You should've listened to me.. ~Open

Koppig waren ze geweest. Een stel zwaar gelovige mensen die er zwaar van overtuigd waren dat hij gezonden was door de duivel om voor onrust en chaos te zorgen. Grotendeels hadden zij gelijk gehad. Ja, Loki wou onrust en chaos maar een dienaar van de duivel? Alsjeblieft zeg, dat ging hem een stapje té ver. Vooral toen ze hun heilige kruisen tevoorschijn hadden gehaald en hem daarmee van z'n plek hadden geprobeerd te jagen. Een hilarisch stukje was het geweest, maar dat hen wel hun leven gekost. Loki had meerdere redenen om hen niet langer te laten leven. Ten eerste hadden ze hem ontzettend geïrriteerd gemaakt met hun gezwijmel over God en het kwaad dat hier rondzwierf. Ten tweede zou het te gevaarlijk zijn voor hemzelf. Wat als ze weer terug naar de stad waren gegaan en nog meer van hun soort hadden gehaald? Dat was niet zo'n probleem geweest als de technologie van tegenwoordig niet zo verdraait goed was. Er bestonden teveel wapens om een vampier uit te schakelen en dat kon Loki zich niet veroorloven. Niet voor hemzelf maar ook niet voor het kleintje waarvoor hij zorgde. Alyce. Ze was een verantwoordelijkheid die hij op z'n schouders had genomen en gek genoeg had hij daar nog geen spijt van gehad. Misschien waren kinderen lang niet zo erg als hij eerst dacht.
Loki klopte het viezigheid van zich af terwijl zijn groene ogen zich even richtten op de 6 levenloze lichamen. Kruisen lagen verspreid over de grond, omhult met bloed. Van plan om het op te ruimen was hij niet. Hij vond dit een soort waarschuwen voor de rest van God's volgers. De eerste stap naar onrust. De eerste stap naar angst, dat waar Loki zo naar verlangde.
Toen viel zijn blik op z'n eigen spullen die een stukje verderop lagen. Een boek, een tas met boodschappen en... Een teddybeer. Het boek was meer een tijdverdrijf als hij zich verveelde, maar de boodschappen en de teddybeer was niet voor hem. Het was voor Alyce, alleen had hij nog niet de kans gehad die aan haar te geven. Loki slaakte een diepe zucht waarna hij die kant op liep.



~Open

Heerlijk die rust! Even rekte hij zich uit, maar uit voorzorg liet Jack toch die kap over zijn hoofd hangen. Erik was er minder van ovetuigt dat andere hem zouden herkenen. Vik liep naast hem en sloeg geergerd met zijn staart heen en weer. Jack geeuwde en keek naar Erik die naast hem en Vik liep. 'Hm, Het is wel erg rustig hier nu.' zei Jack zacht en hij voelde Vik's ogen vinnig naar hem kijken, maar Erik was veel vrolijker. 'Ach dan weten we toch dat we gerust kunnen zijn dat we geen oude fans tegen het lijf lopen?' vroeg hij plagend en Jack knikte een paar keer en keek weer voor zich. Erik grijnsde vrolijk en liep om Vik heen en sprong Jack op zijn rug. Diie die onverwachten actie klapte hij bijna dubbel voorover. 'Erik!' riep Jack luid en voelde dat deze zijn vingers om de rand van zijn kap wilde krijgen om daarna de kap af te trekken, maar daar kreeg Erik niet meteen de kans voor. Jack greep zijn hand net achter de pols vast en sleurde hem van zijn rug, maar Erik had intussen bij geleert en landen op zijn voeten. Jack grijnsde breed daarom, maar duwde zijn maat snel van zich af en begon te rennen. Vik zuchten en zetten de achtervolging in net als Erik. Ze renden nog een heel stuk voor ze alle drie de geur van vers bloed roken. Erik die zich nog niet echt onder controlle kon houden omdat hij nieuw was kreunde luid. Jack greep zijn pols en keek Erik streng aan. 'Denk aan wat ik je geleert heb Erik!' zei hij streng en ging daarna voor. Erik had geknikt en volgde hem gedwee. De geur werd sterker en sterker, maar Erik hielt zich prima onder controlle. Vik was de eerste die op de plaatst van bestemming aan kwam en snorde luid. Hij genoot van de hoeveelheid schade hier aan gericht was. Jack was eerder verontwaardigt, maar hij kon aflezen dat dit om de frome god volgers waren. 'Je doet geen half werk dat is zeker.' zei Jack en stapte tussen de struiken uit gevolgt door Erik die even om zich heen keek, maar daarna zijn blik op de andere vampier richten.

