de vampier zei en zijn vermoeide blik werd minder vermoeid en alerter, maar echt een dreigende blik werd het niet. Hoewel Ro de meeste vampiers tot nu toe ontlopen had door wanneer hij hen geroken had een grote boog om hen heen liep, maar dat er hier ook een stel van dat soort kwam die het andere soort kennelijk dus haatdragend waren verontrusten hem niet. Eerder was hij bereid om hen uit de weg te gaan dan dat hij met hen zou gaan vechten. 'Dat is dan duidelijk.' zei hij en keek de vampier net zoaan als hij gesproken had. Rustig en kalm net als die gast voor hem. Een vriendelijke glimlach verscheen op zijn lippen toen hij hoorde dat de vampier kennelijk ook een lange reis achter de rug had. 'Dat kan ik me goed voor stellen. Je bent daarin dan niet de engste die zo'n reis achter de rug heeft gehad. Al is het bij uitstek dat jij hier een woning bezit en ik nog niet. Je zult in ieder geval geen last van me hebben. Het enigste dat nu voor mij van belang is, is een goede nacht rust en daarna maak ik me op voor een huizenjacht.' zei Ronan en wachten tot ze zouden vertrekken.

'Dat kan ik me goed voor stellen. Je bent daarin dan niet de engste die zo'n reis achter de rug heeft gehad. Al is het bij uitstek dat jij hier een woning bezit en ik nog niet. Je zult in ieder geval geen last van me hebben. Het enigste dat nu voor mij van belang is, is een goede nacht rust en daarna maak ik me op voor een huizenjacht.' zei Ronan en wachten tot ze zouden vertrekken. Vincent knikte kort, draaide zich om en liep het huis uit. Dark keek even achterom en toen naar hem. Vincent schudde onzichtbaar zijn hoofd en liep een paar huizen verderop naar een huis die er vervallen uitzag. maar toen hij het openen deed en naar binnen stapte leek hetn og steeds op een vervallen huis. Dark kwispelde en trippelde naar boven. Vincent liep ook naar boven en zuchten even tevreden. toen ie boven was dee hij het licht aan en bekeek zijn appartementje. nadat hij Lunah ad ontmoet had ie zijn huis een opknap beurt gegeven. Vincent zag hoe Dark alles besnuffelde en daarna op zijn vertrouwde grote band ging liggen. Vincent zuchten tevreden en mompelde binnensmond 'welkom thuis.'

De vampier knikte en draaide zich om. Ronan wist niet welk huis van hem was dus liet Ronan de vampier voor gaan. Die hond Alyce had het al gezegd was geen lievertje, maar toch voelde Ro dat er iets heel anders gaande was! Wijzerlijk hield Ronan zijn mond daarover die vampier zou dat vast allang weten en had misschien geen zin in uitleg? Met slepende passen door zijn vermoeidheid liep Ronan achter hem aan. Ro had er even schijt aan als een van de twee rassen of beide hen zagen lopen dat die vampier even de leiding had over het pad dat Ronan nu af liep. Een even vervallen woning leek het te zijn, maar kennelijk vonden de mensen het niet erg dat die vampier er woonde. Ronan was het onderonsje tussen baas en huisdier even ontgaan, maar hij kon nog staand in slaapvallen als het nodig moest zijn! Dat had hij al eens meegemaakt, maar dan moest hij wel ergens tegen aan of op kunnen leunen. Ronan sloot de deur achter zich en volgde de vampier en zijn huisdier de trap op. Ro wist niet of de vampier nog een lege kamer had, want dan zou hij wel als wolf zich op de grond neer leggen. 'Hm, Eerder slaap lekker.' zei hij licht geamuseert en zag een hoekje dat vrij stond van spullen en ver genoeg uit de buurt van die hond van de vampier! Ronan nam de moeite niet om te vragen of die bloedzuiger een apparte ruimte had en liep naar het hoekje. Ronan was met weinig al te vrede dus waarom gaan zeuren? Hij veranderde in zijn wolf en rolde zich op in de hoek en legde zijn kop op zijn voorpoten. Nog even keek hij rond, maar Daarna sloot Ro zijn ogen en na een paar rustige ademhalinging werd die regelmatig.

