The beach at Night

De nachten waren vaak nog de mooiste vooral wanneer je aan het strand liep. Jack zat hier nu op een van de rotsen die boven de zee uit staken, maar hij wist dat het niet lang duren zou voor er iemand anders vast hier ook voorbij zou komen... Zijn blik gleed lang de sterren die her en der verspreid waren en de maan die half vol was. Het was lang geleden dat hij zo geworden was, maar er waren maar weinie gevechten geweest waar hij aan mee gedaan had. Jack voelde de verandering van wind en voelde dat er iemand opkomst was. Er kwamen vele mensen hier nog, maar niet zo laat nog op de avond. Vampieren kwamen hier ook wel eens maar dan om zich te wassen in het water. In tegenstelling van de andere vampiers was Jack geen mensen doder nog had hij de drang om de weerwolven te verjagen. Dat zou vast verband kunnen hebben met het feit dat Jack niet van hier was, maar va het buitenland. Jack grijnsde en voelde zich toch enigzins opgelucht nirt helemaal alleen te zijn. ‘Zo laat nog op het strand?‘ vroeg Jack een beetje brutaal, maar je kon horen dat hij het als plagend bedoelde. Echt hoffelijk of afstandig deed hij zelden. Nu was het gewoon afwachten op hoe de ander reageren zou?

In de loop van de middag werd Dwayne gewekt door een dreun. Slaperig opende hij zijn ogen en bemerkte dat hij, op zijn benen na, op de houten vloer van zijn appartement lag. Kreunend werkte hij zich overeind en wierp een blik op de klok, die al bijna op half vier stond. Met een hand door zijn wilde witte haren heen strijkend liep hij naar de badkamer en maakte zijn gezicht vochtig met wat water, en trok vervolgens een shirt aan. Gelukkig viel de kater die hij van het feest in de avond ervoor had mee en was hij vrij van zijn werk. In de avond werkte hij vaak bij een discotheek als bewaker, maar door een brand was deze gesloten. Gelukkig kreeg hij wel doorbetaald en was de avond ervoor naar een feest geweest met een paar vrienden. Na zijn schoenen aan te hebben gedaan en zijn sleutels te hebben gepakt liep hij zijn appartement uit. Toen hij het stenen trapje af liep gleed hij bijna uit, maar kon zich nog net vastgrijpen. Zacht vloekend liep hij verder omlaag, en liep langs de huizen de straten door met het krakende sneeuw onder zijn voeten. Veel zin had Dwayne niet om te koken, dus besloot maar Chinees te halen in het restaurant. De moeder van een vriend van Dwayne stond achter de balie, een Chinese vrouw met lang zwart haar en bijna altijd gekleed in een rode jurk. ''Hallo Dwayne, wat mag het zijn?'' vroeg ze met een accent. 'Doe me het menu van de dag maar, en wees vooral niet zuinig met de pepers' grinnikte Dwayne, die betaalde, en zag Li'wan lopen met een brommer helm op, die bestellingen bezorgde. Li hief even zijn hand ter begroeting, maar had het te druk om een praatje te maken. Dwayne knikte terug, en kreeg uiteindelijk zijn bestelling. Onderweg at hij het op, en gooide het doosje in de vuilnisbak. Op straat was het best rustig, maar ondanks de dat het al bijna donker was besloot hij naar het strand te gaan. Het kalmeerde hem, vooral wanneer hij aan de nachtmerries leed waar hij sinds zijn Vijfde last van had. Zijn vader had hij nooit gezien, en van zijn moeder kon hij zich niet veel meer herinneren. Vele vragen bleven onbeantwoord; Hoe hete ze, waar hield ze van en waarom moest die vampier haar nou net hebben, en hoe kon het dat die Weerwolf er op dat moment was om hem wel van een zekere dood, of erger nog, bespaard te hebben? Dwayne zuchtte inwendig, en liep het strand op. De wind speelde met zijn witte haren, die half voor zijn helder blauwe ogen hingen. Al sinds hij kan herinneren had hij witte haren, in tegenstelling tot zijn moeder, die een brunette was. Misschien dat hij het van zijn vader had? Hij wist het niet, en zal dat ook wel nooit. Het geluid van de branding kalmeerde hem, en zo nu en dan keek hij even omhoog naar de sterren. Een stem deed hem echter uit gedachten opschrikken, en keek naar de persoon naast hem. Twee keek moest Drake goed kijken, maar toen hij de rode ogen zag en de geur rook stapte hij geschrokken naar achter. Sinds zijn moeder zijn dood had hij geen vampier weer gezien, maar die ogen deden hem aan de moordenaar denken, die hem recht aanstaarde. Korte flitsen van druipend bloed, zijn moeder met opengesperde ogen en de lange tanden van de weerwolf schoten door zijn gedachten. 'Wat moet je hier, smerige moordenaar?' grauwde Dwayne, die automatisch naar zijn heupen greep waar zijn Guns normaal zaten, alleen was hij nu niet gewapend. Zachtjes vloekte hij. 'Als je hier komt om mij leeg te zuigen zal je nog heel wat beleven.' vervolgde Dwayne, die zijn vuisten balde. Hij was niet bepaald de kleinste, en bokste regelmatig. Toch was hij de snelheid van een Vampier niet vergeten.

