A little HELP!!!

De dagen van de volle maan waren geen prete voor Jack geweest. Zins Delia weg was gegaan was hij buiten Vincent een hielenlikker van de Lafee clan tegen gekomen. Maar boven dat alles had Jack zich nog nooit zo alleen gevoelt! Hij ging nooit echt ver van zijn woning vandaan om voedsel te vangen, maar het dierenbloed schonk hem geen voeding en voldoenning meer! Jack voelde ook dat de drang van zijn bloeddorst steeds groter werd. Hij lag vaak heel lang op bed na te denken over hoe dit kwam? Op de laatste dag van de volle maan schoot d herinnering van Delia‘s bloed bij hem binnen! Haar gecombineerde bloed van wild en tam, haar dierlijke en mnselijke bloed! Jack kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Hij had er nooit mee in moeten stemmen dan was dit vast niet gebeurd? De dorst maakte hem gek en Jack probeerde zichzelf te beheersen en onder controlle te houden, maar elk dier die hij ving verscheurde hij als een ophol geslagen wild dier. Jack begon bang te worden, bang dat hij deze furi niet kon stoppen net alsof hij terug in de tijd was gegooit toen Jack zichzelf opsloot om geen bloed te drinken. Die jaren van ellende wilde hij iet nog eens meemaken! Jack sloopte bijna zijn bed na een vreselijke visioen. Hij zou Delia vermoorden en dat kon Jak niet laten gebeuren! Hij was verliefd op haar en zijn liefde zou Delia voor zijn geweteloze bloeddorst beschermen!? Teminste dat hoopte Jack ten zeerste... Normaal gebruikte hij zijn longen niet maar het ademde zwaarder dan wanneer h ij zuchten! Zweten kon hij niet omdat Jack een vampier was ging dat moeilijk! Jack moest dat brandende gevoel kwijt en wel zo snel mogelijk. Snel sprong hij uit bed trok zijn broek aan en een zwart shirt. Zijn jack liet hij liggen net als de schoenen liet hij thuis. Het was nog steeds winter, maar hij leek wel te koken de sneeuw smolt onder zijn blote voeten en met snelle passen rende hij door de sneeuw zijn neus volgend, maar hoe verder hij bij het meer kwam des te wilder werd zijn blik! Een stel vampierjagers liepen net over het pad die Jack af rende. Ze kwamen hem te gemoet n Jack kon het niet helpen even vals te grijnzen. (Zie avatar) De jagers hadden geen idee van wat de drie mannen te wachten stond. Jack was neller gedreven door de bloeddorst die in zijn keel branden. Zijn snelheid werd door eentje op gemerkt, maar nog voor hij de andere waarschuwen kon viel deze dood tegen de vlakte. Jack had hem zijn hals stuk gedraait! De andere twee grepen naar hun wapens en keken rond. Jack lachte geheimzinnig en viel de tweede aan. Arm gebroken en de ander loste een schot, maar te last en boorde zich in een van de omringende bomen. Jack lachte en viel de derde man aan. Deze sloeg hij alle lucht uit zij longen. Heerlijk om eens andere dan dieren te martelen! De man met zijn gebroken arm richten zijn wapen op Jack met zijn goede arm, maar kon niet weten toen de man het schot loste Jack zijn vriend en colega optilde en de kogel diens hart doorboorde?! De man schrok zich een ongeluk, maar Jack was nog niet klaar en smeet het dode gewicht op de gewonde jager. Jack grijnsde nog steeds vals en liep rustig naar de nog levende man. ‘Hoe zal mensenbloed nu werkelijk smaken?‘ vroeg hij comleet aan niemand in het bijzonders. De jager vloekte Jack zijn huid vol, maar deze kon enkel lachen om de minimale poningen van het mens om onder zijn dode vriend uit te komen. ‘Scheld maar zoveel je wilt niemand die je horen kan behalve ik.‘ grinnikte Jack nog even voor hij zich bij de man op zijn hurken liet zakken. Jack was zichzelf niet meer, maa zijn jachtinstinkt had het van hem over genomen en Jack kon niks doen om zichzelf te bedwingen!!! Jack streelde de hals van de man voelde zijn nog kloppende hart door dhet stromende bloed onder de huid van de man. Jack trok hem iets onder zijn balast vandaan en wilde net in de hals van de man bijten toe Jack voelde dat hij weh getrokken werd???

