Take a night off (open)

Een reis, een verre reis had ze achter de rug om hier te komen. uiteraard was ze reizen wel gewoon dat deed ze namelijk vaak het was nu eenmaal noodzakelijk als je zo oud was als zij en nooit rimpels kreeg. Het was onmogelijk om lang op een plek te blijven. Miku was naar dit afgelegen plekje gereisd voor wat rust, want geloof me rust kreeg je niet veel als popster, want dat was wat deze vampier was. Een bekende popster, ze genoot van de roem, van de juichende mensen, de fans die haar aanbaden de mensen die ze kon gebruiken als voedsel die ze zag als haar persoonlijke huisdiertjes. Want dat was wat mensen voor haar waren huisdiertjes die prima voldeden als voedsel en leuk waren om te vermaken met muziek. Het was donker, nacht een uur of twee een ideaal uur voor vampieren dus. Miku hield van de nacht, van de kroegen met dronken mensen van het gelach en van de snacks die ze bij elkaar kon ronselen. Op haar hoge zwarte laarzen kwam ze een taverne binnen en zette zich aan de toog. haar lange blauwe haren droeg ze zoals gewoonlijk in 2 blauwe staarten haar ogen verstopt onder een grote designers zonnebril. Ze bestelde een cocktail mensen voedsel was namelijk niet meer al te walgelijk voor haar, ze had het door de jaren heen leren verdragen dat was een must anders was ze al lang ontmaskert als een bloedzuigend monster. En zo zag ze zichzelf niet, ze zag zichzelf eerder als een entertainer die soms een extraatje van haar fans verwachtte. haar lichaam was gehuld in een nauwsluitende rode jas. ze hoopte dat ze niet herkend zou worden door die idiote mensen, vandaag wilde ze rust en plezier en ach wie weet misschien zelfs een snackje of twee

Het was niet te geloven? Hij speelde pas een maand in een band en ze wwaren nu al vet beroemt in Zanovon!!! Jack liep wel eens over straat en dan werd hem vaak om een handtekening gevraagd of dat ze met hem op de foto mochten? Jack willigte samen met de andere band leden hun wensen in. Ze zouden zo op het oude stadsplein optreden en daar was hij nunet naar opweg. Jack rende door de straat op menselijke snelheid richting het plein tot iemand uit een kroeg hem vanaf het terras hem aan zag komen. De vrouw begroeten Jack en hij glimlachte zacht en knikte naar haar en had eigenlijk door willen gaan, maar ze vroeg of Jack een handtekening op haar witte shirt wilde zetten. Jack stopte en liep op haar af en nam de dikke watervaste stift van haar over en Jack zetten zijn handtekening op haar shirt. Ze was in de wolken en giechelde vrolijk. Jack glimlachte nog even naar de vrouw en nog voor hij zich om wilde draaien zag hij twee blauw\groene ogen. Ze deden hem aan iets denken. Deze ogen waren niet menselijk maar ook niet die van een weerwolf?! Opeens ging zijn pas verkregen mobiel. Jack was nog niet handig met dat ding en in zijn haast dat ding te pakken goochelde hij er nog even ee omdat het mobieltje steeds uit zijn handen schoot. Toen hij hem eindelijk goed vast had drukte hij het groene knopje in en hielt hem nog onwennig tegen zijn oor. De producer vroeg waar hij bleef. ‘Ja ikkom eraan nog even en ik ben er. Wees maar gerust meneer van der velde!‘ zei Jack en stak de mobiel weer in zijn broekzak en keek nog even in de ogen van de persoon die aan de bar zat, maar hij had geentijd om langer te blijven en begonweer te rennen. Na vijf minuten kwam Jack an en meteen moesten ze het podium op. Erik kende als enige zijn ware indentiteit, maar accepteerde hem zoals Jack was. Ze speelde het ene nummer na het andere, maar Jack genoot er zichtbaar van. Toen ze bij: Mine hertz Brennt waren voelde Jack een vreemde aanwezigheid??? Maar hij zong gewoon door.

