Character sheet Leeftijd:: 19 Years Wezen:: Mens Partner:: -
Onderwerp: Endless days za feb 08, 2014 5:00 pm
Met een vermoeide zucht sloot Dwayne de deur van zijn appartement achter zich, de kille nachtelijke winter wind vanaf buiten afsluitend. Zijn jas gooide hij neer over een stoel, waarna hij een blikje bier uit de koelkast pakte en op de bank voor de tv plofte. Onder zijn halfdichte blauwe kijkers zaten wallen, ontstaan door 2 nachten zonder slaap. De jacht op vampieren eisten soms hoge tol van hem, al was hij niet meer de enige die jacht maakte op deze wezens. Het was voor hem onmogelijk geworden om dit alleen te doen, dus had hij twee van zijn beste vrienden over het bestaan ingelicht. Ze geloofden hem eerst niet, dachten dat hij gek was geworden, maar na vele bewijzen te hebben verzameld gingen ze hem geloven. Hij had hen met wapens om leren gaan, de zwakheden en de sterke punten van vampieren uitgelegd, en ze hadden de eed gelegd alles geheim te houden voor de rest van de mensheid. Het groepje studenten van ongeveer zijn leeftijd die eerder deze week waren gevonden, ontdaan van hun bloed, hadden vele rechercheurs zich op hun hoofden doen krabben, maar Dwayne en zijn vrienden wisten dat er Vampieren achter zaten. Sindsdien hadden ze elke nacht in dat blok patrouille gelopen, aangezien Vampieren soms lang op 1 plek bleven ''jagen'', maar tot zover was er nog geen succes. Dit frustreerde hen, ze waren bang dat er nog meer doden zouden vallen. Na de laatste inhoud van zijn blikje in zijn keel te hebben geleegd nam hij wat Jack Daniel's uit de kast, en vulde een glas met ijsklontjes. Met de glas en de fles sterke drank installeerde hij zich weer voor de TV, waarop zich ironisch genoeg de film Van Hellsing op afspeelde. Die filmmakers moesten eens weten.. Terwijl hij de fles al vrij rap leeg begon te drinken werden zijn oogleden zwaarder, tot hij tegen de ochtend in een hoognodige diepe slaap viel.
Terwijl het al weer avond was werd Dwayne gewekt door de ringtone van zijn telefoon. Met wat gekreun werkte hij zich overeind, zijn ogen nog gesloten, en ging op het geluid af terwijl het voelde of zijn hoofd uit elkaar barste. 'Dwayne..' mompelde hij toen hij opnam na de telefoon onder de tafel te hebben weg gehaald. 'Kom snel naar de Triantlaan.. Dit gaat je niet bevallen..' klonk Eric zijn stem gejaagd, die duidelijk buiten adem was. Meteen was Dwayne alert. 'Wat is er, Eric?' vroeg Dwayne toen er even een stilte viel 'Ik denk dat er een stel Vamps in de oude fabriek zitten..' zei hij zacht, alsof iemand hem af luisterde. Terwijl Dwayne zijn telefoon bijna stukkneep liep hij naar zijn jas. 'Ik kom er aan.' en stopte zijn telefoon in zijn broekzak an de verbinding te hebben verbroken. Zijn jas met zijn pistolen aan de binnenkant aan trekkend liep hij richting de deur, maar in de hal werd zijn weg geblokkeerd door Dharza, de Weerkat. Sinds hun eerste ontmoeting is ze bijna nooit meer van zijn zijde afgeweken. 'Lijkt het je wel een goed plan met een kater op stap te gaan?' vroeg ze. Als de situatie niet zo dringend was geweest had hij gezegd dat hij de volgende keer een leuke kater voor haar mee zou nemen, maar nu was het geen tijd voor zijn droge humor. 'Ik moet wel, Eric is wat op het spoor..' antwoordde Dwayne, die even door de grote kat werd aangestaard. 