Eindelijk, de zware volle maan dagen waren voorbij en Delia liep rustig door het bos, alles deed pijn in haar lichaam, haar botten deden pijn van al het verandering en de gevechten die ze met een paar jongens had gehad. Echt, elke stap deed pijn want dit keer ging het een stuk ruiger dan de vorige keren. Delia bleef even staan en haalde diep adem toen een bekende geur haar neus binnen drong, wat had ze dit geur gemist. Delia versnelde haar pas en rende achter het geur aan, ze was dan wel niet zo snel als in haar wolven gedaante. Ze hoefde gelukkig niet lang te rennen want al gauw zag ze Jack maar wat deed ie nou? Hij viel uit tegen de mensen! En hoezo was ie zo?! Delia begon bang te worden, wat was er met hem gebeurd? Delia zag hoe hij tegen de mannen te keer ging en toen ze zag hoe de 2e man dood ging kwamen haar instincten omhoog. Ze veranderde in haar wolf en trok Jack er van af voor hij het bloed van de mens kon proeven, ze gooide hem tegen een boom aan en drukte zich tegen de grond en besloop hem. Haar Wolf had haar overgenomen en die was woest, woest dat het net voor haar ogen gebeurde en ze niet ingreep en was zeker niet van plan om Jack levend te laten na wat hij gedaan heeft, deze vampier heeft duidelijk zijn beheersing kwijt!

Zijn instinkt had het over genomen en Jack‘ normale bewustzijn ag lam en herinnerde zich niks van dit hele gebeuren. Toen hij tegen de boom aangesmeten werd verloor zijn instinkt de controllen en kwam Jack weer bij zinnen. Wat deed hij hier? Toen hij grote wolvenpoten op zijn lichaam voelde drukken kek Jack gedesorienteerd naar die vertrouwde bruine ogen. Was de volle maan voorbij? Of was hij te vroeg van huis weg gegaan??? Jack rook ook bloed, bloed waar hij de oorzaak van was zonder et te weten. ‘Euh... Wat is er aan de hand? Wat doe ik hier eigenlijk?‘ vroeg hij lichtjes kreunend, wat hij had er echt geen flauw benul van! Jack wreef met beide handen in zijn ogen, maar toen schoot het visioen weer voor zijn geestesoog voorbij! De geur van bloed drong zijn neusgaten binnen ee kwade weerwolf die hem tegen wilde houden om mensen te doden! Twee flitsten, een kreet en niets dan dood!!! Jack wilde dit niet zien nog meemaken! Ondanks dat hij zo‘n brandendtekende dorst had wurmde hij zich toch onder haar poten uit. Hij wilde haar t doden of was het gewoon bang makerij van zijn eigen fantasy geweest??? Jack zei niks nog probeerde hij bij de nog levende man te komen. Ongeloof stond op zijn gezicht te lezen. Was dit echt gebeurd? Hoe kon dit dan gebeuren hij herinnerde zich niets van dit alles! Jack schudde zijn hoofd in de hoop dat het verdwijnen zou dat ie gewoon een verdwaalt hert weer eens aan flarden gescheurt had, maar zodra hij zijn ogen weer opende was het nog niet verdwenen!!! ‘Verdullemu! Hoe heeft dit kunnen gebeuren!!! De... nee blijf waar je bent!‘ Jack probeerde har nog weg te sturen, maar hij snapte best dat ze dit niet door haar klauwen kon laten glippen... Het enigste wat hij doen kon was maken dat hin hier weg kwam weg van die verlijdelijke geur, weg van het meisje waar hij gek op was. Gewoon om haar te beschermen. Jack koos voor het water die kon hij gerust over steken zonder problemen! Hij moest hier weg! Zodra het water zich boven hem sloot begon Jack zo snel als het water hem toe liet weg van dit ongelukkige gebeurte te lopen. Hij moest kalmern en uit vissen hoe dit kon gebeuren?

Delia zag hoe hij verward kek en ze drukte haar poot zwaar op zijn borstkast terwijl ze diep boos, woedend gromde haar wolf terwijl ze haar mond naar zijn nek bracht en horode zijn woorden, haar oren bewogen heen en weer. ‘Euh... Wat is er aan de hand? Wat doe ik hier eigenlijk?‘ vroeg hij lichtjes kreunend, Delia gromde maar verlspate even haar aandacht en dat gebruikte Jack om te ontsnappen. Delia draaide zich snel om en liep gauw naar Jack toe met haar kop laag op de grond. ‘Verdullemu! Hoe heeft dit kunnen gebeuren!!! De... nee blijf waar je bent!‘ Delia gromde en zette nog een stap naar voren en zag hoe hij wegsprinte, Delia zette zich af en sprinte naar voren, ze was snel maar Jack was al in het water. Delia blafte boos en liep een tijdje langs het water voor ze er in sprong en achter jack begon te zwemmen, ondertussen kwam haar echte ik weer naar boven en toen ze aan de andere kant was schudde ze zich uit en zocht naar Jack..

