A new face

Het was al weer een tijdje terug dat Delia gestorven was en hij een nieuwe weerwolf had ontmoet, maar dat deed hem allemaal vrij weinig. Jake was al weer gelukkig aan de betere hand al dacht hij soms nog wel eens aan zijn geliefde. Maar goed je moest in het heden leven en niet in het verleden! Jake renden tussen de bossen door als een grote witte weerwolf. Zijn poten treden licht als een veertje. Hij was na zijn laatste ontmoeting stevig gaan trainen om weer op conditie te komen. Zijn ijsblauwe ogen flitste om hem heen op zoek naar een verdachte beweging die enkel vampiers konden maken. Zijn poten vlogen onder hem door en dat zonder te veel geluid te maken. Hij wilde graag snel weer terug zijn zus zou hem maar eens voor het een of ander nodig hebben?

(Alyce)

Alyce poten bewogen snel, en ze kwamen ook zacht terecht. jaren gingen voorbij en Alyce was niet meer de kleine pup, ze begon te groeien en zich te ontwikkelen, zo waren haar poten en haar lichaam eindelijk goed gegroeid om op 2 poten te rennen. Ze was ok een stuk langer geworden en uit haar ogen kon je haar rebeligheid lezen. Ze woonde nog steeds bij Loki met Butler, haar trouwe vriend die nu naast haar rende. Met een vrolijke grijns keek Alyce opzij naar haar Shiloh Shepherd die ook al een flink stuk was gegroeid en een flink stuk was gegroeid en nu een volwassene beestje was. Vrolijk rende ze door maar plotseling remde de jonge weerwolf af, ze rook iets..iemand beter gezegd. Niet ver hier vandaan. Ze zakte awt door haar haar poten en keek met haar rode blik langs de witte bomen met hun maagdelijke witte sneeuw die niet zo lang geleden was gevallen, haar eigen grijze pels was ook een klein beetje bedenkt met witte sneeuwvlokken. Ze liet een teken zien dat Butler zich gedeinsd moest houden en dat deed ie ook braaf.  

butler:

haar wolven vorm alleen dan iets kleiner:

Jake voelde hoe de sneeuw onder zijn poten samen gedrukt werd zodra hij zijn potendaar contact mee maakte. Hij snoof de lucht op en rook verschillende geuren. Vaak ook van nieuwe weerwolven die hij later ooit eens ter gezicht bekomen zou. Natuurlijk niet meteen, maar soms kwam het voor dat hij ze helemaal nooit zien zou en dat waren dan vaak de weerwolven die door het land heen trokken om vervolgens ergens anders hun heil zochten. Jake rook een sterke jonge teefjes geur. Ze was niet echt ver bij hem uit de buurt en haar geur lag op zijn tocht dus haar ontwijken had hij helemaal geen zin in nog waarom? Hij was een béta dus waarom zou hij haar ontlopen? Jake vertraagde zijn pas en liep rustig door de voor mensen knie hoge sneeuw. Voor hun soort was het geen probleem, maar het was wel een grappig gezicht hoe mensen keken als ze een wolf op hun achterpoten zagen lopen.

Alyce zag dat Butler opgewonden was. In dat opzicht leek hij op haar, ze wou zelf ook het liefst zo snel mogelijk in actie komen en niet afwachten. Maar de strenge lessen van loki was ze wel gewend om rustig te blijven en af te wachten. haar staart ging ook vrolik op een neer en ze wou eigenlijk dansen van opwinding. laatst had loki op een of ander manier een boek voor haar weten te krijgen waar allerlei soorten weerwolven worden beschreven. Alyce had dagen slaap te kort gehad omdat ze het beok helemaal door en door las, de kaft was nu al slecht aan toe door het dagelijks er in bladeren. Alyce zag hoe Butler zijn oren spitste en Alyce volgde zijn voorbeeld, al was het bijna onhoorbaar, hoorde ze toch dat iemand op hun afkwam. e maakte zich klaar als er gevaardreigde, hoewel ze kon ruiken dat diegene niks van plan was.

