Some days?!

Onderwerp: Some days?! wo jan 16, 2013 8:39 am

Lekker hoor dat hij steeds geirriteert werd over dat de clan het niet goed vond dat hij met Delia optrok al zei hij dat ze gewoon nieuwscheirig was geweest. Zelf had Jack er genoeg van en had Rhine gezegd dat hij niet langer meer met deze oorlogen tussen vampiers en weerwolven te maken hebben. Jack had zich terug getrokken daarna. Hij was woedend over de manier hoe beide leiders dachten. Natuurlijk ging het conflict verder terug dan hij ooit geleeft had natuurlijk, maar daar ging het hem nu juist niet om. Jack kon het gewoon niet hebben dat ze elkaar nog steeds in de haren vlogen omdat de Lafe's het land voor zichzelf wilde hebben en de werwolven die alle vampiers dood wilde hebben zodat ze geen mensen meer voor hun bloed zouden doden. Goed nu dronk hij alleen dierenbloed, maar elke weerwolf buiten Delia had hem gewoon weg gejaagd zonder eerst te kijken of hij wel op jacht naar mensenbloed was. Jack was het inmiddels al gewent, maar toch vond hij het vreselijk irritant. Nu was het meer bewolkt doordat het sneeuwde. Zelf had Jack al 200 jaar geen last meer van de kou doordat hij nu een vampier was al was de bedoeling geweest dat hij gewoon als prooi had gedient. Jack wist niet wie hem toen gered had, maar hij was ze wel dankbaar. Zijn Ierse accent verried dat hij hier niet thuis hoorde, maar een reiziger was geweest die gebeten was geweest. Jack mopperde lichtjes in zichzelf terwijl hij aan en mogelijk onderkomen dacht. Hier in de dorpen en steden was geen optie omdat er meer weerwolven rond liepen zowel overdag als in de nacht. Jack wist dat hij beter af was ergens aan de grens van de vampier terretoria om misstanden te voorkomen! Hij was gewoon in een bui die hij wel vaker had na zo'n gesprek met Rhine. Nu zal hij zeker nooit mer naar haar of een van de andere vampiers luisteren. Het verdrag over het doden van een weerwolf was bij hem in goede handen omdat Jack geen zin in gevechten had. Het kon hem niet schelen wat ze van zijn actie's dachten, maar als ze hem aanvielen zou Jack zich natuurlijk wel verdedigen. Alhoewel niet om de ander te doden! Jack slenterde door de straat van Tradoin terwijl hij het gesprek nog eens door zijn hoofd liet stromen. Jack had er meer dan schoon genoeg van. De geur van de weerwolven hing hier sterk, maar er aan denken om de veiligheid van het dak op te zoeken ging nu niet door hem heen. Zacht gegrom hoorde hij wel, maar zijn blik was niet glazig van consentratie om zich in te houden geen mens aan te vallen, nee Jack zijn ogen stonden gewoon verontwaardigt meer niet. Hij kon er gewoon niet overuit dat ze het niet gewoon probeerde het land te kunnen delen en misschien beter met elkaar over weg te kunnen? Jack zuchten geergerd over het feit dat de clan gewoon zo koppig als een ezel was net als die roedel waar Delia in zat. Jack kreeg er genoeg van om rond te lopen en keek even rustig rond en zag een dak die wat Gargoyles erop had staan. Even glimlachte hij zachtjes en liep een steegje in waar een groepje weerwolven aan de andere kant net in kwam gelopen. Jack gebruikte de kisten die op gestapelt lagen tegen een muur en klom via daar rustig het dak op en plofte naar een van de stenen beelden neer. Zijn blik over de stad te laten gaan. Door de sneeuw zag het er mooi en sprookjes achtig uit. Maar toch verlangde hij naar de openvelden van Ierland. Wanneer die vol sneeuw lagen leek het wel een grote witte zachte zee die je fantasieén mee voerde naar onbekende bestemmingen. Jack zijn glimlach groeide bij die gedachte en sloot even zijn rode ogen. Waarom konden ze die rust niet voelen die er heersen kon? Jack opende ze weer toen hij een norse stem hoorde, maar reageerde er niet meer op dan rustig om te kijken naar wie het was die tegen hem sprak.