Vincent zag hoe de weerwolf naar en hoekje liep, gelukkig wanre wolven handig, die kon je zo een hoekje geven en ze konden slapen in hun wolven gedaantes. Vincent bekeek alle ruimtes en toen ie zeker wist dat de weerwolf sliep dede ie zijn cape af en legde die op de stoel. Vincent liep naar zijn koelkast waar die 2 zakken bloed uit haalde, 1tje goot ie leeg in de kom van Dark die hij daarna op de grond zetten en de ndere goot ie leeg in een glas. Op zijn gemak ging Vincent zitten in en stoel en begon kalmpjes het bloed te drinken. Hij genoot van de rust en sloot ook zijn ogen. Het deed hem goed om weer thuis te zijn op zijn normale plek. Hij zou binnen kort op zoek gaan naar Luna waar ie bleef om haar weer in zijn armen te nemen en haar te omarmen.

Eerst sliep Ronan rustig. Hij droomde over zijn jeugd dat hij met Alyce deelde. Het was heerlijk hoe ze samen door het bos rende in hun weervormen. Als wolven was het heerlijk om zo te kunnen veranderen en weg te spurten. Natuurlijk hield hij zich uit het zicht van haar ouders. Vooral die van haar vader. Die was een loner dus hielt hij niet van vreemde die zich met zijn gezin bemoeide. Echter nadat Ronan weer terug wilde gaan gebeurde het. Ineens stonden zijn ouders er in dolle paniek voor hem en grepen Ronan in zijn nekvel tijdens het weg vluchten ergens voor. Ro zou er nooit achter komen. Daarna veranderde alles. De ruimte was die van zijn ouderlijke woning. Zijn ouders waren bruiden voor hem aan het uit zoeken, maar Ro wilde er niks van weten. Zijn geheim was uit gelekt doordat zijn neefje zo nodig achter hem aan gekomen was om zijn sluipen te verbeteren. Hij had Ronan zien zoenen met een vrouwelijke vampier. Ze had moeten vluchten toen het neefje een waarschuwings huil had laten klinken. Ronan had haar gesmeekt om te vertrekken en tot nu toe had hij haar niet weer gezien. Zijn boosheid uiten zich in zijn slaap net als de knallende ruzie tussen zijn ouders nog voor hij vertrok. Ro murmelde in zijn slaap in het wolfs iets dat weinige vampiers ook echt konden verstaan. Zijn geliefde had hij het aangeleerd zodat het leek alsof hij met een wolf sprak wanneer er van zijn dorpsgenoten in de buurt waren. ronan werd echter niet wakker, maar na die vervelende slaap sliep hij gewoon maar rustig verder.

Vincent keek even opzij naar de weerwolf die blijkbaar last had van nachtmerrie's. Een verdrietig glimlach speelde zich op zijn gezicht en hij schudde zijn hoofd. Dark keek even naar, maar het was niet interessant genoeg dus lebberde hij weer verder aan het bloed. Vincent dronk ook weer een klein beetje van het bloed en verzonk in gedachten. Hij dacht aan de tijd dat ie zelf ook jong was en hoe het was geweest om te genieten van zijn leven, om vrij te zijn. Vincent werd weer uit zijn gedachten gehaald door de grinnikende Dark 'ach wat krijg ik medelijden met ie gast.' mopperde de hellhound en likte zijn bek 'Arme gasje was verliefd op een vampier maar zijn ouders ondekte het en dus moest ie gaan trouwen, geweldig.' Vincent zag hoe dark hem aankeek 'heb je wat popcorn dan kan ik genieten van zijn herinneringen.' Vincent grinnikte zachtjes en stote met zijn schoen zijn maatje aan. 'niet zo flauw zijn jongen.' Zei hij met een grijns en nam nog een mini slokje van zijn bloed. Het was de kunst om je in te houden terwijl je dronk, dat wist vincent uit ervaring.

Verder bleef de rust in zijn droomloze slaap. Ronan zonk steeds dieper in een heerlijke warmte die hem omhulde. Echter door de geur van bloed zakte hij opeens niet meer dieper. Het was alsof zijn wolf het tegen hielt. De geluiden om hem heen die te horen waren leken ineens haar scherp! Ro hield zijn ogen gesloten, maar bleef regelmatig ademen. Het was een techniek die hij zich meester gemaakt had om andere het gevoel te geven dat hij sliep. Toen Ronan had moeten vluchten voor iets samen met zijn ouders had hij zich dat aangeleerd omdat hij toen niet slapen kon. De oudere onder hen stoorde zich aan hem, maar Zijn vader had Ronan de techniek aangeleert. Ro wist dat met gesloten ogen hij meer zou rusten dan wanneer hij ze openen zou. Al vergaarde zijn oren info, maar toch was het zijn neus die hem waarschuwde voor de geur van bloed!!!

