Familiar smell

Zoef, zoef, zoef. Wel zeven Shuriken vlogen door de lucht, op een hoog snelheid, strak gericht op hun doelen. Die doelen waren kleine rode schietschijven. Elke schijf was in een andere boom gehangen. De één hing laag, de ander zat achter een paar takken verborgen en weer een ander hing weer hoog. Het was een oefening die Sasuke al heel lang weer wou proberen. Wou weten of hij het nog kon. De allerlaatste keer dat hij deze oefening had gedaan was toen hij net een jaar of acht, negen was en zijn “geliefde” broer nog zijn grote voorbeeld was. Dat zijn familie nog samen waren, zijn leven één grote rozen geuren en maneschijn was. Itachi… Die smeerlap! Terwijl Sasuke nog door de lucht “zweefde”, greep zijn hand de laatste Shuriken die hij in zijn mond had vastgehouden. Zijn gezicht draaide richting het laatste schietschijfje, dat vlak onder een dikke tak verborgen zat. Met een bepaalde zwaai gooide hij de Shuriken erop af, lettend op elk detail van de natuur. Kwam er een stevige woei? Of een zacht briesje? Het waren allemaal dingen waar je rekening mee moest houden, als je tenminste je doel precies raken wou. Direct na de gooi zorgde Sasuke dat hij met beide voeten weer op de grond landde. ’Twee van de zeven hebben hun doel net gemist. De laatste was recht in de roos. Gebruik die haat eens om raak te gooien!’ snoof een kleine demon, die zijn armpjes strak voor zijn borst over elkaar hadden geslagen. ’Dat levert veel meer resultaten op, vertrouw mij.’ Eenmaal knikte Sasuke, er ergens anders over denkend, en liep toen stilletjes naar de bomen toe om daar vervolgens de Shuriken eruit te halen. Misschien klopte het wel. In z’n verleden was hem geleerd dat het om kalmte en beheersing draaide, maar dan was het de vraag of je wel werkelijk je doel raakte. Beheersing en haat had hij nog nooit gecombineerd, misschien hielp het wel degelijk.. Hij trok de kleine wapen uit het doel, totdat hij zag dat Uvall in een bepaalde richting keek. Een moeilijke blik lag in het gezichtje. Wat was er aan de hand? Had Uvall wat gevoeld wat niet pluis was? Een tweede Shuriken trok hij uit de boom. ’Is er wat?’ Vroeg hij toen, waarna hij langzaam naar de demon toe liep. ’Een geur,’ begon Uvall. ’Het komt me zo bekend voor…’ Sasuke keek hem zwijgend aan. ’Het zijn twee geuren, trouwens. Ze komen onze richting op. Zullen we ze tegemoet lopen?’ Zonder op antwoord te wachten vloog de kleine demon al weg, niet veel later gevolgd door Sasuke. Nu wou hij wel eens weten wie die "bekende" geur droeg.

Met een kalme tred liep Vincent door het bos terwijl Dark naast hem liep. Ja hij had een dag bij Jack gelogeerd maar daar kon hij niet blijven en dus ging was hij een plekje aan het zoeken, de laatste tijd sliep hij vooral boven op een tak. Gelukkig voelde Vincent geen kou en daar was hij blij om want anders ging die dood door te doodvriezen. Dark liep de hele tijd te snuffelen aan de lucht of hij iets kon ruiken maar Vincent wist dat hij niks zou ruiken want dat rook hij ook niet. Terwijl hij zo naar hem keek herinnerde hij zich hoe Vincent Dark had gevonden. Het was koud buiten, het minstens -30 en Vincent liep in zijn cape gehuld door Moskou heen. Het was dood normaal voor de mensen om zo een winter mee te maken en hoewel Vincent geen kou meer voelde was hij het bijtende koude lucht niet gewend, tja dat was ook best wel logisch als je geboren bent in een woestijn. Vincent was bijna aan het terug denken aan de heerlijke warme tijden toen hij een piep hoorde, zacht, veel te zacht voor mensen oren. Het was een kreet om hulp. Vincent begon snel richting het gepiep te lopen. HEt duurde niet lang en hij zag in een schaduw een kleine pup liggen, Nog maar ene paar maandjes. Vincent liep rustig naar hem toe en bukte zich om het kleine beest te bekijken, hij zag hoe het kopje omhoog ging en... Vincent hoorde een grom en keek naar Dark die boos gromde richting de bomen. Vincent keek niet berijpend naar Dark en toen naar de bomen waar hij gauw een klein vliegend beest zag, hij rook zwafelachtig en Vincent wist dat het betekende dat het beest een demon was. 'fijn, hoezo konden we geen andere richting kiezen.' Hoorde Vincent Dark zachtjes grommen.