Onderwerp: Re: Some days?! do jan 17, 2013 8:39 am

Voor de zoveelste keer was er weer iemand in de roedel komen zeuren over een vampier die zich op verboden terrein begaf, het toppunt was dan dat ze meestal het stad bedoelde. Wanneer gingen die jonkies nu eindelijk eens leren dat vampiers er mochten komen? Maar ach, ze zal de jonkies maar eens tevreden gaan stellen door een vampier af te snauwen, aangezien hun uitleggen dat ze er mogen rondlopen geen zak helpt. Zucht. Met een lichte frons in haar voorhoofd en grote passen beende ze richting Tradion. Maar ja, het kon misschien nog wel eens leuk worden. Een andere weerwolf, één van de oudere generaties, had haar verteld dat ze de vampier eens samen met één van de roedelleden gezien had. Als hij dat echt zou zijn, zou hij daar voor boeten. Niemand mocht zomaar in de buurt komen van haar roedel, alleszins toch geen vampier aangezien die een slechte invloed konden hebben aan weerwolven. Ze zouden informatie kunnen lospeuteren en dat zou helemaal niet goed zijn. Het was een bewolkte dag en de sneeuw dwarrelde zorgeloos naar beneden. Ondanks dat het koud was had ze geen jas aan, wel een trui maar een jas deed ze bijna nooit aan. Iedere keer dat ze uit ademde, kwamen er kleine condens wolkjes tussen haar lippen tevoorschijn. Oké, als ze hier op de begane grond moest gaan zoeken, ging het nog eeuwen duren. Dan werd het maar eens tijd om naar boven te klimmen. Ze zocht een huis uit dat redelijk laag bij de grond stond. Ze klom op de vensterbank en geraakte toen net met haar vingertoppen aan de rand van het dak en vervolgens trok ze zichzelf op zodat ze uiteindelijk op het besneeuwde dak uit kwam. Het was veilig om op de daken te lopen aangezien er niet zoveel sneeuw lag. Ze liet haar ijsblauwe ogen over de omgeving glijden en haar reukzin tastte de omgeving af op zoek naar de geur van verschrikkelijk stinkende parfum. Hier was niets te bespeuren. Gehaast klom en sprong ze van dak tot dak tot ze een eindje verder was en bespeurde de omgeving opnieuw. Weer niets. Dit herhaalde ze een aantal keer tot de stank haar neus binnen drong. Haar aandacht werd meteen getrokken naar een extreem bleke man met bloedrode ogen. Hebbes. Een kleine grom rolde over haar lippen voor ze er zelf enig besef van had. Hij zat op een dak met enkele stenen beelden op. Meteen ging ze via de daken naar de vampier toe, ze had er geen zin in om naar beneden te springen en dan weer naar boven te klimmen. Uiteindelijk had ze een ‘dak-route’ moeten nemen waardoor ze achter de jonge man uit kwam. Wel, ‘jonge man’, aangezien het een vampierwas, was hij vast wel ouder dan zij was. Ze hield een beetje afstand van hem? Wie weet wat voor vampier het was en ze had het niet zo op zijn lijfgeur. “Wat doe je hier?” Sprak ze nors. Maar hij antwoordde niet, het enige wat hij deed was omkijken en haar wat aanstaren. “Wel, ben je nog van plan te antwoorden? Wie ben je en wat doe je hier?” Ze hoopte maar voor hem dat hij geen prooi aan het uitzoeken was, dat was iets waar ze helemaal niet tegen kon. Ondertussen bestudeerde ze de man goed. Ja, hij was de persoon die met een ander roedellid had opgetrokken. Ooh, daar zou hij nog voor gaan boeten.

