Thinking wrong. (Zero)

Weeral een saaie dag, niets te doen, niets te beleven. Nergens een vampier te zien, nergens een weerwolf te vinden. Wat een triestig leven en hij had nog zo gehoopt op wat meer actie als hij hier kwam wonen. Wel, wat een pech. Met zijn handen in zijn broekzakken liep hij door het bos. Omdat hij niet wilde opvallen voor het geval hij toevallig een mens passeerde, had hij zijn paarse contactlenzen weer ingedaan. Hij keek voor zich uit, zo ver als vampiers konden en hij zag iets dat zijn aandacht opwekte. Het was een witte schim die onnatuurlijk snel bewoog. Het kon niets anders zijn dan een vampier. Nieuwsgierig ging hij er achteraan, sprong soepel in de boom en sprong van tak tot tak. Hij wilde niet dat een mens hem zou tegen komen en hem zo snel over de grond zou zien rennen, in de bomen was er niemand die hem opmerkte. Stel je voor, hij had er geen zin in om bij een mens te wachten tot ie weer bij bewustzijn was. Wie weet kwam dat er niet eens van en was het tegen die tijd al leeggezogen. Niet dat hij momenteel erg veel dorst had… Hij kon het gewoon niet lang bij mensen uithouden als ze in een situatie zaten waarin ze niets konden doen. Na een tijdje zag hij de witte schim zitten, in een boom. Hij zag er nogal eigenaardig uit. Hij had het haar van een verwilderde leeuw en make-up alsof hij meedeed met een kinder musical over zombies. Vreemd type, en voor zijn kleding waren gewoon geen woorden. Niet dat hij iets had tegen dat soort types, maar als vampier probeer je toch om juist niet op te vallen tussen de menigte? Hij zag er bijna uit als een flikkerend reclame bord waar op stond ‘kijk naar mij! Vooral naar mijn ogen en bleke huid, zie dan, ik ben een vampier!’. Zero zag het al helemaal voor zich. Maar goed, tijd voor wat actie in dit saaie leven. Hij sprong uit de boom en wandelde naar hem toe. ”Als een mens je had zien rennen, zat je nu in de problemen, ze hadden je kunnen volgen en het ontdekken. Het zou ons in gevaar brengen.” Vriendelijk zijn? Waarom zou hij? Dat was toch voor niets nodig?

De mislukte clown schott meteen recht en nam in het begin een dreigende houding aan, maar toen hij hem zag, veranderde dat. ”Als een mens je had zien rennen, zat je nu in de problemen, ze hadden je kunnen volgen en het ontdekken. Het zou ons in gevaar brengen.” Zei hij kalmpjes, maar ook niet bepaald aardig. ‘Ik ren niet zomaar voor de lol. Het is jammer dat ze het vee weer gevonden hebben. Ach niks aan te doen.‘ Zero trok een wenkbrauw op. Wat was hij? Veedrijver? Wel, blijkbaar mocht hij hem niet, des te beter. Want Zero was niet van plan aardig tegen hem te gaan doen. . ‘Jij bent niet van hier, maar je draagt wel de Lafee clan geur?‘ Toen merkte het hem op dat de andere vampier die geur niet droeg. Was het dan een verader? Bang dat hij opgepakt zou worden? ”Ik ben pas in Zanovon komen wonen en omdat ik hier geen huis heb, ben ik bij de clan ingetrokken.” Hij bestudeerde de jongeman nog eens goed. ”Ben je een veedrijver?” Wel, hij zag er allesinds niet zo uit, maar waarom zou je anders achter een hoop vee aan rennen? Missen was hij een veedrijvende clown? Nee, dat zou nogal vreemd zijn.

Sorry voor kortheid

Zijn uitdrukking was emotieloos, zoals dat van een oud grieks standbeeld. Een geïdialiseerd persoon dat geen enkele emotie toonde. ‘Dus je was te beroert om zelf wat te bouwen? Of zijn je handen daar te teer voor?‘ Zijn woorden raakte hem niet, deden hem niets. Het was net alsof je iemand probeerde te vermoorden met een mes dat uit spons bestond. Onmogelijk en bespottelijk, maar hij liet niets zijn. Hij showde zijn gedachtes en vermoedens niet. Stond daar te staan als een standbeeld. ‘Dus jij dood mensen voor hun bloed? Dieren zijn een betere oplossing en klagen niet over als er eentje dood is.‘ Zero haalde onverschillig zijn schouders op. ”Dat is inderdaad wat ik doe en ik heb er geen problemen mee. Trouwens, dat ik in het kasteel ingetrokken ben kan ook een andere reden hebben dan dat volgens jou ik het niet deed omdat ik mijn handen niet wilde vuil maken.” Hij sloot zijn ogen en zuchte. ”Je trekt te snel je conclusies, jochie.” Het kon hem niets schelen hoe oud hij was, hij gedroeg zich als een pasgeborene. Hij opende zijn steenharde paarsen ogen weer die door de ziel van de jongen heen boorden. ”Niet alles is wat het lijkt.” Sprak hij met een steenharde, kille stem. Net zo koud als de blik in zijn ogen.