De rust die in het bos heerste was heerlijk. De vogels floten zachtjes en zagen hem niet als gevaarlijk. De winter was een van zijn favoriete seisoenen van het jaar. De sneeuw was dan zijn beste dekmantel, maar natuurlijk was hij nooit zo wit als de sneeuw zelve zijn zou. Jake rook de opwinding van twee wolfachtige wezens eentje moest de jonge weerwolvin zijn die hij dagen eerder in het bos geroken had. Haar geur was zoet zoals van de meeste jongelingen van hun ras, maar Jake wist dat zijn geur haar ook zou bereiken. Niet dat hij zich daar zorgen om maakte. Hij stapte rustig voort en rook ineens een geheel andere geur! Dit was een afgedwaalde vampier die zich niet aan de regels hielt of juist niet wist van de regeling tussen de grenzen?! Zijn nek en rugharen gingen overeind staan en hij liet zich op alle vier vallen waarna hij naar voren schoot met een luide grom. De jongeling van de vampiers schrok zich wild en wilde weg rennen, maar Jake was ondanks zijn leeftijd nog snel en sterk. Hij mepte de vampier onderuit en drukte hem met een grote poot diep in de sneeuw. Hij gromde dreigend en stapte daarna van de vampier af en keek hem nog steeds dreigend aan. De vampier snapte dat hij hier weg wezen moest en vluchten de grens weer over. Zijn dominatie dreigende houding bleef nog even tot hij er zeker van was dat de new born ver genoeg weg zou zijn voor hij zich weer op zijn achterpoten tilde. Jake 's dreigende houding verdween en hij ontspande zich weer. De geur van de weerwolvin en de hond/wolf waren nu dichterbij dan eerder. 'Kom maar te voorschijn jongeling.' zei Jake in het wolfs en hij klonk zoals altijd warm en vriendelijk.

Ook de geur van de andere weerwolf drong haar neusgaten binnen. Ze kon ruiken dat deze weerwolf zeker ouder was dan zij en rustig was. van uit haar ooghoek zag ze hoe Butler zijn snuit hief en kwispelde. Alyce snoof ook en rook vampieren geur. Haar ogen twinkelde vrolijk, misschien was het wel en vriend? Misschien konden ze spelen? Alyce had al eerder met jongere vampieren gespeeld. Het was vermakend en tot nu toe hadden ze niet haar iets aangedaan. Stiekem kwam dat gewoon door dat ze ook ene beetje naar een vampier rook omdat ze er bij woonde. Dus ze liep zo zacht mogelijk de richting op en verstopte ich achter de sneeuw. Ze zag hoe de weerwolf de vampier tegen de grond drukte en ze voelde afschuw door zich heen gaan. Ze hield Butler tegen zodat ie de weerwolf niet zou lastig vallen. Ze likte haar tanden en keek toe hoe de vampier weg rende. 'Kom maar te voorschijn jongeling.' zei Jake in het wolfs en hij klonk zoals altijd warm en vriendelijk. Ze snoof en stapte van uit haar schuilplaats met Butler aan haar zijde, Voor haar borst kruiste ze haar armen en keek hem onderzoekend aan met haar wolven kop 'En nu? Ga je mij net zo als hem verjagen?' vroeg ze uitdagend en keek met boze twinkelende ogen naar de witte weerwolf.

Jake wachten geduldig tot de jonge weerwolvin tevoorschijn was gekomen. 'En nu? Ga je mij net zo als hem verjagen?' vroeg ze uitdagend en keek met boze twinkelende ogen naar de witte weerwolf. Hij keek haar vragend aan waarom dacht ze dat? Jake voelde zich vreemd worden die vreemde vampierengeur die om haar heen hing verried al een beetje waarom ze zo deed. 'Jongedame dat jij goed met die bloedzuigers overweg kunt wil nog niet zeggen dat iedereen dat zo is.' zei Jake op dezelfde rustige warme toon. Hij snapte niet dat ze dacht dat hij haar zou verjagen? Ze was een weerwolf en die stuurde hij niet weg zonder een grondige reden.