Als eerste verscheen een lang gestalte in Sasuke’ zicht, een persoon dat nog eens veel groter was dan hijzelf. Maar naast dat persoon stond nog iets. Het leek op een hond. Waren dat de gasten waar Uvall zo graag een kijkje wou nemen? Zijn ogen vernauwden zich even, waarna hij de lucht van die twee eens opsnuift. Goed, die lange kerel rook gewoon naar vampier, niks bijzonders aan maar die hond was anders. Hij hield zijn mond dicht terwijl ze stilhielden en Uvall grijnzend naar de hond keek. ’Dark! Lang niet gezien, makker.’ Dat laatste kwam er sarcastisch uit, meer dan eigenlijk zijn bedoeling was. Hoelang was het wel niet geleden dat Uvall die viervoeter had gezien? De tel was hij helemaal kwijt geraakt. ’Zo te zien heb je ook iemand gevonden om daartegen te lullen.’ Sasuke zuchtte zachtjes, licht vermoeid. Altijd opzoek gaan naar de grens, geen vriendelijk woord dat uit die kleine demon kon komen. Misschien moest hij z’n mond maar eens gaan dicht tapen en dat er pas weer afhalen wanneer hij dat wou. Hoewel hij dit nou wel dacht, wist hij dat hij zoiets nooit kon doen. Niet tegen iemand die hem hielp met iets… Belangrijks. Hij schoof de twee Shuriken in z’n lange mouw. Daar was het niet zichtbaar maar gemakkelijk te pakken, mocht dat ooit nodig zijn. Toen zag hij dat Uvall richting die twee wou vliegen. Voordat de demon wegvloog, greep Sasuke hem met zijn duim en wijsvinger bij z’n staart vast. Prima dat ze vanaf een afstandje met elkaar praatten, maar dichterbij dan dit liet hij niet zomaar toe. Twee wezens uit hel, die elkaar blijkbaar niet mochten, was niet de veiligste situatie. Niet voor een klein wezen als Uvall. Kwa kennis wist Uvall veel, alleen op het fysieke gedeelte was hij een wrak. ’Lok het nou niet uit,’ bromde Sasuke, waarna eenmaal een onderzoekende blik naar Dark en de vreemde vampier wierp.

Vincent bleef staan en zijn ogen vernauwde zich terwijl hij de figuren bekeek. vooral de kleine schepsel bekeek hij goed, blijkbaar mocht Dark het beest niet. ’Dark! Lang niet gezien, makker.’ ooh fijn, dat ding kon ook nog is spreken! Het kon niet beter, Dark gromde alleen maar terwijl hij dat ding ook nog is bekeek. Het was weer een tijdje geleden dat hij Uvall had gezien. ’Zo te zien heb je ook iemand gevonden om daartegen te lullen.’ Dark gromde en keek strak naar het beest 'Zo te zien jij ook? Heb je de vorige eigenaar dood gepraat?' Zei Dark zo kalm mogelijk in mensen taal. Vincent hoorde de jongen licht vermoeid zuchten en begreep hem goed, met zo een ding leven was vast zwaar. Vincent bekeek de vampier tegen over hem, hij schoof iets in zijn mouw dat duidelijk glinsterde. Goed hij had zijn klauw nog achter het cape dus die kon je niet zien, maar zijn sabatons zag je wel, tja hij ging ook niet normaal kleden, wie weet werd je aangevallen door een weerwolf of een vampier, zo waren sabatons vreselijk handig en ze deden pijn, net als zijn klauw of zijn gun, hij had ook altijd een aansteker bij zich met een honden kop...Maar goed niet interessant. Vincents gezicht bleef als een Masker en toen hij zag hoe het kleine ding naar hun toe wou zweven en de joch hem vast pakte aan zijn staart, ook toen bleef zijn gezicht kalm neutraal, iets wat hij zich al van af zijn jeugd had aangeleerd..nee hij ging zijn Emotie's nooit tonen, niemand zal ze zien...Nooit... ’Lok het nou niet uit,’ bromde die jongen en Vincent keek hem kalm aan en Dark bleef naast hem braaf staan. 'Uvall, ik had altijd gedacht dat je groter zou worden, tenminste dat vertelde je altijd.' Zei Dark vals en keek hem klein ding namens Uvall uitdagend aan.