Een dof geluid verplaatste zich door het water. Jack zag Delia zwemmn. De moed zonk hem letterlijk in zijn schoenen. Hij zakte door zijn benen en wenste vurig dat hij zijn jas mee genomen had, want daar had hij het flesje parfum in zitten!!! De dorst werd te erg hij moest zich voeden, maar het was niet genoeg! Dierenbloed bevredigte zijn dorst niet langer en omdat hier geen bloedgeur te ruiken was kon hij nog redelijk lang helder denken. Jack zocht naar een uitweg, maar die r niet. De eerste man had hij zelf gedood door hem zijn nek om te draaien, maar de tweede door hem als schild te gebruiken en de derde leefde nog, maar in zijn visioen was die ook dood??? Ineens bedacht hin wat er hngen ook struikeen over de oever in de richting van zijn woning, maar Delia zou zijn vampiergeur direct ruiken wanneer hij erut klom! Toch waagde hij het erop, want nog eens de controlle verliezen liever niet. Jack liep er rustig heen en rook eerst f Delia niet in de buurt was? Gelukkig niet even keek hij om en zag haar ver aan de overkant staan. Opnieuw begon de geur van bloed hem te teisteren, maar Jack klom via de struiken op de oever en rende richting zijn huisje die inmiddels van twee lagen steen voor zien was! Hij rende en rende, maar zin instinkt begon de over hand te terug te winnen nee dit mocht niet gebeuren!!! Snel trok hij de deur open en sprayde 1ker voor hij even bleef staan. Zijn vampiergeur was weer voorlopig verdwenen en Jack was ook afgekoelt. Rustig liep hij naar buiten en klm een hoge stevige boom in ver van zijn huisje. Nu nog bedenken hoe hij van deze verschrikkelijke keelpijn afkwam zonder nog meer mensen of Delia te doden???

Delia probeerde rustig te ademen en gewoon te concentreren maar het wou niet lukken en zeker niet toen ze weer het vampieren geur rook, haar ogen werden smal voor ze weer uitelkaar gingen. Ze zette zich af en rende achter het geur aan, ze wou dat beest doden, tenminste dat wou haar wolf, Ze had gezien hoe Jack voor haar ogen 2 mensen had gedood en in de 3e zijn slagtanden er in zetten, en dat was ee ngrote, grote fout geweest.Want nu was haar wolf goed woedend! Delia rende achter hem aan en stopte pas met rennen toen ze bij het huis was, ze veranderde terug en liep naar binnen, haar ogen stonden woedend en ze rende naar Jack toe, haar hand greep zijn keel en ze duwde Jack tegen het muur terwijl hij wat boven de grond hing, een boze grom ontsnapte uit haar keel terwijl ze Jack tegen aan drukte 'Ik zou je een martelde dood moeten bezorgen voor wat je gedaan hebt' Haar stem was duister waar door je kon horen dat ze niet zich zelf was. 'geef mij een rede waarom ik dat niet zou doen' Zei ze grommend en keek hem strak aan.