'Jongedame dat jij goed met die bloedzuigers overweg kunt wil nog niet zeggen dat iedereen dat zo is.' de weerwolf zei het rustig en haar oren bewogen ongelovig heen en weer...er moest toch een adertje onder de gras moeten zitten.. Ze keek even naar butler die ook een argewaan had over zijn gedrag en een beetje beschermend voor haar ging staan. Ze keek naar de oude witte weerwolf 'Nouja, misschien ben ik wel een spion ofzo? Je weet het maar nooit hé.' Zelf kon Alyce er niks aan doen, het was gewoon haar karakter en de pubertijd die haar toon uitdagend lieten klinken. Maar loki voedde haar goed op, ze kon prima op der eigen poten laten staan omdat ie van af haar jongst af aan haar haar eigen gang liet gaan. Trouwens, dat deden haar ouders ook, soms kon Alyce uren weg blijven omdat ze het zo druk had met spelen. Alyce keek geduldig naar de weerwolf wachtend op zijn reactie.

Jongelui en hun pubertijd! Wat miste hij zijn eigen jongere ik. Die tijden waren zo zorgeloos dat niets je leek te weerhouden! Jake schudden zijn kop. Hij ging ook met Jack om, maar daar had verder niemand weet van. 'Je kent de geschiedenis tussen de twee rassen vast niet.' zei hij met rustige stem. Dat ze zo deed deed hem weinig. Vampiers hadden nog nooit jonge weerwolven voor hun eigen doeleinden gebruikt.

De weerwolf schudden zijn kop en dat ergeërde haar, hoezo geloofde hij haar niet? Het kon best waar zijn wat ze zei, misschien had loki haar op een missie gestuurd om de weerwolven in de gaten te houden en hun volgende stappen te vermelden? 'Je kent de geschiedenis tussen de twee rassen vast niet.' zei hij met rustige stem. Alyce gromde en haar oren gingen iets naar achter. Wat dacht ie wolf wel niet? Dat ze in de oertijd leefde ofzo? Alyce was slimmer dan de meeste mensen dachtne van haar. plus, haar ouders hadden de geschiedenis tusen de weerwolf en vampiers. Maar zij had een heel ander kant van de vampiers leren kennen 'Tuurlijk ken ik die! Denk je soms dat ik vijf ben ofzo..wacht op mijn 5e vertelde mijn ma het verhaal ook al.' Zei ze eigenwijs en Butler keek haar even vragend aan. Ze schudde haar hoofd dat ie zich rustig moest houden. 'Het eeuwige onzin tussen dat de vampiers de heel mensheid willen leegzuigen en de weerwolven hun daarom moeten tegen houden.' Noemde ze op in het wolfs en legde haar poot op de kop van Butler.

Jake hoorde wat ze zei en kreunde inwendig. Wel alle wolvenklauwen die griet kende de geschiedenis, maar kennelijk wist ze niet dat die bende van het kasteel ook echt nog steeds op mensen joegen?! Jake glimlachte zacht. 'Hm Er zijn natuurlijk wat uitzonderingen onder de vampiers, maar die in het kasteel leven willen de mensheid wel degelijk leegzuigen.' zei hij en zag hoe ze naar de hond reageerde en hoe deze op de weerwolvin. Het was grappig om te zien hoe deze twee samen werkte als een echt team. Jake ging zitten en keek hen rustig aan.