Uvall grijnsde lichtjes, zich weinig zorgen makend over de woorden van die oude bekende. Ene oor in, andere oor uit en er dan op reageren. Vooral het reageren was zijn lievelings onderdeel. Anderen beledigen, kwaad maken, gevoelige snaren raken, ja dat gaf Uvall echt een kik. Hun reactie was altijd zijn triomf geweest en nooit zou dat nog veranderen. 'Zo te zien jij ook? Heb je de vorige eigenaar dood gepraat?' De demon grinnikte zachtjes. ’Nee, nee, deze keer was ik onschuldig. De laatste is van een flatgebouw afgesprongen, zo plat als een pannenkoek. Je had het moeten zien! Zelfs de wanhoop stond nog op z’n verminkte gezicht.’ Sasuke kneep zijn vingers wat meer aan, zodat de staart van de demon platgedrukt werd. Prima dat Uvall die Dark niet mocht, maar erger dan dit hoefde het niet te worden. Dit was geen één of andere zieke chat. Toch hielt hij verder wel zijn mond dicht, het was niet zijn zaak en dus ging hij zich er niet meer bemoeien dan dat nodig was. ’Maar jij hebt vast iemand uitgezocht die het wat langer met jou uithoudt. Tenminste zo ziet die figuur van jou er wel uit. Waarom heb je hém gekozen, Dark?’ Terwijl Uvall dat vroeg, hielt hij z’n kop ietjes scheef. Eigenlijk interesseerde het hem weinig, het was puur om die poedel te irriteren. Sasuke fronste zijn wenkbrauwen voor een seconde. Die vampier paste ergens wel wat bij die hond. Toen viel zijn blik op die puntdingen om z’n voeten. Het was iets dat niet uit zijn tijd kwam, maar ze zagen er behoorlijk fraai uit. Niet dat hij ze zou dragen, ze leken hem alleen erg pijn te doen wanneer je zoiets tussen je ribben of in je achterwerk kreeg. Sasuke’ s blik gleed naar Dark zodra die begon te praten. 'Uvall, ik had altijd gedacht dat je groter zou worden, tenminste dat vertelde je altijd.' Hoewel hij aan Uvall’s kant stond, vormde zijn lippen een stiekeme glimlach. Een klein koekje van eigen deeg. Uvall bromde wat. ’Zeg wat je wilt, keeshond. Toevallig hoef ik nog maar vier zielen naar de andere kant te brengen en wanneer die tijd aanbreekt, zal ik zeker groeien. Kan ik van jou niet zeggen, tenzij je precies dezelfde deal hebt gesloten.’

’Nee, nee, deze keer was ik onschuldig. De laatste is van een flatgebouw afgesprongen, zo plat als een pannenkoek. Je had het moeten zien! Zelfs de wanhoop stond nog op z’n verminkte gezicht.’ Hoorde Dark Uvall zeggen en grijnsde vals naar het klein ding 'Juist ja, jou schuld zeker? Die arme kerel hield het ook niet echt meer uit jou gekwaak om zich heen.' Zei Dark lachend en zijn puntige oren bewogen heen en weer terwijl hij het klein ding bekeek, tja of ze elkaar mochten, die vraag was beantwoord...Nee dus, ze mochten elkaar nooit maar 1 ding vond hij leuk, en dat was om met Uvall even kunnen bekvechten. ’Maar jij hebt vast iemand uitgezocht die het wat langer met jou uithoudt. Tenminste zo ziet die figuur van jou er wel uit. Waarom heb je hém gekozen, Dark?’ Terwijl Uvall dat vroeg, hielt hij z’n kop ietjes scheef. Dark grinnikte toen hij zag hoe het ding zijn kop scheef hield. 'Ik dank dat het je geen bar interesseer maar, ik vraag me af hoezo jij zo een dun ding hebt gekozen, normaal kies je iemand die wat forser is, die reageren leuker op je woorden....Het waren jou woorden jaren geleden!' Zei Dark vals en zijn ogen twinkelde van plezier. Vincent keek naar de vampier met en kalme neutrale gezicht terwijl dark en Uvall elkaar treiterde. Goed, zij hielden er van en hij LIet Dark zijn gang gaan, hij was geen baas van hem, ze waren gewoon maten en das ook alles, hij vertrouwde zijn leven aan Dark en Dark die van hem aan hem. Dark keek naar Uvall en zei iets over zijn lengte en kreeg daar als antwoord een kleine, stiekeme glimlach. ’Zeg wat je wilt, keeshond. Toevallig hoef ik nog maar vier zielen naar de andere kant te brengen en wanneer die tijd aanbreekt, zal ik zeker groeien. Kan ik van jou niet zeggen, tenzij je precies dezelfde deal hebt gesloten.’ Dark spitste zijn oren en keek Uvall strak aan maar ontspande zich al gauw en kwispelde lichtjes 'Wat kan ik zeggen, ik zal nooit op deze wereld zo spectaculair worden als daar maar met elke dood groei ik.' Zei dark grommend en herinnerde zich hoe prachtig het was in de hell....