Helaas kreeg hij de kans niet om in de boom te klimmen nog uit zijn woning te gaan. Haar greep was stevig niet te door breken zoals hij nu was. Hij hoefte geen adem te halen dus dat was weer een plus punt. Zijn vicioen had voorspelt dat drie mensen dood zouden gaan, maar Delia had hem weg getrokken nog voor hij de derde doden kon! Hij probeerde te begrijpen wat ze zei, maar die verschrikkelijke dorst!!! Zijn instinkt begon het opnieuw te winnen... 'Eerlijk Delia ik snap echt niet hoe ik daar ben gekomen ik kan me enkel nog herinneren dat ik hier aan het piekeren was over de reden waarom dierenbloed mijn... mijn dorst niet meer bevredigt.' hij sprak er eigenlijk nooit over en hoewel het niet fijn was zo vast gehouden te worden probeerde Jack toch zich tegen de drang te verzetten. Het werd steeds moeilijker en zijn ogen flikkerde enkele seconden tussen angst en onbegrip over wat er gebeurd was naar wild en bloeddorstig. Nee hij moest uit haar buurt zijn! Maar dan moest ze hem eerst los laten? Jack kreunde zacht en probeerde de stekende pijn in zijn keel uit te bannen, maar het werd alleenmaar erger!!! De pijn verschoof alsof iemand hem een dreun op zijn achterhoofd verkocht had. Uit reflex greep Jack naar zijn hoofd daardoor en kneep zijn ogen stijf dicht. 'Eurh! Wat nu weer?' mopperde hij zacht, maar duidelijk hoorbaar doordat zijn woning zo afgelegen lag. 'Je bent niet veilig Delia! Ik weet niet waarom maar je zult sterven...' Jack had nog steeds zijn hoofd vast terwijl die ook nog steeds pijn deed, maar hij keek haar met 1 oog aan. De twee blikken bleven elkaar opvolgen, maar de angste blik verloor het van de harde kille blik. Jack verslapte voor even een paar seconden, maar daarna kwam er weer beweging in en greep hij stevig haar pols vast met een kracht die bij normale mensen de pols breken zou! De verwilderde blik staarde haar aan en langzaam aan begon de druk op haar pols te groeien. Jack was opnieuw buiten bewustzijn,maarnietzijn instinkt!ߐ

'Eerlijk Delia ik snap echt niet hoe ik daar ben gekomen ik kan me enkel nog herinneren dat ik hier aan het piekeren was over de reden waarom dierenbloed mijn... mijn dorst niet meer bevredigt.' Delia gromde of eigenlijk haar wolf gromde niet gelovig, het waren allemaal smoesjes! Delia keek toe van af de zij lijn en zag zijn blik, die blik die van angst naar onbegrip flikkerde, misschien was het niet zijn bedoeling geweest? Misschien was het gewoon een stom ongeluk? Delia wist het niet. Toen Jack kreunde schrok Delia en zag hem naar zijn hoofd pakken, Delia verslapte haar greep toen ze haar lichaam even terug kreeg maar al gauw drukte ze Jack hard tegen de muur en keek hem woedend aan 'Smoesjes! Je bent net als alle andere vampieren die naar bloed verlangen!' Gromde ze woest en keek hem net zo aan. t. 'Eurh! Wat nu weer?' mopperde hij zacht, maar duidelijk hoorbaar doordat zijn woning zo afgelegen lag. 'Je bent niet veilig Delia! Ik weet niet waarom maar je zult sterven...' Delia gromde en het leek wel een lach 'Ik geloof dat jij eerder dood zult zijn.' Zei ze grommend en keek verrast toen Jack haar pols pakte met kracht! Hele grote kracht die hij nooit tegen haar gebruikte! Ook in zijn blik kwam een kille blik wat haar helemaal niet beval. Het druk begon groot te worden en ze was bang, bang dat straks als hij nog langer vast hield haar arm zou afsterven! Delia rukte haar hand los en liet Jack los terwijl ze met haar pols en had bewoog zodat de kringloop weer normaal liep.

Zijn woorden hadden geen effect en daar zat Jack heel erg mee in tegenstelling tot net proberde hij wakker te worden. Het visioen bleef herhalen en angst werd woede een beschermende woede. Haar woorden klonken van ver en gaf hem de nodige energie, maar zijn instinkt handelde sneller. Toen Delia zich terug trok zag deze de kans schoon en Jack greep haar polzen in een hans die als een bankschoef haar vast hielt. ‘Hij had je gewaarschuwt!‘ een kille stem die kilheid zou Jack nooit gebruiken, maar de dorst maakte zijn instinkt gek, zo gek dat het een eigenleven leek te gaan lijden?! Hij trok Delia naar zich toe en beet haar in haar hals. Jack proefte het bloed het verzachte zijn dorst verzadigte de brandende pijn! Onrust brak in hem los. Nee dit mocht niet gebeuren! Met moeite drong Jack zijn bloeddorst weg en kwam weer bij zinnen. Meteen liet hij haar los en dook achteruit. Hij voelde zich schuldig heel heel erg schuldig! Hij stapte verder bij haar vandaan en hielt een hand voor zijn gezicht. Dit mocht niet nog eens gebeuren! ‘Het spijt me... ik... ik weet niet hoe dit tot stand gekomen is. Het... et groeide in de dagen van de volle maan. Ik snap het niet... zo heb ik nog noit gedaan!!!‘ verontschuldigte hij zich niet in staat puur uit schaammte kon Jack haar niet in de ogen kijken. Hij rilde van top tot teen en ademde zwaar, zwoegend net alsof hij kilometers gerent had in zijn menselijke bestaan, maar die brandende pijn verzachte de pijn die in zijn keel heerste. Jack wense dat dit nooit maar dan ook nooit gebeurd was...

