Boring

Het was een paar dagen geleden dat Delia Jack weer had gezien, ze miste zijn aanwezigheid en ze miste zijn grappen. Goed misschien was het stom en dom voor een weerwolf om een vampier te missen maar Jack had haar altijd het gevoel gegeven dat ze zich niet perfect hoefde te gedragen, hij vroeg haar niks en dat vond ze fijn. Maar het was voor zijn en natuurlijk ook haar veiligheid om hem neit meer tegen te komen, ze had zich met moeite uit gepraat bi jde alfa hoezo ze naar een vampier stonk Delia liep somber naar Aqueos waar ze op de steen ging zitten en naar het water keek, het weer was een beetje wolkerig wat ook wel lekker was. Maar Delia wist heel goed dat dit een best wel goede weer was voor vampieren om naar buiten te komen en dat zou ze eigenlijk meer moeten opletten op haar omgeving maar Delia zat zo in gedachten en dat de wind eerst de andere kant op stond dat ze niet merkte dat iemand haar naderde.

(Rhine)

Sluipen, zoeken, speuren, rennen. Allemaal aspecten van de jacht die zich diep in haar hadden geworteld. Ze had honger, toch zo'n honger. Haar keel brandde met haar tong ging ze over haar scherpe tanden. Ze zagen eruit als een normaal mensengebit maar dat waren ze zeker niet. Haar tanden waren sterker konden door diamant heen bijten. De zon scheen zacht waardoor ze af en toe merkte dat haar huid begon te glanzen, te schitteren. Ze zuchtte. Dat haatte ze werkelijk, zo werd ze er direct mee geconfronteerd dat ze niet menselijk was. Haar geur, haar geur was verdoezeld met een hele hoop vanille. Niemand die er wat over zou kunnen zeggen, en door een lichte blos op haar wangen aan te brengen met behulp van wat make- up zag ze er menselijk uit. Ook had ze vreemd genoeg geen rode ogen, maar ijsblauwe. Ze wist niet hoe het kwam, maar ze vond het wel aardig zo. Ze rook wat, het stonk, weerwolf dus. Nog specifieker een weerwolf wiens geur ze al geroken had, Jacks weerwolf. Hmmm wel dan misschien moest ze wat meer te weten komen over dit....ding. Langzaam kwam ze dichterbij, ze had geluk veel schaduw op deze plek. "Hallo" Zei ze met een vriendelijke stem en een zoet lachje. Haar blik was onderzoekend, haar uitdrukkingen onleesbaar.

Delia bleef naar het water kijken met haar bruine ogen, de meeste mensen zeiden dat ze mooie ogen had en prachtig wild haar. Eigenlijk zeiden de meeste jongens mensen dat ze een schoonheid was. Maar wat had je aan die schoonheid als je thuis toch je anders moest gedragen, ze mocht gewoon niet zich zelf zijn, ze moest "perfect" zijn net zo al haar ouders dat waren geweest, haar moeder een schoonheid van een wolf en zo elegant als een kat. Haar vader net zo mooi als haar moeder, sterk en gespierd wat hem goed stond, niet te erg zo als de tegenwoordige jongere maar gewoon normaal, je zag zijn spieren maar die waren niet overdreven. Hij was net zo sterk als een beer. Delia werd uit haar gedachten toen de wind draaide en een vreselijk zoet geur van vanille haar neusgaten binnen drong, Delia sprong op en draaide in de sprong half om om haar bezoeker aan te kijken. "Hallo" hoorde ze van de vrouwelijke vampier en Delia bekeek gauw haar tegenstander. Een prachtige dame met zwart haar, blauwe ogen en gepoederde roze wangen, eerst twijfelde Delia of het wel echt een vampier was maar toen ze nog is keek viel de kwartje bij haar. 'LaFee.' Zei ze zacht meer tegen zich zelf dan tegen de vampier. Delia herstelde zich gauw en ging wat rechter staan. 'Hallo.' Zei ze terug en hield de vampier scherp in de gaten, ze mocht haar niet doden ze waren niet op hun territoria en als nog het was veel te gevaarlijk, zolang de vampier zich rustig hield zou Delia het ook doen.

Ondanks de stank die van deze weerwolf af kwam moest ze toegeven dat ze er neit al te slecht uitzag. Wonderbaarlijk, meestal zagen weerwolven er barbaarser uit.Delia sprong op en draaide in de sprong half om om haar bezoeker aan te kijken. Ach verdraaide wind toch. Ach ja. Rhine keek haar aan met een klein zoet glimlachje, zo'n glimlachje als mensen van een oud schilderij. 'LaFee.' Zei ze zacht meer tegen zich zelf dan tegen de vampier. Rhine trok even haar perfect geëpileerde wenkbrauw op voor ze zacht knikte. "Interessant, kennelijk ben ik zelfs bekend bij jouw barbaarse soort." Zei ze kalmpjes. Delia herstelde zich gauw en ging wat rechter staan. 'Hallo.' Zei ze terug en hield de vampier scherp in de gaten. Rhine likte zachtjes haar lippen, nu ze zo'n honger had rook haar bloed zelfs heerlijk. "Jij bent de weerwolf die bij Jack was." Viel ze meteen met de deur in huis. Haar lijzige franse accent drong in haar kalme toon door. "wat deden jullie bij elkaar?" Vroeg ze haa rogen lichtjes samengeknepen terwijlz e traag, als een dreigend roofdier dichterbij kwam.