Dars hellhound versie:

Wel, het leek Sasuke nu veilig genoeg om de demon los te laten. Dit was puur een gevecht van woorden, niks fysieks. Langzaam liet hij zijn arm zakken tot op zekere hoogte en slaag dan zijn armen over elkaar voor zijn borstkas. Dit zou hij gewoon aanhoren, misschien pikte hij nog wat interessants op, want dat hele hel gedoe was in zijn ogen altijd maar onzin geweest. Vanaf kleins af aan had hij zich nooit bezig gehouden met religie. Nee, destijds was het enkel trainen, trainen en nog eens training. 'Juist ja, jou schuld zeker? Die arme kerel hield het ook niet echt meer uit jou gekwaak om zich heen.' Zei Dark lachend. Uvall wreef met zijn pootacchtig iets over zijn kin. ’Om eerlijk te zijn heb ik toen niet veel tegen hem gepraat. Ik denk dat de gedachte dat hij naar de hel hem compleet gestoord maakte. Serieus, met de uur ging het steeds slechter met hem. Het was net alsof ik naar een komedie film zat te kijken. Heb jij ooit wel eens zoiets meegemaakt?’ Verhalen van een ander aanhoren vond Uvall best leuk. Het was tegelijkertijd een tijdverdrijfver en iets leerzaams. Hoe reageerde een ander op zo’n situatie? Ieder wezen vanuit hel reageerde weer anders, zoals een mens. 'Ik dank dat het je geen bar interesseer maar, ik vraag me af hoezo jij zo een dun ding hebt gekozen, normaal kies je iemand die wat forser is, die reageren leuker op je woorden....Het waren jou woorden jaren geleden!' Verontwaardiging verscheen op het gezicht van Uvall. ’Eigenlijk was ik wél geïnteresseerd. Als dat niet zo was, had ik er niet naar gevraagd. Oordeel iemand niet zo snel, jij.’ Niet veel later verscheen er een grijns op Uvall’s gezicht. ’Dit was een uitzondering. We hadden elkaar hard nodig om beide onze doelen te behalen en dan zijn reacties op mijn onzin niet zo heel belangrijk meer.’ Vanaf dit moment had Sasuke wel genoeg gehoord. Hij zou terug gaan, voordat iemand aan de haal ging met zijn wapens. Zwijgzaam draaide hij zich om en liep rustig terug naar de richting waar ze zonet wegkwamen. Toch bleef hij wel naar hen luisteren, in de gaten houden. Gewoon voor het geval dat. 'Wat kan ik zeggen, ik zal nooit op deze wereld zo spectaculair worden als daar maar met elke dood groei ik.' Uvall grijnsde. ’Dan zit je bij een vampier goed! Je bent toch ietsjes slimmer dan ik gedacht had joh.’ De demon liet zich op de grond zakken, het feit negerend hoe klein hij nu wel niet was. ’Hoe oud ben je nu eigenlijk? Zo heel jong was je niet meer toch? Ouweknakker.’

