No, no, no!!!

'Nee kennelijk niet Lieverd.' zei Ronan net zo verveelt en draaide even net zo verveelt met zijn ogen. 'Misschien moeten we maar ergens anders heen?' zei hij daarna Alyce voelde hoe er rillingen over haar rug liepen toen ie haar wang streelde en knikte 'misschien wel.' Zei ze zachtjes en verleidelijk en keek even met een glimlach naar Ronan. Maar al gauw werden ze verstoord door dat 1 van de jagers begon te spreken 'Jullie jongelui moeten niet in het bos hier zitten, het is hier levens gevaarlijk!' Alyce keek even verward 'hoezo levensgevaarlijk? Ik leef al jaren in het dorp en heb nog nooit iets gehoord dat het hier gevaarlijk zou zijn!' Zei Alyce geschrokken en keek ook zo. Ze pakte de hand van Ronan vast en kneep er zachtjes in.

Ronan voelde zich vreemd. Maar het was ook wel weer fijn. Heel fijn om zo dicht bij Alyce te zijn. De woorden van Alyce maakte hem weer alert net als die van de jagers! Ronan sloeg beschermend zijn arm om haar heen toen Alyce dichter tegen hem aankroop. 'Zeker gevaarlijk doormensen zoals jullie?' zei Ronan en hij kwam ook wat verder naar voren door Alyce iets naar achteren te duwen. Zijn toon was waarschuwend voor deze mannen, maar hij hielt zijn grom ver weg van zijn stem. Hij wilde niet dat ze dachten dat zij weerwolven waren. Het was menselijk om hun vriendin te beschermen.

Alyce voelde de arm van ronan en op een of ander manier voelde ze zich veilig. Alyce pakte een vers aardbei en stopte die in haar mond. Ze merkte dat plotseling Ronan haariets naar achter duwde. Alyce hield zich kalmpjes en legde haar hand op zijn schouder ' rustig naar lieverd.' Zei ze zachtjes en haalde haar hand door haar blonde haren en zag hoe de jagers zich wat ontspande ' heel grappig grappen maker'. Zei de oudtse jager en alyce keek hem vragend aan ' er zijn wat dolgeworde honden in het bos losgelaten dus ook voor de veiligheid voor jullie honden is het beter als jullie weg gaan' zei een ander gast die eerst de hele tijd achtetlrstond en toen alyce hem zag verstarde ze. Was dat niet se gast ze had laten lopen? Ze slikte en keek naar Ronan.

Ronan keek even naar Alyce toen ze hoorde wat die mannen zeiden. Hm, vreemd. Dus weerwolven waren voor hun dolle honden??? Even had hij zich om hen er eens flink van langs te geven, maar hij kon zich net inhouden. 'Hm of ze willen dat we hun buit niet verstoren of ze denken dat we gek zijn.' zei Ronan en hij voelde zich vreemd, maar hij wilde Alyce hoe dan ook beschermen tegen die kerels!!!

Alyce hoorde zijn woorden en slikte ze. Terwijl ze naar de gast staarde. Hwel stiekem had ze gehoopt dat die gast alles op ziu geven. Alyce schudde haar hoofd en keek naar de jagers ' we wouden gewoon een dagje hier lekker genieten en daarbij de vader van mijn hond was een politie agent dus die kan best terug bijten.' Zei ze rustig en aaide haar beestje die bevestigens blafte. Daarna kriebelde Alyce de kleine shadow ook en keek toen naar haar 'lief' en glimlachte liefjes 'wat denk jij?'. Vraagt ze en kijkt dan weer naar de jonge gast die bedenkelijk naar haar keek.

Ronan luisterde naar Alyce. Ze had gelijk ze wilde een gezellig dagje ervan maken hoewel hij eerst nog had willen zeggen dat Shadow zijn hond helemaal niet was. Maar dat had hem niet zo slim geleken. 'Dat zullen die vast niet begrijpen lieverd. Ze hebben vast gedacht dat ze het bos voor zichzelf alleen hadden. Trouwens waaorm was het dan niet in het nieuws?' vroeg hij op het einde en hij streelde Shadow zachtjes op haar koppie.