'Wees voorzichtig.' zei ze zacht, als een bezorgde moeder, en stapte aan de kant. Dwayne deed zijn handschoenen aan en liep naar de schuur, waar hij zijn zwart met rode crossmotor uit haalde. Na de bijpassend helm te hebben op gezet en zijn sleutels te hebben weg gestopt startte hij de motor. Niet veel later reed hij zo snel als hij kon over de weg, niet gehinderd door mede weggebruikers door het late tijdstip, maar moest door de vorst oppassen voor het gladde wegdek. Zijn bestemming was een laantje in een afgelegen deel van de stad, de perfecte ''jacht''plek voor Vampiers, maar iets in zijn binnenste begon aan hem te knagen. Het was een instinct die hij door Lune haar training was gaan ontwikkelen. Overigens had hij haar al een poosje niet gezien, maar natuurlijk had zij ook haar dingen als leider van de Weerwolven. Naarmate hij dichterbij kwam had hij steeds meer de neiging om Eric te bellen. Iets aan zijn stem was anders geweest, alsof hij wel bang leek. Was hij al naar binnen gegaan? De jongen zijn nieuwsgierigheid was niet altijd geschikt als Vampierjager, plus hij was ongeduldig. Toen Dwayne bij de gesloten oude ijzeren hekken kwam remde hij en deed hij zijn motor uit. Zoals hij al verwacht had was Eric nergens te bekennen. Zuchtend deed Dwayne zijn helm af en legde deze op het zadel van zijn motor, waarna hij over het hek begon te klimmen. Als hij gepakt werd had hij een probleem, maar geen ziel die hier kwam. Soepel klauterde hij over het hek heen en landde erna op de grond, en begon om het gebouw heen te lopen, op zoek naar de ingang. Twee krakkemikkige houten deuren stonden half open, met daarbinnen volledige duisternis. De kille gang binnenstappend na even zijn moed bijeen te hebben geraapt grabbelde hij in zijn broekzak. Even trok er een rilling langs zijn rug toen hij de telefoon had en deze gebruikte als zaklamp. De gang had de perfecte beschrijving van een Horror film. Terwijl hij een ijzeren deur door ging liep hij een brandtrap op, die kraakte bij elke stap, hoe Dwayne zijn best ook deed om geen geluid te maken. Even dacht hij zelfs dat het ding het zou begeven, maar toen hij boven was zuchtte hij opgelucht, maar schrok toen er een harde knal aan de andere kant van het gebouw hoorbaar was. Meteen begon Dwayne op het geluid af te gaan, er nu niet op lettend om stil aan te doen. Als hier werkelijk vampieren waren hadden ze hem op de trap al wel gehoord. Halverwege het gebouw hoorde hij een schreeuw, één die Dwayne meteen herkende. Eric! Na nog een ijzeren deur te hebben open gebeukt met een van zijn pistolen getrokken zag hij Eric aan het eind van een ruimte met machines. Verder was er niemand te bekennen. Zijn vriend lag onderuit gezakt, met zijn handen op een wond in zijn borstkas, die te groot was om volledig bedekt te worden, hoe Eric ook probeerde het bloed dat er uit sijpelde te stelpen. Terwijl Dwayne zijn gedachten bij elkaar hield om niet in paniek te raken, waar hij op was getraind, bukte hij zich om Eric op te tillen. Voor hij dit kon doen zette Eric grote ogen op en hief zijn hand en wees in een richting. Terwijl Dwayne fronste en zijn hoofd wilde draaien voelde hij een dreun tegen zijn schouder komt. Het bracht hem uit balans, en een paar meter verderop kwam hij tegen een muur. Even zag hij witte vlekken voor zijn ogen, waarna hij een hand om zijn keel voelde die zijn luchtpijp af kneep. Snakkend naar adem werd Dwayne tegen de muur opgehesen, maar haalde flink uit naar zijn belager met een vuist. Deze slag kwam hard aan, want degene tegenover hem, wat overduidelijk een Vampier was, verslapte zijn greep iets, al liet deze niet los. Terwijl Dwayne vlekken voor zijn ogen begon te krijgen verdween de greep ineens helemaal na een misselijkmakend gerochel te hebben gehoord. Toen