Er kwam iets aan. Het was onvermijdelijk. Loki had hen vaagjes al gehoord en wist 100% zeker dat het geen weerwolven noch mensen waren. Dat stelde hem gerust. Vampieren konden het er niet mee eens zijn met wat hij gedaan had, maar ze mochten hem niet ervan beschuldigen. Elke vampier had ooit wel eens een mens vermoord, bewust of onbewust. In al die jaren dat hij geleefd had was hij nog nooit een volledige vegatarische vampier tegen gekomen. Het kon natuurlijk nog wel, er waren genoeg wezens die van z'n natuurlijke pad afweek. Loki ging op zijn hurken zitten en stopte de teddybeer in de plastic zak vol boodschappen. Er zat wat vuil op, maar die zou hij schoonmaken zodra hij thuis was. Als hij thuis kwam. Er klonk een stem, wat hem weer deed opstaan. De tas liet hij op de grond staan. Op momenten zoals deze hield hij graag z'n handen vrij. Vampieren waren nou eenmaal onvoorspelbaar. 'Aan half werk heb je niks,' reageerde Loki. Onderzoekent keek hij het drietal aan. Twee vampieren, eentje duidelijk een beginner, en een kat geval. Wat een feest toch weer. 'Dan kan je net zo goed niks doen.' Intussen knoopte hij z'n jas ducht om de overige bloedsputters te verbergen. Voor een gevecht was hij er nog aardig schoon uitgekomen, als je bekeek hoe zijn slachtoffers eruit zagen. 'Wat moeten jullie eigenlijk?' Vroeg hij. De argwanende toon kon hij nog net verbergen. 'Waarom draag jij een kap? Bang voor de aankomende regen?' kort knikte Loki in de richting van de donkere wolken in de verte. 

Tja daar had deze vampier ook weer gelijk in. Half werk was niet handig en dan hadden de anderen juist de kans om jouw te grijpen.Jack knikte licht nog voor hij Vik zag op springen naar zijn schouder. De middel grote kat waar hij nu voor door moest gaan was best groot tegenover de manier waarop hij op zijn schouder zat. 'Tja wel eens heerlijk om dit weer eens te zien te krijgen.' spinnend kwamen die woorden uit de mond van Vik en Jack zuchten. 'Als dat zo graag gezien had, waarom was je dan niet naar een ander toe gegaan voor je besloot mij uit te kiezen!?' Okay daar had Vik niks van terug ookal bromde hij boos bleef Vik wijselijk zwijgen. Hij wist dat Jack gelijk had omdat hij vroeger besloten had om in Jack te kruipen inplaatst van in een moordenaar. Erik begon er langzaam aan moeite mee te krijgen, maar hij slikte hooguit even voor hij zijn blik weer op de voor hen nog vreemde vampier richten. 'Ik hou graag van privacy.' zei hij en voelde zich niet beledigt door dit heerschap.

