Go-kart of imagination

Die stomme docenten ook. Geen van allen konden tegen een grapje of een opmerking. Dit was nu al de vijfde keer in twee dagen dat Blaze uit de klas gestuurd was. Alleen omdat hij gewoon even grappig moest zijn. Ja waarom ook niet? Anders waren de lessen zo saai en zo stil, juist de dingen waar hij geen voorstander van was. Was school niet bedoelt voor plezier en dat soort dingen? Tenminste, dat was wat hij mensen hoorde zeggen maar tot nu toe was hij er helemaal niet mee eens. School was stom. De docenten waren stom en z'n klasgenootjes negeerden hem de hele tijd. Blaze was er zat van geworden en was nadat hij het klaslokaal verlaten had, van school weggerent. Rennen, zijn favoriete bezigheid. Vooral omdat zijn benen snel waren, sneller dan de meesten verwachtten. Soms was het leuk om ergens goed in te zijn, aangezien hij verder totaal geen talenten had. Wiskunde ging slecht, de talen waren bagger.. Tsja eigenlijk alles. Blaze rende en rende terwijl hij op een idee kwam. In zijn broekzak zat nog 50 cent, genoeg voor een winkelkarretje... Nee een winkelwagen was in zijn een kart. Een wagentje waar je in kon zitten terwijl het ergens vanaf reed. Met een brede grijns had hij een winkelkarretje gehaald van een supermarkt en was daarmee naar het bos gegaan. Toevallig wist hij een behoorlijk stijle heuvel die niet te veel omringt was door bomen. Dus een.perfecte helling om daar vanaf te racen! Al snel zag Blaze de heuvel, waarna hij al rennend het karretje er tegen op begon te sturen. Eenmaal op hethoogste punt van de heuvel, sprong hij in het karretje. Doordat het nog snelheid had, reed het karretje gelijk de heuvel af. Blaze grijnsde vrolijk, maar die grijns verdween zodra het karretje begon te draaien en hij uiteindelijk uitzicht kreeg op de top waar hij net gestaan had. Dit kon nooit goed wezen, dacht hij. Op dat moment gebeurde het: een wieletje bleef steken en zorgde dat de kar kantelde. Met een knal belandde Blaze op de grond. Au!

Saaie dagen waren zo verschrikkelijk! Jack had nog niet zo lang geleden een producent gebelt die hem een kaartje had gegeven omdat hij toevallig hem en Delia had horen zingen en ze beiden goed vond. De producent moest even na denken omdat Delia niet kon en hij wel. Jack slenterde tussen de bomen door toen hij ineens de geur van een mens rook? Wat deed die hier, Jack volgde de geur rustig en slenterde nog steeds. Want hij was toch sneller dan een mens ooit kon zijn. En mocht die in de problemen komen kon Jack altijd nog ingrijpen. De geur ging naar de eenzame heuvel tenminste zo had hij hem genoemt omdat de heuvel prakties alleen stond met weinig groeisel eromheen. Daar zag hij een jongen knul de heuvel oprennen met een… winkelwagentje? Okay dat kon dus nooit goed gaan… Jack liep rustig dichterbij en de jongen kwam hoger en hoger tot op de top en daar sprong het kind erin. Jack leunde tegen een van de bomen en keek rustig toe hoe hij van de heuvel af racete, maar zoals verwacht ging het verkeert. Jack kon het niet helpen, maar het zag er zo lullig uit! Jack begon te lachen en was blij tegen de boomstam te leunen zodat hij nog een beetje overeind bleef staan. Jack lachte vrolijk en wilde helemaal de jongen niet uit lachen, maar het was gewoon zo grappig geweest hoe die knaap door zijn stomme actie gevallen was. ’Mooie landing hoor de volgende keer beter je landingsgestel uitklappen dan land je beter.’ grinnikte Jack nog na en liep op de jongen af en stak zijn hand uit om hem overeind te helpen…

