Everything is just a game

Onderwerp: Everything is just a game wo feb 12, 2014 9:41 am

In een gehaast drafje bewoog de donkerbruine wolf zich voort. Zijn vacht was onverzorgd, klitten zaten her en der en er zaten vieze plekken verspreid over z'n gespierde lichaam. Achter hem klonken schreeuwende stemmen. Stemmen die elkaar opjoegen om harder te gaan lopen. Hoewel het een gevaarlijke situatie was, kon je een lachje rondom de wolf's z'n snuit zien liggen. Voor hem, Mikoto, was dit niet meer dan een simpel spelletje. Dat kat en muis geval, maar dan in mens-en wolven versie. Een lange tijd had hij zich vermaakt met de mensjes die achter hem aan aant rennen waren, maar nu er geen vooruitgang in zat, begon de verveling toe te slaan. Tenslotte werd zijn drang naar een sigaret steeds groter. De tijd was aangebroken dat hij hen eens van zich afschudde.
Om dat te doen, versnelde Mikoto zijn pas. Het wad dan ook maar in een korte tijd dat hij een enorme voorsprong op het groepje had gekregen. Al 'grijnzend' keek de wolf achterom, waarna hij zichzelf tot stilstand bracht en terug veranderde. Een gewaagde poging, zo in het open veld, echter kon hem dat geen reet schelen. Daarna plofte hij op z'n rug, liet hij zijn hand zoeken naar het pakje sigaretten dat zou moeten rusten in één van zijn jaszakken. Na een tijdje graaien in allerlei zakken, van zowel zijn jas als broek, had hij ze eindelijk gevonden. Hij haalde een peuk uit het donkerblauwe pakje, legde die tussen zijn lippen en stak het aan doormiddel van een aansteker. Relaxed blies hij de rook uit, na een eerste hijs. Het perfecte einde van een dag. Mooi weer, een rustige plek en een peuk. Tevreden sloot de zwervende weerwolf jongen zijn ogen.

Onderwerp: Re: Everything is just a game za feb 15, 2014 6:55 am

He he eindelijk! Ronan dacht dat er geen einde meer aan de week kwam. Zuchtend zetten hij zich naast Shadow achterin de tuin van zijn chef. Ronaan sloot even zijn ogen en genoot van de rust. Shadow vond het al niet zo erg meer dat ze achterin de tuin blijven moe wanneer haar baasje aan het werk ging. Frank was al weg en vanuit hier kon hij gemakkelijk naar huis, maar Ro had daar nog geen z in. Hij kriebbelde Shadow die haar koppie op zijn achoot had liggen. ‘Zullen we even uit gaan razen in het bos?‘ vroeg hij de pup in het wolfs. Gelijk sprong Shadow kwispelend op en begon raar te springen. Ronan grijnsde. Eigenlijk had hij een boedhekel aan alle honden, maar Shadow had een plekje in zijn hart weten te veroveren net als Butler Alyce‘s hond. Ronan stond op en maakte het hekje open en vertrok samen met Shadow naar het bos. De blue merle border collie stoof zo nu en dan een paar bomen vooruit toen ze bij de eerste bomen aan kwamen. Ro liep rustig verder tot de stad niet langer te zien was en snoof even of er geen mensen in de buurt waren. Toen het veilig bleek te zijn veranderde Ronan en schoot Shadow voorbij die hem luid keffend volgde. Het was fijn om weer op vier poten rond te rennen! Maar de geur van een andere weerwolf liet hem toch rustiger rennen dan normaal.Er kwamen hier wel vaker vreemde weerwolven en soms ook vampiers, maar dat maakte een ontmoeting niet minder spannend. Shadow rok hem ook en bleef dicht bij haar baasje. Met vreemde had ze het nooit zo op...