Met bruine ogen bekeek Delia de vampier, ze vond het maar niks om zo tegen over haar te staan, het liefst had ze haar hoofd er af gerukt en in vuur gegooid maar ze moest zich inhouden, ze waren niet op hun territoria dus mocht ze ook niet zomaar aanvallen. Delia zag hoe ze haar wenkbrauw optrok en bleef kalm staan. "Interessant, kennelijk ben ik zelfs bekend bij jouw barbaarse soort." Zei ze kalmpjes. Delia snoof en haalde haar schouders op 'Natuurlijk ben je bekend, de meeste vampieren interesseren ons niet maar hou mar in je gedachten dat je een uitzondering bent.' Zei Delia met een sluw glimlachje. Delia zag hoe ze haar lippen likte en ze opende iets haar mond dreigend om haar tanden te laten zien. Jij bent de weerwolf die bij Jack was." Viel ze meteen met de deur in huis. Haar lijzige franse accent drong in haar kalme toon door. "wat deden jullie bij elkaar?" Vroeg ze haa rogen lichtjes samengeknepen terwijlz e traag, als een dreigend roofdier dichterbij kwam. Delia bleef kalm staan om te laten niet zien om haar te laten zien dat ze niet bang was. 'Het gaat je niks aan wat ik met Jack deed, het is ook niet je zaak.' Zei Delia scherp en voelde hoe haar tanden scherper begonnen te worden, ze moest echt leren om haar woede in zich te houden...

Delia snoof en haalde haar schouders op 'Natuurlijk ben je bekend, de meeste vampieren interesseren ons niet maar hou mar in je gedachten dat je een uitzondering bent.' Zei Delia met een sluw glimlachje. Rhine grinnikte zachtjes, wat konden die honden toch amusant zijn. "Nou, nou ik voel me vereerd" Zei ze met een zoet glimlachje. Rhine was altijd beleefd, een trekje dat ze van haar ouders had. Oelalalala blijkbaar kon eht hondenkind er niet goed tegen dat ze haar lippen likte, ach ja, haar keel brandde van de dorst dus zulke kleine trekjes waren lastig te onderdrukken. Ze was niet bang voor haar, mooi zo als een hond bang was viel er echt neit bij die vlooiebalen te praten, en zelfs nu was communiceren met deze onderontwikkelde wezens al knap lastig, best triest eigenlijk. 'Het gaat je niks aan wat ik met Jack deed, het is ook niet je zaak.' Zei Delia scherp. Weer grinnikte Rhine geamuseerd, en kwam lichtjes hoofdschuddend dichterbij. "Daar zit je fout hondje, Ik ben een leider, ik moet weten wat mijn vampieren uitspoken en aangezien Jack qua verstand nog onder ontwikkelder blijkt te zijn dan jij, en jij hier nu voor me staat lijkt het me het beste dat je gewoon braaf bent en de vraag beantwoord, pup." Sprak ze zoetjes met haar franse accent alsof ze iets aan een kind probeerde uit te leggen, en in zekere zin was dat wel met deze situatie te vergelijken. "En schiet een beetje op wil je, laat dat onder ontwikkelde hondenbrein even werken zodat ik kan gaan lunchen." Zei ze met een sluw lachje.

"Nou, nou ik voel me vereerd" Zei ze met een zoet glimlachje. Nog een reden om haar hofod er af te rukken maar ze bleef rustig staan en hield haar schouders recht. Ze hoorde haar grinniken en hield in om niet te rgommen. "Daar zit je fout hondje, Ik ben een leider, ik moet weten wat mijn vampieren uitspoken en aangezien Jack qua verstand nog onder ontwikkelder blijkt te zijn dan jij, en jij hier nu voor me staat lijkt het me het beste dat je gewoon braaf bent en de vraag beantwoord, pup." Sprak ze zoetjes met haar franse accent alsof ze iets aan een kind probeerde uit te leggen, Delia glimlachte vals '1 ding, ik ben dan wel jong en geen ouwe vrouw zoals jij maar, ik heb toch echt wat verstand en zo weet ik dat we vrijwil hebben, ook al hebben we een roedel or clan, we mogen kiezen met wie we omgaan, kijk dat jullie stinken als een verschrikkelijk zoet cake is 1 van de reden hoezo we niet omgaan met jullie.' Zei ze scherp, ja Delia was gewend om tegen haar verzorgens in te gaan. "En schiet een beetje op wil je, laat dat onder ontwikkelde hondenbrein even werken zodat ik kan gaan lunchen." Zei ze met een sluw lachje. Delia lachte nu 'Nou eigenlijk had ik ook honger maar nu ik je geur insnuif doe ik me best om niet te kotsen, echt waar jullie bederven alle eetlust.' Zei ze met twinkelende oogjes.