een rustig avondje, dat had het moeten worden maar de aanblik van een jonge vampier veranderde alles. Het was maar een kort moment een moment door glas en zonnebril glazen en toch, toch had ze iets vreemds gevoeld, iets wat hij ongetwijfeld ook had gevoeld. Een affiche op de muuur trok haar aandacht, een concert? Hier? Een zacht lachje vormde om haar lippen. Hoe schattig dit afgelegen landje had zijn eigen mini popsterretjes echt te schattig voor woorden. En oh! Kijk! De vampier zat in de band, wat een toeval zeg, nog meer goed nieuws het concert was vanavond en kon ieder moment gaan beginnen, hoe gezellig. Haar nog halfvolle cocktail glas liet ze staan terwijl ze naar buiten trippelde naar de locatie waar het concert zou plaatsvinden. Ergens was het spannend, maar net niet spannend genoeg om helemaal serieus te nemen. Het concert was al bezig toen ze aankwam, hoe jammer nu. Ze stond ergens vanachter nog steeds gehuld in haar rode mantel, ze wilde namelijk niet dat dit bandje de aandacht van het publiek zou verliezen als ze doorkregen wie er in het publiek stond. En eigenlijk wilde ze dat vooral voor zichzelf niet, ze had geen zin in gillende fans, die op ieder zichtbaar stukje huid een krabbel wilde. Nee daar had ze nu echt geen behoefte aan. Haar zonnebril zette ze wel af waardoor haar vreemde grote ogen zichtbaar werden. Ze waren alles behalve menselijk en toch, toch werd ieder mens meteen verliefd op haar ogen. Ze merkte het, ze merkte zijn hapering, de zanger had haar aanwezigheid opgemerkt, mooi zo ze wilde misschien wel een beetje aandacht ze was tenslotte een wereldster voor iets. Ze liep sierlijk door het publiek ookal waren haar hakken onmogelijk hoog en smal. Ze ging vlak voor het podium staan, de ketting met het zilveren belletje eraan twinkelde bij iedere stap die ze zette. Haar blauwe haar wapperde in de wind. Haar blik was recht op die van de zanger gericht, haar tong ging langs haar lippen. aandoenlijk ventje was het wel.

Wat trok die griet toch zo aan? Verdulleme hij had Delia en daar zou niemand tussen kunnen komen! Jack deed zijn best om het hele publiek in te kijken, maar zijn aandacht werd steeds weer naar haar toe getrokken. Nu had ze haar bril afgezet en kwam ze steeds verder naar voren. Jack voelde zich vreemd van binnen worden, maar goed het moest zich consentreren!!! Het ene nummer na het andere werd voor gespeelt en hij bleef goed door zingen ookal trok hij steeds nasr die griet. Wie was ze en waarom was ze hem eigenlijk achterna gekomen? Vast om zichzelf te vermaken net als iedereem hier, maar toch was het een vreemde gewaarwording. Nadst ze even een pauze in laste was Jack opgelucht om even uit haar blikveld te zijn...

Ze zag het, ze zag dat haar aanwezigheid hem een onbehagelijk gevoel gaf. Mooi zo, dat was wat ze wilde. ze vond eht gewoonweg amusant. Toen het concert een kleine pauze in lastte en de band van het podium verdween, sloop ze backstage, tijd voor een kleine verassing. Ze vond dit hele concertje wel schattig, maar het begon ahar te vervelen, en dat was beslist niet goed. Iemand zoals Miku had je liever als vriend dan als vijand. Glimlachend liep ze achter het podium door,opzoek naar het zangertje, de vampier, de leugenaar. Ze wilde wel eens weten of mensen wisten wat hij was, en hoe hij er mee om ging dat een complete vreemde zijn geheim kende. Het was niet moeilijk om hem te vinden, zijn geur was als een stel richting aanwijzers. In een mum van tijd stond ze achter hem, het belletje om haar nek twinkelde als een duistere aankondeging van haar aanwezigheid. Met een schuin hoofd keek ze naar de achterkant van de zanger, een vaag glimlachje speelde om haar lippen. "Zeg me eens...jongeling...Hoe kan een vampier in een zo'n schattig bandje spelen?" Vroeg ze zoetjes haar ogen twinkelde gevaarlijk maar bovenal mysterieus.

De andere waren een kleine verhuisbare kantine in gegaan om wat te nuttigen. Jack was buiten gebleven om weer tot rust te komen met enkel een beker water. Het geluid van een belletje liet hem zichzelf omdraaien. Toen hij haar zag voelde Jack een baksteen in zijn maag landen. Hoe kwam zij hier achter? Ach wat ze was niet menselijk dus ook niet moeilijk dat de beveileging haar niet opgemerkt had. Toch had ze iets aantrekkelijks, iets dat niet te verklaren was. Haar vraag liet Jack zijn stem weer terug vinden. ‘Ik vind het gewoon leuk om te zingen, maar wat brengt jouw hier?‘ zei Jack. Hij voelde zich nog steeds niet op zijn gemak, maar ze had iets dat zeer aantrekkelijk was. Nog aantrekkelijker dan Delia! Waren het haar ogen, haar kledingdracht, haar houding of zat er meer achter???