de Vampier tot Dwayne zijn verbazing in elkaar zakte met een mes uit zijn keel stekend zag hij dat Eric daar verantwoordelijk voor was. Hevig in en uit ademend keek hij naar Dwayne met een scheve grijns, maar zakte toen weer in elkaar. Dwayne ving Eric op en zette hem tegen de muur [color=white]'Dwaas.. Je had niet naar binnen moeten gaan.. Ik haal je hier uit.. Maar eerst..' zei Dwayne nog buiten adem, maar maakte zijn zin niet af, waarna hij een aansteker uit zijn broekzak haalde en weer naar de Vampier liep die roerloos op de grond lag. Het mes trok Dwayne uit diens keel en stopte deze weg in zijn riem, waarna hij de kleren van de Vampier in brand zette. 'burn in hell..' bromde Dwayne, waarna hij de aansteker weg stopte en zich naar Eric wendde die steeds bleker werd terwijl hij zijn telefoon opraapte die intussen leeg was, en tilde Eric op. Ondanks dat Dwayne bijna 2 jaar jonger was, was Eric niet erg groot en vrij tenger gebouwd, dus veel moeite had Dwayne niet om hem naar buiten te dragen. Maar hier kwamen ze bij een ander probleem; hoe moest Dwayne Eric over het hek zien te krijgen, aangezien deze op slot zat? Het leek er op dat hij toch een Ambulance moest bellen, wat voor problemen ze ook zouden krijgen. Dwayne zijn telefoon was leeg, dus die kon hij niet gebruiken. 'Waar is je telefoon?' vroeg Dwayne terwijl hij zich naast Eric had neer gehurkt, die hij tegen het hek had gezet. 'In duizend S-stukjes.. Bi-binnen..' mompelde hij moeizaam. Dwayne zuchtte diep. 'Dan haal ik..' begon Dwayne, maar werd onderbroken terwijl Eric zijn pols beet pakte. 'Nee.. zei Eric zacht, en keek hem aan met wat donkerblonde haren half voor zijn ogen 'Dat zal te lang duren.. Blijf alsjeblieft..' Dwayne kreeg een brok in zijn keel en knikte, waarna hij zijn jas uit deed en over Eric heen legde. Slechts in zijn T-shirt was het ijskoud, maar Dwayne verbeet de kou.
Jack
Aantal berichten : 730 Registratiedatum : 04-01-13
Character sheet Leeftijd:: 200 Years Wezen:: Vampier Partner:: I will never forget you Delia!
Onderwerp: Re: Endless days zo feb 09, 2014 7:50 am
De nacht was een prima manier om zijn oude fans te ontlopen. Helemaal met die kap op! Zijn rode ogen scande zijn omgeving af en zijn oren tot het uiterste gespitst. Het had heel wat voeten in de aarde gekost om de gilde van de vampierjagers te overtuigen dat ze hen wilde helpen. Goed nu was zijn ex bandlid net als hij een vampier, maar het was het idee van Erik geweest. Hij wist dat Jack graag mensen hielp zelfs nu hij al ruim 200 jaar een ongewilde vampier was, maar samen hadden ze de gilde tot een akkoordje gekregen. Al zouden ze hen helaas daar nooit op betrappen!!! Jack stapte over de daken, voor nu was hij alleen omdat Erik de stad aan de andere kant verkende. Bij zich had hij een katana, een 30cm lange dolk en op zijn rug droeg hij een pijlenkoker en een recurver boog. Om de wapens van de vampierjager te kunnen hanteren droegen Erik en Jack leederen handschoenen. Voor nu was het rustig. Jack had al een aantal vampiers gedood met of zonder Erik in zijn kielzoog. Zijn gehoor pikte snelle menselijke voetstappen op, maar dat gebeurde wel vaker. Het gejaagde gehijg van de rennende persoon was echter niet normaal en Jack keerde zijn gezicht naar de straat diep onder hem. Even zakte hij op zijn hurken en bekeek het tafereel. Nog geen 20 stappen achter een jongen van rond de 15 a16 jaar kwam op hoge snelheid een vampier achter de doodsbange tiener aan. Jack grimaste en ging weer staan. Weer een vampier die zich geen maat houden kon! Jack