Langzaam trok Loki een wenkbrauw op toen de kat geval op de schouder sprong van één van de vampieren. Het was geen gewone kat, dat was te zien. Deze was gewoon te groot daarvoor, plus deze kon praten. Normale katten konden dat niet. Echter vroeg hij zich af wat voor soort beest het dan zou zijn. 'Tja wel eens heerlijk om dit weer eens te zien te krijgen.' Schijnbaar was het baasje niet zo blij met die opmerking. 'Als dat zo graag gezien had, waarom was je dan niet naar een ander toe gegaan voor je besloot mij uit te kiezen!?' Aha. Kiezen. Geen idee wat het inhield, alleen wist Loki wel dat hij nu een stukje wijzer ervan geworden was. 'Gaat wel lekker tussen jullie nietwaar?' sprak hij sarcastisch. Het was dat hij meer van die kat weten wou, maar anders had hij gezegd dat dit een stel ouwe wijven waren die constant met elkaar kibbelden. Ineens merkte hij op dat de andere vampier er moeite mee kreeg. Moeite met het controle houden. Oké, hij moest zelf ook toegeven dat die bloedgeur heerlijk was. Alleen waren deze mensen daar niet voor bedoelt. Loki vernauwde zijn ogen iets. 'Rookie,' begon hij. 'Als je die geur niet aan kan, kan je beter weggaan. Deze mensen zijn niet bedoelt om leeggezogen door beesten zoals jij.' New borns waren verschrikkelijk. Ze waren sterk, natuurlijk, maar de rest was gewoon bagger. Ze hadden totaal geen ervaring en dat irriteerde hem. 'Ik hou graag van privacy.' Loki richtte zijn blik op de vampier met de kat. 'Privacy? Alsjeblieft, dan kan je je net zo goed opsluiten in een huis en nooit meer naar buiten komen.' Toch beviel het hem niet waarom die gast een kap droeg. Wat voor geheimen had hij om zich te verstoppen voor deze wereld?

Vik keek scherp op en grijnsde breed. Jack zuchten enkel even en duwde de demon van zijn schouder die op zijn pootjes terecht kwam en later ging zitten, maar hij vond het prima. 'Je moest eens weten.' grinnikte Vik. Hij vond het wel leuk om in discussie met een andere vampier te gaan om de reden om Jack te jennen. 'Ach vaker houd hij zijn snater wel, maar op zulke momenten is hij nogal spraakzaam.' zei Jack droogjes en keek naar Erik die nu de wind van voren kreeg van de vampier. Erik was enkel jack gewent al had deze hem wel al vertelt dat er vampiers waren die net zoals dit heerschap konden zijn. 'In tegenstelling tot jouw heb ik nog geen mens gedood, dankzij Jack.' goed dat kwam er iets feller dan Erik bedoelt had, maar zijn dorst begon grote vormen aan te nemen. Hij had binnenkort weer bloed nodig, maar Jack wist de grens op te zoeken. De woorden van de vampier staken vreselijk, maar hij reageerde niet meteen op diens woorden. 'Dat is wat jij vind vriend. Ik heb zo mijn redenen die ik jouw niet aan die spitse neus van je ga hangen.' zijn stem was gewoon neutraal, maar jack begon licht boos te worden.

'Je moest eens weten.' Grinnikte de vreemde kat, die nu op de grond geduwd was en daar z'n plekje had gevonden. Loki keek enkel met een droge blik toe. Kleine probleempjes tussen een gezinnetje, wat schattig toch. Nee, het irriteerde hem enkel. Het ging van zijn tijd af. Hij wou Alyce niet te lang alleen laten, dat had hij de afgelopen dagen al genoeg gedaan. Belangrijke zaken moest hij regelen, met zowel vampieren als een paar mensen. Zaken die alleen hém aanging. 'Ach vaker houd hij zijn snater wel, maar op zulke momenten is hij nogal spraakzaam.'  'Erg nuttig. Hebben jullie nooit wat beters te doen?' Behoorlijk kinderachtig was het. Als je elkaar aan het pesten was, deed het dan goed en niet dit half gebakken werk.  'In tegenstelling tot jouw heb ik nog geen mens gedood, dankzij Jack.' Was de reactie van de andere, jongere vampier. Oké, vergeleken met Loki waren ze allemaal jonger. Een duister, spottend lachje kwam uit zijn keel vandaan. 'Wees daar trots op jongen,' zei Loki sarcastisch. 'Je moet weten dat een paar mensen meer of minder echt geen verschil maakt. Sterker nog, sommigen verdienen niet om te leven. Zodra ze erachter komen wat jíj bent zullen ze op je gaan jagen. Net zolang totdat jij degene bent die dood is.'  Dat was precies hoe hij tegen mensen aan keek en het bewees ook dat hij mensen onder hem zag. Mensen waren vreselijk. Arrogant en egoïstisch, geobsedeerd door geld en macht. Loki vond het vreselijk, maar gemakkelijk was het wel. Hij kon mensen gebruiken als zijn poppen. Ze zouden precies doen wat hij wilde, aangezien hij hen beloofde wat zij zo graag wilden.  'Dat is wat jij vind vriend. Ik heb zo mijn redenen die ik jouw niet aan die spitse neus van je ga hangen.' Hij slaakte een zucht en tilde nu de zak op. 'Ten eerste noem me geen "vriend". Ik ga niet om met jonkies als jullie. Ten tweede ben ik ook totaal niet geïnteresseerd in de probleempjes die je met je draagt. En nu als je met wilt excuseren, ik heb iemand waarvoor ik moet zorgen.' Kalmpjes maakte Loki aanstalten weg te lopen.