Mooi hij merkte haar aanwezigheid op. zeer mooi, maar ze had ook niet anders verwacht mensen zagen haar niet gauw over het hoofd, en als het dan wel eens voor viel zorgde ze er wel voor dat ze dat geen tweede keer deden. ‘Ik vind het gewoon leuk om te zingen, maar wat brengt jouw hier?‘ zei Jack. Ze grinnikte zacht. Ze zag hoe ongemakkelijk hij zich voelde door haar aanwezigheid en dat vond ze nu net uitermate schattig. "Ach zo, nog een bloedzuiger die de lokroep van de muziek niet kan weerstaan" Sprak ze met een giechel. Langzaam kwam ze dichterbij, haar ogen boorden in dezijne. "En wat mij hier brengt? Eerst en vooral wat rust en toen zag ik jouw en je schattige bandje, een ideaal iets voor een nachtje ontspanning of in ieder geval het begin ervan" Sprak ze met een sluw grijnsje. Miku hield van mind games en vooral als het met mannen was, die waren toch zoveel interessanter. Ergens was het grappig dat hij niet doorhad wie hij voor zich had, eerlijk gezegd had ze niet echt verwacht dat deze simpele rode jas zou helpen om haar ware identiteit te verbergen, maar ach blijkbaar dus wel. "Ik geef je een ongemakkelijk gevoel hè" Sprak ze met een zoete glimlach, haar hoofd een beetje kantelend waardoor haar fel blauwe haar naar een kant zakte.

Okay dit konhij dus echt niet uitstaan van zichzelf!!! Het leek wel alsof hij pas weer voor Rhine stond? Ze had net zulke ogen, houding en een blik die je gevangen hielt. Jack had zich voor genomen nooit meer in zo‘n situatie te komen en daar stond hij dan weer!!! Gevangen in een blik die hij nauwelijks breken kon. Haar woorden drongen wel tot hem door, mar Jack kon niet meteen reageren tot ze over het woord bloedzuiger begon. Het leek alsof hij wakmer schrok uit een droom nu ja zeg maar liever nachtmerrie!!! ‘Nog luider en je lokt straks nog de jagers!‘ zijn blik veranderde lichtjes, maar haar blik breken gingnog niet. Ze leek hem ermee te kunnen verlammen. 1 ding was zeker ze was vele jaren oder dan hij was! ‘Je bent tenminste niet iemand die je snel over het hoofd ziet. Enkel je aanwezigheid is al genoeg om opte merken.‘ mompelde Jack en hoorde wat luidruchtige stemmen uit de kantine komen. De pauze was bijna voorbij. ‘Maar ik kan niet zeggen dat het geen intressen in me wekt. Maar dat zal moeten wachten. Geniet zolang de avond duurt.‘ zi Jack met een vriendelijke glimlach.

Vermakelijk erg vermakelijk was dit, zo vermakelijk zelfs dat ze zin had om te gaan lachen en dat deed ze dan ook zacht, een vriendelijke giechel ontsnapte aan haar lippen. Nog luider en je lokt straks nog de jagers!‘ Even hield ze haar hand voor haar mond en keek ze hem schuldbewust aan, maar gauw groeide er weer een grijns op haar gezicht. "Maak je geen zorgen knul zolang je bij mij bent kunnen ze je niets maken..." Sprak ze op een geheimzinnig toontje en een zachte wiebel van haar wenkbrauwen. ‘Je bent tenminste niet iemand die je snel over het hoofd ziet. Enkel je aanwezigheid is al genoeg om opte merken.‘ mompelde Jack. Die woorden toverde een goedkeurende glimlach op haar gezicht. "Ik weet het, ik weet het, ik heb nogal de nare gewoonte om de aandacht naar me toe te trekken." Ze stopte even en staarde hem aan, om een dramatisch effect te creëren, een klein diva trekje dat ze had gekregen. "Maar maak je geen zorgen, ik zal mijn vermomming aanhouden tot je schattige concertje afgelopen is." Sprak ze weer op dat geheimzinnige toontje van haar. Mysteries die waren leuk, en zeker als het mysterie om haar draaide. De pauze was bijna voorbij. ‘Maar ik kan niet zeggen dat het geen intressen in me wekt. Maar dat zal moeten wachten. Geniet zolang de avond duurt.‘ zi Jack met een vriendelijke glimlach. "dat zal ik doen, daar hoef je je geen zorgen om te maken, en wie weet duik ik strakjes nog wel eens op...maar eerst een snack zoeken." Sprak ze vriendelijk glimlachend voor ze weg wandelde met haar sierlijke tred, de lange jas wapperde licht omhoog waardoor haar korte zwarte rokje met de blauwe rand zichtbaar werd, nog even draaide ze haar hoofd naar de jonge vampier en knipoogde ze naar hem. Nu wat eten halen, eens zien waar kon ze een kleine snack vinden? Aha, een bende dronken mannen, ideale slachtoffers. Ze liep naar het groepje toe, vriendelijk glimlachend. De mannen bekeken haar, keurde haar kon je wel zeggen. Inwendig draaide ze met haar ogen, zo ging het echt iedere keer met dit type mannen. Ach ja wat moest dat moest. Na een paar tellen had ze al een jonge blonde kerel van rond de 20 apart genomen in een donker hoekje. Zij tegen de muur gedrukt, hij met zijn zoekende lippen en handen die onder haar jas probeerde te glippen. Maar dat liet ze neit gebeuren, nee haar mond ging naar zijn nek en hap, daar gingen haar tanden door zijn vlees. Ze dronk, gennoot van de zoete smaak, maar stopte optijd zodat hij alleen maar zijn bewustzijn zou verliezen en denken dat hij dit alles gedroomt had. Na haar kleine maaltijd liep ze weer naar het podium wachtend op het vervolg van zijn concertje.