Die weerwolf glimlachte nog steeds, wat moest ze doen om hem nou eens stoppen om te laten glimlachen? 'Hm Er zijn natuurlijk wat uitzonderingen onder de vampiers, maar die in het kasteel leven willen de mensheid wel degelijk leegzuigen.' zei hij, en Alyce rolde met haar ogen en keek naar de weerwolf die ging zitten, ze zou voor geen goud ook zitten, dan zou het lijken als of ze vrienden waren of dat hij hoger in de rang stond en dus zij zijn voorbeeld volgde. Mooi niet, ook al hadden haar ouders haar wel geleerd om respect te hebben voor de wolven die hoger stonden. 'Het lijkt mij niet logisch, denk eens na, Als ze de hele mensheid leegzuigen blijven er geen mensen over, dan blijver er alleen dieren over, nou als ie ook dood zijn is er geen voedsel meer voor hun dus gaan ze op elkaar af als ze vreselijke honger hebben en uiteindelijk zullen zij gek worden van de honger en elkaar gaan uitmoorden..Dus ja,' Ze haalde haar schouders op als of het de simpelste zaak van de wereld was. Butler kwispelde licht en keek omhoog naar haar en Alyce glimlachte zacht.

Ze rolde dan wel met haar ogen, maar Jake liet zich niet gek maken en luisterde naar wat ze zei. 'Het lijkt mij niet logisch, denk eens na, Als ze de hele mensheid leegzuigen blijven er geen mensen over, dan blijver er alleen dieren over, nou als ie ook dood zijn is er geen voedsel meer voor hun dus gaan ze op elkaar af als ze vreselijke honger hebben en uiteindelijk zullen zij gek worden van de honger en elkaar gaan uitmoorden..Dus ja,' Ze haalde haar schouders op als of het de simpelste zaak van de wereld was. Butler kwispelde licht en keek omhoog naar haar en Alyce glimlachte zacht. 'Als je het zo stelt klinkt het erg aan lokkend, maar dat is nu juist wat we willen voorkomen dat ze de mensheid uitroeien. Ze vallen ons niet aan doordat we een verbond met hen hebben. Als ze onze grenzen overschreiden jagen we hen uit ons gebied en dat doen zij ook met de jongelingen van ons weerwolven dus daar zit verder geen kwaad in. We moeten de mensen wel beschermen anders gaan ze echt allen dood of worden vampieren.' zei Jake nu wat serieuzer, maar bleef kalm en vriendelijk, toch was zijn vriendelijke glimlach gereduseert tot een flauwe glimlach.

'Als je het zo stelt klinkt het erg aan lokkend, maar dat is nu juist wat we willen voorkomen dat ze de mensheid uitroeien. Ze vallen ons niet aan doordat we een verbond met hen hebben. Als ze onze grenzen overschreiden jagen we hen uit ons gebied en dat doen zij ook met de jongelingen van ons weerwolven dus daar zit verder geen kwaad in. We moeten de mensen wel beschermen anders gaan ze echt allen dood of worden vampieren.' zei de weerwolf ne Alyce haalde haar schouders op, wat kon het haar schelen hoe ze hier waren? Ze had nog nooit last gehad van vampieren, de meeste warne zelfs aardig tegen haar geweest. Ze hoorde butler zachtjes piepen en keek naar beneden 'ja jongen, we gaan zo jagen' gromde ze zachtjes terwijl ze haar snuit even likte, ze verdeed haar tijd hier. Ze kon net zo goed al jagen en al wat gevangen hebben terwijl ze hier stond te pratne met deze weerwolf.

Jake merkte dat het deze Jongeling kennelijk het niets kon schelen dat de overige vampiers wel zo waren. Hij zuchten inwendig en hoorde hoe ze zachtjes wat tegen haar vriendje zei. Hij grinnikte zacht en stond op. 'Honger.' het was niet echt een vraag, maar eerder een vaststelling. Zijn vacht rimpelde even door de lichte wind die er door heen streek, maar het voelde prettig aan. Nu ging ze vast zeggen dat ze zijn hulp niet nodig had en daar kon deze jonge weerwolvin best gelijk in hebben, maar jagen met meerderen was altijd leuker dan met minder. Jake wachten geduldig af op wat ze reageren zou, maar bleef kalm en rustig al maakte de aankomst van de jacht hem altijd weer jong en opgewonden. Want zeg nu zelf wat was een weerwolf die niet meer jagen kon???