Geen van deze woorden zijn persoonlijk bedoelt hoor (=  Mocht je dat denken

(Dat snap ik^^ Maar toch fijn dat je het even meedeelt.)

Jack voelde aan dat deze vampier voor hem zich begon te irriteren, maar dat kon Jack niks schelen. Ze waren wie ze waren en gelukkig niet allemaal hetzelfde! Hij schudden zijn hoofd. 'Dat jij zo gaat reageren dat betuigt van weinig gedult.' zei Jack rustig en keerde de vampier half de rug toe terwijl hij zijn blik op Erik richten en hem eventjes goed bekeek. Erik was tot nu toe de nigste geweest wie hij als voeding gebruikt had op hun tour, maar ook de enigste die hij ooit vermaken zou tot wie ze waren! 'Misschien, maar dat zie iki dan wel.' zei Erik enkel, het had toch geen nut om in zo'n moeilijke discussie te gaan niet nu hij nog geen enkele ervaring daarin had. Jack kon duidelijk merken dat deze ouder dan hun beide was, maar daar kon hij zich nu niet aan storen. Hm... Jack herinnerde zich ineens iets dat had hij nog niet zolang geleden nog gezien en gehoort! Alyce, had zij het niet ergens over iemand gehad die erg op iemand leek uit een boek die hij voor haar bij de bied van een plank getrokken had? 'Jij bent niet toevallig Loki?' die vraag ontglipte hem eerder dan dat Jack hem uit eindelijk eigenlijk vroeg, maar zijn gezicht was wel naar de vampier gericht. Ja nu Jack wat beter keekkon hij de gelijkenissen van het plaatje uit het boek over die van de vampier trekken. Geen twijfel mogelijk dit kon niet anders dan die Loki zijn over wie Alyce zo gesproken had, nee bijna met lof over deze gast gesproken te hebben!!! Als je de tonen tenminste goed beluisterd had en dan beweerde hij niet met jong om te gaan??? Goed nu was hij niet iemand die zich in zulke zaken bemoeide, maar toch vond hij het wel sneu voor Alyce met zo'n type samen te wonen...

'Dat jij zo gaat reageren dat betuigt van weinig geduld.' Loki kon wel facepalmen. Geduld had hij over het algemeen wel, maar niet voor gezeik als dit. 'Oh geloof me, ik heb wel geduld.. Op dit moment alleen niet, aangezien ik het het gevoel heb dat m'n tijd verspilt word. You see, sommige wezens houden daar niet van.' Hij stopte zijn handen in de zakken van z'n jas terwijl de tas op zijn pols bleef bungelen. Zijn blik gleed de andere kant op, naar een roofvogel die door de lucht cirkelde. Of die had het gemunt op een muis, rattenbeest of de lijken. De lijken mocht ie hebben, zolang die vampier er maar niet aan ging zitten. Het was niet om die gast te pesten of zo, dat moest Loki eerlijk toegeven. De bewoners van dit land zouden deze mensen gaan vinden en als die gast eraan had gezeten hadden ze DNA. Bewijs. 'Misschien, maar dat zie iki dan wel.' Koppigheid. Die jonkies van tegenwoordig wouden ook niks meer aannemen van de ouderen. Respect was ver te zoeken de laatste tijd. Hij wachtte niet langer meer. Het werd tijd om terug te gaan naar Alyce om haar de teddybeer te geven en wat voedsel klaar te maken. Ja, Loki wist dat weerwolven zelf moesten leren te gaan jagen. Daar wou hij ook wel mee beginnen, maar deze week niet. Teveel drukte. 'Jij bent niet toevallig Loki?' Abrupt stond hij stil. Hoe wist die Jack zijn naam? Zover hij zich kon herinneren waren ze elkaar niet eerder tegen gekomen. 'Waarom wil je dat weten?'