Jack keek een jongen man aan toen deze woorden naar hem grauwde. Goed iedereen vond hem een moordenaar als ze Jack niet kende! Maar zag aan hoe de jongen reageerde dat hij overduidelijk wist wat hij was. Ook liep deze gozer er normaal dus gewapend bij, maar toen de jongen man zich in gevechthouding liet zakken en die woorden uitkraamde kwamen de lachstuipen!!! Eerst proeste hij en schudden vermakelijk zijn hoofd, maar al snel kreeg Jack de slappe lach en rolde hij op de rots van het lachen. Zelf wist hij dat Jack vegetariers op mensenbloed was, maar de meeste en daar ook de vampiers bij gerekent vonden dat raar! 'Ik jouw leeg zuigen? Ik kijk wel uit! Waarom zou ik dat willen doen, nee ik houd het liever bij dieren.' zei Jack nog na gniffelend toen hij uit gelachen was. De woorden van de jongen speelde nog even door zijn hoofd en Jack schudden die nog eens geamuseert. 'Ik zit hier naar het water en de sterren te kijken tot jij langs kwam en gelijk begint te springen. Je bent best grappig voor een mens.' een geamuseerde glimlach verscheen op zijn lippen waardoor zijn hoektanden even door het maanlicht opflikkerde. Zijn blik gleed nog eens over de jongen. Hij zag er goed uit, maar hem van zijn bloed ontdoen? Nee bedankt. 'Ik heb het nooit geproeft en al zou jij me nog verder uitdagen door jezelf te verwonden ben ik nog niet geintereseert in jouw bloed, je mag het houden voor mijn part' grijnsde Jack en ging wat verzitten op het rotsblok en keek de jongen nog eens aan na zijn blik weer even op de zee gericht te hebben gehad. Zijn rooie ogen bleven in die van de vreemde kijken.

Oké, deze gast was echt vreemd. Eerst dacht Dwayne dat het een of andere dwaas was met rode contactlenzen en mensen graag de stuipen op het lijf joeg, maar de tanden waren te echt toen Dwayne deze zag toen de Vampier het uit schaterde. 'Jij bent hier de idioot die als een maniak staat te lachen.' Snauwde Dwayne 'Als tegenwoordig alle Vampiers zo mal als jou zijn heb ik niet veel te vrezen, was het niet dat veertien jaar geleden mijn moeder door 1 werd vermoord, voor mijn ogen.' mompelde Dwayne wat zachter. Het verhaal over de brute moord gaf hij zelden vrij, maar hij was behoorlijk verrast door de Vampier zijn reactie. Toch was Dwayne ook wel nieuwsgierig, want hij had al veel over Vampieren en Weerwolven gelezen, maar waarom dronk deze geen mensenbloed? En hoe oud zou hij wel niet zijn? Dwayne wist dat Vampieren oud konden worden, maar deze leek ongeveer van zijn leeftijd, al gedroeg hij zich er niet naar. Maar zoals gewoonlijk stelde hij zijn vragen niet snel. Dwayne was altijd wat geslotener geweest. De bloedrode ogen die hem aanstaarden gaven hem een ongemakkelijk gevoel, maar liet dat niet merken. Het zou een teken van zwakte zijn, en zeker bij een vampier was dat niet aan te raden, wat deze ook mocht zeggen.

