A little HELP!!!

‘Dat is lief van je aangeboden, maar onze instinkten zullen dan vast doorslaan? Ik weet nog niet wie maar buiten de clan moet er toch nog iemand zijn?‘ vriendelijk wees Jack haar aanbod af, Delia knitke alleen maar en haalde haar schouders op 'Er zijn vast een paar vampieren die eenlingen zijn...Je zult ze hier in het bos of naast die enorme kasteel niet gauw vinden mar misschien in de stad...Kijk vooral bij verlate woningen.' Gaf Delia als tip, ja als weerwolf wist je vaak waar de vampieren zich vaak schuil hielden.

Gelukkig begreep Delia het. Hun relatie was niet zo eenvouwdig als aanvangkelijk gedacht? Natuurlijk was het verbergen ervan een ding, maar dit wt nu gebeurt was? Vincent! Misschien kon die hem helpen, maar dan moest Jack hem eerst vinden??? ‘Ik weet weligt iemand, mar het is een vreemd figuur. Hij komt uit de Sahara en loopt nog steeds zo gekleed als waar hij ooit gewoont heeft. Misschien als hij tenminste luisteren en helpen wil kan ik met hem dit probleem oplossen?‘ even verscheen de vrolijke twinkeling weer in zijn ogen en Jack feerde lichtjes op. Alleen had hij geen benul van waar die knaap heen was?‘Ik zal hem meteen gaan zoeken misschien is hij wel op de plek die je aanwees?‘ zei hij en stond op om Vincent te gaan zoeken. Jack li nog even naar Delia toe en kuste haar op haar voorhoofd. ‘Tot we elkaar weer zien hoop ik mijn instinkt weer onder controllen te hebben.Misschien ook iets voor jouw? Gewoon voor de zekerheid?‘ fluisterde hij zacht in haar oor. Nog even streelde hij liefdevol haar gezicht en vertrok. Hij moest Vincent vinden!!!

(Je kunt hier best met Vincent reageren hoor.) ^^

‘Ik weet weligt iemand, mar het is een vreemd figuur. Hij komt uit de Sahara en loopt nog steeds zo gekleed als waar hij ooit gewoont heeft. Misschien als hij tenminste luisteren en helpen wil kan ik met hem dit probleem oplossen?‘ Delia zag dat zijn ogen twinkelde en hij lichtjes op veerde. ‘Ik zal hem meteen gaan zoeken misschien is hij wel op de plek die je aanwees?‘ zei hij en hij liep naar haar toe en kuste haar op haar voorhoofd, binnen in gingen er rillingen door haar heen. ‘Tot we elkaar weer zien hoop ik mijn instinkt weer onder controllen te hebben.Misschien ook iets voor jouw? Gewoon voor de zekerheid?‘ fluisterde hij zacht in haar oor. Nog even streelde hij liefdevol haar gezicht en vertrok. Okee...Had hij net letterlijk gezegd dat ze haar instincten niet kon controleren?! Kijk dat hij problemen mee had was niet haar schuld! En dat har wolf hem wou doden is ook niet haar schuld want hij dode die mensen! Boos stond ze op en gooide nog even het bakje weg en liep toen terug naar het bos.

Vincent zat kalm met Dark aan zijn zij op het grasveld kijkend naar de zon en de sneeuw....Ongelooflijk...Hoewel het in de winter eerder donker werd was het als nog lichter dan in de zomer 's nachts. Rustig ademde Vincent terwijl hij zijn ogen gesloten hield...Hij had eindelijk ene plekje gevonden in de stad...Een verlate huis en waar hij de dak in beslag nam. Hoewel mensen hem raar aankeken maar hij trok er niks van aan. HEt was best grappig want vooral oudere mensen keken hem raar aan en de jongeren trokken zich weinig aan. Dark lag heerlijk naast hem te genieten van het heerlijke zon die op zijn vacht scheen.

Jack was zich er niet bewust van dat hij Delia boos achter gelaten had. Hij dacht juist ht goede gezegd te hebben. Zijn voetstappen in de sneeuw waren nauwelijks te horen, maar als je goed luisterde hoorde je et zachte kraken ervan. Zodra hij buiten gehoor en zicht afstand was begon Jack te rennen. Hij rende zo snel mogelijk in de hoop Vincent te vinden? Het liefste nog voor hij weer zijn dorst niet in bedwang houden kon!!! Via het bos rende Jack naar de stad. Het was maar goed dat Vamiers geen lucht ademde anders was hij zeker buiten adem geweest... Jack sstopte met rennen bij de boomgrens en keek over de stad uit. Gelukkig droeg hij de parfum nog zodat de andere weerwolven hem niet aan zijn geur konden linken aan een vampier! Jack liep richting de verlaten woningen in de stad en zocht ondertussen naar Vincent, maar voelde dat zijn keel al weer aardig pijn begon te doen!!!

Met een zuvht stond Vincent op en klpopte het sneeuw van zich af. Tijd om naar huis te gaan. Dark stond ook met tegen zin op en schudde zich flink uit. Het sneeuw vloog alle kanten op en vincent stapte wat achter uit zodat ie niet geraakt zou worden. Daarrna zette ze zich tegelijke tijd af en rende een flinke stuk door, tot ze bij het rand van de stad kwamen...Pas daar remde ze af en liepen heel rustig door de stad als of er niks aan de hand. Toen ze eindelijk bij het rij verlaten woningen kwamen wou Vincent de deur open maken toen hij iets hoorde....