Best als hij vond dat hij zijn tijd verdeed, maar Jack zag dat een beetje anders. Niet dat ze steeds over hetzelfde door ratelde dn was het tijd verdoen. Jack haalde zijn schouders op. Hij was wel zo wijs om er niet over door te gaan en richten zijn blik even op Vik die hem even vuil aan keek toen Jack over de naam van de vampier begon. Maar hij keek weer naar de vampier die kennelijk dus wel degelijk Loki heten. 'Een klein meisje had me dat vertelt toen ze bij een boek wilde waar ze een plaatje in vond die sprekend op jouw lijkt.' zei Jack rustig. Als hij echt voor Alyce zorgde dan wist hij over wie Jack het had en hoefte Jack geen naam te noemen tenzij Loki daar om zou vragen. Erik was was eerder nieuwschierig dan pissen zoals Vik dat was. Dit vond de demon pas tijd verdrijf.

'Een klein meisje had me dat vertelt toen ze bij een boek wilde waar ze een plaatje in vond die sprekend op jouw lijkt.'  Klein meisje... dat kon niet anders wezen dan Alyce. Wanneer had zij deze vampier ontmoet? En in wat voor soort boek hadden ze gekeken waardoor hijzelf aan het bot kwam? Er kwam teveel aan het licht, in een korte periode. Iets wat Loki totaal niet beviel. Hij wou graag low profile houden, wat dus in hielt dat niet iedereen hem hoefde te kennen. Als het op deze manier door zou gaan, zou dat gaan mislukken. Misschien moest hij het er eens met Alyce over hebben zodat zij het ook zou weten. 'Waar en wanneer heb je haar ontmoet?' Kalm keerde hij zich weer tot het groepje. Zijn gifgroene ogen keken strak richting Jack. Het was overduidelijk dat hij Alyce minder alleen moest laten. 'En in wat voor boek stond dat plaatje?' Zodra Loki de titel zou weten, zou hij naar die bibliotheek gaan en het boek verbranden. Er kon teveel informatie in staan.

Kennelijk had deze graag gezien dat er niet te veel info over deze vapier de ronde deed. Als een vampier zo rustig bleef door kalm te reageren was dat vaak al een voorboden op onheil. Dat had Jack al vaak genoeg meegemaakt met Rhine! Jack bleef rustig naar Loki kijken die hem strak aan keek. 'Een dag of twee geleden. Ze werd gevolgt door 1 van Eve's nieuwe speurders. Ik heb hem op een verkeert spoor kunnen zetten waardoor die vampier haar kwijt raakte.' zei Jack op even rustige toon. Hij voelde Erik onrustig worden. Jack bleef anders nooit zo rustig. Zeker niet wanneer de ander zich net zo gedroeg. Vik keek eerder met groeiende interessen toe kijken. Dit kon nog leuk gaan worden? 'Iets over goden of zo. Ik ben geen echte lezer.' het klonk niet geintereseert en dat was Jack ookniet echt. wat voor info kon er nu in dat boek staan?