Dark zag hoe Uvall met zijn poot over zijn kin wreef. ’Om eerlijk te zijn heb ik toen niet veel tegen hem gepraat. Ik denk dat de gedachte dat hij naar de hel hem compleet gestoord maakte. Serieus, met de uur ging het steeds slechter met hem. Het was net alsof ik naar een komedie film zat te kijken. Heb jij ooit wel eens zoiets meegemaakt?’ Dark grinnikte zachtjes en keek naar Uvall, ja zo kon het ook, mensen zijn gevoelige wezens die om een klein ding gestoord kunnen worden. ’Eigenlijk was ik wél geïnteresseerd. Als dat niet zo was, had ik er niet naar gevraagd. Oordeel iemand niet zo snel, jij.’ Niet veel later verscheen er een grijns op Uvall’s gezicht. ’Dit was een uitzondering. We hadden elkaar hard nodig om beide onze doelen te behalen en dan zijn reacties op mijn onzin niet zo heel belangrijk meer.’ Dark keek toe hoe die jonge vampier zich terug trok en keek even naar Vincent en knikte, Vincent knikte terug en knikte even naar Uvall voor hij met kalme tred achter die jongen aan ging, hij was eigenlijk best wel nieuwsgierig wat voor dingen hij net in zijn mouw had gestopt... Raar waren die dingen en hoewel Vincent best wel met veel wapens om kon gaan had hij die dingen nooit gezien. Dark bewoog wat met zijn oren terwijl hij wachtte op het antwoord van Uvall of en reactie. Hij zag het klein ding grijnzen en hoorde zijn woorden: ’Dan zit je bij een vampier goed! Je bent toch ietsjes slimmer dan ik gedacht had joh.’ De demon liet zich op de grond zakken, Dark ging zelf liggen en strekte zijn voorpoten voor zich uit. ’Hoe oud ben je nu eigenlijk? Zo heel jong was je niet meer toch? Ouweknakker.’ Een denkrimpel verscheen bij Dark terwijl hij nadacht 'met dit lichaam ben ik al 40 maar sinds ik uit hell verbannen ben is het alweer....600 jaar geleden en in de hell was ik toen 200...840 jaar.' Zei Dark kalm en keek naar Uvall 'En jij? Jij was ook niet meer de jongste als ik mij goed herinner.' Zei Dark met een grijns en wachten op zijn antwoord. Het was raar maar zelfs met zijn Sabatons liep hij zo stil dat je het niet hoorde. Al gauw zag Vincent dingen uit de boom steken waar hij nieuwsgierig er op af ging. Het waren rare dingen naar zijn zin en ook klein ook nog. Vincent trok er 1 met gemak er uit en bekeek het nog is goed, zijn gezicht was net een masker terwijl hij het bekeek, zijn ijzeren klauw was nog steeds verborgen achter zijn mantel.

Uvall’s ogen volgden even de andere vampier, die eens knikte en toen achter Sasuke aanliep. Wat was die van plan? Nou ja, veel maakte het ook niet. Nu die twee “kletskousen” weg waren had hij meer vrijheid en dus hoefde hij zich niet meer in te houden. Ja, tot nu toe had Uvall zich redelijk ingehouden kwa woorden. Echt waar, normaal gesproken was zijn praat velen malen erger geweest. Zeker in de hel. Maar hier moest hij zich wat stiller houden, aangezien de meeste wezens hier snel op hun teentjes getrapt waren of een zwak hart hadden als ze hoorden wat hij allemaal te vertellen had. Schaamte, nee daar had Uvall geen last van. ’Dan zit je bij een vampier goed! Je bent toch ietsjes slimmer dan ik gedacht had joh.’ Uvall keek toe hoe Dark op de grond ging liggen. Hmm, zo voelde hij zich wat minder klein. Klein… Uvall had een hekel aan dat woord. Klein zijn had geen voordelen. Niemand nam je dan serieus, iedereen lachte je uit… Gelukkig waren het nog maar vier zielen die hij “weg brengen” moest en dan zou hij haast in de lucht schieten. Dat wist Uvall zeker. ’Hoe oud ben je nu eigenlijk? Zo heel jong was je niet meer toch? Ouweknakker.’ Nadat Uvall die woorden had uitgesproken, begon hij eraan te twijfelen. Nu hij er zo over nadacht, was hij niet veel jonger dan Dark. nadacht 'met dit lichaam ben ik al 40 maar sinds ik uit hell verbannen ben is het alweer....600 jaar geleden en in de hell was ik toen 200...840 jaar.' Zei Dark kalm en keek naar Uvall 'En jij? Jij was ook niet meer de jongste als ik mij goed herinner.' Zei Dark met een grijns. Een moeilijke blik verscheen in de ogen van Uvall. Sterker nog, hij was zelfs ouder! ’Hmpf, leeftijd doet er niet veel toe toch?’ Antwoorde hij als eerste. ’Nee, ik vroeg het ook aan jou dus laat ik eens aardig wezen.’ De demon zuchtte eens vermoeid. ’Ik haat het om dit te moeten zeggen maar ik ben volgens mij, als ik het goed onthouden heb, 93 jaar ouder dan jou.’ Terwijl hij dat zei keek hij expres de andere kant op. ’Ooh wat slecht,’ vervolgde hij toen mompelend, meer tegen zichzelf dan tegen Dark.
Sasuke kreeg door dat hij niet in z’n eentje was. Echter schonk hij nog geen aandacht naar die andere vampier. Hij wou zeker weten dat die andere hem echt volgde naar de plek waar hij zonet had staan oefenen. Maar blijkbaar was dit wel het geval. Wanneer hij op de kleine plek veld arriveert, ruikt hij de vampier nog steeds en niet ver van hem vandaan. Wat moest die gast? Sasuke haalde de Shuriken uit zijn mouw, maar deed er verder nog niets mee. Rustig trok hij drie Shuriken uit de boom, niet lettend op de omgeving rondom hem. Pas toen hij naar de volgende boom wou lopen, zag hij diezelfde vampier staan. Mét één van zijn Shuriken. Kort fronste hij zijn wenkbrauwen. ’Zie je ze voor het eerst?’ Vroeg Sasuke kalm, zich verder niet verroerend. De kans bestond dat die vampier nog nooit een Shuriken gezien had, precies hetzelfde met hem toen hij die punt schoenen zag. Culturen… De verschil daarin verbaasde hem keer op keer. En nu nog steeds.