sprong van het dak en landen tussen het vluchtende slachtoffer en zijn jager in. De jongen schrok zo toen hij Jack naar beneden zag komen dat hij zijn evenwicht verloor en voorover klapte. De geur van bloed drong zijn neusgaten binnen en die van zijn tegenstander. De vampier remde snel af en keek Jack doordringend aan. Dus Fernando was ook weer op oorlogspad!? Jack kreunde inwending die was zeker duizendjaar ouder dan hem!!!! De jongen krabbelde op en vluchten er vandoor. Fernando verlegde zijn blik even, maar richten zich daarna weer op Jack. ‘Ik wist wel dat je ons ras niet trouw zou blijven, maar luisterde Rhine toen? Helaas niet en nu ga ik je als nog afmaken!!!‘ bromde Fernando met kille stem. Jack zei niets, maar maakte zich klaar voor het gevecht. Fernando was een snelle en zeker een sterke vampier. Al speelde hij graag eerst met zijn prooi! Fernando schoot naar voren en Jack ontweek hem ter nauwenood. Die was echt sneller geworden door de jaren heen!?!? Jack greep zijn katana, want voor pijl en boog was het te dichtbij en met die snelheid zou Jack hem niet kunnen raken voor die gast bij hem was!!! Jack zag Fernando weer aankomen en zetten zelf ook de aanval in. Jammer genoeg raakte hij zijn tegenstander licht omdat Fernando weg dook. Maar nog voor Jack zich bij draaien kon kwam Fernando‘s vuist tegen Jack‘s slaap. Die knal had een geweldige inpact en hij was even de weg kwijt. Jack stapte zowel opzij als achteruit en probeerde beter beeld te krijgen want hij zag alles even dubbel... Fernando wachten niet en viel opnieuw aan en beukte Jack vol tegen de muur aan waardoor hij zijn grip op het zwaard verloor. Jack kreunde bij die aanval, maar kon een van zijn armen los krijgen en haalde snel een pijl uit de koker en stak de punt in Fernando‘s schouder. Het was maar goed dat vampier geen adem hoefte te halen! Fernando trok zich terug en trok de pijl uit zijn vlees. Maar daarna voelde hij hoe Jack hem weg beukte. Ze ware vlakbij een oude fabriek, maar daar kwam toch niemand op het moment. Fernando was sneller in evenwicht als Jack, maar nu was zijn jongere tegenstander veel alter. ‘Ik kan merken dat je eindelijk eens getraint hebt klein scharminkel dat je bent Jack!‘ gromde Fernado kil en schoot weer op Jack af. Deze gritste zijn zwaard van de grond en haalde in het omhoog komen weer uit. Helaas had Fernando zijn bewegingen gespot en greep hem bij zijn pols en slingerde Jack hard handing bij zich vandaan. Nu moest hij voor de tweede keer in dit gevecht zijn wapen laten vallen of hij werd er zelf aan gespiets! Het gerinkel van het zwaard zou tot ver te horen zijn net als de geluiden die ze maakte in het gevecht... Jack ving zich op en rolde door, voor hij weer op zijn voeten landen. Jack kon Fernando twee keer nog ontwijken voor een volgende harde dreun hem op het hoofd raakte. Versuft rolde hij door de straat en kwam een kleine 100 meter voor de fabriek midden op straat tot stilstand. Man wat was hij duizelig! Daarom vocht hij ook niet graag met vampiers die ouder waren dan hem! Fernando kwam rustig aan gelopen terwijl Jack moeizaam weer overeind kwam. Het duizelde hem zo vreselijk dat Jack dacht echt te gaan verliezen dit keer!!! ‘Had ik al verteld dat ik de groep leiden die tot de dood van je kleine weerwolven vriendinnetje leiden?!