Jack greep haar vast en nu werd Delai bang, wat was er met hem aan de hand? Hoezo deed ie zo? ‘Hij had je gewaarschuwt!‘ een kille stem hoorde ze uit haar mond komen maar ze kon niet meer, ze was verlamd en dardoor nam haar wolf het van haar over. Ze gromde woest en keek woedend hem recht aan in zijn kille ogen. Ze voelde hoe ze naar hem toe werd getrokken en Delia wou net veranderen in haar wolf toen ze 2 scherpe tanden in haar nek voelde komen. Een schreeuw ontsnapte uit haar mond, hoezo overkwam haar dit? Hoezo? Al gauw was het stekend pijn in een fijn gevoel veranderd..Een heerlijk gevoel die haar liet ontspannen en ze zich overgaf aan Jack. Maar hij nam best wel veel bloed terwijl hij zoog en ze voelde zich steeds zwakker. En toen hij haar naar achter duwde kwam ze op de grond terecht en begon te trillen, haar wolf was woest en haar mens was verdoofd. Goed verdoofd. Ze trilde als gek terwijl ze zich te zwak voelde om op te staan en weg te rennen. ‘Het spijt me... ik... ik weet niet hoe dit tot stand gekomen is. Het... et groeide in de dagen van de volle maan. Ik snap het niet... zo heb ik nog noit gedaan!!!‘ verontschuldigte hij zich niet in staat puur uit schaammte kon Jack haar niet in de ogen kijken. Delia gromde en stond met moeite op, zelf trilde ze ook en keek hem woedend maar ook bang aan. Ze deed een stap achter uit 'LEef JAck, leef maar zonder mij.' Tranen stroomde uit haar ogen terwijl ze zich omdraaide en weg rende. Buiten en wou net veranderen in haar wolf maar het lukte niet, ze was te moe, te zwak om dat te doen. En ver kwam ze niet want ze had een paar stappen gezet toen ze bewusteloos viel...

Jack voelde zich vreselijk en kromp ineen bij haar grommende woorden, want zoiets had hij wel verwacht. Jack deed niks om haar tegen te houden, maar toen Delia buiten flauw viel schrok Jack ontzettend en rende naar haar toe. Ze was buiten bewustzijn. Jack tilde haar op en legde haar op zijn bed neer en voelde haar hart nog kloppen. Hij bleef onrustig enzakte naast het bed neer. Jack mopperde zachtjes. Hij wist niet wat er aan de hand was? Hij kon niet langer stil zitten en begon te ijsberen. Het was niet normaal. Jack had hulp nodig en snel ook dit was niet normaal, want dit kon zo niet langer. Jack wilde zo niet zijn, hij wilde Delia nog iemand anders pijn doen nog vermoorden dan dieren!

Delia voelde zich wegzakken, ver weg ergens anders. HEt voelde goed om hier te zijn, het voelde hier zo vredig, zo fijn om hier te zijn dat ze niet eens weg wou van dit plek. Het was hier zo mooi en zo prachtig, alles was groen en de lucht was prachtig babyblauw. Het was gewoon veel te mooi en veel te vredig om hier zomaar weg te gaan. Delia wandelde door de weide en genoot van het gezang van de vogels. Nee ze wou hier absoluut niet weg! En toe nzag ze een wit paard met en man er op, hij reed op haar af en kwam naast haar staan 'nee Delia, het is nog geen tijd voor jou.' Zei hij rustig en toen verdween ze uit dat prachtige stuk en knipperde ze met haar ogen en keek naar het plafon...waar was ze? Met een kreun ging ze overeind zitten en zag Jack ijsberen...jack...Wat deed ze hier ookal weer? Beelden schoten door haar gedachten heen van mannen, mannen die Jack had aangevallen en van wie hij bloed wou drinken...En daarna hoe hij haar beet. Delia wou overeind gaan staan maar meteen voelde ze zich duizelig en zakte ze weer terug, hoezo voelde ze zich zo zwak?

