god dammit (open)

Luna vervloekte hen, ze vervloekte hen allemaal, met een chagarijnige tred liep ze door het bos, haar rafelige oude rugzak over haar ene schouder hangend. Ze moest een schuilplaats vinden, een plakje waar ze een tijd kon verblijven, want werkelijk ze kon onmogelijk een kamer huren, zoveel geld had ze echt niet meer over. Een volgend vloekwoord ontsnapte aan haar lippen, verdraaide monsters ook, als die beesten er niet waren geweest hadden haar ouders nog geleefd. Ze gromde en liep verder, ze keek naar de stand van de zon, oké ze had nog wel een paar uur licht over. Wat was er toch van haar geworden? Een paar jaar geleden ging ze nog naar school, had ze een hoop vrienden, een goede toekomst in het voorruit zicht, en nu, nu doorkruiste ze het land als een zwerver, deed ze aan zakkenrollen en brak ze soms in een huis in zodat ze zich kon wassen en wat zeep kon meenemen. En uiteraard, haar passie, boeken, boeken waren het enige waar ze nog een beetje rustig van werd, wat de eenzaamheid verdreef. Luna zuchtte. En liep verder, met haar zwitsers zakmes schraapte ze over een ijkenhouten stok, maakte er een scherpe punt aan, een perfect wapen voor die bloedzuigers. Ergens diep in haar binnenste was ze doodbang, doodbang om zo'n wezen tegen te komen, maar aan de oppervlakte van haar ziel was, moed, misschien zelfs een beetje overmoed, ze moest en zou haar ouders wreken, ze moest en zou iets doen, ze kon niet leven met de gedachte dat ze een lafaard was.

Heerlijk niemand die hem meer overnam wanneer zijn bloeddorst te erg werd. Het was maar goed dat Vincent hem geholpen had al zat hij nu aan deze demon vast! Jack kon zich nu beter onder controllen houden en de tip gekregen bij het ziekenhuis bloedzakken te halen zodat hij geen mensenlijke slachtoffers hoefte te maken. Lekker tussen de bomen door rennend pikte Jack de geur van een mens op? Vrouwelijk en alleen! Hm, dat kon niet veel goed voorspellen... Vik rende naast hem terwijl ze nu rustig aan elkaar wende had Jack deze helle kat toch al jaren in zich mee gedragen zonder het te weten! Jack zetten koers naar de geur gewoon om zeker te zijn dat ze niet door andere vampiers overvallen werd. Nog voor ze hem zien kon sprong Jack de boom in en wachten tot ze voorbij kwam. 'Volgens mij ben je nog al verdwaalt?' vroeg Jack rustig en voelde Vik op zijn schouder landen.

Een geur, een walgelijke geur drong haar neus binnen, vampiers, jugh. Haar spieren spande zich op, haar greep om de staak verstrakte. Oké ze moest zich klaar houden, klaar om dat mormels hart te doorboren. Ze maakte zich klein hield haar omgeving in de gaten, langs waar zou hij komen? Links? Rechts? Frontaal? Met langzame passen ging ze voorbij tot ze ineens een stem hoorde. 'Volgens mij ben je nog al verdwaalt?' Klonk de stem rustig, oke hij kwam dus langs boven, haar blik was staalhard op de bloedzuiger gericht, even gleed die blik naar het wezen dat bij hem in de buurt was, wat was het? Een uit de kluite gegroeide kat? een lelijk exemplaar weliswaar. "Gaat je niks aan, smergie bloedzuiger." Mopperde ze met een vuile blik op hem gericht, vervelend ventje, met zijn mislukte eekhoorn kapsel, ja dat was wat hij was een mislukte bloedzuigende eekhoorn. Ze bleef hem met een kwade blik aankijken, haar spieren volledig aangspannen van angst en woede, oké hoe kon ze dat ding doden? Zeker nu hij in een boom zat, ow wacht, ze had haar kleine kruisboog in haar rugzak, als ze daarmee dat vervloekte wezen kon raken, ja dat was een goed plan. Met een snelle beweging greep ze de boog plaatste de staak erin en schoot, de staak graafde zich diep in de schors vlakbij de boom. Gemist, alle kleur uit haar gezicht trok weg terwijl ze een paar wankele stappen achteruit deed, ze had gemist, haar enige mogelijkheid om dat ding te doden, en ze had gemist, verdomme! Snel greep ze het zakmes, klipte het open, hield het in haar bevende hand, oh god hoe ging ze zichzelf hieruit redden?

Ohkay? Jack bleef haar rustig aankijken, maar Vik moest zich er weer eens mee bemoeien toen ze op hun geschoten had. Compleet naast gelukkig, maar Vik liet het er niet hij bij zitten! Zijn in katten vorm melkwitte ogen alsof hij blind was kreeg meteen rode ogen en sprong met uit geslagen klauwen op haar af, maar midden in de lucht greep Jack Vik in zijn nekvel en trok hem terug. ‘Als ik jouw nodig hem laat ik je het wel weten Vik!‘ zei Jack nijdig en zetten hem weer op zijn schouder. [I]‘Ik snap niet dat je dat wicht zo laat begaan? Ze wilde je doden!‘/i] blies Vik nijdig terug. Jack zuchten en liet zich van de tak glijden waarna hij soepel landen. ‘Welk mens zou dat niiet doen ls ze door andere bloedzuigers ooit aangevallen zijn of gezien hebben hoe ze te werk gaan? Dan daarbij ik dood geenn mensen dat moet jij toch weten, oh nee jij sliep dan telkens!‘ zei Jack vinnig tegen de helle kat die zich verontwaardigt nestelde op Jack‘s schouder en het meisje met zijn inmiddels witte ogen scherp in de gaten hielt. ‘Niet dat ik haar geen gelijk in wil geven, maar niet iedereen is zoals de meeste zijn.‘ vervolgde Jack die bleef staan waar hij geland was. Dit kind was doods bang voor hem. Niet gek, dat was hij vroeger ook. Jack bleef haar vriendelijk glimlachend aankijken. Want hij wilde haar niks aan doen enkel beschermen voor andere vampiers.