‘ zei Fernando op lichte uitdagende toon. Hij had Delia inderdaad laten vermoorden door een groepje vampier, maar zelf had hij er niet aan meegedaan. Dat was een gevoelige snaar! Jack had altijd van haar gehouden zelfs toen Jack met de band op tournee ging! Woede borrelde in hem op, maar Jack wist dat Fernando hem roekeloos probeerde te maken. Hij bleef zwijgen, maar zijn ogen stonden vol vuur. Jack wachten geduldig af tot zijn duizeligheid zakte, maar daar wilde de oudere vampier niet op wachten en schoot op Jack af om hem de genade slag toe te dienen, maar Jack was zijn tegenstander voor en greep naar zijn dolk die hij op het laatste moment door Fernando‘s hart stak. Grote ogen keken hem aan, maar Jack deden ze niets. In een harde beweging sneed de dolk een flink stuk in de ribenkast daarna trok Jack het wapen uit de oude vampier. ‘Je was altijd al een egoist, maar nu zal niemand meer last van je hebben!‘ zei Jack licht bibberend. Hij had veel energie verbruik en had snel wat bloed nodig, maar hij droeg net als Erik een flesje aan zijn heup waar medicinaal bloed in zat, Maar ook nog een ander flesje. Het bevatten fosvor en zou enkel lucht nodig hebben om te ontbranden! Jack pakte dat flesje eerst en goot een paar druppeljes op zijn gefelde tegenstander die in vlammen op ging. Daarna dronk hij het andere flesje half leeg. Het gebibber werd al minder, maar de geur van bloed trok zijn aandacht. Jack draaide zich om en zag twee mensen aan de andere kant van het hek zitten. Een van het was Dwayn!? ‘Wat hebben jullie nu uit gespookt?!‘ vroeg Jack terwijl hij handig over het hek heen sprong. De andere was zwaar gewond blijkbaar... Jack duwde Dwayn aan de kant en trok diens jack van de gewonde af. Even bekeek hij het en haalde uit zijn binnenzak een potje. Jack was nogal eens met wetenschappelijke dingen bezig en had dus een zalf met vampierenspeeksel gemengt. Het zou het slachtoffer hetzelfde effect laten beleven als die tijdens een beet te laten voelen tot de wond bedekt was met een nieuwe dunne huid, maar hem of haar niet tot vampier te maken. Jack schroefte de deksel er van af en smeerde er wat op steeds de handen van de gewonde weg duwend tot de wond met zalf bedekt was en legde de jack weer terug. ‘Zo dat moet het voorlopig even doen. Nou Dwayn krijg ik nog een antwoord voor zijn hart het begeeft vanwegen te veel aan bloed verlies?‘ zei hij en keek Dwayn doordringend aan, maar maakte het potje dicht en stak hem weer in zijn binnenzak.
(Zo wat een binnenkomen!!!)
Dwayne
Aantal berichten : 99 Registratiedatum : 14-01-13
Character sheet Leeftijd:: 19 Years Wezen:: Mens Partner:: -
Onderwerp: Re: Endless days di maa 04, 2014 1:58 pm
[Sorry dat het zo lang duurde!]
Terwijl de tijd verstreek werd de greep om Dwayne zijn pols zwakker, en Eric bleker. Het leven ebde langzaam uit hem weg, en niks wat Dwayne kon doen. Een brok vormde in zijn keel. Dit was zeker niet de eerste Vampier jager die het loodje legde, maar toch viel het hem zwaar om nu één van zijn beste vrienden te moeten verliezen. Ergens gaf hij zichzelf de schuld. Hij had Eric nooit een jager moeten laten worden. De jongen was veel te roekeloos ondanks zijn trainingen, en wist situaties niet goed in te schatten. Wat er verderop gaande was kreeg Dwayne niet mee, maar keek om toen er ineens een stem achter hem klonk. Aan diens uiterlijk zag Dwayne meteen dat het Jack was, de vampier die volgens hemzelf geen mensen doodde. Toch, en al helemaal na wat er nu was gebeurd was, vertrouwde Dwayne hem nog steeds niet. Qua kracht kon Dwayne zich niet met een Vampier meten, al was hij behoorlijk sterk voor een mens, dus mocht Jack iets uit willen spoken kon hij niet veel doen. Zijn wapens zaten bovendien ook nog in de jas, die over Eric lag. Voor hij nog kon antwoorden werd hij door Jack opzij geduwd, wat hem een pissige blik leverde. Toen Jack een doosje pakte kneep Dwayne zijn ogen samen, wat was hij nu van plan? Zwijgend keek hij toe hoe hij het opende, en de wond in smeerde. Toen deze dicht ging fronste Dwayne verbaasd. Toch herstelde hij zich snel, en keek Jack kalm aan 'Ons werk, Vampiers jagen..' mompelde hij 'Al ging het niet helemaal als gepland..' vervolgde hij nog, en stond op. 