Goed ze wist vast wat ze deed, maar toch r waren altijd mensen die luistervinkten! Ze zei dat ze nog een snack zou gaan zoeken? Hm, een mens dus, maar hij had geen tijd om haar een halt toe te roepen. Erik riep dat hij moest komen. Jack gromde inwendig, maar liep terug naar het podium en ze begonnen weer te spelen. Het nummer: Der meister viel al net zo goed bij het publiek in de smaak als de andere nummers die ze daarna speelde. The number of the beast was het laatste voor deze avond. Ze gaven nog een toegift o.dat he publiek erom vroeg waarna ze rustig weer naar huis gingen.

Het concert was wel leuk eigenlijk was het al best lang geleden dat ze nog naar een concert was geweest, als toeschouwer allezins. Nee normaal was zij degene die op het podium schitterde voor uitverkochte zalen over de hele wereld, en nu, nu hield ze zich schuil in het publiek om naar een beginnende band te luisteren, gekker kon het haast niet worden, nietwaar? Het concert was afgelopen, de bandleden dropen af en ze kon het niet laten om achter de zanger aan te gaan, achter hem op te doemen. De twinkelende bel weerklonk. "Weet je, volgens mij ga je niet veel vrouwelijke fans over houden als je zomaar wegloopt zonder gedag te zeggen" Sprak ze met een glimlach, haar starende blik gericht op zijn achterkant

Dat was best nog wat vanavond. Jack nam afscheid van de jongens die zoals altijd nog even de kroeg in zouden gaan. Jack hoorde haar belletje en haar woorden. ‘Misschien, maar het is even in komen dat is alles en dor jouw onverwachte aankomst is het me vast ontschoten?‘ zei Jack met een lichte glimlach terwijl hij zich omdraaide naar haar toe. De naxht was nog lang, maar het zou vast te kort zijn om haar goed te leren kennen. Ze stonden nu toch buiten hoor bereik van de anderen. ‘Het enigste wat ik niet wadeer is dat vampiers perse mensen moeten lastig vallen terwijl er ook een alternatief is. Het enigste is wel dat het bloed dan niet warm is, maar beter dat dan mensen irriteren...‘ het irritee Jack mateloos, maar haar blik hielt hem opnieuw op zijn plek. Hoe hard hij ook zijn best deed die oude ogen vol levens ervaringen dwongen hem zich nauwelijks te bewegen en geboden hem zelfs zijn excuus te maken, maar zijn wil was groot genoeg om weerstant te bieden! Van binnen vloekte en tierde hij, maar Jack kon zich niet uit haar greep los breken. Hij voelde een rillng over zijn rug lopen, iets dat enkel Rhine of Fernando hem kon laten krijgen en misschien ook Lune...