Vincent sloot weer kalm zijn ogen en genoot gewoon weg vna de rust. ZIjn ziel was nu ook eindelijk rustig en dat deed hem goed. Vincent hoorde Dark boos brommen: 'de gast denkt dat ie slim is!' Zei hij kalm en Vin hoorde hoe die opstond en naar zijn mand slofte en daar op neerplofte. Vincent kende de hellhound al eeuwen en hij was nog steeds niet veranderd. Kalmpjes tikte Vincent met zijn normale vingers tegen zijn gun terwijl hij nadacht. De jongen rook bekend, het was als of ie eerder een bekend iemand had ontmoet maar door het reizen was Vincent sommige geuren vergeten...En dan nog bleef het aan hem knagen. naar wie rook die gast? Vincent nam nog een slok en hoorde de bekende stem 'Naar die blondje ruikt die gast.' bromde Dark met zijn ogen gesloten en Vincent lachte in zich zelf en zei neutraal: 'jij kunt het echt niet laten hé.'

Wat had hij toch een bloedhekel aan huisdieren!!! Ronan bleef liggen zoals hij lag zich slapend houdend. Het was fijn om zo te blijven liggen, maar die hond kon dus nog spreken ook!!! Fijn heel fijn nu wist hij zeker dat er iets niet in de haak was. Zoals Alyce al had gezegd was er iets eigenaardings aan dat beest! Ronan hield zich van de domme en mopperde in stilte. Gelukkig bleef hij ver genoeg bij hem vandaan anders had Ro zeker naar hem gegromt. Zijn rust een beetje verstoren zeker? het mocht wat, maar Ronan had ookwel gezien dat die gast een wapen bij zich gedragen had of liever gezegd nog steeds. Met jagers had hij te vaak mee te maken gehad, maar steeds was Ro aan hen ontkomen. Het zij wel met de nodige verwondingen natuurlijk, maar gelukkig heelde zijn soort snel. Ronan ging iets verliggen en zakte langzaam aan weer in slaap.

Vincent bleef kalmpjes zitten terwijl hij hoorde hoe Dark in slaap verzonk. Na enige tijd en toen zijn glas ook half leeg was stond Vincent op. Met ene kalme tred liep hij naar zijn kast die hij opendeed en daar wat kleren uit haalde. Daarna liep die zelf rustig naar de badkamer die hij op slot deed. Daar pas deed hij zijn cape uit, zijn houder van zijn gun en zijn schoenen. Vincent zuchten tevreden en begon zich verder uit te kleden. Hij keek even in de spiegel, schudde licht zijn hoofd en stapte onder de douche. Vor een kerel had Vincent heel lang haar en dat wist ie. Maar hij zag gewoon de nut er niet van in om het af te knippen, daarbij kon hij tenminste zeggen dat het hem ook stond en eht gaf wat mistery wat wel handig was. Na ene tijdje stapte die onder het douche uit. Maakte zich droog en klede zich weer aan. Zorgvuldig deed ie zijn houder. Daarna deed ie zijn schoenen aan, zin cape en op het einde zijn metale arm weer. Met alf natte haren kwam Vincent weer terug in de kamer en ging weer zitten op zijn oude plek en nam het glas weer aan.

De rest van de nacht sliep Ronan zonder problemen door. Het was niet echt moeilijk om ergens anders te slapen. Soms hoorde hij wel dingen, maar die waren vaag en ver. Het was niet koud of nat. Maar droog en lauw. Toen de zon weer op kwam en tussen kieren of andere gaten die er mogelijk waren, misschienkwam het ook wel door dat het minder donker was. Ronan keerde zijn kop en snuffelde even. Dat deed hij altijd voor ie wakker werd. Hij rook geronnen bloed van dat wat niet genutting was of misschien geknoeit? Dat wist Ronan niet en hij rook ook de vampier die hij de avond ervoor ontmoet had samen met zijn hond. Ro wist wel waar hij was, maar zijn wolf schrok wakker en raakte in paniek. Ronan kreunde licht voor hij zijn poten strekte en zich eerst uitrekte en luid geeuwde. Hij opende zijn ogen en het ergste alleen waren de vlo'en!!! Hij negeerde de jeuk en duwde zich recht. De kamer was nog even leeg als toen hij hier gisteravond binnen gekomen was, maar daar zei hij niks over. Hij keek rond en zag die hond van de vampier in zijn mand liggen. Vanbinnen verkrampte hij en wilde zich net uiten naar het beest, maar hielt zich in bij het herinneren van de waarschuwing van Alyce. Die hond was niet zo maar een hond!