'Dat zullen die vast niet begrijpen lieverd. Ze hebben vast gedacht dat ze het bos voor zichzelf alleen hadden. Trouwens waarom was het dan niet in het nieuws?' vroeg hij op het einde en hij streelde Shadow zachtjes op haar koppie. Alyce bleef naar de jonge gast staren en hij terug naar haar. De oudste keek argwaan naar Ronan en haalde zijn schouders op 'onze baas wil niet dat dit heel erg bekend voorkomt en behalve een paar vervelende tieners zijn de mensen slim en komen niet gauw het bos in!' Zei hij en Alyce keek toen boos naar de oudere gast 'Moet ik nou beledigt zijn?!' het kwam plotseling uit har en ze kneep hard in de hand van Ronan, Alyce was een slimme meid en las dagelijks en luisterde meestal wel, dus als iemand zo iets zei kon ze echt woest om worden!

Ronan zag hoe de jonge jager naar Alyce keek. Even ging zijn blik tussen die twee heen en weer. Ze moest hen eerder zij. tegen gekomen.... Of tenminste dee man waar ze naar keek! Ronan blies wat lucht uit zijn mond. Dat was beter dan grommen, maar het hielp beiden even goed. ‘Ach joh ga fietsen inplaatst van andere lastig vallen metonzin!‘ ja hij was boos, maar kon het niet helpen dat ie zo reageerde. Ronan stond op en drukte de deksel van het inmiddels lege bakje er weer op. ‘Kom lieverd dan gaan we ergens heen waar die maniakken niet de dienst uit willen maken. Die onzin het niet willen laten weten van iets dat oorspronkelijk toch juistt heel belangrijk hoord te zijn. Laten we het mijn oom maar eens melden. De pers zou dat fabeltje van ze eens flink de kop in drukken. zei Ronan enstopte het bakje in Alyce haar tas.Shadow stond alweer om hem heen te springen. Natuurlik had Ronan geen oom die in deperswereld zat, maar hij wilde hun reactie wel eens op die manier pijlen...

Alyce hoorde dat ronan fe lucht uitblies en hoorde zijn woorden daarna. Alyce atond op en pakte haar tas toen de bakje in zat. Ze grinnikte om de woorden van Ronan ' iderdaad lieverd, ik weet zekee dat het op de eerste bladzijde komt!' Zei ze lachend en zag hoe de oudste geërgerd keek ' doe niet belachelijk jongeman, ik ken iedereen van de pers in de buurt!'. Zei die kalm en grijsde breeden uitdagend. Alyce sloeg haar arm om zijn middel. Butler kwam bij hun staan en ze kriebelde even haar bewst die er van genoot. Alyce zag dat de jongere gast zijn mond wou open doen en toen die dicht deed.

Ronan knikte naar Alyce en draaide zich later om. Toen de oude man wat zei grinnikte Ronan. 'Wie zegd dat mijn oom in deze stad woont?' vroeg Ronan en hij voelde hoe Alyce haar arm om zijn middel legde. Automatische legde hij zijn hand op haar schouder en voelde hoe Shadow strak tegen hem aan kwam staan. Ze wilde hier weg en dat wilde Ronan zelf ook. Hij dwong Alyce lichtjes toen hij in beweging kwam om mee te lopen. 'Maar probeer het gerust te stoppen. Er bestaat ook nog zoiets als internet?!' zijn grijns bleef maar plagend. Hij zou er eens een artikel over schrijven bij Facebook of in meerdere berichtjes op twitter.

'Wie zegd dat mijn oom in deze stad woont?' vroeg Ronan, Alyce glimlachte bij zijn woorden en voelde dat Ronan dwong, wat dacht die gozer wel niet? Ze was niet zijn vrouwtje dat ie haar zo lichtjes kon dwingen! Alyce glimlachte liefjes naar Ronan en keek toen naar de ouderd die naar hun verdacht keek. Alyce liep toch uiteindelijk mee met haar tas over haar schouder en butler naast zich die zo nu en dan even naar achter keek. . 'Maar probeer het gerust te stoppen. Er bestaat ook nog zoiets als internet?!' zijn grijns bleef maar plagend. De oude schudde zijn hoofd en mompelde iets over dat de jeugd zich met te veel dingen bemoeide en vroeger veel makkelijker ging. Alyce bleef lopen en toen ze ver genoeg was liet ze ronan los. Ze merkte ook meteen dat Butler zich ook ontspande 'hopelijk zijn we die gasten kwijt.' zei ze na 10 minuten lopen.