‘Misschien, maar het is even in komen dat is alles en dor jouw onverwachte aankomst is het me vast ontschoten?‘ zei Jack met een lichte glimlach terwijl hij zich omdraaide naar haar toe. Zacht grinnikte ze. "Wat zou het leven zijn zonder verassingen?" sprak ze op een vrolijk toontje. Miku snoof de nachtgeur op, aah de nacht, de uren der vampiers. Ja Miku hield wel van de nacht, de steden met hun felle lichtjes, de stadiums, de concerten, de wereld leefde pas echt in de nacht. ‘Het enigste wat ik niet wadeer is dat vampiers perse mensen moeten lastig vallen terwijl er ook een alternatief is. Het enigste is wel dat het bloed dan niet warm is, maar beter dat dan mensen irriteren...‘ Met een schuin hoofd staarde ze hem aan. Nou, nou ging hij nu echt beginnen klagen over haar eetgewoontes? "Ik irriteer nooit mensen, ik dood ze zelfs niet eens. Ik neem alleen wat ik nodig heb en laat ze dan achter. " ze deed een stap in zijn richting. "En geloof me, ik heb nog nooit een mens horen klagen over hoe ik hen behandel, sterker nog ze zijn dol op mij" Sprak ze met een opstandig toontje maar nog steeds met een glimlach. ''En geloof me vroeger had men niet zoiets als de bloesbank, toen hadden we geen andere keus, we moesten het wel vers halen en je weet wat ze zeggen een gewoonte krijg je niet snel afgeleerd." Sprak ze met een zoet lachje. Hij was zo schattig, schattig dat hij dacht haar de les te kunnen spellen, hij het beginnend muziekantje wilde haar, de wereldster de les gaan lezen, tsss.

Oh waarom kon hij haar vloek niet breken? Want zo zag Jack het gewoon. Haar ogen die hem gevangen hielden was gewoon een vloek! Haar uitleg over hoe zij aan haar bloed kwam was op zich verfrissend, maar toch bleef je mensen lastig vallen. Goed vroeger waren er geen bloedbanken, maar toen dronk hij nog dierenbloed. Ze kwam dichterbij en beweerde dat mensen dol op haar waren. Ze deed vast ook iets in de muziek zoals ze eerder beweerde, maar hij kende haar niet. Eindelijk, eindelijk kon hij zich wat van haar weg bewegen. 'Als ik voor een half jaar niet slaags was geraakt met een van de weerwolven die toen gewond raakte en tijdens het gevecht zijn bloed in op mijn lippen was gekomen had ik nu nog dierenbloed gedronken. Eigenlijk een nog beter alternatief. Helaas voed het niet meer na een mix van weerwolfbloed te hebben gehad. ik had het beter toen weg kunnen vegen dan weg likken.' mopperde Jack aan het einde. Goed het was niet de waarheid, maar door Delia‘s bloed was dit alles wel verandert!!! Er kwam iemand voorbij gelopen en in die tijd hielt hij zich stil. Je wist maar nooit tegenwoordig wie te vertrouwen waren en wie voor die verrekte vampierjagers werkte???

Bij zijn woorden trok Miku een vies gezicht. "Jugh, dierenbloed, het vult werkelijk niets en het is walgelijk." Sprak ze resoluut. nee ze vond haar manier van leven nu prima. Ze deed mensen geen kwaad en als ze wakker werden nadat ze zich met hen gevoed had voelden ze zich altijd super. En zo af en toe liet ze een mens van haar bloed drinken, als ze een dienaar wilde die een hele tijd meekon. Miku keek op toen een voetganger passeerde maar ze schonk er niet veel aandacht aan het was niet interessant genoeg. Nee wat hij hier vertelde dat was interessant. Weerwolven? Had hij contact met weerwolven? Interessant. "En hoe komt het dat jij hier nog staat als je het bleod van een weerwolf hebt gedronken? Of heb je de weerwolf in kwestie een kopje kleiner gemaakt? " Vroeg ze met een zacht gegrinnik. Haar jas, haar rode jas was ze zo beu, ze wilde hem uit doen, en dat deed ze dan ook. Het kon haar niet schelen als mensen haar zouden herkennen en weer als hordes kleine kalfjes op haar af zouden drentelen voor god weet wat.