Onderwerp: Re: Some days?! do jan 17, 2013 10:02 am

De persoon die hij gehoort had was vrouwelijk en met lange witte lokken. Haar ogen leken veel op die van Rhine alleen waren deze ijsblauw en niet gewoon blauw. Jack hoorde aan haar toon alleen al dat ze het niet zag zitten hier met hem samen op een dak te zijn en ze stond net als de rest ver van hem af. Jack gebruikte lang zo veel parfum niet als de andere en richten zich meer tot de natuurlijke geuren al wist hij dat het voor de weerwolven niet veel ander ruiken zou. 'Rustig maar ik ben niet zoals de rest die enkel en alleen op hun eigen doel uit zijn. Ik zit hier gewoon van de omgeving te genieten meer niet.' zei Jack rustig en richten zijn blik weer even voor zich uit naar het dakenveld die voor hen en om hen uit strekte. Het leken meer op heuvels die scherp afstaken tegen de grijze lucht. 'Mijn naam is Jack Mac Rayn, geboren in Ierland en was eigenlijk op doorreis jaren geleden.' Vervolgde hij met zijn Ierse accent gaf hij al aan niet van hier te komen, maar de Ierse tongrol was bij sommige altijd wel grappig gevonden of gewoon een leuke manier van praten. Jack was niet anders gewent en wist ook niet hoe je zo'n accent zou kunnen vervalsen omdat hij dat nooit gedaan had. Zijn blik gleed weer naar de vrouw die kennelijk een hoge rang tussen de weerwolven had, maar dat intereseerde hem geen biet. Zolang ze maar niet gebon te zeuren over het verdrag dat tussen de vampiers en weerwolven was gesloten en dat hij bter hier niet zou kunnen zijn of waardan ook over. Voor nu ergerde hij zich al genoeg aan Rhine en haar clan, maar als zij ook nog begon zou hij zijn epliek natuurlijk aandienen!

Onderwerp: Re: Some days?! za jan 19, 2013 12:19 am

De vampier leek rustig te blijven en lang niet zo opvliegerig te zijn als de rest. 'Rustig maar ik ben niet zoals de rest die enkel en alleen op hun eigen doel uit zijn. Ik zit hier gewoon van de omgeving te genieten meer niet.' Zei hij terwijl hij zijn blik weer even voor hem richtte. Ja ja, dat zeiden ze allemaal. 'Mijn naam is Jack Mac Rayn, geboren in Ierland en was eigenlijk op doorreis jaren geleden.' Wat had ze nu aan die informatie als ze hem toch niet bij zijn naam zou aanspreken? Ze had dan wel gevraagd wie hij was, maar ze bedoelde daar iets anders mee, maar ach, hij kon geen gedachten lezen dus het was zijn fout niet. Wel dus, hij had maar zo slim moeten zijn. Haar ijsblauwe ogen hielden hem aandachtig in de gaten, één verkeerde beweging en hij was er geweest. ”Ben jij de discobol die met mijn roedelleden optrekt?” Vroeg ze half grommend terwijl ze haar ogen tot spleetjes kneep. Geen enkele vampier mocht proberen aan haar roedel te zitten, zelfs al was het op een vriendelijke manier. Dan zouden ze informatie kunnen lospeuteren en hun zwakke plekken te wetek kunnen komen en dan waren ze zwak. Als het kon, had ze hem al lang vermoord, maar er waren teveel getuigen. Ten eerste had je de mensen die zouden doorflippen als ze een weerwolf en vampier zouden zien en ten tweede, er kunnen weerwolven en vampiers rondlopen die het zien en hun mond niet kunnen houden waardoor er oorlog zou zijn terwijl ze nog geen voorberijdingen getroffen had. Ja, ze moest opletten met wat ze deed.