Hij wist dat Alyce zich nooit liet dwingen, maar het was voor nu even nodig. Ze moesten hier weg en wel zo normaal mogelijk. Ronan hoorde wat de man mopperde, maar grijnsde breed om zijn frustratie. Nu had hij hen toch nog mooi te pakken gehad... tenzij ze hen volgde natuurlijk. Ronan genoot van hun wandelingetje zo dicht op elkaar, maar toen ze ver genoeg zouden moeten zijn liet Alyce hem los en hij liet haar met innerlijke tegenzin gaan. Het was het beste zo, maar fijn was anders. 'Ja dat hoop ik ook. Sorry nog dat ik je lichtjes aanduwde net.' zei hij zacht in de hoop om geen luisterende oren te geven wat tussen hen afgespeeld had.

'Ja dat hoop ik ook. Sorry nog dat ik je lichtjes aanduwde net.' zei hij zacht. Alyce rolde met haar ogen 'het is dat de jagers er bij waren anders was je je vingers kwijt geweest.' zei ze zachtjes en boos. Butler kwispelde toen hij haar woorden hoorde en likte haar vingers 'Ja, jij deed het goed jongen,' Zei ze tegen Butler terwijl ze hem vrolijk. Ze had Butler geleerd dat die soms de jagers mocht aanvallen en soms een rol als een dood gewoon hond moest aannemen. Butler verstopte zijn neus in haar hand en Alyce kuste zijn neus. 'brave jongen.' zei ze zachtjes maar hield op toen ze iets achter hun hoorde. Met een ruk keek Alyce om en zag al in de verte de jongere gast op hun afkomen.

Ronan grinnikte en voelde Shadow tegen hem op springen. Okay ze was een lieve ondeugt, maar wel eentje waar je eigenlijk niet lang op boos kon blijven. Met tegenzin moest Ro toegeven dat de pup wel zo haar charmes had. Hij streelde lichtjes haar blue merle koppie en ze kreeg meteen een vrolijke vonkeling in haar ogen. Nu moest ze enkel nog wat dingentjes aanleren, maar daar zou Alyce hopelijk bij kunen helpen? Maar net toen Ronan het haar wilde vragen zag hij vanuit zijn ooghoek hoe de jongste jager achter hen aan kwam gelopen. ‘Nee he wat nu weer?‘ mopperde hij duidelijk hoorbaar.

Alyce zag van uit haar ooghoek dat Ronan duidelijk meer voor shadow begon te voelen. . ‘Nee he wat nu weer?‘ mopperde hij duidelijk hoorbaar. Alyce schudde haar hoofd toen ze die gast zag. Hij kwam duidelijk op haar af en ze kreunde, waarom zij weer? Was het niet genoeg dat ze hem toen had laten gaan? De jongen stopte toen hij hun had ingehaald en keek eerst van Alyce naar ronan en toen weer terug naar haar 'Jij was het hé?! Een paar weken terug?' vroeg hij zachtjes en Alyce deed als of ze hem niet begreep. 'Hoezo liet je mij toen gaan? Hoezo had je mij niet gedood zoals de andere gast het met mijn ooms had gedaan?' Hij zei het nog steeds zacht maar wel dringend. Butler merkte dat ze er eigenlijk geen zin had in een antwoord en gromde zachtjes dreigend naar de jonge gast.