Hij grinnikte zacht en stond op. 'Honger.' Wacht...had ze soms iets gemist? Ze had die gast niet uitgenodigt om mee te jagen! Ze jaagde alleen met Butler samen en soms met Loki als ie er tijd voor had en ze was zeker neit van plan om met deze gestoorde te jagen. Mooi niet. Maar iets hield haar tegen, misschien was het butler die ongeduldig stond te kwispelen omdat ie honger had of misschien nieuwsgierigheid hoe het met haar eigen ras zou zijn om te jagen. Ze haalde haar schouders op en keek naar butler 'Kom op jongen,' Zei ze met een grijns en zag hoe de hond naar voren sprong en weg rende. Zonder er over na te denken zette ze zich af en rende ook op haar 2 wolven achterpoten achter haar vriend aan. Ze rook een geur van een zwijn en begon al meteen te watertanden, dit zou nog leuk worden!

Jake zag haar blik wel, maar nam er geen aanstoot aan. Natuurlijk had ze hem niet uitgenodigt, maar Jake was altijd nieuwschierig naar hoe vreemde weerwolven joegen. Hij zag ook dat iets haar tegen hielt, maar Jake liet niks merken. Hij was niet voor niets al jaar en dag hard getraint door de alpha familie waar hij toe behoorde! Jake zag hoe ze de hond toe sprak en zetten zich af. Jake volgde hen en vond het altijd leuk om samen met zijn soort te jagen. Of ze hem nu wel of niet uitgenodigt hadden. De geur van een zwijn drong ook zijn neusgaten binnen en Jake grijnsde zijn hoektanden bloot. Dit ging geweldig worden. Zwijnen konden erg groot worden dus daar zouden ze nog een hele moeilijke taak mee krijgen en als die jongeling het alleen met haar hond afwilde handelen dan had ze het nog moeilijker. Zwijnen waren slimme dieren, maar niet zo slim als zij waren! Jake kwam van opzij naast hen mee rennen. Zijn witte vacht wapperde in de wind, maar hij genoot er alleen maar van.

Ze voelde de adrenaline door zich heen gaan, ze kon niet wachten om de uitdaging aan te gaan met de everzwijn en Butler blijkbaar ook niet. Toen Ze dichter bij kwamen remde de grijze wolvin wat af en ging wat rustiger lopen, ze bukte zich iets door haar knieën en liep een rondje om het beest heen terwijl Butler van af de andere kant ging. Ze wist dat een everzwijn een behoorlijke uitdaging zou zijn en plus, die beeste konden gemeen met hun neushoorn prikken. Butler bewoog wat met zijn oren en ze beantwoorde zijn bewegingen. Ze haalde diep adem, sloot even haar ogen en opende die dan. Een snelle knik kwam bij haar vandaan en ze zag hoe Butler eerst blafte ne toen naar voren schoot. De everzwijn keek boos naar het beest en stormde op hem af. Dit was het dan, alyce schoot ook naar voren, of betergezegd, sprong naar voren, ze greep hem met haar klauwen vast bij zijn oren, maar dit was een mannetje en net iets ouder dan ze had verwacht. hij maakte een paar bokken sprongen. Ze wist dat ze moest bijten, maar door het gebok ging dat niet bepaald lekker en ze vloog de andere kant, ze had wel gevoeld dat de oor wat mee was gegaan wat betekende dat die wat was gescheurd. Ze knalde keihard tegen een boom aan en zag de sterretjes voor haar gezichtsveld komen. Ze had wel gezien dat butler de zwijn op zich probeerde te richten, maar blijkbaar had ie het echt op haar gezien..