Jack grijnsde en schudden zijn hoofd. 'Ik ben nog niet zolang aan het bloed van de mensen, maar ik moet zeggen dat ik de wildsmaak wel begin te missen. Het is ook minder gevaarlijk tenzij een hertenbok je op zijn hoorns nemen wilt.' grinnikte hij en begon richten een van de steegjes te lopen. Daar konden ze prima praten zonder pottenkijkers. Ze deed haar jas dan wel uit en ze had een mooi lijntje, maar het gaf haar nog een zekere mistery. Haar woorden over zijn weerwolf confrontatie liet hem grijnzen. 'Ik ben geen vechtlustig type. Het heeft me nooit geboeit ook. Ik heb hem enkel buitenwesten gemaakt. Het zal voor die weerwolf misschien een schande zijn, maar ik heb hem laten leven. Gevechten en zo ontloop ik het liefste. Ze kunnen schelden wat ze willen of gaan duwen het is vaak enkel bluf.' zei hij en leunde tegen de muur aan. Jack had het vaak genoeg meegemaakt. Dan was hij wel alert en mocht er een vuist zijn kant op komen ontweek hij ze vaak eerst nog tenzij hij al in het nauw gedreven was. Jack voelde nog een aanwezigheid. Eentje die hij maar al te goed kende en op vier kleine pootjes rond trippelde. De melkwitte ogen van Vik verschenen al in het donker en een vals grijnsje volgde al snel. 'Ah toch een ander liefje op de kop kunnen tikken? Ik moet eerlijk zijn dat ze er beter uitziet.' grijnsde Vik en sprong op Jack zijn schouder. 'Nee ze is mijn nieuwe liefje niet lelijke haarbal, ze is gewoon een toeschouwer geweest en nu zijn we in gesprek. Moest jij niet eens op jacht gaan je wordt aardig mager.' mopperde Jack en prikte Vik tussen zijn ribben. Vik gromde laag en hielt zich verder stil. Jack had een bloed hekel aan deze kater!!!

Ach kijk, zijn ongemak begon om te keren, ze leek hem te vermaken. Mooi zo. "Ik ben nooit echt zo voor wildsmaak geweest en persoonlijk vind ik het niet echt prettig om mijn mond tegen een harige vuile pels te zetten van een of ander dier" Sprak ze rustig. Ze liep langs hem, ze gingen dus naar steegjes? Nou niet echt een plek die zij zou gekozen hebben, maar ach dit was zijn terrein, voorlopig allesinds. Toen hij grijnzend over zijn ontmoeting met de weerwolf begon te vertellen knikte ze. "Vechten is ook niet echt mijn favoriete bezigheid, veel te veel kans dat je kleding of haar naar de vaantjes is." Sprak ze grinnikend. Nee dat was niet helemaal waar, Miku hield gewoon niet zo van vechten maar als je haar uitdaagde en echt irriteerde deinsde ze er niet voor terug om een paar rake klappen uit te delen soms zelfs met de dood tot gevolg. Een vreemde geur kwam miku's neus binnen, een katachtige geur. En al gauw was het vreemde katachtige wezen te zien. en och gut het praatte en zijn woorden bevielen haar niet echt. Alleen dat laatste misschien dat vond ze nog wel prettig. Ze grinnikte zacht en hees zichzelf op een afval container. "Nou, nou een grote mond heeft dit kereltje wel hmmm" Sprak ze terwijl ze haar hoofd licht kantelde, het zachte gerinkel van de bel om haar hals doorbrak de stilte. Toen Jack de kater vertelde dat ze gewoon een toeschouwer was trok ze een wenkbrauw op. Gewoon? Oh nee ze was alles behalve gewoon. "ach zo...ik ben dus een doodgewone toeschouwer, een grijs muisje?" Vroeg ze, haar blik op zijn ogen gericht. Ze ging recht staan op de afval container en keek hem lachend aan. "Je hebt echt geen idee wie ik ben hè ventje?" Zei ze grinnikend. Ja ze vond het amuzant, grappig zelfs. Waar had deze jongen gewoond? In een grot ofzo? Waar had hij in godsnaam de afgelopen jaren gezeten?

Jack hoorde wat ze zei en hij knikte enkel. Niet alle vampiers waren gecharmeert van dierenbloed, maar goed dat boeide hem ook weinig. Maar toen hij haar een gewone toeschouwer noemde had Jack kennelijk iets verkeerts gezegt? Ze wilde weten of hij haar echt niet kende. Jack keek haar aan, maar schudden zijn hoofd. Hij was nog niet zo lang in de muziek wereld bezig dus hoe kon hij dan weten wie ze was???‘Als ik dat geweten had kende ik je naam wel en ha je naam dan ook een paar ker laten vallen. Waar of niet?‘ zei Jack en hoorde Vik naast zich gniffelen. ‘En dit kleine monster is zeker esn beetje erg te groot gebekt, maar wat wil je dan ook van en demon verwachten.‘ vervolgde Jack. Vik zetten zijn haren op en blies nijdig, maar zweeg verder opnieuw.