Vincent bleef kalmpjes drinken en bedacht zijn plannen zo ongeveer. Vandaag zou die eens gaan patrouilleren door het dorp en zou die evne langs de oude kroegen gaan om te kijken of ie iets interessant zou horen. De vampieren zouden gauw weten dat ie terug was gekeerd en dat ze zich weer moesten gedragen. Hij was niks voor niks bekend en de oude vampieren wisten precies wat er met je kon gebeuren. Vincent dronk de laatste paar slokken bloed op keek naar de weerwolf die didelijk liet merken dat hij wakker was, En Vincent kon zo merken dat ie gast nodig een douche moest hebben 'de douche is de gang door en dan eerste deur links.' Zijn stem was zo als altijd Emotieloos en hij keek even naar Dark die loom zijn ogen opendeed en de gast bekeek. Maar toen ie niet interessant genoeg was sloot ie zijn ogen en zonk weer in een droomloze slaap.

Soms vroeg hij zich af of vampiers eigenlijk wel sliepen? Nog nooit had hij er eentje kunnen betrappen daarop, maar toen hij de vampier die hem uit genodigt had in zijn huis nouja bouwval te slapen had hij het niet afgeslagen. Ronan zou het ook niet vertellen dat hij het een bouwval vond. Dat zou hem vast woedend maken. Ronan keek hem rustig aan toen hij over een doushe begon. Zeg hij was gisteren nog de zee in gegaan? Maar die scherpe repliek slikte Ro snel in en knikte enkel even, maar stond met tegenzin op. Hij had geen zin om nu terug te veranderen. Ronan moest helaas wel langs die hond op en kreunde inwendig. Wat had hij een bloedhekel aan dat soort dieren!!! Maar Ro liet niks merken niet aan zijn lichaamstaal nog reageerde hij tegen de hond die duidelijk weer in slaap viel. Ro liep de badkamer op en zag dat het hier er beter uit zag dan de rest van het huis dat Ronan tot nu toe gezien had. Daar veranderde hij zich terug en kleden zich uit. Nieuwe kleren had hij echt hard nodig, maar geld had hij nog niet! Nadat hij eerst zijn kleding gewassen had stapte hij zelf onder de douze en begon zichzelf te wassen. Het zout uit zijn haren spoelde over zijn huid en verdween in het putje. Ro had zijn kleding eerder nog zo ver mogelijk droog gewrongen, maar ze waren nog lichtjes nattig en droogde langzaam aan terwijl Ronan zich waste en nadat hij klaar was kneep hij zijn haren ook zo droog mogelijk. De handdoek die er nog lag was kleiner, maar groot genoeg om zich ermee af te drogen. Zijn half droge kleding trok hij weer aan en stapte de badkamer weer uit. 'Nog bedankt.' zei Ronan en hij keek richting de vampier terwijl hij voorbij die hond liep. Rotbeesten waren het. Als men zo nodig een huisdier wilde konden ze dan geen vissen nemen? In gedachten schudden Ronan zijn hoofd, maar liep tot een eindje voor de bank en glimlachte licht. 'ik ben Ronan Towers trouwens. Voor het geval we elkaar weer eens tegen komen wat ik niet voor onmogelijk houd.' stelde Ronan zich voor en keek de vampier vriendelijk aan. Alyce had diens naam niet genoemt dus moest Ro er zelf achter komen.