Jack grijnsde breed. 'Jij bent de gene die mij aan het lachen maakte, dus in wat mij betreft staan we daarin gelijk.' zei Jack rustig op zijn snauwende woorden. Zijn blik gleed weer over naar de zee terwijl de jongen wat zachter iets zei. 'Je mag blij wezen mij getroffen te hebben, anders was je misschien al dood geweest... of net als ik.' het eerste wat Jack zei bracht zijn verandering weer naar boven. Gelijk veranderde zijn blik. Opnieuw probeerde Jack te herkennen wat achter die waas zich afspeelde! Snelle voetstappen opgejaagd die van hem af kwamen. Het gelach achter zich! Daarna die vaste greep en een felle pijnscheut in zijn nek!!! Jack had tegen gewerkt, maar het haalde niks uit, nuviel het hem op dat hij gegrom hoorde. Waren het weerwolven geweest die hem van de dood hadden gered? Jack vronste zijn wenkbrauwen, maar waarom hadden ze hem die zelfde nacht dan niet gedood? Nieuwe vragen speelde zich in zijn gedachten af, maar toen hij de jongen naast zich in zijn blikveld zag bewegen kwam hij uit zijn gedachten. 'Nog gecondoleerd, misschien laat en niet verwacht dat je het van mij te horen zou krijgen, maar ik hou me niet met de Lafee's bezig, nog dat ik naar hen luister. Ze kunnen me de pot op.' zei Jack rustig. Zijn Ierse accent klonk altijd wanneer hij sprak, maar zijn vader had ooit zwart haar gehad en zijn moeder rood zoals bij de meeste Ieren. Jack voelde wel dat deze knul het niet fijn vond wanneer hij hem aan keek, maar daar zou hij echt aan moeten wennen. 'Mijn naam is Jack MacRayn, en jij bent?' stelde hij zich voor al stak Jack geen hand naar hem uit omdat de jongen hem niet mocht, maar toch bleef Jack vriendelijk.

Weer starend naar de zee, die verlicht werd door de half volle maan, luisterde Dwayne wat Jack zei. 'Ik ben nog nooit een andere vampier naast jou tegen gekomen, dus ik kan van geluk spreken denk ik, al ga ik normaal niet ongewapend van huis. Dat zouden meer moeten doen.' zei Dwayne, en fronste bij Drake zijn volgende woorden. 'Bedankt. Ik ben Dwayne.. Maar wie zijn de LaFee's? Stelde Dwayne zich nu wat vriendelijker voor, en klom ook op de rots, maar wou graag meer over Vampiers en Weerwolven te weten komen, zodat hij misschien ook wat meer over zijn verleden te weten zou kunnen komen. Het was echter wel zo dat Dwayne niet snel buiten de stad ging, en door zijn postuur was hij geen makkelijk slachtoffer. Toch wist hij dat Vampieren sneller en sterker waren, maar het feit dat de Vampieren de stad nog niet over hadden genomen kwam ook deels doordat mensen vaak binnen bleven in de stad en in de latere uren, wanneer Vampieren de meeste slachtoffers maakten onder dwaze mensen dat vaak inbrekers of drugs dealers betrof.

Dus deze heten Dwayne? Jack glimlachte lichtjes bij zijn eerste woorden, maar die verdween toen er naar de clan gevraagd werd. 'Laten we het erop houden dat je beter bij hen uit de buurt blijven kunt, zij zijn de moordenaars!' zei Jack met nrse bloed serieuze stem eb liet zich voorover zakken tot hij met zijn ellebogen op het gesteente zat. 'Je zult er goed aan doen tegen deze tijd niet eens buiten te zijn. Dat scheelt je leven.' voegde Jack eraantoe en hij kwam weer recht zitten toen Dwayne bij hem op de rots kroop.