Loki dacht diep na. Jack kende Alyce, dus waarschijnlijk zouden ze elkaar in de toekomst wel meerdere keren zien. Wat betekende dat hijzelf goed moest oppassen met wat hij zei en deed. Zijn houding tegenover deze vampieren was natuurlijk heel anders dan tegenover de jonge weerwolf. Tenslotte was Jack slimmer dan Alyce -niet dat ze dom was hoor, sterker nog ze was heel slim-, maar die gast had meer levenservaring en zou dus sneller door hebben wanneer Loki de boel aan het oplichten was. Godzijdank had hij talent voor liegen en bedriegen. Een slechte eigenschap zeiden velen, maar voor hem was het een dikke pluspunt. 'Een dag of twee geleden. Ze werd gevolgt door 1 van Eve's nieuwe speurders. Ik heb hem op een verkeert spoor kunnen zetten waardoor die vampier haar kwijt raakte.' Loki knikte eens. 'Well done, schijnbaar die je toch nog wat nuttigs op deze wereld.' Deze keer had zijn stem normaal geklonken. Geen sarcasme, geen spot. Gewoon kalm, neutraal alsof hij een simpele gesprek met iemand voerde. Echter had hij zo'n gevoel dat achter dit gesprek veel meer zou zitten. 'Iets over goden of zo. Ik ben geen echte lezer.' Loki's blik verzachtte. 'Op een één of andere manier had ik ook niks anders van je verwacht.' Men verkeek zich erop hoe leerzaam boeken konden wezen. Vaak stond er een kern van waarheid in. Soms verborgen, soms zo helder als glas. Je moest er alleen goed naar zoeken. 'Jammer is het wel,' sprak Loki zachtjes. 'Had het graag met haar willen lezen.' Ook hier zat een kern van waarheid in. Hij zou het met plezier gedaan hebben, als dat plaatje er maar niet in voorgekomen was. 'Nog meer informatie dat ik moet weten voordat ik vertrek?'

Jack merkte dat Loki zijn stem anders formuleerde alsof het een gewoon gesprek was. Dat vond hij nogal verdacht. Deze vampier hier was er eentje die je zeer zeker niet tegen je moest hebben! Natuurlijk las Jack veel vaker zelfs dat de meeste achter hem zouden zoeken, maar hij kon gewoon ongewoon goed ongeintereseert reageren. Vik begon het te vervelen en stond op waarna hij tussen de bomen naar een lekker hapje begon te zoeken. Mensen viel hij wel eens aan gewoon voor sport, maar als hij echt honger had kon hij ze wel eens doden voor voedsel! Weerwolven ging hij liever uit de weg, maar als het moest doden hij die net zo. Jack luisterde naar de rest van zijn woorden en glimlachte zacht. 'Ze wordt graag voor gelezen dat heb ik al meteen begrepen. Maar jij lijkt me nu net niet het type die dat snel zal doen voorlezen?' zei Jack nog steeds op rustige toon, hoewel hij zijn spieren niet aanspande was Jack toch alert en nam hij ongezien elke beweging van Loki op. Erik hielt zich afzijdig hij was er immers niet bij geweest. Toen Jack Alyce tegen kwam. Vik hoorde zachte voetval sluipend eerder en zijn rugharen gingen overeind staan. Dit kon niet anders dan een vampierjager zijn! Vik klom de boom in en keek vanaf de tak toe. Hij had gelijk en veranderde van vorm. Een zwarte wolk vormde zich om hem heen en een zwarte tijger met rode strepen stond te bepalen waar en wanneer hij springen kon. De jager sloop nog dichterbij en nam zijn positie in en zag de ravage die er was aan gericht en drie vampiers. Hij wilde net aanleggen toen Vik bovenop de jager landen die met een geschrokken kreet voorover de struiken uit duikelde, maar Vik behielt zijn evenwicht en sprong zelf van de man af die overeind krabbelde, maar de tijd niet kreeg om zich te herstellen. Vik vloog de man naar zijn keel en beet hem dood. De man had nog geprobeert een dolk te trekken en die in Vik zijn zwarte vacht te steken, maar miste finaal en stak hulpeloos in de luchttot hij dood in Vik's muil hing. 'Zo te zien heb je toch je porsie gehad.' het droop van sarcasme, maar toch was Jack ook wel dankbaar dat Vik de jager opgemerkt had. Zijn blik gleed weer naar Loki, maar hij zei verder nog niets.