’Hmpf, leeftijd doet er niet veel toe toch?’ Antwoorde hij als eerste. ’Nee, ik vroeg het ook aan jou dus laat ik eens aardig wezen.’ De demon zuchtte eens vermoeid. ’Ik haat het om dit te moeten zeggen maar ik ben volgens mij, als ik het goed onthouden heb, 93 jaar ouder dan jou.’ Terwijl hij dat zei keek hij expres de andere kant op. ’Ooh wat slecht,’ vervolgde hij toen mompelend, meer tegen zichzelf dan tegen Dark. Dark knikte met een grijns en keek naar de kleine demon 'Dus vertel is, voor wat had je die joch nodig, ik hoop dat dit verhaal veel bloed bevat?' Zei Dark met iets duistere toon en zijn ogen twinkelde, ja dark was geen lieve hond die altijd en overal aardig op reageerde, nee hij was een hell wezen en niemand zal dat uit hem kunnen bannen. Vincent zag hoe die joch op hem af kwam en hield hem van zijn ooghoek in de gaten maar tegelijke tijd bestudeerde hij ook het rare ding, het was veel te klein naar zijn zin en echter veel schade zou het niet kunnen toe dienen aan een weerwolf of vampier. ’Zie je ze voor het eerst?’ Vroeg die jongen kalm en Vincent knikte rustig 'Veel te klein naar mijn zin, het zal neit veel uithalen bij onsterfelijke.' Waren zijn woorden terwijl hij dat ding weer aan de bezitter gaf, nee geef hem maar liever een gun of een klauw, daar kon hij veel meer opschieten

Uvall rekte zich eens flink uit waarbij kleine knakken klonken door zijn verstijfde botten. Het was al een tijdje geleden dat hij dit had gedaan op één dag. Met een onsterfelijk leven deed hij alles graag kalm aan, liet hij alles op zich afkomen maar de laatste tijd deed hij steeds meer. Enkel alleen omdat Sasuke ongeduldig werd. Uvall keek op bij het horen van Dark’s duistere stem. demon 'Dus vertel is, voor wat had je die joch nodig, ik hoop dat dit verhaal veel bloed bevat?' Een lange tijd staarde hij de oude hellhound aan, zonder wat te zeggen. Het leek of hij nog een antwoord moest bedenken. ’Het kan veel bloed bevatten…’ Antwoorde de demon toen. ’Wat hij nu voor mij doet is de perfecte slachtoffers brengen zodat ik hun ziel gebruiken kan. In ruil voor dat train ik hem. Maar waarna dat voorbij is ben ik van plan hem mijn speeltje te maken, als dat lukt.’ Uvall geeuwde eens. ’Voldeed het aan je eisen?’ Kwam er nogal nonchalant uit. ’Maar hoe vond jij die andere kerel? Ergens van straat geplukt ofzo?’ Kort trok een overtrekkende groep vogels Sasuke’s aandacht maar richtte zich al gauw weer op de andere vampier. 'Veel te klein naar mijn zin, het zal neit veel uithalen bij onsterfelijke.' Daarna pakte hij de Shuriken aan en keek er met een klein glimlachje naar. Onderschatting, alweer. Werden mensen dat tegenwoordig niet meer geleerd? Dat je nooit iets of iemand onderschatten moest? Nou ja, veel maakte het ook niet uit. Deze gast leek ook niet echt een type die met wat lichtere dingen omging, zoals hij zelf ergens ook wel aangaf. Kalm trok Sasuke de laatste Shuriken uit de boom, waarna hij alle tussen zijn vingers hielt. ’Je hebt liever automatische wapens?’ Vroeg hij