Ze vertrouwde het niet, ze vertrouwde dit hele zaakje niet, en ze vertrouwde zeker die bloedzuiger niet, de mislukte eekhoorn. Een kleine gil ontsnapte aan haar keel toen het katachtige wezen van de vampiers schouder sprong, op haar af kwam, met uitgetrokken klauwen. ooh god had zij weer. Maar de kat raakte haar niet, hij of zij, Luna was er nog niet helemaal uit, werd uit de lucht gegrepen door de nogal fluffy vampier. Als ik jouw nodig hem laat ik je het wel weten Vik!‘ zei Jack nijdig en zetten hem weer op zijn schouder. ‘Ik snap niet dat je dat wicht zo laat begaan? Ze wilde je doden!‘ blies Vik nijdig terug. Jack zuchten en liet zich van de tak glijden waarna hij soepel landen. Luna zette nog een stap achteruit, mooi niet dat ze dat ding dichterbij liet komen. ‘Welk mens zou dat niiet doen ls ze door andere bloedzuigers ooit aangevallen zijn of gezien hebben hoe ze te werk gaan? Dan daarbij ik dood geenn mensen dat moet jij toch weten, oh nee jij sliep dan telkens!‘ zei Jack vinnig tegen de helle kat die zich verontwaardigt nestelde op Jack‘s schouder en het meisje met zijn inmiddels witte ogen scherp in de gaten hielt. Even kwam er varwarring op haar gelaat, hoezo hij deed mensen niets? Dat was onmogelijk, iedere bloedzuiger was een monster, een monster dat mensen doodde want dat hadden ze met haar ouders, en kleine broertje gedaan, oh god waarom dacht ze nu aan hen? Ze wist toch dat die gedachtes haar alleen maar triester maakte? ‘Niet dat ik haar geen gelijk in wil geven, maar niet iedereen is zoals de meeste zijn.‘ vervolgde Jack die bleef staan waar hij geland was. jah, vast. dacht ze sarcastisch, nee Luna geloofde hem niet ze vertrouwde hem niet. Ze probeerde het trillen van haar handen, en ondertussen ook knikkende knieën in bedwang te houden, ze moest sterk zijn, ze moest mensen laten zien dat ze niet bang was. Oké ze moest hier zien weg te komen, aangezien ze deze vampier toch niet zou kunnen bevechten met alleen maar een zakmes. Denk Lun, denk. Aha, ze had nog wat vervaine in haar broekzak zitten, volgens de gidsen die ze gelezen had was dat kruid prima om vampiers even te verwarren, of in ieder geval misselijk te maken, een gigantische dosis kon hen zelfs helemaal lam leggen, maar dit kleine plukje zou vast niet lang diens doen. Oké ze moest snel zijn, ze zette het op een sprintje richting hem duwde het kruid in zijn gezicht en zette het toen op een lopen, Luna was best snel en lenig voor een mensenmeisje maar helaas ook weer niet de handigste, ze had een eindje gerend, zag hem al niet meer toen haar voet achter een uitstekende boomwortel bleef hangen en ze op de grond viel, haar knieën lagen open door de ruwe bosgrond en haar lip bloede lichtjes, ze voelde het ze proefde het. Ze probeerde haar ondertussen klem zittende voet onder de boomwortel vandaan te halen...

Vik blies nijdig naar het meisje die opeens op hen afgerent kwam en duwde iets in Jack‘s gezict. Wat was dat voor spul? Jack veegde over zijn gezicht om het kruid weg te halen. Het duizelde hem vreselijk en Jack zch houvast aan de boom waar hij eerder uit gesprongen was. Het duurde gelukkig niet lang, maar Vik was achter het kind aangerent. Jack schudden zijn hoofd en rook heerlijk vers en zoet bloed! Nee hij moest zich in de hand houden! Wel rende hij achter haar aa en zag net dat Vik naar haar wilde slaan. Vlug greep hij een grote steen en gooide die. Vik werd vol op zijn schouder geraakt en raakte uit balans. ‘Kapen nu Vik! riep Jack en zag hoe de kat zich terug trok. ‘Echt je moet nu kappen andr hang ik je straks de hele nacht op aan die staart van je!‘ voegde Jack er achter aan en hoorde de kat brommen, maar hij zei niks meer. Kennelijk zat ze vast met haar voet? Jack hurkte bij haar neer en zetten zijn vingers om het klem punt neer voor hij het open trok en met de andere hand haar voet vrij trok. Daarna liet hij haar los en ging weer staan. ‘Als je nog lopen kunt, kun je beter naar huis gaan.‘ zei Jack en liep langs haar heen om Vik in zijn nekvel te pakken.