Zacht kreunend lag de jongen op de grond. De landing was niet zo fijn geweest zoals hij had gehoopt. Hij duwde het karretje van zijn middel af en ging vervolgens zitten. Zijn ogen onderzochten zijn benen. Alleen enkele gaten in zijn broek en een paar schrammetjes, nog niet zo erg dus. Blaze zuchtte en klopte het zand en stof van zich af. Op dat moment hoorde hij een lach. Een vrolijke, mannelijke lach. Wat verrast keek hij op, liet zijn blauwe ogen ronddwalen en zag toen een oudere jongen bij een boom staan. Wat stond die nou te lachen? Zo grappig was het niet, ging er als eerste door zijn gedachten. Maar toen drong de lach weer door. Een lach, dat betekende toch dat iemans lol had? Was dat noi nooit zijn doel geweest? Mensen laten lachen, hen entertainen, hem niets uitmakend of het ten koste van hem ging. Ja, dat was altijd waar hij naar streefde en nu was het gelukt! Blaze grinnikte zachtjes bij de woorden van de jongen. "De volgende keer zal ik dat doen, goed?" sprak hij, waarna hij de hand vast pakte en overeind kwam. "Bedankt," vervolgde hij dankbaar. "Maar hoelang stond jij daar al?" Nieuwsgierig keek hij de jongeman aan. Tijdens zijn rit naar boven en dat naar beneden had hij hem helemaal niet zien staan.

Jack zag de jongen naar hem kijken. Kennelijk had hij nog niet door dat het er grappig uit gezien had, maar goed. Toen de jongen het door had grinnikte hij bij de volgende woorden en zijn vraag was simpel. 'Nou ik had je zien lopen en dach. Wat moet je in het bos nu met een winkelwagentje? Maar goed dat antwoord kreeg ik toen je op de heuveltop erin sprong. Dus ik heb je gewoon uit nieuwschierigheid gevolgd.' zei Jack en trok hem overeind toen de jongen zijn hand aan nam. Gedeeltelijk was het waar wat Jack zei, maar dat hoorde je kompleet niet aan zijn stem, maar voor de zekerheid dimde Jack zijn ogen zodat ze niet fel robijn rood meer waren, maar eerder bodor rood.
(vast verkeert geschreven?)

'Nou ik had je zien lopen en dacht. Wat moet je in het bos nu met een winkelwagentje? Maar goed dat antwoord kreeg ik toen je op de heuveltop erin sprong. Dus ik heb je gewoon uit nieuwsgierigheid gevolgd.' Ahja, dat was best wel logisch. Het was ook wel vreemd om iemand zien lopen met een winkelkarretje door het bos. Vooral omdat het leeg was en hij geen zwerverskleren droeg. ”Ja, dat is best wel… Logisch eigenlijk.” Waarschijnlijk had Blaze precies hetzelfde gedaan, maar dan niet zo sneaky als die jongenman het had gedaan. Of hij had gewoon helemaal niet opgelet. De winkelkar was toen veel leuker, hij was toen meer bezig met dat dan opletten op zijn omgeving. Maar waarom zou hij op moeten letten op zijn omgeving? Het was midden op de dag. Kinderen zaten op school en de meeste mensen waren aan het werk. En dat roepte de volgende vraag bij hem op. ”Maar wat doe jij op dit tijdstip in het bos? Heb je geen werk of hoe heet dat..?” In zijn gedachten zocht hij naar het woord. ”Die grote scholen, na de middelbare. U… Universiteit?” Intussen zette hij de kar ook weer op z’n wielen.

Jack knikte bij zijn eerste woorden. Dat was logischer voor mensen om te begrijpen dan dat hij zou hebben gezegt dat Jack hem geroken had. De vraag wat Jack hier deed verraste hem enigzins. Hij woonde hier, maar dat wist deze jongen nog andere mensen buiten de vampierjagers. 'Wat ik hier doe? Hm, laten we zeggen dat ik niet op welke school zit dan ook en alles doe waar ik zin in heb.' zei Jack met een glimlach en keek toe hoe de jongen het wagentje weer recht zetten.

Blaze mond zakte even.open. Zo oud leek die jongen helemaal niet, en hij was helemaal vrij?! Geen verplichtingen, geen huiswerk en geen strafwerk. Wauw, dat moest een paradijs zijn! Behalve dan dat er dan geen geld binnen kwam en je zou moeten stelen om te blijven leven. En wat je dan maar leven noemde. Rond zwerven betekende geen douche, geen lekker eten, geen bed. Urgh, dat was dus weer vreselijk. Bed en eten waren heel belangrijk. Ze stonden bij hem op nummer èèn. "Hoe heb je dat geflikt?" zei hij, ietswat verontwaardigt. "Heb je wat uitgehaald of zo? Want zo oud ben je toch niet?" Onderzoekent keek hij naar het gezicht van de jongen. "Of je uiterlijk houd me compleet voor gek, dat kan ook..." Zijn ene hand liet hij rusten op de stang van de kar. Het inschatten van leeftijd was niet zijn sterkste punt maar met deze jongen was het nog moeilijker dan normaal. "Ben je tussen 16 en 25?" vroeg hij toen. Het maakte hem weinig uit hoe dom die vraag misschien zou klinken, het was gewoon iets waar hij nieuwsgierig naar was