Ronan zag hem aan komen lopen tot hij dichterbij stond dan eerst. Soms kon hij zich zo dood ergeren aan die lui! die ga spreken raakte hij de draad er van kwijt. Waar had die gozer het over? Ronan probeerde iets te bedenken, maar kon zich niet voorstelleen dat Alyce ooit mensen aan zou vallen??? Hij keek even van Alyce naar die knaap en moest zich bedwingen om niet boos te gaan schreeuwen. 'Wat? Gast waar heb je het over? Wil je mijn vriendin van iets beschuldigen wat ze helemaal niet gedaan heeft?!' vroeg hij meer geergerd dan het zijn bedoeling was. Ronan wilde het grag weten, maar daar zou Alyce zelf mee moeten komen. Hij voelde hoe Shadow zich van hem af zetten en zag hoe ze naast Butler ging staan en gromde ook even boos terwijl hij dichter naar Alyce toe liep. Wat die vent ook in zijn harses had hij zou zich beschermend voor Aylce op stellen!!! Tenzij het niet nodig zou zijn natuurlijk, maar voor nu stond Ronan gewoon naast haar.

'Wat? Gast waar heb je het over? Wil je mijn vriendin van iets beschuldigen wat ze helemaal niet gedaan heeft?!' vroeg hij meer geergerd dan het zijn bedoeling was. Alyce schudde haar hoofd en stond op. Ze legde haar hand op Ronans schouder en keek de jongen aan die boos naar Ronan keek. 'Laat het varen en geniet van je leven.' Zei ze kalmpjes en zacht. Alyce floot zacht naar butler die met zijn oren draaide en naar boven keek naar haar. Alyce pakte de hand van Ronan en trok hem mee weg 'Bedankt nog' Zei ze daarna zacht naar de gast die even nadacht, knikte en daarna omdraaide en wegrende terug naar zijn groep. Alyce zuchte zachtjes en kriebelde zenuwachtig Butler. 'Kom laten we hier weggaan.' Zei ze zachtjes tegen Ronan en bewoog wat met haar schouder om te ontspannen. Ze had even zin in rust, geen gezeik over dingen die waren gebeurd. Gewoon even rust....Was dat te veel gevraagd?

Die boze blik van de jonge jager maakte hem niks uit. Hij wilde dat die knaap weg zou gaan, maar of die daar zo blij mee was? Alyce deed iets wat hij nog niet verwacht had en hij keek haar even vragend aan. Wat wilde ze bereiken met die woorden??? Maar hij liet zich meevoeren door Alyce toen ze zijn hand vast pakte. Er ging een warm gevoel door hem heen. Ronan keek hem nog even na toen die gast weer terug holde, maar toch voelde het niet prettig! Toen ze zei dat ze weg wilde gaan knikte Ronan en liep met Alyce mee. 'Misschien kunnen we even naar mijn huis? dan hebben we zeker rust van dat soort mensen?!' stelde Ronan voor en hij keek Alyce even verlegen aan.

'Misschien kunnen we even naar mijn huis? dan hebben we zeker rust van dat soort mensen?!' stelde Ronan voor en hij keek Alyce even verlegen aan. Alyce liet gauw Ronan los en keek even naar bUtler die net zijn schouders leek op te halen. Even wierp Alyce haar blik naar de hemel en knikte 'jah ik heb wel wat tijd.' Zei ze zachtjes en voelde even haar wangen kleuren maar schudde het gauw van zich af. Ze had heel even iets zoets nodig. Haar hand ging in haar tas en kwam later met aan stukje kiwi er uit die ze gauw in haar mond stopte. De zoetigheid deed haar vreselijk goed en ze kreeg een kleine glimlach op haar mond. Ze keek afwachtend naar Ronan 'blijven we hier de hele dag staan?' Vroeg ze plagend.

Ronan zag hoe ze reageerde en sloeg zich in zijn gedachten voor zijn kop. Dit was misschien wel het stomste wat hij had kunnen zeggen. Even kneep hij zijn ogen dicht toen hij dacht dat ze zou gaan zeggen dat dat niet kon, maar Alyce stemde er mee in en hij kon een zucht van verlichting niet onderdrukken. Butler leek het ook niet erg te vinden. Toen Alyce hem begon te plagen keek hij haar even scherp aan, maar er lag een ontdeugende twinkeling in zijn ogen. Alyce at eerst een stukje kiwi en hij grijnsde breed. 'Nou kom je nog dan?' grinnikte Ronan en hij duwde haar zqachtjes tegen haar schouder en begon weg te rennen in de richting van zijn huisje.Hij letten wel erop dat het bij mensenlijk rennen bleef. Ro hoorde Shadow luid keffend achter hem aan stuiven. 'Je haalt me nooit in op die manier!' eigenlijk had Ro het tegen Shadow die achter hem aan bleef rennen.