Ze hoorde iets, een krakend geluid, verdomme! Waar was haar mes?! Ze keek rond, zag het net buiten haar handbereik liggen, ze had het verdorie laten vallen. Ze zag de kat naar zich toe rennen, oh god dat ding was al net zo eng als die vampier, of misschien zelfs nog enger. Ze hield ahar arm beschermend voor haar gezicht toen de kat ineens geraakt werd door een steen, wie had die steen gegooid? Al gauw kwam die mislukte eekhoorn weer aanhollen. Hij kwam dichterbij, leek weer een discussie met zijn kat te voeren. Ze begon nog harder aan haar voet te trekken, waardoor haar enkel pijn deed, het splisterige hout scheurde tegen haar tere vel, ze negeerde de kleine wondjes, ze meost hier weg, als ze nog zou kunnen rennen tenminste. De vampier kwam dichter, ze keek hem met grote ogen aan toen hij langs haar neerhurkte. Ze durfde neit meer te bewegen durfde niet meer adem te halen. Hij zette zijn vingers om het klem punt neer voor hij het open trok en met de andere hand haar voet vrij trok. Zijn aanraking was ijskoud, iets dat haar even deed huiveren. Daarna liet hij haar los en ging weer staan. Ze keek hem stomverbaasd, maar nog steeds wantrouwend aan. Waarom had hij dat gedaan? Waarom had hij haar bevrijd? Waarom achtervolgde hij haar? Ze bewoog even met haar enkel trok een pijnlijk gezicht, maar stond toch op. Het was pijnlijk om erop te steunen, en wandelen zou vast nog pijnlijker worden, maar ze had geen keus, en geen tijd, het zou gauw donker worden en ze had nog steeds geen slaapplek gevonden. ‘Als je nog lopen kunt, kun je beter naar huis gaan.‘ zei Jack en liep langs haar heen om Vik in zijn nekvel te pakken. Bij die woorden keek ze gepijnigd naar de grond. Haar huis...haar ouders....haar broertje...ze waren weg, ze had niets meer..."...Dat heb ik niet" Mompelde ze zachtjes, voor haar blik naar zijn gezicht ging, haar ogen stonden gebroken, een straaltje bloed sijpelde nog steeds uit haar mondhoek.

Het kind keek hem stomverbaasd, maar wantrouwend na. Ze ging staan al zag Jack dat het met moeite ging. Haar bloed rook verleidelijk, maar Jack gaf niet toe en hoorde haar volgende woorden. Ze had geen huis??? Jack draaide zich om en keek haar onderzoekend aan. Haar knie was geschaaft en bedekt met bloed net als het straaltje dat uit haar mond hoek stroomde. Hij zuchten voor Jack een beweging opmerkte vlak haar. Jack verloor geen tijd en schoot langs het kind heen voor zijn hand om de keel van een van Rhine‘s bewoners sloot. ‘Ga jij maar eens ergens anders je slachtoffer maken!‘ snauwde Jack pis link. Hij hielt er niet van om dode mensen in het bos te vinden! Hij kneep de nek van d vampier haast fijn, maar nog voor diens nek brak slingerde hij de vampier weg het bos in. Deze vloekte boos voor hij vertrok. [‘Aangezien het niet verantwoord is om jouw nu en vooral zo te laten rond lopen kun je beter bij mij overnachten. Je bent niet het eerste mens waar ik mee gesproken heb.‘ zei hij een stuk kalmer, maar zijn boosheid jegens wat net gebeurd was, was nog steeds te horen. Zonder haar antwoord af te wachten pakte hij het meisje op en begon te rennen. Vik volgde luid mopperend, maar Jack gaf er geen gehoor aan en stopte pas toen hij vlak voor zijn voordeur was. Daar opende hij hem en ging naar binnen en sloot de deur achter Vik. Jack zetten haar op de bank en liep weg. Hij had hier toch ergens een verbanddoos ligen die hj uit een auto wrak had gealt ah daar was ie! Na de verbanddoos gepakt te hebben legde hij die op het tafeltje, masr verdween r even om later er nog een schone doek met een bakje warmwater er naast te zetten. [B]‘Ik neem aan dat jij je zelf verzorgen kunt?‘[b] vroeg Jack en kek haar vriendelijk aan. Zijn dorst begon erger te worden. Jack liep naar een kleine koelkast die hij aangesloten had op een molentje die van wind stroom maakte en viste er een ak bloed uit die hij later in een grote beker goot om die daarna leeg te drinken. Het was fris, maar beter dan een mens er voor te moeten doden!

Ze wilde weg, weg bij deze vampier, weg bij die enge kat, maar nog voor ze het weer op een lopen had kunnen zetten zag ze de vreemde eekhoorn bloedzuiger langs haar vliegen, iets grijpend, verschrikt draaide Luna zich om zag hoe hij een andere vampier bij de keel greep. En deze vervolgens weg slingerde. wow, hij was goed zeg. Maar waarom had hij dat gedaan? Wat was zijn motief? Luna kwam er maar niet achter, kwam er maar niet achter wat zijn ware bedoelingen waren. Aangezien het niet verantwoord is om jouw nu en vooral zo te laten rond lopen kun je beter bij mij overnachten. Je bent niet het eerste mens waar ik mee gesproken heb.‘ En wiens bloed je hebt gedronken... mopperde ze er in gedachte achteraan. Maar ze was te bang om het luidop te zeggen, ze zag dat hij kwaad was ookal probeerde hij dat voor haar te verbergen. Zonder haar antwoord af te wachten pakte hij haar op en begon te rennen. Luna hapte naar adem, wilde gillen maar kreeg geen geluid uit haar keel. Ze wilde schoppen, slaan maar haar lichaam wilde niet bewegen, verlamd van angst. Ze stopte toen ze voor een deur stonden. Daar opende hij hem en ging naar binnen en sloot de deur achter Vik. Jack zetten haar op de bank en liep weg. Luna trilde nog steeds, ongeloofelijk ze zat gewoonweg in het huis van een vampier, in het hol van de leeuw. Hij kwam terug, met iets dat op een verbanddoos leek. Ik neem aan dat jij je zelf verzorgen kunt?‘[/b] vroeg Jack en kek haar vriendelijk aan. Ze geloofde neits van die vriendelijkheid, het kon niet echt zijn, hij was een vampier, debeschikte niet over vriendelijkheid, ze peinsde er dan ook niet over om haar wondes te verzorgen met spullen die hij haar gebracht had, ze had nog liever dat het ging ontsteken dan dat ze die spullen aannam. Ze zag hem weer wat later, met een beker in zijn hand, een beker gevuld met een rode vloeistof, een beker gevuld met bloed, Luna voelde haar maag omdraaien, de geur van andermans bloed was scherp, ze werd er misselijk van. Ze sloot haar ogen zag haar dode ouders weer voor zich, zag zichzelf in de gebarsten spiegel besmeurd met hun bloed, ongewild was er een traan uit haar oog gerold, opgekruld als een balletje zat ze op de bank, opende haar ogen weer en keek hem aan. "Ik wil hier weg..." Mompelde ze zacht, haar bedhoedzame blik op hem gericht