Jack voelde zich gevleit door de verontwaardigte toon van de jongen waardoor een speelse grijns op zijn gezicht kwam. Jack probeerde het te minimaliseren omdat hij anders zijn hoektanden zou laten zien, maar de puntjes kwamen er toch onderdoor. 'Jong dat wil je echt niet weten. Maar ik heb niks bijzonders gedaan en de natuur geeft me alles wat ik nodig heb.' zei Jack terwijl hij nadacht over wat hij nog meer zeggen kon zonder zichzelf te verraden, maar hij was zo in zijn nopjes door de manier waarom dit kind sprak dat hij lachte bij zijn vraag over hoe oud hij was. 'Maak daar maar 220 van...' oh shit!!!! Nu had hij toch nog zijn mond voorbij gesproken! Jackliet het niet merken dat hij zichzelf betrapt had en bleef de jongen rustig aankijken.

Blijkbaar vond de jongen het wel amuserend. Blaze keek onderzoekend naar hem. Wat hielt dat nou precies in? Had hij nou wat ergs uitgehaald of juist niet? Hij kon het niet pijlen, de uiterlijk van die jongen was ruig maar dat wilde niet zeggen dat die werkelijk ook zo was. Uiterlijk kon bedriegen, wist Blaze uit dat beetje ervaring. Zo was er een meisje in zijn buurt, ontzettend truttig gekleed, alleen toen hij tegen haar praatte had hij gemerkt dat ze totaal niet zo was. Dat had hem aangenaam verrast, maar nu was ze weg. Verhuist naar de andere kant van de wereld. Doordat hij geen mobielrje had, hadden ze ook geen contact meer. Zij was het enigste kind dat normaal tegen hem gedaan had... "Dat is oneerlijk," mompelde hij. "Was school maar niet verplicht!" Zachtjes zuchtte hij. Om de volgende antwoord op zijn vraag grinnikte hij zachtjes. "Ja juist en ik ben de nieuwe paus van Rome." Nu maakte hij er wel een grapje van, maar de twijfels sloegen wel toe. "Wacht even... Was dat serieus?"

F*ck!!! Jack was ontzettent slecht in liegen, maar hij probeerde het telkens weer tot hij of zich versprak of iemand het op een andere manier erachter kwam dat hij loog... Goed eerst geloofde de jongen hem niet en daar was Jack eerst opgelucht door. 'Als scholen niet verplicht waren zouden we allemaal dom en ontwetend zijn.' merkte Jack op. Al had hij enkel wat ze tegenwoordig de basisschool noemde had gehad. Tegenwoordig hadden ze hogere scholen dan in zijn tijd, toen Jack nog mens was. Toen ging allen nog te voet of met het paard en wagen. Nu hadden ze motoren op twee of vier wielen! Jack kon zich wel voor zijn hoofd slaan toen de jongen op de vraag over zijn leeftijd terug kwam. Hij voelde zich ongemakkelijk worden. Dwayne en Luna kende het bestaan van vampiers al, maar of deze jongen dat wist? Hij kon vast gillend weg rennen of in shock raken? 'Zucht! Ja ik ben zo oud, maar ik tel mijn mensen jaren er al eigenlijk een hele lange tijd niet meer bij.' verzuchten Jack en keerde zijn blik weg. Hij sprak er nooit graag over.

Oh daar kwam 'het praatje' weer. Het goed praten van school, de voordelen ervan en alle nadelen werden achterwege gelaten. Het irriteerde Blaze ontzettend dat iedereen zo positief er over praatte maar liet dat nooit echt merken. Met irritatie zou hij mensen meer tegen zijn harnas jagen dan ermee bevriend te worden. "Ja, ja," zuchtte hij. "Ik begrijp het, school is helemaal geweldig en zo en zonder zouden we nergens zijn. Het einde van de wereld." Dat laatste sprak hij wat dramatisch uit, om te laten weten dat hij dat al duizenden keren gehoord had. Op school, op straat en vooralhet weeshuis. Vreselijk! Blaze fronste zijn wenkbrauwen en zette een stapje dichterbij om beter naar het gezicht tegenover hem te bekijken. "Dan zie je er voor zo'n oudje behoorlijk goed uit," merkte hij op, verder niet echt verder nadenkend over wát die jongen dan precies was, want dat zou hij gewoon vragen. "Wat ben je dan?" Zijn hoofd ging een beetje scheef, puur van de nieuwsgierigheid. "Een zombie?"