Jake rook dat ze dichterbij kwamen en hij vertraagde zijn gang tot ze stil gingen staan. Jake sloeg De grijze weerwolvin garde en richten zich op haar prestatie's. Ze deed haar best en ook haar hond deed wat die kon, maar Jake zag dat het mis ging en sprong naar voren. Goed hij mocht dan ouder zijn dan de meeste van zijn roedel, maar door het blijven trainen was hij sterk en snel, maar ook goed bewegelijk gebleven. Jake zag dat het zwijn ouder was dus moest hij goed timen voor hij toe sloeg. Toen de wolvin tegen de boom aan sloeg zag hij dat het zwijn zich maar op 1 persoon richten. Dit was de kans die hij moest aangrijpen om het zwijn te overvallen! Jake versnelde zijn pas en beukte het zwijn van zijn hoeven. Het beest krijste van verontwaardiging, maar Jake gaf er geen aanstoot aan en draaide zich zo snel als hij kon om. Het zwijn stond net op zijn poten en wilde aanvallen, maar opnieuw weer naar de jonge weerwolf. Jake gromde dreigend en haalde naar de poten van het zwijn uit die hij onder zijn loge lijf uit sloeg. Voor de tweede keer lag het zwijn op zijn kant en krijste opnieuw van woede. Jake staarde het zwijn dreigend aan en ontbloten zijn tanden die blonken in het licht dat tussen de bladeren door kwam net als de neushoorns van het zwijn. Nu richten het beest zich op Jake en dat was ook juist zijn bedoeling. Als de jonge weerwolf nu slim was zou ze toe slaan? Jake kwam op zijn achterpoten omhoog en greep de neushoorns van het aanvallende zwijn vast. Die waren veel steviger dan de oren van het zwijn en ook veel gevoeliger voor druk. Het zwijn gromde dreigend en krijste als een bezetende. Jake hielt hem tegen, maar voor hoelang?

Een sterretje hier, een sterretje daar. Overal sterren en haar kop deed pijn. Even werd alles wazig, maar toen alles wegtrok kreeg ze half scherpe beeld. Ze stond wankelend op, maakte zich klaar en keek naar de zwijn die op de witte weerwolf richte. Ze Spande haar spieren en sprong naar voren, haar Poten voorruit zodat ze de zwijn ombeukte, haar tanden gingen naar zijn nek en ze greep zijn stuk vlees vast. Ze beet door tot ze voelde dat het beest ophield met bokken en levenloos op de grond viel. Ze ging er hijgend van af en liet zich zakken. Ze voelde de oude snuit van Butler. keek hem nog steeds wazig aan, en begon hem te aaien. Ze veranderde terug in haar mensen vorm wat inhield. Haar haar was lekker lang geworden en ze keek naar haar hond 'je bent gewond lieverd.' zei ze zachtjes met een schorre stem en bekeek zijn wat wonden die hij was opgelopen. 'Ga jij maar even wat eten, thuis maak ik je wonden schoon.' mompelde ze zachtjes en zag hoe Butler de zwijn begon te ontleden, ze sloot haar ogen en legde haar hoofd op haar opgetrokken knieën.

uiterlijk:

Jake voelde hoe zijn kracht langzaam afnam, maar toch wist hij nog lang genoeg vol te houden. de jonge wolvin beukte het zwijn om en hij liet net op tijd los voor de hoorns van het beest zijn poten los zouden halen. Hij heeg lichtjes, want het was geenb kattepis om zo'n beest tegen te houden. Jake zag dat ze zich eerst om haar vriendje becommerde, maar dat vond hij niet erg en glimlachte zacht voor hij ging zitten. 'Gaat het met je?' vroeg Jake terwijl hij zich veranderde naar zijn menselijke vorm.