Die meid had echt een trauma, maar daar kon Jack niks aan veranderen. Ze rook vast het bloed, maar hij deed niks om dicter naar haar toe te gaan. Zodra hij haad woorden hoorde liep Vik naar haar toe. ‘Wees blij dat je hier bent. Ik had je allng vermoord!‘ siste Vik tegen haar voor de helle kat zich ver van het meisje op de bank oprolde. Jack ging in een stoel tegenover haar zitten. ‘Je kunt gaan als je wilt, maar dan red ik je niet nog eens. Als je hier blijft zul je de volgende ochtend halen om een geschikte plek voor jezelf te zoeken, maar als je nu gaat lig je straks dood of ben je net als ik. Dat lot wil ik je besparen, maar als je denkt dat je zo belabbert zelf tegen een vampier op kunt dan hou ik je niet tegen.‘ zei Jack rustig en sloot zijn ogen. Ze zal toch nie zo dom zijn om nu weg te gaan???

Luna keek naar de knorrige kat die tegen haar begon te spreken, ergens had ze veel zin om eht ding te villen en er een nieuw paar handschoenen van te maken, maar ze hield zich in, dat ding was gevaarlijker dan het leek daar was ze zeker van. Jack ging in een stoel tegenover haar zitten. ‘Je kunt gaan als je wilt, maar dan red ik je niet nog eens. Als je hier blijft zul je de volgende ochtend halen om een geschikte plek voor jezelf te zoeken, maar als je nu gaat lig je straks dood of ben je net als ik. Dat lot wil ik je besparen, maar als je denkt dat je zo belabbert zelf tegen een vampier op kunt dan hou ik je niet tegen.‘ zei Jack rustig en sloot zijn ogen. Ze bleef hem aanstaren, overwoog de mogelijkheden, hij had waarschijnlijk gelijk, nu naar buitengaan mank door de straten lopen was niet bepaald slim nee. Ze zuchtte zacht. "Waarom doe je dit? Waarom help je mij? Je bent een bloedzuiger, die helpen geen mensen, die doden alleen" zei ze op een rustige toon maar woede voortkomend uit pijn scheen door in haar stem, ze vond het niet fijn om in Jacks buurt te zijn, om in dit huis te zijn, dit huis dat naar dood en bloed rook.

Haar woorden waren niet meer dan oprecht uit gesproken. Maar wat ze darna zei... In die woorden leek ze sprekend op Dwayne! Hij kon het niet helpen dat er een kleine lach uit zijn keel ontsnapte. ‘T heb ik vaker gehoort!‘ grinnikte hij nog even na en opende zijn ogen weer. ‘De reden waarom ik dit doe is simpel. 200 jaar geleden liep ik ook alleen in het bos. Ik dacht dit woud in 1 dag te kunnen doorkruizen van s‘ochtens vroeg tot de schemeravond. Helaas had ik de pech gehad een vampier te treffen die het niet zo goed met mij meende als ik met jouw. Het is mijn geluk geweest dat er hulp in de buurt was anders had ik hier nu niet gezeten. Ik heb me van dag 1 al voor genomen geen mensen te dode en dat doe ik nog steeds niet. Het bloed dat in deze beker zit is donor bloed wanneer ik weet dat er een nieuwe lading komt ga ik naar het ziekenhuis neem voldoende bloedzakken mee en laat daar voor geld achter. Je wilt niet weten h oe vaak mensen hun beurs verliezen in het bos. Eerlijk gevonden en eerlijk betaald dus de ziekenhuizen kunnen met dat geld neuwe voorraden kopen.‘ legde hij uit en zetten de inmiddels lege beker naast zich neer, want hij wilde haar niet nog meer traumatiseren. Daarna keek hij haar weer rustig en vriendelijk aan.