Dark zag hoe de kleine demon zich uitrekte en wachten nog steeds op zijn bloeddorstige verhaal, hij hield echter heel veel van dat soort verhalen, vooral waar veel leed en bloed kwam. ’Het kan veel bloed bevatten…’ Antwoorde de demon toen. ’Wat hij nu voor mij doet is de perfecte slachtoffers brengen zodat ik hun ziel gebruiken kan. In ruil voor dat train ik hem. Maar waarna dat voorbij is ben ik van plan hem mijn speeltje te maken, als dat lukt.’ Uvall geeuwde eens. ’Voldeed het aan je eisen?’ Kwam er nogal nonchalant uit. ’Maar hoe vond jij die andere kerel? Ergens van straat geplukt ofzo?’ Dark dacht na over zijn verhaal en grijnsde 'Zo zelfverzekerd ziet die jongen er niet uit. Ik denk dat het je wel lukt.' Zei De hellhound rustig en keek even naar de kant waar Vincent heen was gegaan. 'Ik was net geboren in mijn nieuwe lichaam en ik was veel te klein om voor deze lichaam te zorgen, en hij kwam toevallig voorbij, hij had iets duisters wat mij wel beviel.' Zei Dark kalm en grijnsde 'Plus, er komt regelmatig bloed bij onze avonturen te kijk dus tja...Het is geen slecht leven.' Zei Dark en keek naar de ukkepuk. Vincent zag hoe de jongen de laatste kleine ding uit de boom trok en hoorde zijn woorden. ’Je hebt liever automatische wapens?’ Vroeg hij. Vincent haalde zijn schouders op 'Gaat wel, ik heb met best wel veel wapens leren omgaan, vooral zwaarden maar ook andere dingen zo als mijn gun.' Zei Vincent terwijl hij met zijn hand met handschoen zijn gun pakte, de 3 kogelligge gun, de kogels waren speciaal gemaakt voor weerwolven of vampieren. 'Verder speelt gif en ijzer ook een leuk rol.' Zei Vincent terwijl hij zijn klauwen hand liet zien, het zag er goud uit maar eigenlijk was het puur zilver met een goud kleurtje er over heen.

