Just arrived(OPEN)

Crystal zuchtte verveeld. De laatste paar dagen was ze alleen maar op doorreis geweest. Ze zocht naar de perfecte plaats. Ze had genoeg geld dus dat was het probleem niet, ze hield nu gewoon niet van een huis dat ze meteen vond. Nee ze maakte het zichzelf weer moeilijk. Ze zocht een huis dat bijna onmogenlijk te vinden was. Ja zo was ze nu eenmaal, ze kon er zelf niet aan doen. Vermoeid wreef ze door haar bruine haren. haar kristal blauwe ogen staarden even kort voor zich uit. Ze wist niet wat ze moest doen. Ze nam haar schoudertas weer vast, stapte van het bankje waar ze al een heel tijdje had opgezeten en ging weer op zoek. Hoe lang was ze nu al bezig aan het zoeken achter een huis? een week? Misschien langer. het was niet dat ze de dagen aan het tellen was. Dat leek alsof ze wanhopig was. En Crystal is niet iemand die snel wanhopig werd. Ze trok haar leren jasje steviger rond zich heen wanneer er een nog koude wind oppeens kwam opsteken. Dat ze maar snel een huis vond. Crystal was dan ook zo diep in gedachten. Dat ze pas later besefte dat ze al half het dorp uit was. Kort keek ze nieuwsgierig rond. Zag in de verte oppeens een villa staan. Het was een prachtig zicht om het van ver te zien. En toen ze er dichter naartoe ging zag ze meteen dat het nog te koop was ook. Lachtte het geluk haar nu oppeens wel toe. Geweldig. Eindelijk had ze een huis gevonden. Ze stapte er dan ook recht op af, belde aan en wachtte geduldig tot een oude meneer open deed. "Het is voor het huis" Legde ze hem glimlachend uit. Even keek hij haar twijfelend aan. Ja ja ze weet heus wel dat ze nogal er jong uit zag maar als hij wou dat ze het kocht moet hij niet zo argwanend doen. Eindelijk knikte hij, jasses dat duurde lang. Zwijgend volgde ze hem het huis in.

few days later

Geeuwend werd ze wakker in haar nieuwe villa. Het was nog steeds wat wennen. Maar dat zal niet lang duren voor ze het hier helemaal gewoon was. Kort wreef ze in haar kristal blauwe ogen en kroop toen uit bed om zich meteen om te kleden. Ze nam vlug wat toost nadat ze de keuken was gegaan. Greep haar wapens tegen de vampiers en nam dan vervolgens haar schoudertas. Ja Crystal wist alles van die vampiers en weerwolven. Ze was geen hater wegens hen alhoewel haar ouders dat wel waren. misschien was dat waarom ze haar ouders had verlaten. Maar ze was getraind door hen dus kon ze zich uitstekend verweren. Ze gritste haar huissleutels van de tafel en stapte naar buiten. Streek nog even kort door haar lange haren en stapte ongestoord verder richting het dorp. Zocht een cafeetje dat rustig was. Gelukkig vond ze er al snel een. Kort keek ze nog even rond zich en ging er vervolgens recht op af. Ging dan geeuwend gaan zitten en bestelde meteen een cola. Nadat ze die eindelijk had gekregen nam ze genieten een slokje er van, genoot van de brubbels dat te proeven was in haar mond en slikte het vervolgens in.

Jack was blij dat hij Delia eerder nog gevonden had, maar bij de parfum die zijn lichaamsgeur verborg tenzij het warmer werd dan 20 graden had hij ook nog een soort creme uitgevonden die zijn glinsterende huid verborg voor 12 uren. Daar was hij zeer te vrede mee omdat hij het heel prettig vond om niet steeds de schaduwen op te hoeven zoeken!!! Zijn blik gleed over de stad en zelfs de andere weerwolven bemerkte hem nu niet eens meer zelfs niet wanneer Jack langs hen heen liep. Nu was hij opzoek naar baasloze dieren die de stad anders zouden overspoelen. Hij vond het voor Delia zielig hoe ze haar moeder kwijt was geraakt, maar daar kon hij verder weinig aan doen dan haar opvrolijken... Zijn blik viel op een steegje tegenover een cafetje waar een nieuwkomer zat, maar Jack bemoeide zich bijna nooit daarmee en sprong van het dak naast de hond die hij greep en de nek omdraaide. Daarna trok Jack zich terug in de schaduwen terug van het steegje en zetten zijn tanden in het vel van de pas gedoden hond. Het bloed van dieren smaakte niet zo ziet als die van Delia, maar hij wilde haar niet om zich te kunnen voeden van haar bloed, maar van haar liefde! Toen hij voetstaopen hoorde keek Jack in de richting van waar het geluid vandaan kwam. Ongewilt lichten zijn rode ogen even op zoals bij elke vampier die zich voeden of de ander waarschuwde!