‘T heb ik vaker gehoort!‘ grinnikte hij nog even na en opende zijn ogen weer. ‘De reden waarom ik dit doe is simpel. 200 jaar geleden liep ik ook alleen in het bos. Ik dacht dit woud in 1 dag te kunnen doorkruizen van s‘ochtens vroeg tot de schemeravond. Helaas had ik de pech gehad een vampier te treffen die het niet zo goed met mij meende als ik met jouw. Het is mijn geluk geweest dat er hulp in de buurt was anders had ik hier nu niet gezeten. Ik heb me van dag 1 al voor genomen geen mensen te dode en dat doe ik nog steeds niet. Het bloed dat in deze beker zit is donor bloed wanneer ik weet dat er een nieuwe lading komt ga ik naar het ziekenhuis neem voldoende bloedzakken mee en laat daar voor geld achter. Je wilt niet weten h oe vaak mensen hun beurs verliezen in het bos. Eerlijk gevonden en eerlijk betaald dus de ziekenhuizen kunnen met dat geld neuwe voorraden kopen.‘ legde hij uit en zetten de inmiddels lege beker naast zich neer. Ze dacht na over zijn woorden, overwoog of ze hem moest geloven, het was lastig, maar hij had haar nog geen kwaad gedaan en zijn glimlach leek oprecht. Langzaam kwam ze wat meer overeind, nam ze de doek dopte hem lichtjes in het warme water en veegde ze met de natte doek over haar gewonde knieën, nu het vuil en opgedroogde bloed er af was zag het er al veel minder erg uit. Gelukkig maar. Misschien was hij niet zo erg als ze aanvankelijk had gedacht, maar dat wilde niet zeggen dat ze nog lang bij hem wilde blijven. Ze trok ahar modderige tot de draad versleten sneaker uit, ze droeg geen sokken haar kleine voeten zaten bloot in de rafelige schoenen. ze bracht haar voet dichter naar haar gezicht, bekeek de dikke blauwe enkel, fijn er zaten splinsters in. Ze gromde inwendig probeerde ze eruit te trekken, niet zo simpel dus. Na een paar mislukte pogingen gaf ze het op, dan maar een paar weken met die prikkendingen in haar voet rondlopen, na een tijd gingen ze er wel uit. Met een zucht zette ze haar voet weer neer, liet haar behoedzame blik naar hem afgleiden. "Heb je ook een naam? Zoals een normaal mens?" Vroeg ze zacht, haar blik snel weer van hem afwerend, haar knieën optrekkend om er vervolgens haar kin op te laten rusten. Haar lange licht krullende lokken vielen naar voren. Hmmm ze moest ze nodig eens gaan knippen, en borstelen, misschien zelfs wassen. ze graaide naar haar rugzak, haalde er een klein boekje uit schreef er met een half lege pen in. Oke dus ze moest morgen ergens gaan inbreken en daar de nodige spullen halen, no big deal.

Ze dacht na en Jack zag dat het kind verstandig was en bleef. Ze verzorgde haar wonden en vroeg naar zijn naam. Jack glimlachte vriendelijk. ‘De naam die ik als mens ook gedragen heb.‘ zei hij plagend en keek haar even ontdeugend aan. Hij vond het zelf wel grappig, maar Jack vobd het altijd leuk om in raaddsels te spreken op sommige momenten. ‘De naam is Jack, Jack MacRayn. En hoe mag deze dame heten?‘ voegde hij erachter aan en zag Vik snel van de bank springen om de restjes bloed uit de beker op te likken. Tja hij was een demon en de meete demonen hielden wel van bloed. Jack bedacht zich dat het meisje vast ook dorst had stond op en pakte een dicht flesje ronwater. Ze moest hem eerst open maken dus veilig en niet mee geknoeit.

Jack glimlachte vriendelijk. ‘De naam die ik als mens ook gedragen heb.‘ zei hij plagend en keek haar even ontdeugend aan. Ze trok een wenkbrauw op. Kennelijk hadden vampiers dus humor, of in ieder geval een vorm ervan. ‘De naam is Jack, Jack MacRayn. En hoe mag deze dame heten?‘ voegde hij erachter Luna wilde net antwoorden toen ze iets in haar ooghoek zag opspringen. Meteen was ze alert trok ze haar mes en richtte het op de kat. Ze leit het niet zakken zelfs toen ze zag dat het alleen maar het glas leeglikte, ronduit walgelijk vond ze het. Ze wist zeker als ze de afgelopen dagen gegeten had, dat haar maaginhoud nu al lang op de grond had gelegen. Langzaam, uiterst langzaam liet ze haar mes weer zakken, klapte ze het dicht. Haar hand trilde lichtjes. Ze zag het water, mooi dicht in het flesje dat hij haar wilde geven. Hmmm, zou het veilig zijn? Het kon wel. Langzaam nam ze het flesje draaide de dop open, dronk een klein slokje en stopte het flesje toen in haar rugzak, het zou nog handig zijn voor later, ja dat was zeker. Ow ja! Haar naam, hij wilde vast haar naam weten. Maar kon ze die wel vertellen? Ze dacht erover na, overwoog de mogelijkheden. "Luna..." zei ze tenslotte maar, haar achternaam zou ze nog voor zichzelf houden. "Kan jouw soort eigenlijk...euhm slapen?" Vroeg ze maar. Ze meost meer van vampieren te weten komen als ze hen wou aan kunnen, dat was zeker.