'Bovendien, als je denkt dat hij het toch niet red, waarom help je hem dan?' vroeg hij, maar voor Jack kon antwoorden pakte Dwayne zijn jas van Eric af 'We moeten hem naar mijn huis brengen, zodat hij kan herstellen. Als we hem naar het ziekenhuis brengen zullen ze zich afvragen hoe de wond is geheeld of hoe hij zoveel bloed heeft verloren..' zei Dwayne, en liep naar het hek na een pistool te hebben gepakt en schoot het slot kapot. Nadat Dwayne er een flinke trap tegen aan had gegeven opende het hek zich krakend. Nu maakte het hem niet meer uit of iemand het zou horen. 'Kun jij hem naar mijn huis dragen? Het is hier niet ver vandaan, volg mij maar..' zei Dwayne, die zijn helm op zette en de motor startte. Rustig wachtte hij op Jack.
Laatst aangepast door Dwayne op wo maa 12, 2014 1:43 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Jack
Aantal berichten : 730 Registratiedatum : 04-01-13
Character sheet Leeftijd:: 200 Years Wezen:: Vampier Partner:: I will never forget you Delia!
Onderwerp: Re: Endless days di maa 04, 2014 2:39 pm
Die pissige blik van Dwayne deed hem niets. Jack had wel vaker pissige blikken gekregen. Hij deed gewoon wat volgens hem het beste leek. Die jonge man helpen! Toen Dwayne eindelijk begon te spreken luisterde Jack rustig en liet het mens gerust uit spreken. Dus ze waren vampiers aan het jagen dat niet zo goed gegaan was? Nou deze was bijna dood, maar er was gewoon niet volgens plan verlopen natuurlijk niet. Jack kon zien dat Dwayne het moeilijk had met dat dit mens gewond was. Kennelijk waren ze goed bevriend?! Jack ging er geen kinderachtige tegenover staan te beweren dat zou tot onnodige woorderwisseling voeren. Toch wilde Dwayne weten waarom Jack dit mens geholpen had als hij wist dat die toch dood kon gaan. 'Simpel. Als een waterval niet genoeg water krijgt is het ook geen waterval meer maar een zielig stroompje. Een mens zijn hard is de bron van de waterval. Als die niet genoeg bloed toevoer krijgt zal het bloed rond sijpelen en voor erntige hartfalen kunnen zorgen.' Oh ja Jack hield van mysterie en raadselachtigheden, maar toch zat er een kern van waarheid in. Zolang dit mens niet genoeg bloed of in iedergeval vocht binnen kreeg zou diens hart tot stilstand kunnen komen. Dat was bij hemzelf immers toen het geval geweest en het was geen pretje. Jack had niet lang onder die struik gelegen, maar wel moeten voelen hoe het was om te sterven zonder hulp te krijgen. 'Daar heb je ook weer gelijk in. Mensen zijn nogal sopeurneuzen en geven vaak geen rust voor ze iets ontdekt hebben.' moest hij met een flauwe glimlach bekennen. Zelf had hij ook een onverzadigte nieuwscchierigheid gehad en nog steeds! Jack knikte bij Swayne's laatste woorden en tilde de gewonde jongen man rustig en voorzichtig op. Waarna hij richting Dwayne liep. 'Nog steeds diezelfde woning?' vroeg Jack en begon op een rustige draf richting Dwayne's huisje te rennen. Ach hij kende de stad als zijn eigen broekzak dus was de woning van Dwayne ook niet moeilijk er tussen uit te pikken.
(Is niet erg een schrijversblokkade kan iedereen wel hebben. Het gaat erom dat je plezier hebt.) ;)