Ze wilde weten of hij haar echt niet kende. Jack keek haar aan, maar schudden zijn hoofd. Ze draaide met haar ogen en grinnikte zacht. "Jij hebt echt in een gat in de grond geleefd mijn vriend" grinnikte ze zacht. Als ik dat geweten had kende ik je naam wel en ha je naam dan ook een paar ker laten vallen. Waar of niet?‘ zei Jack en hoorde Vik naast zich gniffelen. Daar had hij misschien wel een punt, maar toch vond ze het moeilijk te geloven dat ze echt geen enkel belletje bij hem deed rinkelen. ‘En dit kleine monster is zeker een beetje erg te groot gebekt, maar wat wil je dan ook van en demon verwachten.‘ vervolgde Jack. Vik zetten zijn haren op en blies nijdig, maar zweeg verder opnieuw. Haar ogen glunderden. "Ach zo, dit wezen is een demoon" sprakk ze met een mysterieuze glimlach. "een zingende vampier en een onbeschofte demoon...hmmm wat een zootje ongeregelde." Sprak ze zacht voor ze van de container afsprong en recht voor hem ging staan, haar grote blauwe ogen op hem gericht. "Maar zeg me jongeling...Wat ga je binnen 10 misschien 15 jaar doen? Jij wordt niet ouder, dat gaan mensen merken, hoe ga je de roem ontlopen? hoe ga je eht tegen je fans zeggen? Wat ga je dán doen ventje?" Vroeg ze met een geamusseerde grijns. Miku vond het leven van anderen altijd wel interessant.

Okay hier had hij nog niet over nagedacht. Jack reageerde op haar eerdere woorden niet. Hin had al jaren in het kasteel geleeft en daarna eenzaam i het bos gewoon omdat hij Rhi.e en haar vamiers bende beu was! ‘Dat zie ik dan wel. Ik leef in het hier en nu niet in de toekomst..‘ zei Jack en voelde Vik even bewegen.

‘Dat zie ik dan wel. Ik leef in het hier en nu niet in de toekomst..‘ zei Jack en voelde Vik even bewegen. Ze keek hem aan zacht grinnikend. "zo dacht ik eerst ook, zo denk ik nu soms zelfs nog. " Ze ging wat dichter naar hem toe. "Soms is het zoveel leuker om van dag tot dag te leven, niet na te denken over wat voor gevolgen je acies kunnen teweeg brengen." Sprak Miku met een klein grijnsje voor ze weer bij hem vandaan huppelde. Ze was er dol op om met mensen hun hoofd te spelen hen helemaal te verwarren met haar woorden. "ik ben Miku trouwens" Sprak ze haar hand uit stekend. Een brede glimlach sierde haar lippen. Oh wat was ze dol op lol maken, op wezens plagen, manipuleren. Gewoon genieten van de dood zeg maar.

Jack liet zich al lang niet meer gek maken met Mind games! Zijn gezicht bleef in de plooi terwijl hij zag hoe ze deed. Rhine had hem al veel te vaak bespeelt met haar gedachte spelletjes, want ze was er erg goed in. Maar Jack herkende de trekjes van zulke dingen en glimlachte enkel zacht. Het maakte hem geen ene bal uit wat ze probeerde, want hij tuinde er toch niet meer in. 'Als het te heet onder mijn voeten wordt vind ik vast wel een uit weg.' zei Jack droogjes en hoorde hoe ze zich voorstelde. 'Aangenaam Miku, mijn naam is Jack.' stelde hij zich voor en glimlachte vriendelijk.

Zijn glimlach was zo schattig. net de glimlach van een kind. en zo zag ze hem eigenlijk ook, als een kind. Dat was het nadeel van zo oud te zijn leeftijdsgenoten waren lastig te vinden dus speelde ze maar met jongelingen. Maar ze had geen kwade bedoelingen, dat had ze nooit. Ze zocht gewoon manieren om de verveling tegen te gaan, om wat lol te beleven. 'Als het te heet onder mijn voeten wordt vind ik vast wel een uit weg.' zei Jack droogjes. Ze grinnikte en sprong weer op de grote afval container waar ze op ging liggen, haar voeten bungelend in de lucht. "je kan natuurlijk je eigen dood faken, een eeuw uit de spotlights blijven en dan weer terug komen. Of je kan je eigen zoon spelen daar trappen mensen ook wel in" Sprak ze met een ondeugende grijns. Ja dat soort trucjes ahd ze al zo vaak toegepast, het was zo simpel. 'Aangenaam Miku, mijn naam is Jack.' stelde hij zich voor en glimlachte vriendelijk. "jack...Jack...Jackje...Jacky" Herhaalde ze zijn naam met een zoet glimlachje. "Leuke naam...die past wel bij je" Zei ze met een grijns hem even aankijkend voor ze haar blik weer naar de hemel oprichtte. Ze ahd wel zin in een snack, eigenlijk ahd ze gewoon veel zin in bloed. maar geen bloed van een mens, nee bloed van een soortgenoot. Even overwoog ze de gedachte om hem gewoon omver te werpen en haar tanden in zijn hals te boren, maar dat leek haar toch neit zo vriendelijk. "Zeg eens Jackje...al ooit bloed van een soortgenoot gedronken?" Vroeg ze nonchalant alsof ze verveeld was, en dat was ze eigenlijk ook lichtelijk.