Onderwerp: Re: Some days?! za jan 19, 2013 12:41 am

Jack hoorde wat ze zei. Discobol? Noemde de weerwolven zo de vampiers? Ondanks dat ze nors was en een weerwolf die de boel hier graag vampier vrij wilde houden kon hij het niet helpen dat ze door dat woord een glimlach ontlokte. 'Discobol? Hebben jullie er geen beter woord voor?' grijnsde Jack en schudden even geamuseert zijn hoofd. Goed hij kende de scheldwoorden die de vampiers tegen de weerwolven zeiden dan wel niet, maar hij gebruikte nooit een scheldwoord eigenlijk dan die in het Iers. Maar het feit dat ze ook grommend vroeg of hij met een van haar roedelleden omging bevestigte dat ze dus de roedelleider was! Fijn van de ene leider naar de ander? 'Waarom zou ik dat doen? Ik ben dan wel niet zo als de andere die zich in moeten houden om hier rustig te kunnen zitten, maar jouw roedellid kwam ik gewoon tegen net als de andere die ik wel eens tegen kwam.' Jack was niet van plan om Delia te verraden net als bij Rhine niet. Hij kon liegen als de beste, maar verried dat nooit aan zin uiterlijk nog aan zijn stem. Jack keek Lune weer aan en zuchten even. 'Ik snap dat geouwehoer van jullie echt niet. Het hoeft niet zo te gaan nog op welke andere agresieve manier dan ook. Jullie zijn gewoon heet hoofden die niet met elkaar om kunnen gaan, Ja sorry hoor ik word kotsmisselijk van dat gezeur. Rhine vals me er ook al mee lastig dat ik enkel dierenbloed drink. Mij intereseren die ruzie's tussen de twee soorten niet.' zei Jack rustig en stond op, maar hij draaide zich niet naar haar toe. Zijn blik bleef op de verte gericht terwijl de herinneringen aan die nacht in het bos opnieuw door zijn hoofd speelde. Hij moest het gewoon kwijt aan wie dan ook het maakte hem niet uit. 'Eigenlijk ben ik al lange tijd ergens naar opzoek, maar als het toen mensen zijn geweest dan zullen ze vast niet meer leven? Ik kan het gevoel niet kwijt dat het niet zo had mogen zijn dat ik hier nu ben... ' zei Jack met zachte toon terwijl er een verandering in zijn ogen kwam. Het was dat hij diep nadacht, maar waar de andere vampiers hem ook vreemd om vonden was dat Jack zijn gevoelens vaak genoeg uitsprak. Dat vonden ze te mensenlijk!

Onderwerp: Re: Some days?! za jan 19, 2013 5:51 am

Wantrouwend keek ze het mormel aan. 'Discobol? Hebben jullie er geen beter woord voor?' hahaha, very funny, not… 'Waarom zou ik dat doen? Ik ben dan wel niet zo als de andere die zich in moeten houden om hier rustig te kunnen zitten, maar jouw roedellid kwam ik gewoon tegen net als de andere die ik wel eens tegen kwam.' Dus hij was er meer tegen gekomen hé? Ze zou snel moeten gaan ingrijpen. . 'Ik snap dat geouwehoer van jullie echt niet. Het hoeft niet zo te gaan nog op welke andere agresieve manier dan ook. Jullie zijn gewoon heet hoofden die niet met elkaar om kunnen gaan, Ja sorry hoor ik word kotsmisselijk van dat gezeur. Rhine vals me er ook al mee lastig dat ik enkel dierenbloed drink. Mij intereseren die ruzie's tussen de twee soorten niet.' Ze rolde met haar ogen, weer zo iemand die er niets van begreep. Het was ook niet dat zijzelf er echt zin in had, toen je nog jong was wel. Maar waarschijnlijk als ze opgegroeid was met een compleet gezin waarvan er niemand vermoord was door een vampier was er een kans dat ze ook zoals hem zou denken. Maar dat was dus niet het geval, deal with it. 'Eigenlijk ben ik al lange tijd ergens naar opzoek, maar als het toen mensen zijn geweest dan zullen ze vast niet meer leven? Ik kan het gevoel niet kwijt dat het niet zo had mogen zijn dat ik hier nu ben... ' Begon hij nu sentimenteel te worden? Aan zijn zachte stem te horen en de verandering in zijn ogen wel. Een spottende grijns verscheen op haar gezicht. ”Wel, wel, wel, blijkbaar hebben jullie koedbloedige wezens dus toch emoties? Zou je niet zeggen als je jullie zo andere wezens zien leegzuigen.” Sprak ze spottend. ”Maar het lijkt erop dat jij nog niets af weet van hoe het echt in zijn werk gaat, het is eigenlijk een cyclus die nooit zal ophouden omdat er ooit iemand vermoord was van één van de partijen, natuurlijk willen ze die dan wreken en vermoorden ze iemand van de andere partij. Zo gaat dat door en door, de ruzie heeft al lang niets meer te maken met het feit dat we weerwolven en vampiers zijn, enkel maar om elkaars geliefden te wreken en wij om de mensen te beschermen en jullie soort om ze als vee te gebruiken.” Ratelde ze. Toen merkte ze dat ze nog even iets vergat. ”Behalve jij dan, aangezien je dieren leeg zuigt.” Om de één of andere manier had ze al iets meer vertrouwen gekregen in deze vampier, misschien omdat hij zo menselijk leek? Nee, het was en bleef een monster. Hoe dan ook, ze bleef toch nog afschuw voor hem voelen. ”Ik weet dat het nogal irritant is, maar ik wil dat je vermijd met mijn roedel te spreken. Het is niet omdat je een vampier bent…” Ze kruiste haar armen over elkaar. ”Eigenlijk wel maar nevermind that, het put is dat ik mijn roedel wil beschermen en jij bent een bedreiging voor de roedel, ik kan je niet vertrouwen.” Ze keek hem met doordringende ogen aan.