'Okay ik heb school ook nooit gemogen, maar we hebben het nu eenmaal nodig.' zei Jack en schudden zijn hoofd. Die knaap leek Jack helemaal niet bang te wezen? Wat zei hij nu, dacht hij dat Jack werkelijk een zombie was? Eerst verscheen er een glimlach, maar hij kon zijn lachen al snel niet langer in houden. 'Zombie? Nee, nee ik ben geen zombie die bestaan geen eens. Ik ben een vampier.' grinnikte hij nog na

"Zegt de jongen die niet naar school gaat," grinnikte Blaze. Goed, nu moest hij wel zeggen dat die jongen al 200 jaar oud was. 200 jaar... Holy crap! Dat waren zoveel jaren, twee eeuwen, als hij het goed rekende. Eigenlijk verbaasde het hem. Nog nooit van zijn leven, geen enkel moment zelfs niet in zijn dromen, had hij gedacht dat zoiets bestond. Ja, zo heel af en toe hoorde hij de meiden in het huis wat kletsen over boeken en mythische wezens maar nooit had hem dat echt aangetrokken. En nu, nu hij iemand tegen gekomen was die dat wél was, was hij helemaal niet bang. Niet angstig. Zou hij dat moeten zijn? Blaze keek eventjes moeilijk. Vast niet. Waarom zou hij moeten bang zijn? "Ah een vampier. Die bloedzuigende wezens toch? Best awesome!" De enthousiaste blik verscheen in zijn ogen. "Bestaan er nog meer wezens waar ik niks vanaf weet? En hoe is het precies om een vampier te zijn? Zijn er veel?" Alle vragen stroomden zo over zijn lippen. Het was zijn kinderlijke kant dat naar boven kwam. De drang om alles te willen weten, de echt grote wereld willen ontdekken door naar anderen te luisteren en dan zijn fantasie z'n gang laten gaan.

Jack keek deze enthousiaste jongen even verrast aan! Hij had een hele andere reactie verwacht en dit was dus juist het tegenovergestelde van zijn gedachten. Vond hij het echt Awesome? Aan die blik te zien wel… Jack schudden zijn hoofd bij die vragen. Man goed het was een kind, maar deze was echt anders dan Luna die hem liever dood zag dan zo dichtbij te komen en alles over hem, zijn ras en andere wezens te weten te komen? Vik had net gejaagt en kwam aan trippelen. Hij wist Jack altijd te vinden. Niet gek ook als je hun geschiedenis wist. Zijn blinde witte ogen zagen alles prima, maar het was niet meer dan een misleiding. ’Zo zo hebben we eindelijk een mens gevonden die nieuwschierig is inplaatst van ons uit te willen moorden? Dat is nieuw heel nieuw voor mij.’ zei Vik nogal kattig en het sarcasme droop ervan af. ’He ja Vik leuk hoor heel leuk. Kom je de boel weer eens op stelten zetten? Was dan in je ware vorm hier gekomen en niet in je onschuld die je niet eens kent klein kreng dat je daar in je haarbal rond loopt!’ beet Jack de grote huiskat achtige kat toe die er geen aanstoot aan nam van Jack’s preek over zijn doen en laten. Vik grijnsde breed en zocht naar een hogere plek, maar die stonden te ver weg. Hij haalde zijn schouders op en er vormde een zwarte rookwolk om hem heen en daar stond een zwarte tijger met rode ogen en strepen oer zijn lichaam. De hoge punten op zijn oren stonden naar voren en zijn blik was nog steeds op de kleine jongen gericht. ’Zo goed zeurpiet? Het is jammer dat we hier staan anders was ik wel in de boom geklommen voor goed oog contact.’ zei Vik verveelt en zijn blik gleed even naar Jack en daarna weer naar de jongen. ’Je moet niet alles zo letterlijk nemen je bent niet om uit te houden soms!’ mopperde Jack en kruiste zijn armen nijdig. Goed nu moest net hij weer op de proppen komen! ’Ja vampiers zijn bloedzuigers, maar de meeste doden mensen voor hun dorst ik daarin tegen zorg op een andere manier voor mijn eten. Het gaat zo verder zijn gangetje al kunnen de zomers best vervelend zijn. Zonlicht is geen probleem, maar het is meer de hitte die onverdragelijk worden kan. Dat wat de meeste in de boeken schrijven is voor het grootste deel onzin.’ legde Jack even snel uit, maar zag hoe Vik zich nu echt op de jongen consentreerde. In een snelle reactie omdat hij die blik kende en vaak voor de jacht gebruikte. Jack haalde snel naar Vik uit die boos reageerde. ’Kappen Vik je weet hoe ik over jouw spelletjes met mensen denk!’ gromde Jack nu nijdig waardoor zijn hoektanden even fel op flitsten in het zonlicht. Normaal was Jack geen voorstander voor het vechten, maar om mensen te beschermen vocht hij wel, maar ook om zijn geliefden te verdedigen!