Vincent zag hoe de weerwolf met tegen zin langs dark liep en hij moest toch zachtjes in zich zelf lachen. Geweldig om te zien hoe de meeste wezens op Dark reageerde. Toen Vincent de douche hoorde aangaan zag ie hoe Dark opstond en zich uitschudde 'Die gast heeft het niet zo op dieren.' Zei hij kalm en Vincent knikte 'dat had ik ook door ja.' antwoordde Vin en stond op, liep naar de gootsteen en spoelde dar gauw de bank van dark en zijn glas door zodat ie schoon werden. Vincent liep even door zijn huis en haalde wat dingen uit zijn verstopte plekjes en zette die neer. Niet echt iet van zich zelf, nee dat wou ie zeker niet. want als een vijand kwam opdagen wou Vincent niet dat ie zijn kostbaar heden zou zien! Nee hij haalde simpelen dingen uit zo als een tafel deken die hij over een 2 persoons tafel neerlegde. Hij toverde uit de kast een bed waar Luna best vaak in had geslapen en hij van uit zijn stoel naar haar had gekeken. Toen de meeste dingen weer tevoorschijn waren gekomen ging Vincent weer op zijn stoel zitten en zag dat de gast net uit de douche kwam. 'Nog bedankt.' Een geamuseerde glimlach verscheen op darks gezicht toen hij ag hoe de gast langs hem liep. 'ik ben Ronan Towers trouwens. Voor het geval we elkaar weer eens tegen komen wat ik niet voor onmogelijk houd.' stelde Ronan zich voor en keek de vampier vriendelijk aan. Vincent knikte kort en zei: 'aangenaam Ronan, Mijn naam is Vincent...Vincent Valentine, en mijn maat in de mand is Dark.' Stelde hij hun kalm voor Dark kwispelde lichtjes 'Zeg Ronan, je bent zelf een hond, hoezo heb je dan zo een hekel aan mij? of tenminste mijn 'soort' genoten?' Zei die valsjes en likte zijn tanden die hij even ontbloten.

Hm Kennelijk hadden sommige dingen verstopt gestaan. Nou ja Die gast had ook gezegd dat hij een lange reis had gemaakt dus natuurlijk stonden dan sommige dingen anders en hij was weer zo nodig de spelbreker in de vampier zijn thuiskomst! Naja dat was dan even zo gegaan, maar Ro ging zich daar verder niet aan storen. Toen de vampier zich voorstelde als Vincent valentine en die hond Dark noemde knikte Ronan even dat hij het begrepen had. Natuurlijk keek hij niet richting die Dark. Hij was niet met hem bezig dus. Hij wilde eigenlijk nu weg gaan om te gaan zoeken naar een huisje die hij betalen en onderhouden kon, maar nog voor hij een stap kon verzetten sprak dat beest weer. Het liefste had Ro niet geantwoord, maar tja Vincent had die vraag ook gehoord dus was het niet anders en keerde zich half om. 'Jouw soort niet specifiek. Laten we het er op houden dat er nogal een vervelende ervaring is tussen jagers honden en mij.' zijn toon sprak al genoeg voor zich dat hij het maar niks vond. Er klonk dan wel geen bromming of gegrom in, maar toch zat er een andere toon in die al wat van zijn ervaring daarin bloot legde.

'Jouw soort niet specifiek. Laten we het er op houden dat er nogal een vervelende ervaring is tussen jagers honden en mij.' zijn toon sprak al genoeg voor zich dat hij het maar niks vond. Vincent bleef kalm terwijl Dar kaan het woord bleef. Dark dacht even na en grinnikte 'Tja, dat zag ik in je herinneringen.' Zei hij droog en likte even zijn poten 'en daarbij, ik ben geen normale hond.' Zei hij met een grijns. en bekeek even zijn nagels. Vincent stond op en strekte even zijn hand die in special ijzer zaten om de weerwolven maar ook vampiers aardig pijn te doen. 'Genoeg gepest Dark, opstaan, het is tijd om naar buiten te gaan.' Zei hij kalm en liep richting de trap.