De woorden van Jack klonken serieus, maar wat hij als laatste zei beviel Dwayne absoluut niet. 'Het zou niet gekker moeten worden.. Maar ik blijf meestal in de stad, en ik werk bij een Discotheek, waar altijd veel mensen zijn. Er zullen op dat moment geen Vampieren zijn die me lastig vallen.' zei Dwayne, al was hij toch ook wel nieuwsgierig wie die LaFee's waren. Toch vroeg hij er niet over door, maar zou er zelf wel achter komen. Soms was Dwayne er erg op gebrand zijn doel te bereiken, al was het niet altijd even veilig. 'Er zijn nog wel andere dingen die ik zou willen weten..' zei Dwayne tenslotte 'Kunnen jullie gewoon eten eten of leven jullie alleen van bloed? En als ik vragen mag.. Hou oud ben je? Je lijkt niet veel ouders dan mij..' zei Dwayne met een smalle glimlach. Er waren niet veel boeken over Vampiers, hij had alleen de kleinste details gelezen, maar hij vroeg zich af of het allemaal waar was.

Jack was wel blij dat Dwayne niet door vroeg, maar hij had zo het gevoel dat deze jongen verder op onderzoek zou gaan, maar zei iets waardoor er een spottende reactie bij hem opwekte. 'Al zou je in je woonkamer verblijven, ze vinden toch wel een manier om hun slachtoffer eruit te krijgen!' zei hij honend. Maar toch bedoelde Jack het niet zo. Hij had zulke opmerkingen al veel te vaak gehoort dus vandaar dat hij zo reageerde. Jack bemerkte zijn eigen toon ook, maar reageerde er nauwelijks op. 'Zo denkt iedereen, net als bij honden die vals gemaakt zijn om welke reden dan ook en de mensen dan zeggen als zo'n beest mij bijt schop ik hem van me af, maar als het gebeurt weten ze zich geen raad meer. Dwayne zo gemakkelijk kom je niet van ze af. Zodra je uitgekozen bent om hun volgende maaltje te zijn kun jij je nog beter verstoppen op weerwolven terretorium omdat we daar niet mogen komen.' voegde Jack er met een neutrale uitdrukking eraan toe, maar met een rustige stem niet zoals eerst. 'Vampier kunnen enkel bloed of water drinken, al het andere zal als as smaken en de maag zal het voedsel dat jullie eten weer naar buiten werken.' hij wist was Dwayne bedoelde, maar wat in boeken stond gold niet altijd.

Op de spottende reactie van Jack ging Dwayne niet in. 'Daar heb je gelijk in..' mompelde Dwayne slechts, maar fronste toen Jack zei dat Vampieren alleen leefden van Bloed en Water. Op zijn vraag hoe oud hij was ging Jack niet in, maar Dwayne vroeg ook daar niet over door. 'Het was trouwens een Weerwolf die de Vampier dode die mijn moeder vermoorde. Dat is het enigste wat ik me herinner, maar mijn achternaam of waar ik woonde weet ik niet. Sinds mijn zeventiende ben ik bij het pleeggezin weg waar ik vanaf mijn vijfde verbleef. Nooit weer heb ik een Weerwolf gezien, maar ik heb vreemde verhalen gehoord over de Ruïnes bij het bos.' vervolgde Dwayne kalm, starend naar de zee dat licht golfde. Het begon echter best koud te worden, dus stond hij op van de rots, waar hij bijna op uit gleed door de vorst. Snel sprong hij van de rots af, en keek naar Jack. 'Ik kan je dus zeker geen pils of cocktail aanbieden.. En een glas bloed zal een beetje moeilijk gaan denk ik..' grinnikte Dwayne. 'Ik weet niet of je de stad in wil, maar het uitgaansleven is leuk om te zien. Mensen zijn veel vrolijker als ze dronken zijn.' vervolgde Dwayne, en keek Jack vragend aan.

Dwayne stemde in bij zijn spottende opmerking, maar hij ging er niet op door, maar zag hoe Dwayne bijna op zijn plaat ging door de vorst. Zelf voelde Jack de kou niet en hij grijnsde speels op de woorden van Dwayne. 'Ik ben vaak genoeg in het uitgaansleven geweest dus ik weet wat je bedoelt, maar ik zou best eens willen weten of ik de ierische whisky nog verdragen kan? Dat heb ik nog niet uitgeprobeert namelijk.' zei Jack en gleed van de steen af en landen zachtjes. Hij zou Dwayne nog niet aanraken tenzij deze dat zelf eerst zou doen, dat had Jack bij Delia ook gedaan. 'Weerwolven beschermen de mensen, maar als je moeder toen je nog klein was enkel gebeten is in het begin van de voeding heb je kans dat zij nu ook een vampier is, maar heeft hij of zij het dode leeg gedronken lichaam achter gelaten dan is ze zeker dood.' zei Jack zachtjes, maar hij liep verder rustig naast Dwayne.