Zodra Miku weer op de contener was ging ze zitten en herhaalde zijn naam verschillende keren. Niet dat hij het erg vond al vond Jack de naam Jacky meer bij een meid passen. Ze leek hem snel verveelt en bij zichzelf begon zijn keel ook aardig te branden. 'Mensen kunnen dom zijn, maar zouden ze daar tegenwoordig echt intuinen? Ik bedoel maar. Met al die hardware van tegenwoordig kunnen ze zelfs nog twee disennia nog mij of jouw herkennen.' zei Jack rustig en schudden even zijn hoofd. Zolang ondergedoken zitten had hij echt geen zin in! Maar bij Miku‘s vraag of hij ooit het bloed van een andere vampier gedronken had keek &ij haar even vreemd en vragend aan. Van zoiets had hij nog nooit gehoort dat dat gebeuren kon??? 'Om eerlijk te zijn niet nee, maar kan dat dan?' vroeg Jack en voelde Vik bewegen. Kennelijk verveelde hij zich en met een kleine grom sprong hij van Jack zijn schouder af en trippelde zonder wat te zeggen het duister van de nacht in. Jack keek de kater even na, maar richten zijn blik al snel weer op Miku. Zou de beet van een andere vampier die een soortgenoot beet pijnlijk zijn, of juist hetzelfde effect hebben als bij een ander slachtoffer die er juist genot aanbeleeft???

'Mensen kunnen dom zijn, maar zouden ze daar tegenwoordig echt intuinen? Ik bedoel maar. Met al die hardware van tegenwoordig kunnen ze zelfs nog twee disennia nog mij of jouw herkennen.' zei Jack rustig en schudden even zijn hoofd. Misschien, maar toch er waren zoveel trucjes om mensen om de tuin te leiden. "Geloof me Jackje mensen zijn makkelijker om de tuin te leiden dan je denkt." Ja Miku ahd het al vaker gedaan, haar hele uiterlijk omgegooid haar naam veranderd en in hele andere stijlen gezongen, haar eigen dochter gespeeld, en al zo vaak haar eigen dood gefakete. Het was simpel. "als de tijd zover is roep je me maar, ik ben een meester in dat soort gevaartjes ontwijken" Sprak ze met een mysterieuze grijns. Toen ze over bloed begon leek hij verward, compleet onwetend zelfs. Hoe grappig hij had geen idee. Arme ziel. 'Om eerlijk te zijn niet nee, maar kan dat dan?' vroeg Jack. Dat maakte ahar aan het lachen. "Je weet het niet? je weet het echt neit hmm?" Lachend sprong ze van de afval container en liep ze weer naar hem toe. "Kijk Jackje het is simpel. Wij drinken bloed om ons te voeden, het is zeg maar onze brandstof. En wij kunnen van elkaar ook bloed drinken. uiteraard is het niet zo voedzaam als dat van een mens en onze lichamen maken het niet uit zichzelf aan, daarom moeten we bloed drinken. Het is nou ja zeg maar eerder voor de fun en kleine dorst." Sprak ze met voor eht eerst is geen glimlach maar een normale uitdrukking " en een andere vampier van je bloed laten drinken doe je niet zo snel het kan nogal tja intiem zijn." Sprak ze voor haar hand voor haar mond ging en ze erg meisjesachtig giechelde. "maar aangezien jij nog nooit van je soortgenoten hebt mogen genieten, mag je wel een slokje." Sprak ze met een schuin hoofd haar indringende blauwe ogen op hem gericht. "Tenminste als ik zo ook een slok mag" Voegde ze er nog aan toe met een mysterieuze grijns.