Jack bleef ijsberen en was zo druk in gedachten dat hij niet eens opmerkte dat ze wakker geworden was. Zo had hij zich 200 jaar geleden ook gevoelt, zich afvragend waarom hem dit overkomen was. ‘Waarom overkomen zulke dingen mij ook altijd? Dit... dit had niet mogen gebeuren! Zoiets... arh! Niet normaal meer ik kan het niet uitstaan!‘ mopperde Jack en zakte aan het einde van zijn woorden door zijn knie‘en op zijn hurken en zetten zijn handen in zijn wilde haren. Jack keek naar de vloer en probeerde helder te denken, maar zijn emotie‘s zaten hem zo dwars. Hij had iets gedaan nouja de helft van waar hijzelf zo op tegen was! ‘Waarom? Waarom heb ik toch steeds die verdomde rt pech!‘ gromde hij en sloot zichzelf helemaal op door zijn knie‘en op te trekken op zijn achterwerk te zitten, zijn armen om zijn benen heen en zijn gezicht verborgen in de openong die er nog was. Zachtjes schokte zijn schouders terwijl tranen van bloed uit zijn ooghoeken stroomde.

‘Waarom overkomen zulke dingen mij ook altijd? Dit... dit had niet mogen gebeuren! Zoiets... arh! Niet normaal meer ik kan het niet uitstaan!‘ mopperde Jack en zakte aan het einde van zijn woorden door zijn knie‘en op zijn hurken en zetten zijn handen in zijn wilde haren. Delia keek toe hoe hij daar zat en kreeg medelijden met deze jongen. Hij had het al lastig en door zijn woede had hij het nog lastiger...Arme, arme jongen. ‘Waarom? Waarom heb ik toch steeds die verdomde rt pech!‘ gromde hij en sloot zichzelf helemaal op door zijn knie‘en op te trekken op zijn achterwerk te zitten, zijn armen om zijn benen heen en zijn gezicht verborgen in de openong die er nog was. Okee nu brak haar hart goed en ze stond met moeite op en liep naar hem toe, ze zakte voor hem en nam zijn hoofd en tilde die iets op en glimlachte bemoedigend 'Klagen is zinloos: doe iets of vergeet' Zei Delia zachtjes en streelde zijn tranen weg terwijl ze hem bleef aankijken met haar bruine kijkers..

Jack hoorde iemand bewegen, maar reageerde niet. Als Delia hem van kant wilde maken zou hij geen verzet bieden, maar e pakte zijn hoofd vast en tilde hem een beetje op. Jack schaamde zich te erg om haar aan te kijken. ‘Wat kan ik doen? Je hebt zelf gezien wat er gebeurde? Ik... Rhine heeft gelijk we zijn monsters...‘ Happerde hij en probeerde de juiste woorden uit te spreken, maar wat Rhine had gezegd was voor de volle 100 prosent waar. Vampiers waren monster!!! Jack probeerde Delia aan te kijken, maar dors het nog niet. ‘Delia... toen... toen we nog op het strand waren? Ik had het niet moeten doen. Ik heb heel lang liggen piekeren over hoe dat die bloeddorst zo sterk groeide... het... het komt door jouw bloed! Die mix van mens en dier? Het het moet daar de oorzaak haast wel van zijn? Dierenbloed is alles wat ik ooit gedronken heb maar... Ik wil nouw de schuld niet geven van mijn onbedwingbaarheid, maar wat kan ik er aan doen? Iheb gevochten ertegen, maar het is sterker! Hoe hard ik ook probeer en dan dat visioen die me steeds voor ogen ligt...‘ hij probeerde zo goed mogelijk uit leg te geven, maar hij bleef zitten. Bang dat als hij haar oelzen zou Delia nog eens bijten zou???

‘Wat kan ik doen? Je hebt zelf gezien wat er gebeurde? Ik... Rhine heeft gelijk we zijn monsters...‘ Delia bleef hem aankijken en probeerde te bedenken om iets te zeggen, maar ze kon gewoon niks bedenken... Delia bleef piekeren om hem van zijn probleem af te lossen ‘Delia... toen... toen we nog op het strand waren? Ik had het niet moeten doen. Ik heb heel lang liggen piekeren over hoe dat die bloeddorst zo sterk groeide... het... het komt door jouw bloed! Die mix van mens en dier? Het het moet daar de oorzaak haast wel van zijn? Dierenbloed is alles wat ik ooit gedronken heb maar... Ik wil nouw de schuld niet geven van mijn onbedwingbaarheid, maar wat kan ik er aan doen? Iheb gevochten ertegen, maar het is sterker! Hoe hard ik ook probeer en dan dat visioen die me steeds voor ogen ligt...‘ Delia slikte toen ze zijn uitleg hoorde en sloot haar ogen, hoewel ze nu een groot probleem krijgt en haar wolf verafschuwt nu al deze vampier was dit het beste voor Jack, misschien zou het ten eind van hun vriendschap maken maar het was wel nodig. Delia drukte hem tegen de grond en keek hem recht aan 'Ik wil je alleen maar helpen.' Zei ze zachtjes en haalde een zakmes uit haar achterzak en haalde die over haar pols zodat het bloed zou beginnen met stromen, ze opende zijn mond en liet het er in stromen 'Zonder het brandend gevoel zul je veel helderde denken.' Zei ze op dezelfde toon en sloot haar ogen om het pijn te negeren..