Ze nam het flesje en dronk er een beetje van. Niet erg dat ze het daarna weg stopte hij had het haar immers gegeven. 'Luna. Hm, mooie naam naar de maan vernoemt.' herhaalde hij even haar naar en keek naar ik die klaar was met het glas leeg te likken en krulde zich op naar zijn stoel. Ze vroeg of ze wel sliepen en Jack grijnsde breed. 'Als we willen wel ja, maar sommige vampiers slapen compleet niet en leven dag en nacht door. Zolang we bloed genoeg drinken hebben we geen slaap nodig.' zei Jack rustig, want dat had hij vroeger ook mee gemaakt, maar dag en nacht door gaan was zo gek en de mensen keken je dan aan met alsof ze zich afvroegen waar je wallen bleven? Bij die gedachten moest hij even gniffelen. 'Binnen pretje. De vamps die dag en nacht door gaan krijgen vaak blikken die vragend staan, maar daar houd niemand zich mee bezig. Zeker de oudere Vamps niet die lopen gwoon verder met hun blik op oneindig, maar ondertussen alles scherp in de gaten houden.' zei hij en pakte het schoon gelikte glas en zetten het in een bak water waar oom wat afwasmiddel in zat. 'Oh nog 1 ding als je straks weer weg gaan vermijd het kasteel het stikt daar van de Vamps en daar wil jij niet te dichtbij komen Luna. Ik ga er zelf ook niet meer heen. Het enigste wat die in de kop hebben is waar jij het beeld van in je hoofd hebt zitten.' waarschuwde Jack haar en liep door naar de slaapkamer daar ging hij op bed zitten en glimlachte nog even en ging liggen. Hij genoot van het zakte bed. In het kasteel konden sommige oor doodskisten kiezen, maar Jack had liever een dood gewoon bed!

Een lichte blos verscheen op haar wangen toen hij haar complimenteerde met haar naam. Iets dat ze zelf best vreemd vond, waarom bloosde ze? ze hoorde niet te blozen als ze voor een vampier zat. Vampieren waren niet te vertrouwen dat moest ze onthouden. Aha dus ze konden slapen maar dat hoefde niet, interessant om te weten. Ze schrok op toen hij moest gniffelen. Toen ze zijn uitleg hoorde merkte ze tot haar grote verbazing dat een van haar mondhoeken ook omhoog ging en zo bijna een glimlach vormde. Ze nam haar boekje weer toen hij vertelde dat ze beter niet naar het kasteel kon, daar zou ze dus heen gaan, als ze voldoende wapens had in ieder geval. En als ze wat beter was in het plannen beramen. Ze zag hoe hij de kamer uitging, hoe de kat nog om de stoel lag. Langzaam kroop Luna uit de zetel, de rafelige rugzak dicht bij zich, daarin zaten al haar bezittingen, dus je kon wel zeggen dat deze oude rugzak veel voor haar betekende. Ze ging in een donker hoekje zitten, haar mes in haar gebalde hand. Ze zou niet slapen, dat kon ze niet, niet in dit huis, niet met Jack in de buurt. Hij mocht er dan nog zo aardig en vriendelijk uitzien, hij was en bleef een vampier, een onvoorspelbaar monster. Haar hoofd leunde tegen de muur terwijl haar vingers speelde met een zilveren medaillon dat om haar nek hing, ze klipte het open en toe, liet de foto van haar ouders en kleine broertje steeds verschijnen en verdwijnen

Goed ze was eerst woedend op Jack! Hij had haar gewoon beledigd door te zeggen dat ze zich niet kon beheersen maar na een paar dagen was ze alweer zichzelf. Tja lang zonder Jack kon ze ook weer niet maar ze probeerde zo weinig mogelijk aan hem te denken omdat ze niet wist hoe ver hij eigenlijk was met zijn zelfbeheersing en stiekem was ze ook ergens diep in zich bang voor hem, na haar laatste bezoek en hoe hij haar beet zonder dat ze het wou...Nee niet meer aan denken! Zei ze streng tegen zich zelf terwijl Delia door het bos liep...Hoezo ze door het bos liep? Nou haar lieve verzorgers hadden het weer is over die leuke weerwolf jongens die bij haar zouden passen, nou mooi niet dat ze met 1 van die rot jongens ging! Ze had genoeg aan een vampier en door het drama die er om heen gebeurde was haar hoofd vol genoeg! Delia rook Jack in de buurt en glimlachte lichtjes, O wat had ze zin om hem weer te zien, zijn geur in te snuiven en tegen hem aan liggen, door zijn haar woelen....He...Wat was dat voor geur die ze had opgevangen...Ze rook een...kat?KAT! Wat deed zo een vies lelijk beest in Jacks huis?! En ze rook ook iemand anders en ook bloed. Delia versnelde haar pas en kwam bij het deur waar ze eerst op klopte en daarna open deed, eerste wat ze zag was een kat, een lelijk mormel die op de stoel lag op gekruld...Wat deed dat ding hier? Haar blik gleed door de kamer en al gauw zag ze een meisje zitten, dus dit was diegene die bloede? Mooi, dan was er toch geen half dode mens hier die ze moest redden...Wacht even, wat was dat voor gevoel diep in haar? Delia voelde een steek in haar buik, een lichte steek van...Jaloezie? Wat deed zo een half verwilderd meisje op haar terrein! Nou goed, het was de terrein van jack maar ze beschouwde Jack als van zich zelf en niemand, geen poot van een meisje zou door zijn wilde haar mogen gaan! 'Wie heeft hier een kat binnen gelaten!' Riep ze boos hopend dat ze Jack zou zien, want ze rook hem wel in huis.