Blaze zag een kat aankomen lopen. Eerst dacht hij dat het een doodgewone straatkat was, die hier opzoek was naar een duif of een ander beest waar katten graag op jaagden. Maar zodra die begon te praten, sprong de jongen achteruit, zo de winkelkar in. Geschrokken keek hij naar het kleine beest. Had... Had het nou net gesproken? Ja, waar zou die stem anders vandaan moeten komen? Op zijn hurken bleef hij in de kar zitten. Dat beest mocht dan misschien klein zijn, hij -of zij- had niet erg vriendelijk geklonken en Blaze had zo'n vaag gevoel dat er nog wat anders met die kat aan de hand was. 'Jullie zijn wel erg aardig tegen elkaar zeg...' mompelde hij, niet echt op hun gericht. Het was meer een gedachte dat zich via zijn mond uitte, wat wel vaker gebeurde dan alleen deze ene keer. Gefascineerd maar tegelijkertijd ook op zijn hoede, bleef zijn blik op de kat hangen. Was dat ding iets van plan? De manier waarop de kat rondkeek zei hem van wel. En dat was dus ook zo. Blaze's ogen werden groot bij het zien van een soort zwarte wolk, waarna de kat ineens getransformeerd was in een tijger. Hard moest hij zijn best doen zijn mond dicht te houden, anders was het open gezakt van verbazing. Dit was nog interessanter dan het vampier zijn! 'Wow!' Het was dat het een tijger was dat daar nu stond, maar anders had hij dat beest graag aangeraakt. 'Is dat een soort Shapeshifter of zo?' Wat voor kat kon nou in een tijger veranderen? Ja, Blaze wist dat katten wel hetzelfde instinct hadden als dat van een grote katachtige, alleen deze veranderde er écht gewoon in. Zijn vingers omklemden de rand van de winkelkar terwijl hij zijn blik richtte op de vampier. 'Drink je dan dierenbloed?' vroeg hij toen. 'En wat voor leugens staan dan precies in boeken? Dat je huid schittert in het zonlicht en zo?' Niet dat hij dat gelezen had, nee dat had hij gewoon gehoord van de meiden. De volgende actie liet Blaze schrikken. Hij begreep niet zo best wat het probleem was. 'Kalm aan,' zei hij zacht.

Jack had niet zo zeer op de jongen gelet die angstig in het wagentje gesprongen was tot deze vroeg of dat Vik een shape shifter was. Hij keek de jongen rustig aan. ‘Nee Vik is een demon. Alle demonen hebben een ondercoffer gedaante die vaak ontschdig eruit zien en hun ware vorm zoals hij nu is.‘ zei Jack en hoorde de vraag over dierenbloed en glimlachte flauwtjes. ‘Vroeger wel, maar nu houd ik het op medicinaal bloed. Daar door ik niemand mee en het word door deensen zelf vrijwillig afgestaan zonder invloed van de vampiers.‘ antwoorde Jack op zijn bloedvraag. Maar toen Jack naar Vik uithaalde vroeg de jongen hun kalm aan te doen. Jack grinnikte. ‘Als je wilt blijven leven moet ik hem wel tegen houden. Of hij neemt straks nog bezit van je. Nou ja ben ik tenminste van deze parasiet af!‘ zei Jack, maar Vik zei nog deed iets, want deze jongen was oersaai en hij geeuwde luid.