Een lichte frons verscheen in Loki's voorhoofd zodra de kat wegliep. Er kon zoveel redenen achter zitten waarom dat beest van hen wegliep, maar het beviel hem gewoon niet. Misschien was het niks, misschien het wel. Je kon nooit te wantrouwend genoeg zijn. Het zette zijn zintuigen op scherp, maar onrustig maakte het Loki niet. Vaak genoeg had hij zichzelf uit gevaarlijke situaties kunnen redden, wat hij te danken had aan een goede opvoeding, belabberde tiener tijd en vele jaren ervaring. Wat dat betreft wou hij nooit meer jong zijn. 'Ze wordt graag voor gelezen dat heb ik al meteen begrepen. Maar jij lijkt me nu net niet het type die dat snel zal doen voorlezen?' zei Jack nog steeds op rustige toon. Z'n blik die eens naar de kat hadden gekeken, gleed langzaam -haast gevaarlijk- naar Jack toe. Die opmerking kon hij niet best waarderen, maar wat wist beste Jackie nou? 'En op wat baseer je dat? Op m'n uiterlijk? M'n gedrag?' reageerde Loki koel. 'Praat niet tegen me alsof je me kent. Jack.'
Geluiden deden hem omdraaien. Er was gevaar, het wat te voelen, te ruiken. Een geur van dood, vampier, kat en een... Levend mens hing in de lucht. Hij snoof lichtjes, wantrouwend. Maar al gauw drong de geur van vers bloed zijn neusgaten binnen. Er was daar iets gebeurd. Was het die kat geval? Het werd al gauw duidelijk.  De eens kleine kat was nu groter, zag er gevaarlijker uit en in z'n bek hing een kerel.  'Zo te zien heb je toch je porsie gehad.' Langzamerhand werd het Loki duidelijk wat dat beest precies was. 'Ah... Je bent een demon, nietwaar?'

Jack keerde zijn blik naar Loki die vroeg waaraan hij het zien kon en zijn reactie was koeltjes, maar dat deerde Jack niet. Het geen wat hem alleen maar scherper maakte was de manier waarop Loki zich naar hem gekeert had. Die was haast gevaarlijk en dat wilde Jack uit de weg gaan zoals alstijd. Ruzie loste toch niks op. 'Nee door het feit hoe je spreekt.' zei Jack rustig en keek weer richting Vik die de man los liet en zijn bek en poten bloedvrij begon te likken. Het was heerlijk en nog lekker warm ook. Erik was weer neutraal en hielt zich nog steeds afzeidig van dit gesprek. 'Hm was je dat nog niet opgevallen? Hihihi normaal hebben de meesten dat al lang door gehad.' grijnsde Vik en hij ontbloten daarbij zijn messcherpe lange hoektanden die nog steeds glommen van het bloed.

Over hoe hij sprak? Alsjeblieft. Hoe kon Jack daar nu al op oordelen? Ze kenden elkaar nog geen half uur. Waarom maakten zoveel wezens die fout? Het maakte Loki pissig, al was dat verder niet aan hem te zien. Hij hielt zich kalm, koel. Een houding die hij wou uitstralen tegenover andere wezens. Het was iets gecompliceerds, iets wat hij zelf ook niet snapte. Aan de ene kant wou hij geliefd zijn, een familie hebben die werkelijk van hem hield. Maar aan de andere kant wou hij niet diezelfde pijn voelen als die vele jaren terug, toen hij achter "de" ontmaskering kwam. Jarenlang had z'n "vader" hem voorgelogen en tot op de dag van vandaag had Loki zijn familie nog niet vergeven. 'Je kan daar niet over oordelen. Wie zegt dat ik je niet voor de gek hou?' Even keek hij onderzoekend naar de man die Vik los liet. Het gezicht sloeg hij op in z'n gedachten, hoewel dat nergens meer voor nodig was. Maar goed... 'Hm was je dat nog niet opgevallen? Hihihi normaal hebben de meesten dat al lang door gehad.' Zijn blik viel op de scherpe tanden. Dodelijk. Een lichte grijns sierde Loki's lippen. 'Sorry, ik dacht niet meteen aan een demon. Eerder een uit de kluiten gewassen, pratende kat..'