Onderwerp: Re: Some days?! za jan 19, 2013 7:36 am

Jack keek haar rustig aan, maar had dat verhaal al te vaak gehoort en keerdezijn blik verveelt weg. 'Iedere keer dat gezeur weer wraak hier wraak daar en dan nog iets mijn familie zal vast allang dood en begraven zijn dus daar hem ik niks aan. Het enigte doel van mijn reis was om meer kennis over de wereld op te doen niet in een of andere vete mee geskleurt te worden! Ik ben liever niet in dat kasteel nog op het terrein zelve. Het is niet mijn stijl van doen tegen andere uit de hoogte doen en zo. Denken dat je beter dan de ander bent. De andere laten niks merken, maar zo ben ik niet opgevoed. Schaad een ander niet tenzij je datzelf ook niet wilt.' zei Jack die eerst verveelt klonk, maar zijn toon rustig aan veranderde. Jack reageerde niet op dat hij gevoelens liet zien, maar zijn herinneringen lieten hem niet met rust en daar wilde hij duidelijkheid in.

Onderwerp: Re: Some days?! za jan 19, 2013 8:51 am

Lune rolde met haar ogen. Wat een pessimist. ”Ik ben hier niet gekomen om je levensverhaal en je meningen te horen. Ik kwam naar hier om er voor te zorgen dat je geen vinger meer uit steekt naar mijn roedel.” Ze fronste lichtjes haar voorhoofd en keek hem doordringend aan. ”Gesnopen?” Ze liet heel even haar blik naar de straten glijden en zag een groepje tieners dat bestond uit jongens van de roedel wat mensen lastig vallen. Een kleine grom rolde over haar lippen. ”Jij, blijf” Gebood ze de vampier waarna ze naar beneden sprong en met een diepe frons naar de jongens liep. Maar ze leken haar niet op te merken, wel, dan zorgde ze er voor dat ze haar opmerkten. De jongen die er het sterkst uit zag greep ze bij zijn trui en duwde hem tegen een muur, daarna hief ze hem een beetje op. Het was best wel een grappig zicht aangezien de jongen veel groter was en er een stuk gespierder uit zag, Lune zag er nogal tenger uit vergeleken met hem. Met vlammende ogen keek ze de jongen aan. ”Het is onze plicht mensen te beschermen, niet lastig te vallen.” Gromde ze buiten het hoorbereik van mensen. De jongen keek haar vol schrik aan. Met één simpele beweging gooide ze de jongen de beton op. De mensen waren al lang weggevlucht en de jongens keken haar angstig aan. Toen ze zich omdraaide waardoor ze haar voorkant en gezicht konden zien, deinsde ze achteruit. ”Dit is een waarschuwing, de volgende keer komen jullie er niet zo makkelijk vanaf.” Als bange puppies liep de groep tieners weg. Zucht. Haar gezichtsuitdrukking veranderde meteen weer naar verveeld en ongeïnteresseerd. Via wat opgestapelde dingen klom ze het dak weer op en de vampier zat er nog steeds. ”Macho’s…” Mompelde ze geërgerd. Die nieuwelingen waren toch zo’n ramp. Ofwel waren het schrikschijters ofwel macho’s, af en toe zat er nog wat talent bij.