Vriendelijkheid was blijkbaar dus ook niet iets wat deze mislukte clown kende. Wel, niet dat hijzelf erg aardig geweest was, maar hij mocht dat. Waarom? Hij was Zero. Oké, misschien geen goede reden maar dan nog, hij mocht het. 'hm, Jullie kunnen gewoon niet zonder mensen irriteren dat is jullie probleem.' Omdat hij het beu was om hem duidelijk te maken dat het zo niet zat, grijnsde hij alleen maar alsof hij met hem instemde, hem gelijk gaf. Het maakte hem niets meer uit wat deze persoon van hem dacht, het was toch maar een niemand. Het was maar gewoon uitschot, niet zoals de rest. Een geur drong zijn reukorgaan binnen, een geur die hij maar al te goed kende, een geur die hij normaal ook gedragen zou hebben. De geur van een vampieren jager. 'Doe wat je niet laten kunt en blijf voor mijn part in dat krot als je het niet erg vind. Die stank daar en die kille sfeer die Rhine uitstraalt zorg al voor meer verveling dan me lief is.' Zero grinnikte. ”Zegt meneer de clown die hier uren in de wind staat te stinken.” Serieus man, waar had die gast allemaal in gezeten? Hij rook bijna niet meer naar vampier. Hij rook niet eens, hij stonk. Net zoals hem had hij iets horen breken, maar in plaats van zich te verplaatsen zoals zijn gesprekspartner gedaan had, bleef Zero op zijn plek staan. Net toen de vampier zich afgezet had, hoorde hij een knal van een schot dat gelost werd, maar een boom trof. 'Die was raak, maar de verkeerde.' Zero rolde met zijn ogen en keek naar de man die vloekend zijn wapen inspecteerde. Zero rolde met zijn ogen. Dat die man zich een vampier jager durfde te noemen, hoe zielig. Wel, aangezien die op hen joeg en zelf deze beslissing genomen had, had hij dus ook de beslissing genomen om te sterven. Zero grijnsde en rende in een boog richting de man. Wow, de man merkte hem niet eens op. ”Amateur.” Mompelde hij bijna onhoorbaar. Met zijn vuist sloeg hij tegen de flanken van de man zijn ribben. Door de klap kwam het lichaam tegen een boom terecht. Door zijn perfecte vampierengehoor kon hij zelfs een aantal botten horen kraken. Wel, het was zijn eigen schuld geweest. Maar drinken zou hij niet doen, niet waar een andere vampier bij was. De man was bewusteloos en Zero nam het wapen, gooide het een aantal meter verder. Wel, van die kerel had hij geen last meer. Met een zucht keerde hij terug richting de andere vampier. ”Je bent te zorgeloos, te roekeloos. Je zou wat beter op jezelf moeten leren passen. Het is een wonder dat je nog leeft.” Zei hij luchtig.

Met een kille blik keek hij de jongeman aan. Het enige wat er in zijn ogen te vinden was, was de dood. Er was niets wat hem momenteel wat uitmaakte, het kon allemaal de pot op. Dus deze man ook. Maar dat zou onbeleefd zijn en hij wilde toch nog een klein beetje beleefd zijn. Het zat gewoon in hem. 'Tks, ik sla tenminste niet iemand wiens wapen weigert. Tot nu toe is dit het eerste mens dat me op deze manier benadert heeft. Verder heb ik er geen last van. Mensen kijken, maar daar blijft het bij. Net als ze zoveel naar Gothics kijken. Ect hoor wat je net deed is bijna net zo laag als hem in de rug aanvallen.' Zero haalde onverschillig zijn schouders op. Alsof dat hem wat boeide. ”Die man had maar moeten weten dat zoiets kon gebeuren en hij had zijn wapen maar beter moeten controleren. Hij wist dat dit kon gebeuren. Hij mocht blij zijn dat hij nog leeft, nu heeft hij al wat bijgeleerd en heeft hij meer overlevingskansen. Beschouw het als een les dat ik hem leerde.” Stiekem walgde hij van de man. Hoe kon die zich een vampire hunter noemen? Hij kon nog niet eens werken met een wapen. Zero fronste heel even zijn wenkbrauwen. ”Wat moest je eigenlijk met die koe? Ben je veehouder ofzo?” De laatste zin kwam er zowel spottend als plagerig uit. Ondertussen stak Zero zijn handen in zijn zakken.