'Nou kom je nog dan?' grinnikte Ronan en hij duwde haar zqachtjes tegen haar schouder en begon weg te rennen in de richting van zijn huisje. Alyce lachte zachtjes en begon achter hem aan te rennen. Ze hield er wel mee rekening dat ze niet te snel zou rennen voor een mens. Een grijns sierde op haar gezicht en ze voelde hoe Butler naast haar blef rennen. Haar spieren bewogen allemaal goed en ze haalde diep adem. De frisse kllucht voelde nu nog frisser en kouder. Ze zag hoe Shadow achter Ronan aan rende en grijnsde naar de jonge pup. na een tijdje kwamen ze aan bij een klein huisje en Alyce remde af zodat ze uiteindelijk rustig liep.

Ronan zag zijn huisje in zicht komen. Het was niet groot, maar groot genoeg voor hem alleen en de pup natuurlijk... Hij liep rustiger en opende de voordeur, maar hield die voor Alyce open. 'Het is niet groot, maar ik vind het wel best zo.' zei hij op een ontspannerde toon en wachten even tot Alyce binnen zou zijn. Hij volgde haar na de honden en sloot de deur weeer. Er stond een tafel, kleine tafel, twee stoelen, een grote ligbank en een oude radio. 'Welkom in mijn huisje en doe alsof je thuis bent. Helaas heb ik nog niks van boodschappen gedaan.' zei hij en kneep lachend zijn ogen even dicht en liep naar de keuken. 'Maar een glas water heeft nog nooit iemand niet gelust toch?' grinnikte hij nog na en zetten niet veel later ook een bak water op de grond waar de honden van konden genieten. Daarna plofte hij op de bank neer.

Alyce zag dat Ronan de deur voor haar openhield en ze liep naar binnen met Butler gevolgd. Ze zag een klein huisje, de huisje van Loki was zelfs nog groter maar goed, als een meisje had ze graag een eigen kamer. 'Welkom in mijn huisje en doe alsof je thuis bent. Helaas heb ik nog niks van boodschappen gedaan.' zei hij en kneep lachend zijn ogen even dicht en liep naar de keuken. 'Maar een glas water heeft nog nooit iemand niet gelust toch?' Alyce grinnikte en ging op een stoel zitten en zete wat lekkers op tafel 'maakt toch niks uit, ik heb genoeg dingen bij me. ' Ze ize rustig en vouwde haar benen onder haar. Alyce streekte wat haar uit haar gezicht en bekeek haar nagels waar wat vuil onderzat en schudde licht haar hoofd.

Ronan grinnikte toen hij ook een glaswater voor Alyce op het tafeltje had gezet en op zijn bank was geploft. Hm als ze wat wilde vertellen dan kwam dat later wel. Opeens werd er op de deur geklopt en Ronan keek even vreemd verrast op naar de deur. Hij kende hier niemand dus wie zou aankloppen? De postbode... Nee die kon hier toch nog niet komen? 'Wie is daar?' vroeg hij en stond op. Wie het ook was er zou vast een goeide verklaring voor zijn??? Hij wilde de deur openen, maar voelde dat er iets mis was. Dit was niet goed!!!

Alyce ontspande zich even en haalde diep adem. Rust dat was heerlijk. Alyce zag van uit haar ooghoek dat Butler blij was met het water en tevreden ging liggen. Het liefst wou ALyce nu in haar wolven vorm naast hem neerkrullen en gaan slapen. Even keek Alyce hoe Ronan daar uitgebreid lag en glimlachte zacht, hij voelde zich duidelijk thuis hier. Toen er plotseling geklopt werd recht Alyce meteen haar rug en zag ze Butler half overeind komen met oren strak naar voren en klaar voor de aanval. In dat opzich was BUtler een perfecte waakhond, hij kon heerlijk rusten maar in een seconde omschakelen in een woeste bewakingshond. 'Wie is daar?' vroeg hij en stond op. Alyce stond ook op en deed haar tas om haar schouders, als er wat was kon ze meteen aanvallen zonder eerst haar spullen te hoeven pakken!