Onderwerp: Re: Some days?! za jan 19, 2013 9:32 am

Jack kon het niet hebben dat beide leiders zo verbeten waren! Wat was er mis met vriendschap? 'Tjee het lijkt wel het klooster!' mompelde hij nog net hoorbaar. 'Jij je zin ik heb niks gedaan wat niet mag, maar jullie twee zijn even erg al laat Rhine het wel op een andere irritante manier blijken met dat keurige gewouwel!' mopperde hij net zo hard als ervoor, maar hij was geen hond die ze zo bevelen kon!!! Toen Lune weg ging naar het groepje pubers hoorde Jack iets achter zich? Hij draaide zich om en herkende Rhine haar huisdiertje! Fijn nu dit weer, hij moest dat kreng snel uitschakelen anders dacht ze straks nog dat hij vriendjes was met de weerwolfleider? Jack wachten geen seconden meer verder en schoot op dat beest af, maar miste. Shit! Jack ving hem uiteindelijk toch en zag een grote ton met bier beneden staan. Met dat beest stevig in de houtgreep sprong hij naar beneden en stopte Rhine haar huisdier er met moeite in. 'Bespied een ander de volgende keer of ik vermoord je echt rotbeest!' gromde Jack pissig en legde op de deksel een zware kist. De ton was half leeg dus zou het niet verdrinken. Daarna klom Jack weer op het dak. Het mocht wat dat Lune hem verder nog liet leven, maar Delia wilde hij toch vaker zien. Gewoon omdat zij de enigste was die zo'n beetje als hij was. Niet dat Jack iets voor haar voelde dan vriendschap tot op zekere hoogte...

Onderwerp: Re: Some days?! zo jan 20, 2013 5:00 am

Daar zat dat mormel dan, gewoon te niksen en te doen alsof hij normaal was. Het was misselijkmakend. Toen ze enkele kilometers verderop een huil hoorde die waarschijnlijk vanuit het bos afkomstig was, wist ze dat ze door moest. Ze gromde inwendig, net nu ze een appeltje met die discobol wilde schillen. Hij had geluk. Ze deed een paar stappen naar hem toe en nam hem even bij zijn kraag. Dat zal hem leren haar nooit aan te kijken tijdens gesprekken, nu had hij geen keus. ”Ik weet niet welke smerige plannetjes je allemaal in die zieke kop van jou aan het maken bent, maar je zal van mijn roedel af blijven. Als je het waagt nog maar één vinger naar hen uit te steken, dan zullen die smerige tanden nooit meer het vlees van een ander levend wezen doorboren, dan ruk ik ze er persoonlijk uit zodat je niet meer kan drinken.” Daarna liet ze hem ruw los en keek hem walgend aan. Haar ijsblauwe ogen keken hem vol haat aan. Ze was eerst al pissed en nu ze had moeten afrekenen met dat groepje tieners, was het alleen nog maar erger geworden. Wat was het toch jammer dat er hier teveel getuigen waren. Ze snoof nog eens en draaide zich toen om om naar beneden te springen. Een aantal voorbijgangers schrokken zich rot toen ze soepel op de weg terecht kwam. Nog snel keek ze met een kwade blik naar achteren naar Jack. Hopelijk deed deze knakker mee als er oorlog zou komen, dan zou ze hem als eerste vermoorden. Nee, wacht, degene die ze als eerst zou vermoorden was Rhine. Dat schijnheilige monster. Met een ruk keek ze weer naar voren en wandelde gehaast door de straten.

Onderwerp: Re: Some days?! zo jan 20, 2013 9:45 am

Jack zuchten even, maar niet omdat Lune er weer aan was gekomen, maar gewoon om de reden die beide rassen tegen elkaar hadden. Waarom konden ze niet gewoon vrienden zijn of gewoon goede kennisen? Toen hij door Lune vast gegrepen werd trok Jack even zijn wenkbrauw op en keek haar recht in haar ijsblauwe ogen. 'Er bestaan ook nog dingen zoals messen?' zei Jack het was eruit voor hij er erg in had, maar het klonk niet brutaal, maar bevestigde gewoon een feit. Toen ze hem weer los liet keek Jack haar na en toen Lune hem even aan keek wist hij het zeker. Met Delia zou hij contact houden al zou dat betekenen dat hij zijn geur zou moeten maskeren! Nu besloot hij naar het strand toe te gaan om even uit te waaien.

» Endless days