Toen Jack over de Ierse Whiskey begon moest Dwayne lachen. 'Ik weet niet of vampiers dronken kunnen worden, maar je wordt vanzelf wakker in een goot of in een cel en herinnert je niks meer.' zei Dwayne met een grijns, maar deze verdween gelijk weer toen Jack over Dwayne zijn moeder begon. Haar levenloze blik bleef vaak door zijn gedachten spoken, wat hem er vrijwel van overtuigd dat ze dood was. 'Ik weet niets helemaal zeker want ze hebben me er niets over verteld. Ik hoop dat ze snel gestorven is.. No offense, maar ze had het al zwaar genoeg door mij alleen op te voeden.. Wie mijn vader ook was, ik hoop dat hij ergens weg ligt te rotten..' zei Dwayne, maar vernauwde zijn ogen en balde zijn vuisten toen hij over zijn vader sprak. Het zal vast zo een zijn geweest die het nog veel te vroeg vond voor een kind en haar gewoon in de steek had gelaten. Zelf zou Dwayne dat nooit doen, al was hij ook nog maar negentien en kon hij soms behoorlijk bot zijn. Toch had hij geen slecht karakter en was hij geduldig en eerlijk. 'Laten we maar geen oude koeien uit de sloot halen en feesten.' zei Dwayne, meer tegen zichzelf om de gedachten kwijt te raken, maar keek weer grijnzend naar Jack. In de stad was het ineens een stuk drukker dan op het strand. Uit de Discotheken kwam dreunend muziek en walmen van dranklucht, maar ook waren er wel rustigere Café's. Op de hoek van een van de drukste straten was de afgebrande discotheek waar Dwayne werkte. Er was een auto op in gereden rond dezelfde tijd, waarbij zes mensen, inclusief de bestuurder en twee inzittenden, om het leven kwamen met behoorlijk wat gewonden. Inmiddels werd het gebouw al weer gerenoveerd, maar het zou nog wel even duren voor het open kon gaan. Groepjes luidruchtige jongeren liepen dwars over de straten heen, tot ergernis van Taxi Chauffeurs. Niemand leek Jack zijn rode ogen en hoektanden echter op te merken, maar als Dwayne zijn moeder niet was vermoord wist hij ook niet dat Vampieren en Weerwolven bestonden, die hun identiteit het liefst geheim leken te houden.

Jack luisterde wel, maar grijns die boekdelen sprak. 'Mocht dat zo zijn dan merk ik dat wel' zie Jack met een knipoog. Het strand verruilde ze al snel en de stad. Vele gebouwen leken best oud, maar goed zelf was Jack ook niet meer de jongste. 'Als ik zo vrij mag zijn hoe oud je bent?' vroeg Jack terwijl ze doorliepen.

Niemand bleek ook maar iets van Jack zijn uiterlijk aan te trekken, en gingen vrolijk door waar ze mee bezig waren. Éen stond met zijn handen tegen de muur van een kroeg, en stond op het punt al zijn maag inhoud er uit te gooien. Zwijgend schudde Dwayne zijn hoofd. Soms vond hij het ook wel lekker een avondje de kroeg in te gaan voor een paar pilsjes of cocktails, al liet hij het nooit zo ver komen zoals sommige deden. Op gegeven moment vroeg Jack hoe oud Dwayne was, die hem met een licht opgetrokken wenkbrauw aankeek 'Negentien, al word ik vaak ouder geschat. Met veel geluk kon ik bij de Discotheek werken, maar normaal moet je boven de Eenentwintig zijn.' antwoordde Dwayne, die door de deur opening van een wat rustigere maar gezellige kroeg keek. 'Ik denk dat je hier je Ierse Whiskey wel kunt krijgen, ik bestel wel, dan neem ik er ook Één.' zei Dwayne, die naar binnen ging waar hij met zijn ellebogen op de bar leunde. De meeste mensen kenden hem niet en richtten zich al gauw weer op hun gesprekjes of drankjes. De Barvrouw waste nog een paar glazen af voor ze naar Dwayne kwam, maar wierp even een vreemde blik op Jack. ''Wat mag het zijn?'' vroeg ze, haar ogen weer snel op Dwayne gericht, die deed alsof hij niks had gezien. 'Doe maar Twee Ierse Whiskey's' zei Dwayne met een smalle glimlach, die bij Jack ging zitten en wachtte tot de de drankjes werden geserveerd.