Jack keek toe hoe Vik zichzelf schoon maakte en wenste dat hij die demon nooit had ontmoet nog dat die hem uit gekozen had gehad. Doorhem was hij zijn vriendschap met Delia bijna kwijt geraakt en dat had Jack de kater nog steeds niet vergeven. Het was iets delicaats voor hem. Vrienden hadden respect voor elkaar en daar kon hij Vik eigenlijk niet bij gebruiken, maar het jammere was dat hij aan de deon vast zat tenzij die besloot een ander persoon uit te zieken om diens lichaam in bezit te nemen. Dan was Jack pas van hem verlost, maar tot nu toe had de demon daar nog niet aan gedacht. 'Misschien, maar je zult niet de eerste zijn. Al doende leert men. Dat zeggen ze tenminste.' zei Jack op rustige toon, maar hij bleef Loki rustig aan kijken. Hoewel hij zich nog steeds af vroeg wat voor info er niet vrij mocht komen over deze vampier, maar zijn nadenkenrij was niet te zien. Jack nam een besluit en hij zou in de boekenwinkel een boek gaan bestellen waar Alyce in gelezen had om uit te vinden waarom Loki zo geheimzinnig over moest doen! Vik keek op van zijn schoonmaaktbeurt en grijnsde breed. Het was dat Loki vast te sterk zou zijn, maar hij besloot om eenzelfde persoon in mensenvorm te gaan zoeken dan was hij van dit slappe stelletje sukkels tenminste af! 'Hm dat zou ik als een compliment kunnen beschouwen, maar dat doe ik maar beter van niet.' grinnikte Vik. Ergens was hij best gevleid, maar hij besloot zich niet gek te laten maken door de lofbetuigenis van loki. Of dat werkelijk ook was wist Vik niet, maar hij nam het maar beter van niet aan.

Geluiden in de verte trokken even Loki's aandacht. Het was ongeveer een kilometer van hen vandaan, maar toch ging zijn aandacht daarnaar uit. Sinds die jager was geweest, bestond de kans dat er nog een tweede jager rondzwierf. Hij was niet bang, enkel op z'n hoede. Zulke mensen moest je niet onderschatten. Hun gereedschap was dodelijk. Misschien dodelijker dan zijn eigen vampierenkracht. 'Wijze woorden. Mooi gesproken.' Nee, geen sarcasme deze keer. Soms stond z'n kop daar totaal niet naar. Zeker niet nu, nu zijn zintuigen op scherp stonden.  Alleen dat was niet zijn enigste probleem. Het bekende brandende gevoel wakkerde aan in zijn keel. Dorst. Even stonden Loki's ogen vermoeid. Hij wou naar Alyce. Wat dacht hij nou... Hij mòest naar Alyce! Niks wou. Een verplichting was het. Dat was wat de vampier zichzelf voorhielt.  Loki richtte zijn blik op Vik, die eindelijk klaar leek te zijn met zichzelf wassen. 'Vat het op zoals je het zou willen. Er zat, of zit, geen achterliggende gedachte achter.'  Zijn lange zwarte haren wapperden mee in de wind, die binnen een uur gedraait was. Meerdere geuren stegen op.  'Ik denk dat ik ga jagen. Snel. Gaan jullie mee?' Het was niks voor hem om samen met iemand te gaan, alleen nu kon hem dat geen donder schelen.

Hm. Jack snapte werkelijk niks van die gozer! Het ene moment deed hij afstandelijk of sarcastiesch en nu? Nu deed hij weer normaal... Tenminste wat was normaal bij deze gast?! Hij knikte enkel na zijn woorden hij had geen zin om te antwoorden. Vik keek Loki rustig en doordringend aan en grijnsde breed. 'Ach het is zoals het is, maar normaal ben ik niet zo van de complimentjes. Nog te ontvangen.' zei Vik droogjes en opende zijn bek om de geuren die de wind mee nam te proeven. Jack rook ook verschillende geuren en die konden zowel gevaren als prooien met zich mee brengen. Toen Loki vroeg of hij en de andere mee wilde gaan om te jagen wist Jack meteen dat hij vast wilde zien of hun menselijke prooien ook vingen! Maar dat wilde Jack helemaal niet laten zien, want zij joegen niet op mensen, maar Jack haalde altijd bloed uit de ziekenhuizen dus echt jagen deden ze nooit. Maar voor Erik kon het nog handig zijn? Vooral als hij er niet meer was. Jack zag dat Vik er wel iets in zou zien, maar Jack had het voor het zeggen! 'Waarom ook niet.' zei Jack en hij wachten geduldig.