Wat deed ze nu? Jack voelde hoe ze hem tegen de grond werkte en haar woorden hoorde. Delia sneed zichzelf in haar pols. Jack wilde nog protesteren, maar de geur van bloed en de smaak er van waren te onweerstaanbaar!!! Jack pakte haar arm teder vast om haar niet nog meer pijn te doen dan hij al gedaan had en liet haar heerlijke bloed zijn mond in stromen. Ze was al verzwakt daar moest Jjack rekening mee houden. Het duurde niet lang voor het ergste verdwenen was. Jack wilde haar niet meer ontnemen en likte d wond schoon zodat het kon helen. ‘Delia je had dit niet hoeven doen, maar toch bedankt al lost het, het probleem niet op...‘ zei Jack rustig en streelde haar fijn getekende gezicht. Ze moesten een oplossing vinden voor deze vreetbuien!!!

Jack pakte teder haar pols vast en bracht het bij zijn mond, ze voelde het speeksel op haar wond en sloot haar ogen want al gauw kwam het heerlijke gevoel weer terug. Ze sloot haar ogen en voelde nu geen pijn maar heerlijk gevoel dat haar hele lichaam verwarmde. Toen hij haar wond schoon likte opende ze haar hand en trok haar pols terug en voelde duizeligheid over zich heen gaan. Ze had dringend iets zoets te drinken nodig en ook iets te eten om haar bloed weer te herstellen. ‘Delia je had dit niet hoeven doen, maar toch bedankt al lost het, het probleem niet op...‘ zei Jack rustig en streelde haar fijn getekende gezicht. Delia knikte alleen en sloot haar ogen om te blijven zitten en zich minder duizelig te voelen. Haar huid was wit getrokken terwijl ze rustig ademde.

Delia zag wit en hij wist nog van vroeger dat de persoon dan snel iets van voedsel en drinken nodig had!!! Hij ging eerst zitten en daarna trok hj Delia samen met zichzelf omhoog. Hier had hij niks kwa zulke dingen en Jack tilde Delia op. Hij had nog op de boekenplank een gevonden portomonee liggen waar geld in zat. Jack liep met Delia in zijn armen langs de boekenplank en pakte in een snelle beweging de geldbeurs mee. Eenmaal buiten begon Jack met Delia vast houdend te rennen. Door het bloed had hij nieuwe energie die hij meteen om zetten. Ergens langs de weg stond een rijdende frietkar die een soort terrasje altijd neer zetten zodat de mensen of weerwolven daar konden gaan zitten. Eenmaal vlakbij ging Jack rustiger lopen en zetten in een van de stoelen. ‘Ik ben zo terug.‘ zei hij rustig en liep naar de kar om een bestelling te doen. Ook bestelde hi een energie drank en water, want buiten bloed kon hij die ook drinken en soms wat drank. Nadat de bestelling klaar was zetten hij die op het tafeltje en ging met zijn rug naar de man toe zitten. ‘Hier knap je vast van op?‘ zei hij rustig en maakte het flesje water open voor hij er een slokje van nam.