Uvall keek onderzoekend naar de grijns van Dark. In al die jaren nog geen steek veranderd, behalve dat vreselijke uiterlijk. Het was net alsof hij tegen een knuffeldier stond te praten met heel toevallig de geest van Dark erin. Bij die gedachte moest hij even grinniken. Jammer dat het geen poedel geworden was. Dat was nog eens lachen geweest. 'Zo zelfverzekerd ziet die jongen er niet uit. Ik denk dat het je wel lukt.' Onverschillig haalde de demon zijn schoudertjes op, niet wetend wat hij ervan denken moest. Ergens hoopte hij heftig dat het zou lukken maar Sasuke was de helft van de tijd moeilijk te peilen. De ene keer leek hij een stille jongen die weigerde te reageren en de andere keer kwam hij weer sterk, mentaal, over. Lichtjes schudde Uvall zijn hoofd. 'Ik was net geboren in mijn nieuwe lichaam en ik was veel te klein om voor deze lichaam te zorgen, en hij kwam toevallig voorbij, hij had iets duisters wat mij wel beviel.' Zei Dark kalm en grijnsde 'Plus, er komt regelmatig bloed bij onze avonturen te kijk dus tja...Het is geen slecht leven.' Nu kon Uvall het niet laten eventjes te lachen. ’Maar goed dan dat die gast jou gered had, anders had je nu niet “gezellig” hier gezeten,’ grijnsde de demon. Toch moest hij wel toegeven dat met een oude bekende praten wel eens fijn was, ook al lagen ze elkaar niet zo. ’Regelmatig bloed? Slacht jouw reddertje ze echt af?’ Dat was wat Uvall verstond onder bloed. Die kleine druppeltjes wanneer een vampier dronk, telde voor hem niet mee.
Sasuke had zich half naar hem toegedraaid, terwijl hij luisterde. 'Gaat wel, ik heb met best wel veel wapens leren omgaan, vooral zwaarden maar ook andere dingen zo als mijn gun.' Ah, zwaarden! Prachtige dingen. Geruisloos maar scherp. Vooral de Japanse katana’s waren zijn favoriet. Ze waren zo licht, zo dun dat het haast leek dat ze zouden breken wanneer je ze aan zou raken. Maar uiterlijk was bedriegt. Die zwaarden waren scherper dan mensen verwachtten en dat was wat hij zo ervan leuk vond. Sasuke keek naar het pistool. Geen gewone dat was overduidelijk. Met die drieloops wou je geen ruzie krijgen. 'Verder speelt gif en ijzer ook een leuk rol.' Zijn blik gleed van de pistool naar de klauw. Ah, daar zat dus gif in. ’Niet slecht,’ reageerde hij. ’Vooral die gun is behoorlijk… Intrigerend.’ In zoiets was hij heel eerlijk. Hij keek eens naar de bomen, naar de doelen waar hij zonet op geoefend had. ’Wat zeg je ervan om een klein “wedstrijdje” te doen?’ Vroeg hij toen. ’Jou gun tegen mij Shuriken. Gewoon vriendschappelijk.’ Het leek er niet op dat Uvall snel terug zou komen en hij verveelde zich behoorlijk. Tenslotte was hij wel eens benieuwd naar de kracht van een drieloops vuurwapen. Afwachtend keek Sasuke de andere vampier aan, met een neutrale uitdrukking op zijn gezicht. Verplicht was het niet.

Dark zag hoe Uvall hem onderzoekend aan keek, tja zijn uiterlijk was ook niet echt bijzonder eng maar meeste mensen waren bang voor hem, bang voor zijn ras van hond. Hoezo denk je dat in 1 land zijn ras is verboden? Tja, Dark was daar langs geweest. ’Maar goed dan dat die gast jou gered had, anders had je nu niet “gezellig” hier gezeten,’ grijnsde de demon. Dark gromde en zijn scherpe hoektanden kwam te voorschijn. ’Regelmatig bloed? Slacht jouw reddertje ze echt af?’ Dark blafte terwijl hij opstond en naar Uvall liep. 'Zo kun je wel zeggen, ik zou is een keertje langs afrika gaan e naan de vampiers vragen wat hun angst is, en nee het zijn geen weerwolven.' Zei Dark vals en spitste zijn oren terwijl hij naast Uvall stopte 'Kom maar kijken.' Zei Dark voor hij richting de vampiers liep. Vincent keek met een kalme blik naar de vampier. Rare jongen was het... Vincent zag hem naar zijn Gun kijken en onderdrukte een glimlach, hij was trots op zijn schatje, zijn alles. ’Niet slecht,’ reageerde hij. ’Vooral die gun is behoorlijk… Intrigerend.’ Vincent zag hem naar de bomen kijken en keek er ook naar, hij zag de gaten van die kleine dingen er nog in. ’Wat zeg je ervan om een klein “wedstrijdje” te doen?’ Vroeg hij toen. ’Jou gun tegen mij Shuriken. Gewoon vriendschappelijk.’ Vincent knikte kalm 'Is goed,' Zei Vincent kalm en zocht een verre boom. De moeilijkste die je kon krijgen, je zag een klein stukje van die boom, er zaten vele bomen voor. Vincent hief zijn gun en hield rekening mee met hoe de wind stond. Daarna haalde hij adem en schoot terwijl hij uit ademde, je zag de 3 kogels om elkaar cirkelen en in de boom diep komen die hij had uitgekozen. Vincent keek naar de vampier 'Jou beurt.' Zei hij kalm. Dark zat al een tijdje aan de zijlijn te kijken hoe Vincent schoot.