Dus Dwayne was 19? 'Dan heb je nog heel wat jaren voor deboeg.' zei Jack met een brede glimlach voor Dwayne een cafe vond en ze naar binnen gingen. Het was lekker rustig en dat voelde best fijn, al was de blik van de barvrouw minder. Dwayne bestelde twee ierische wisky. Jack was aan een tafeltje gaan zitten. Er waren er wel meer die hun richting. Jack kon ook weerwolven in het cafe, maar Ja ze bleven gelukkig op afstand. Toen de drank gebracht was twijfelde hij even, zou het nog net zo smaken als vroeger??? Toch pakte hij het glas en nipte er een betje van. Het smaakte niet naar as! Gelukkig maar dacht Jack en glimlachte vrolijk. 'Heb je veel vrienden?' vroeg Jack nieuwschierig.

Nog heel wat jaren.. Dwayne grinnikte. Een Vampier kon waarschijnlijk zo lang leven als hij wilde, tenzij hij door een staak gespietst werd of door welke reden dan ook stierf. Aan ouderdom zou het in elk geval niet zijn, waar Dwayne deels jaloers op was. Toch zou het hem niks lijken, want hij zou al zijn vrienden overleven, die Dwayne niet eens zouden geloven, tot hij niet meer van uiterlijk veranderde. Toch waren er veel dingen die Dwayne zou willen doen, een wereldreis maken en misschien de ruimte in gaan. Toen Jack een slok had genomen vroeg hij of Dwayne veel vrienden had. Een smalle grijns deed Dwayne zijn mondhoeken opkrullen. 'Niet echt, ik ben vaak graag op mezelf. Toch heb ik, net als ieder mens, wel eens behoefte aan een avondje uit. Ik zou voor mijn paar geede vrienden door het vuur gaan. Ze komen ook voor mij op als het moet. Sommigen hebben net als ik een baan en gaan nog naar school, terwijl ik al een jaar afgestudeerd ben.' zei Dwayne met een breder wordende glimlach. School had hij nooit echt leuk gevonden, maar hij was een snelle leerling en had met nog een paar jaar goede banen kunnen krijgen, maar hij had nooit veel behoefte gehad aan geld en deed wat hij het liefst deed. 'Vertel me eens wat meer over jou.. Je hoeft niet gelijk alles over vampiers te vertellen omdat hier veel luisterende oren zijn.. Maar hoe lang is het geleden dat jij bent gebeten?' vroeg Dwayne vervolgens licht gedempt, die zijn drankje ophief en er aan rook. De sterke alcohol lucht dreef zijn neus binnen. Jack leek het wel lekker te vinden, dus nam Dwayne een nipje. Het brandde licht in zijn keel, maar gaf een lekkere nasmaak.

Dwayne vertelde dat hij niet zoveel vrienden had, maar die hij had met zijn leven zou beschermen. Jack knikte en nam nog een slok. De alcohol zou hem niks meer kunnen maken dat was zeker, want toen hij vroeger lange tijd geen drank kon betalen en na maanden het eerste glas een slok van nam was Jack meteen tipsy. Dwanye vroeg of Jack wat over zichzelf wilde vertellen en hoe lang het geleden was dat hij gebeten was? Meteen schoten er flitsten van die bewuste avond door zijn gedachte. 'Dat is zo'n 200 jaar geleden. Maar het moet een vergissing zijn geweest? Ik kan er nog steeds de vinger er nog niet op leggen waarom, maar er moet iets mis zijn gegaan die nacht?' Jack sprak nooit over dat gebeuren enkel Delia en Rhine wisten ervan af. 'Maar verder kom ik uit Ierland. Ik was nieuwschierig naar de rest van de wereld om te zien of hij echt plat was zoals ze toen zeiden, maar toen ik hier kwam ging het mis.' zei Jack en bleef naar zijn glas kijken terwijl hij de inhoud liet rond draaien.