Ze was moe en uitgeput en misselijk. het liefst wou ze naar hun om zich in haar bed op te rollen en te slapen hopend dat het misselijke gevoel weg zou gaan. Ze sloot haar ogen en probeerde normaal adem te halen. Ze voelde wel hoe de andere weerwolf ging zitten en opende toen pas haar ogen. 'Gaat het met je?' vroeg de weerwolf terwijl haar veranderde en zo koppig dat ze was knikte ze al ging het helemaal niet, de stoot was aardig hard geweest en ze had de vermoeden dat haar rug deels open lag en haar zenuwen waren geraakt, want ze voelde pijn uit haar rug. Maar het was haar eigen schuld, zij was zo stom geweest om op een oude everzwijn te gaan jagen dus moest ze nu ook de gevolgen er van dragen. als ze thuis kwam zou ze als eerste voor Butler zorgen, want zij herstelde snel en hoefde niet persee speciale verzorging, maar bij butler was het niet zo. Ze zou zijn wonden eerst ontsmetten en dan bekijken hoe ernstig ze waren en of ze ze moest verbinden of juist hechten. 'euhmm....be-be-bedankt.' Zei ze zachtjes, ze was niet gewoon om iemand anders te bedanken, sinds haar 10 leefde ze zonder ouders en Loki zorgde voor haar, dus vaak was hij de enige die het woord te horen kreeg, dus het plotseling tegen iemand anders zeggen was raar.

Jake zag wel dat ze knikte, maar hij had ook gezien hoe hard ze tegen die boom aan gegooit was! Maar hij hield wijzerlijk zijn mond en keek toe hoe de hond zijn buikje rond at en grijnsde even. Het was mooi om te zien hoe dat beest genoot, maar Jake maakte zich meer zorgen om de jongeling. Zij mochten dan sneller genezen, maar ze leek hem toch kwetsbaar te zijn. Jake stond op en rekte zich even uit. Het was niet gemakkelijk geweest dat beest tegen te houden alle spieren in zijn lijf waren tot hun top punt gespannen geweest. Nu maakte hij ze wat losser en het voelde beter zo, maar daarna keek hij even op. Die geur was niet van een andere weerwolf nog die van een vampier! Jake sloop zachtjes weg en bleef in de schaduw staan. Verderop slopen twee mensen met geweren rond. Jake herkende ze als jagers die niet alleen vampieren doden, maar dit soort had het ook op hun soort gemunt! Zachtjes gromde hij en bleef de twee mannen scherp in de gaten houden. Ze liepen gelukkig de andere kant op, maar ze konden natuurlijk ook rechtsomkeer maken en hun kant op komen!!!

Ze keek van uit haar ooghoeken toe hoe Butler het vlees naar binnen werkte en glimlachte. Ze moesten zo echt gaan want Alyce was bang dat als ze nog langer bleef ze echt zou gaan kotsen. butler merkte het, liet de zwijn liggen en likte zijn lippen voor ie naar haar toe kwam. Met zijn ondersteuning stond ze op en zag hoe de weerwolf gast ergens naar keek. Ze snoof de lucht in en merkte dat er mensen in het bos waren. Ze zuchten zacht, haalde uit haar zak een halsband die ze om Butlers nek hing zodat ze zeker wisten dat ze een gewone meisje was die haar hond uitliet. Ze aaide zijn kop en liep naar de weerwolf toe 'Ik denk dat ik maar eens ga naar huis.' zei ze zacht en klikte een riem aan de halsband van Butler die gewon rustig bij stond als of het de normaalste zaak van de wereld was.

Gelukkig bleven ze de goede kant op lopen en Jake hoorde hoe de jongeling opstond en iets uit haar zak haalde. Jake keek haar aan en zag dat ze een halsband om de nek van de hond deed. Hij wist dat ze een slim meisje was dat zag je zo, maar toch was hij lichtjes bezorgd om haar wel zijn. 'Is goed, maar ga die twee uit de weg anders zullen ze je door hebben. Ze zijn speciaal getraint daar in om onze menselijke trekken te analiceren.' zei hij kalm, maar toch bezorgd. Hij kon het niet helpen, maar een mede weerwolf wilde hij altijd zo goed mogelijk helpen. 'Mocht je ooit een andere weerwolf tegen komen die uit onze roedel komt zeg dan maar dat je mij kent. Mijn naam is Jake General. Dan zullen ze wel door laten mocht je ooit hulp nodig hebben en dan zeg ik ooit het kan ook nooit zijn.' zei hij vriendelijk tegen haar en wilde het meisje niet tegen het harnas injagen dus zei hij het zo goed mogelijke.