Ronan voelde zijn woede opborrelen. Hoe had dat beest het lef om in zijn hoofd te kruipen en dan nog wel zijn gedachten te doorkruizen!!! Echter voelde Ronan zich gerustgestelt toen Vincent tussen beide kwam. Hij was hier lang genoeg geweest. 'Dat je anders was dat had ik meteen al door.' zei Ro een beetje stijfjes. Hij wilde graag een eigen plekje zoeken dan kon hij alleen zijn in zijn woning! Nou ja alleen, er waren natuurlijk altijd wel wat insekten die je moeilijk uit huis kon zetten, maar daar stoorde Ronan zich niet aan en liep alvast richting de trap. Als die Vincent er niet tussen was gekomen dan had Ro misschien een scherpe repliek gegeven of het had op een gevecht uit kunnen draaien? Eenmaal beneden opende hij de voordeur en genoot van het zonlicht dat hem verwelkomde. Het was heerlijk, maar wat was die heisa aan het einde van de straat nu weer??? Goed Ronan had het niet op welk huisdier dan ook, maar het was ook niet nodig om een pup zo heen en weer te slingeren. Geen levend wezen hoorde zo behandelt te worden. Zijn toch al opgeborrelde woede vond nu zijn uitlaat klep, maar echt die vent een pak slaag geven had Ronan nu ook weer geen zin in. 'He! Hoe zou jij het vinden als iemand jouw zo heen en weer zou zwiepen!!!' riep hij boos. Ronan liep in gewone pas op de man af die hem boos aankeek. Zijn blik was van Waar-bemoei-jij-je-mee! Ronan bleef voor de man stil staan en zag hoe bedust de pup op de grond lag. Het arme diertje heeg best nog zwaar. Niet gek ook als zijn luchtpijp steeds afknelde door dat geslinger. 'Ze wil niet luisteren of dat kreng loopt te ver voor of te ver achter!' mopperde de man en Ronan moest zich in houden om niet te gaan briezen of grommen. 'Alsof jij als kind steeds netjes naast je moeder hebt gelopen! Ze is nog jong en moet leren achterlijke kwal dat je er rond loopt. Mensen zoals jij verdienen eigenlijk hetzelfde behandelt te worden.' Reageerde Ronan en zag hoe het gezicht van de man weg trok toen hij die woorden hoorde, maar besloot in stilte om de pup maar anders mee te nemen. In die woorden wisseling had de jonge bordercollie zich weer kunnen herstellen en de man liep snel weg. Ronan keek hen even na voor hijzelf ook weer verder wilde lopen.

( Oh Ronan vind huisdiertjes maar niks al komt hij er wel voor op.)

'Dat je anders was dat had ik meteen al door.' zei Ro een beetje stijfjes. Vincent toonde geen een emotie terwijl Dark zacht grinnikte en kwispelend achter zijn maat aankwam. Toen ze buiten waren scande Vincent met zijn ogen de omgeving en zag meteen een brutale gast die dacht dat het leuk was om een jong pup te mishandelen! Maar voor Vincent op hem af kon stappen was de jonge weerwolf hun voor. Dark liep bezorgt naar de pup en drukte zijn snuit tegen het lichaampje terwijl hij wat dingen in het honds tegen het beestje zei. Vincent moest glimlachen toen hij het zag. Al was Dark een hellhound had ie toch ergens een mini hartje. 'Ze wil niet luisteren of dat kreng loopt te ver voor of te ver achter!' mopperde de man en Ronan moest zich in houden om niet te gaan briezen of grommen. 'Alsof jij als kind steeds netjes naast je moeder hebt gelopen! Ze is nog jong en moet leren achterlijke kwal dat je er rond loopt. Mensen zoals jij verdienen eigenlijk hetzelfde behandelt te worden.' Vincent knikte goedkeurend toen hij de mens zag weglopen 'Well done, zei hij kalmpjes en keek naar Ronan, Ik wens je veel geluk met een kamer zoeken.' Zei hij kort en wou zich omdraaien om de andere kant op te lopen.

Ronan had geen oog gehad voor wat dat beest van Vincent deed, maar hij had enkel nog oog voor de man die nu rustiger met de pup weg was gelopen. Hij keek over zijn schouder naar Vincent toen deze wat zei en knikte enkel. Zijn afkeer voor huisdieren kon ie enkel dan opzij zetten, maar alleen als ze hulp nodig hadden. Een kamer zoeken of gewoon een huisje hoe klein ook voor zichzelf was al meer dan genoeg. 'Bedankt, maar dat zal wel lukken.' een zacht gevoel ging door hem heen, maar wat het precies was wist Ro nog niet, maar na de straat uit gelopen te zijn voelde hij dat ie gevolgt werd. Ronan keek om en zag de jonge bordercollie pup zonder lijn achter hem aan lopen. Nee he? dacht Ronan en hij gromde even naar de pup die even in elkaar dook. Hij wilde geen hond nu niet en nooit niet! Maar de pup kwam weer op hem af gelopen zodra Ronan zich weer omdraaide en verder begon te lopen. Het moest niet gaan denken dat hij voor haar zou gaan zorgen! Ronan liet haar begaan. Hij had het ding gewaarschuwd, maar ze wilde perse bij hem blijven!