Kom lekker binnen vallen xD

JAck lag weer half in de droom trance toen hij hoorde dat erop de deur werd geklopt? Wie was er nu nog zo laat op? Of wacht even het was Delia haar geur kende hij uit duizende!. Jack opende zijn ogen en wilde net de kamer in lopen... 'Wie heeft hier een kat binnen gelaten!' Riep ze boos hopend dat ze Jack zou zien, want ze rook hem wel in huis. 'Die kat is een lang verhaal, maar die vertel ik je later wel. Maar zijn naam is Vik en een helle beest. Jij ook een goede nacht.' verwlkomde hij Delia aan het einde en glimlachte vriendelijk naar haar. Even was hij Luna kwijt, maar al snel zag hij haar in het hoekje. Okay? Goed moest ze zelf weten. Jack richten zijn blik weer op Delia en zag dat ze jaloers was? 'Rustig maar ze is hier gewoon voor 1 nachte anders zou ze door andere Vampiers vermoord worden.' zei Jack en richten zich wat meer op, maar Vik was weer spraakzaam. 'Hey Delia, je zul me wel niet herkennen...' zei Vik met een brede grijns, maar Jack viel hem in de reden. 'Vik! Ik kan j buiten alsog aan je staart ophangen als je nu je bek niet houd!' gromde Jack boos en keek Vik nijdig aan. Hij wilde het Delia vertellen, maar niet waar Luna bij was. Dat was een probleem tussen hun twee en niet van een grietje die hier niks mee te maken had.

Luna was meteen alert toen er een bons op de deur klonk en een moment later een meisje binnen stapte, ze rook vreemd. Was dat een weerwolf? Kon haast niet anders. Haast meteen kwam Jack ook aangerend, Luna stond op keek de twee met een schuin hoofd aan. Meende ze dit nu? Hielden ze van elkaar? Zou wel de jaloerse blikken verklaren die Luna kreeg toegeworpen. Oké het zag er ook best wel vreemd uit een verwildert meisje met halfverscheurde kleren die nog steeds aangekoekt bloed op haar huid had zitten in het huis van een vampier, ja kon wel eens het verkeerde beeld geven. Een korte rilling ging door haar heen, brrr met een vampier samen zijn jugh. Luna hief haar kin wat hoger, ze voelde zich bedreigd maar was niet langer bang meer, dat gebeurde er dus als iemand wilde rivaliseren, dan kwamen instincten naar boven, en ja zelfs mensen hadden die, uit de langvervlogen oertijd. "Maak je geen zorgen, ik zou nooit van een bloedzuiger kunnen houden, en geloof me als ik een andere keus had gehad was ik zo ver als mogelijk uit zijn buurt gebleven...In eerste instantie had ik hem zelfs gedood." Zei ze doodleuk, haar stem was hard geworden, ze mocht deze weerwolf niet, ze mocht die kat niet, en ze mocht Jack niet, oke hij was aardig voor haar geweest, maar ze vertrouwde hem niet, nog voor geen haar. Het kon haar dan ook niet schelen dat ze Jack mogelijk kwetste door haar nogal verwijtende woorden. Langzaam ging ze weer achteruit, klom ze weer in het hoekje, groef in haar rugzak naar een pakje fel over de datum koekjes, oke ze kon er misschien ziek van worden maar ze had honger, vreselijke honger en iets beters had ze niet meer dat zou ze morgen nog ergens moeten gaan jatten.

Gelukkig kwam Jack al gauw in zicht en ze ontspande zich iets. 'Die kat is een lang verhaal, maar die vertel ik je later wel. Maar zijn naam is Vik en een helle beest. Jij ook een goede nacht.' delia keek naar het beest met afschuw, het was erg genoeg dat het een kat was maar het was ook blijkbaar een hell beest? Ooh fijn de verwilderde meid stond ook nog is op, Delia bekeek haar gauw, tja veel kon je niet zeggen, ze had duidelijk dagen geen douche meer gezien, dat rook ze en zag het ook nog. 'Rustig maar ze is hier gewoon voor 1 nachte anders zou ze door andere Vampiers vermoord worden.' zei Jack, Delia snoof 'Je kon haar toch best laten, dan hadden wij weer is wat te doen.' Tja, ze was niet echt in stemming om er blij op te reageren dat Jack een meid binnen in zijn huis had gelaten, maar het kwam ook door haar verzorgers die laatste tijd aan haar kop zeuren over de weerwolf jongens. "Maak je geen zorgen, ik zou nooit van een bloedzuiger kunnen houden, en geloof me als ik een andere keus had gehad was ik zo ver als mogelijk uit zijn buurt gebleven...In eerste instantie had ik hem zelfs gedood." Zei die meid dood leuk en Delia's liep krulde op 'Wie had jou recht gegeven om te spreken?' Zei ze boos. 'Hey Delia, je zul me wel niet herkennen...' hoorde Delia van af de stoel komen en keek naar het kat, ooh fijn dat ding kon ook nog spreken! 'Vik! Ik kan j buiten alsog aan je staart ophangen als je nu je bek niet houd!' gromde Jack boos en keek Vik nijdig aan. Delia tilde haar kin iets op en keek het kat woedend aan, ze moest echt even ene uit laat klep vinden, te veel woede in zo een klein lijfje zat er. Maar het ergste was nog wel dat ze bang was dat Jack het meid niet alleen maar onder hoede wou nemen maar als vee wou gebruiken.