Delia voelde hoe iemand haar optilde en in zijn armen nam en ze wist dat het Jack was, maar veel kon ze er niet tegen doen, ze voelde zich te zwak. Toen ze buiten waren deed haar dat iets beter en ze voelde het wind om hun heen zoeven terwijl ze renden. Delia bleef met gesloten ogen en klemde haar armen om zijn nek. Het voelde zo veilig maar ook weer niet, niet meer nadat hij zo raar had gedaan, diep in zich voelde ze angst voor Jack, een angst en haat van haar wolf. Toe nze op iets hards werd gezet opende ze haar ogen en eerste wat ze rook was friet! Haar hersens zochten sne lnaar een plek waar ze friet konden krijgen en ze wist dat het die reidend ding was waar mensen graag kwamen, ook 1 van de redenen waarom ze hier weerwolven soms kwamen was om vampieren ver te houden. ‘Ik ben zo terug.‘ zei hij rustig en liep naar de kar om een bestelling te doen. Delia keek toe hoe hij dat deed en ontspanden zich wat. Toen JAck weer terug kwam met een dienblad ging ze wat rechter zitten en keek naar het friet...Het rook best verleidelijk en ze had aardig wat honger en nu ze nog niet genoeg kracht had om in haar wolf te veranderen moest ze wel mensen voedsel eten... ‘Hier knap je vast van op?‘ zei hij rustig en maakte het flesje water open voor hij er een slokje van nam. Delia knikte dankbaar en begon het mensen voedsel naar binnen te werken, ze at niet zo vaak het mensen voedsel. Het was een raar smaak die ze in haar mond kreeg, maar het gaf haar wel wat kracht en toen het bordje op was pakte ze haar energie drank die ze openmaakte en rustig begon te drinken. Na een paar slokken keek ze pas naar Jack 'eeh bedankt.' Zei ze zachtjes en keek weer naar haar drank.

Jack snapte best als ze niet meer in zijn buurt wilde zijn, maar hij wilde haar ook niet kwijt. Delia at terwijl Jack soms toe keek. Hij had nooit de kans gehad om menselijk voedsel meer te kunnen eten en hi kende enkel de gekookte en de pan versie van de aardappelen. Nooit de gefrituurde nog wels ander gerecht ze er tegen woordig mee maakte. Jack wende zijn blik af om niet misselijk te worden zodat het bloed dat nog in zijn maag zat eruit komen zou. De lucht alleen al maakte hem misselijk! Delia bedankte hem en Jack knikte terwijl hij haar weer aankeek. ‘Graag gedaan. Ik... ik snap best als je me straks niet meer wilt zien? Ik wilde niemand pijn doen... maar hoe kom ik er weer vanaf of hoe verminder je zoiets zonder de boel te vernielen?‘ Jack zei het zacht genoeg zodat enkel Delia het horen zou. Hij wilde haar echt niet kwijt!!!

Delia wist dat dat vampieren niet echt tegen menselijke voedsel konden en kunnen. ‘Graag gedaan. Ik... ik snap best als je me straks niet meer wilt zien? Ik wilde niemand pijn doen... maar hoe kom ik er weer vanaf of hoe verminder je zoiets zonder de boel te vernielen?‘ Jack zei het zacht genoeg zodat enkel Delia het horen zou. Delia zuchten en keek JAck weer aan. 'het is moeilijk, mijn wolf vind je maar niks, ze verafschuwd jou en wat je gedaan hebt.' Zei ze zacht en nam nog een slok van haar energiedrank, ze likte haar lippen af en keek toen weer naar Jack 'Je moet iemand vinden die zich wel kan beheersen en jou het kan leren.' Zei ze rustig en keek haar met kalme bruine ogen aan. maar ze kon hem lang niet aankijken dus sloot ze haar ogen en voelde hoe ze weer kleur kreeg op haar gezicht.

Ja wat ze nu zei was waar, maar wie kwam daarvoor in aanmerking? Jack zag hoe ze haar ogen sloot en hoe de kleur weer terug kwam op haar huid. Ging dat bij hem maar zo gemakkelijk? Jack zuchten en liet zijn kin op zijn borst rusten terwijl hij nadacht.

Het voelde zo goed, zo heerlijk om weer gewoon niet duizelig te voelen en het mensen eten was best wel lekker voor de verandering. Uitiendelijk zuchten ze en opende ze haar ogen 'ik wil je best wel helpen, maar ik weet niet hoe het is om dorst te hebben.' Zei Delia kalm en nam haar laatste slok uit haar flesje en gooide die met een sierlijk boogje in de prullenbak viel.

Jack zijn gedachten raasde door zijn hoofd. Wie kon hij vragen? Rhine zeker niet daar ging hij nog niet hee al vermoorden hij er meer dan hem lief was!!! Delia zuchten en Jack keek op bij haar woorden. ‘Dat is lief van je aangeboden, maar onze instinkten zullen dan vast doorslaan? Ik weet nog niet wie maar buiten de clan moet er toch nog iemand zijn?‘ vriendelijk wees Jack haar aanbod af, maar wat er vandaag gebeurd was wilde hij niet nog eens meemaken! Wie kon hem helpen? Wie buiten de Lafee‘s was er om zijn bloeddorst te kunnen indammen?