Oh ge-wel-dig! Kon ierdereen dan zo duidelijk herkennen dat hij en Delia verliefd op elkaar waren of hoe zat het? Jack toonde echter geen reactie hopend dat Luna veder niks zou merken. Delia was kwaad dat was zeker, maar dat kon hij niet helpen. Vik snorde van amusement hij had het stel al eerder mogen aanschouwen. De kat ging recht zitten en Jack zag hem uitdagend naar Delia kijken. Nu had Jack er genoeg van liep naar Vik toe en pakte hem nogal ruw op voor hij zich omdraaide en naar de voordeur liep en Vik naar buiten gooide. 'Ga jagen en kom niet terug voor de middag, anders slinger ik je het meer in!' ja Jack was echt boos op Vik. Eerst zijn lichaam willen stelen en nu de boel op stelte zetten? Jack sloot de deur en vloekte zacht in het Iers voor hij zich omdraaide. Okay nu had hij nog 1 probleem. Delia overtuigen dat hij dit alles gewoon deed om het kind te sparen? 'Okay daar heb je ook gelijk in, maar ze is de slechte schutter die ik tot nu toe ben tegen gekomen. Buiten Dwayne die overens tenminste raken kan.' zei Jack rustig en hoorde Vik klagend miauwen. Nu ging dat beest echt te ver!!! Hij greep een oude gevonden schoen die hij voor Vik gebruikte als ie te ver ging, trok de deur open en smeet het ding richting de helle kat. Jammer genoeg miste hij dit keer. 'Ik krijg derambam van je Vik kappen nu of het is verzuipen!' schreeuwde Jack nijdig. Dit keer koos de helle kat toch eieren voor zijn geld, want Jack had hem al eens in het meer gegooit. 'Gek word je van dat beest! En van hem afkomen zal er helaas niet in zitten.' mopperde hij zacht en ging weer naar binnen.

Oe kijk, nu werd Luna dus ook boos. Wie dacht dat wolvenkind wel niet dat ze was? Verwend stuk pretentie. Ze zag hoe haar lip opkrulde en de woorden die uit haar mond kwamen bevielen Luna niet echt. "Ik zeg wat ik wil, wanneer ik het wil haarbal." Mopperde ze terwijl ze het lemet van haar zakmes liet blinken. oké misschien was ze niet de beste schutter maar met een zakmes kon ze prima overweg, en zeker omdat ze wist waar de vitale organen zich bevonden, een paar welgemikte steken en die griet lag op de grond. Die gedachte was best aanlokkelijk, maar als ze aan kansberekening deed kwam ze tot de conclusie dat haar kansen niet erg groot waren tegen een kat een vampier en een weerwolf. Luna kruiste opstandig haar armen toen Jack weer begon te praten, pfu slechtste schutter die hij ooit gezien had, kon zij toch niets aan doen? Jezelf leren booschieten was niet simpel als je probeerde te overleven. Luna was ergens toch wel heel blij toen die vervloekte kat buiten was. Eigenlijk wilde ze hier zo snel mogelijk weg maar eerst zou ze nog wat moeten rondneuzen in dit huis misschien vond ze wel nog interessante spullen die ze kon gebruiken. Luna wachtte tot hun aandacht weer naar elkaar was verplaatst, en sloop toen in de schaduw naar een andere kamer, de keuken, mooi zo hier zou ze wel wat vinden, ze doorzocht rustig de kastjes, opende een schuif en door niet erg oplettend te zijn greep ze een mes beet recht bij het scherpe lemmet, een snijdende pijn ging door haar hand heen, als gestoken trok ze de bloedende hand terug, fijn er zat een hele snee in haar handpalm, pijnleek kneep ze hem dicht, zag hoe het bloed uit haar gebalde vuist op de keukenvloer droop. Zo werd maar weer duidelijk dat stelen fout was en karma je te grazen nam.

Ooh fijn, die meid dacht echt dat ze alles was. Ze was en eenling en Delia hield niet echt van eenling, ze was echt een roedel dier. "Ik zeg wat ik wil, wanneer ik het wil haarbal." Mopperde die meid en Delia ontblote haar tanden en zag ook hoe een lemmet blinken. Wou die meid haar soms bedreigen? Nou dan zat ze goed fout. MAar voor ze kon reageren was Jack diegene die haar aandacht trok. 'Ga jagen en kom niet terug voor de middag, anders slinger ik je het meer in!' JAck wasecht boos en haar boosheid zakte weg en er kwam bezorgdheid tevoorschijn. Gelukkig was de kat buiten en er kwam nog een ontspanner blik. 'Okay daar heb je ook gelijk in, maar ze is de slechte schutter die ik tot nu toe ben tegen gekomen. Buiten Dwayne die overens tenminste raken kan.' zei Jack rustig en hoorde Vik klagend miauwen. Delia knikte half overtuigt. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze zag hoe een schoen richting de kat vloog. 'Ik krijg derambam van je Vik kappen nu of het is verzuipen!' schreeuwde Jack nijdig. Dit keer koos de helle kat toch eieren voor zijn geld, want Jack had hem al eens in het meer gegooid. 'Gek word je van dat beest! En van hem afkomen zal er helaas niet in zitten.' mopperde hij zacht en ging weer naar binnen. Delia knikte alleen maar en keek weer naar de plek waar de meisje zat maar ze zat daar toen niet meer.....Een grom ontsnapte uit haar keel en ze keek woedend naar Jack 'Iemand zoekt nu wel kostbare dingen in je huis.' Zei ze grommen en veranderde in haar wolf terwijl ze naar de keuken ging, ja nu was ze een stuk een heel stuk groter dan het meisje, ze zakte boos in elkaar klaar om aan te vallen.

Fijn meiden gekibbel? Jack zuchten en hoorde wat Delia zei. Zoeken kon ze. Het geld dat hij in het bos gevonden had lag toch super goed verstopt en hoger dan dat Luna kijken kon! Delia liep naar de keuken en Jack volgde haar op de voet. ‘Eet je voor een mens ben je uitermaten onhandig? Je bent hier verkeert als je iets zoekt te kunnen gebruiken. Op dat mes na vd je hier vrij weinig en als je jezelf wilt doushe kun je het ook vragen?‘ zei hij rustig. Jack rook dat ze bloeden, maar helt zichzelf goed in. Vincent was echt de juiste leermeester daarin geweest en hij was de woestijnvampier daar dan ook hel erg dankbaar voor.