Elke stap was een ware hel! Jack voelde de drang om zijn dorst te lessen groter en groter worden. Waarom nu? Waarom was het niet iemand anders die zoiets voor de kiezen kreeg? Jack voch er tegen met alles dat hij in zich had!!! Waar was Vincent? Jack kon hem niet vinden, maar zijn geur was in deze straat het sterkste?! Jack kon niet meer. hij voelde zich opnieuw warm worden en de ijzige koude wind die woei! Jack leunde met zijn rug tegen de muur en in de sneeuw. Hij moest rustig blijven anders raakte hj straks de controlle weer kwijt.. Een nieuwe pijnlijke steek schoot door zijn hoofd heen en opnieuw pakte Jack zijn hoofd vast. Niet nu, niet hier waar zovee mensen waren!? Nee, nee, neeee!!!!! Een kreun kwam over zijn lippen hij klonk luider dan toen Delia hem bij zijn keel vast had gehad, maar dat kon hem op het moment niks schelen. Al die kloppende harten! Al dat heerlijke stromend bloed! Nee zo moest hij niet denken! Hij was geen mensenmoordenaar!!!!

Vincent hoorde een gekreun...Een best harde gekreun en toen de wind van richting veranderde rook hij een bekende geur van Jack. Vincent liet Dark bij de deur staan en schoot naar voren richting die geur..Wat deed die jognen hier? Waarom was hij hier en niet in het bos? vincent zag Jack al gauw en hij merkte dat hij problemen had, geen fysieke problemen maar eerder drank... Vincent kwam op hem af en greep zijn pols terwijl hij hem recht aankeek. Vincent rook bloed...Weerwolven bloed. Vincent nam Jack mee 'kom mee, jongen.' Zei hij zachtjes en nam hem mee naar zijn huisje. Daar liep hij achter Jack aan naar boven en toen ze boven waren liep hij naar zijn kleine minibar en haalde daar een zak met bloed die hij naar hem toe gooide. 'Hier drink wat.' Zei Vincent kalm en deed de deur dicht.

Jack vocht nog steeds tegen zijn instinkt en bemerkte de geur van Vincent niet op die dichterbij kwam. Jack kreunde zo nu en dan wanneer er een nieuwe pijnlijke steek door zijn hoofd heen scheurde! Plosteling pakte iemand zijn pols vast en het was geen mens dat kon Jack goed voelen. Hij tilde zijn hoofd op en keek Vincent aan die ook hem aankeek. Hij zei zacht mee te komen en dat deed hij mar wat graag. Hij liep mee en moest na de hal binnen gekomen te zijn naar boven. Daar pakte Vincent een zak bloed uit een minibar en gooide die zijn kant op. Jack ving de zak op en keek er even naar. Zijn instinkt wilde hem overnemen, maar Jack drong hem terug. Hij kende dit soort dingen niet en las even snel de instructies die erop stonden. Hij moest het lipje aan de bovenkant van het slangetje eraf halen. Nadat gedaan te hebben dronk hij de zak leeg. Wat voor bloed erin zat wist hij niet, maar het was wel lekker! 'Bedankt, maar ik wilde je iets vragen?' zei Jack met schorre stem. Hij voelde zich al beter en de brandende pijn in zijn keel was verzacht door het bloed van net.

Vincent keek toe hoe Jack de instructie las en draaide met zijn ogen, als hij echt verging van dorst zou hij zo het pakje hebben opgescheurd en opgedronken. Vincent zag hoe hij het bloed opdronk en zelf sloot hij zijn ogen om de geur te negeren..Nee hij mocht niet toegeven aan zijn zwakte, hij moest sterker zijn dan zijn dorst. 'Bedankt, maar ik wilde je iets vragen?' zei Jack met schorre stem. Vincent keek met kalme ogen naar Jack 'Nou je bent hier toch dus, ik zou zeggen stel je vraag.' Zei Vincent kalm en pakte een flesje en goot het in een een bakje en zette het voor Darks neer die meteen begon te drinken. Vincent bleef rustig staan, leunend tegen de minibar.

Dit was gewoon weg genant! Jsck vroeg eigenlijk nooit om hulp, maar hij kon niet anders of Rhine zou het mee krijgen of de weerwolven of Vincent zelf, want hij had gezien wat Vincent met vampiers deed die hun dorst niet konden beheersen. Jack's gespannen spieren werden losser nu hij zichzelf niet meer zo hoefte in te houden. Hoe kon iemand eigenlijk zo beheerst reageren? Dat vroeg Jack zich toch stellig af, maar goed hoe kon hij zijn probleem het beste uitleggen? 'Het zit zo... Voor ik jouw trof waren Delia en ik bij het strand toen ze vroeg of de uitwerking van vampierenspeeksel bij die gebeten werden een aangename werking op mensen hadden. Ik had haar gezegt hetzelf niet te weten omdat ik enkel dierenbloed drink, maar ze vroeg of ik dat bij haar wilde uittesten... ' begon hij en stilstaan kon Jack er niet bij want hij begon al gelijk met ijsberen. 'Had ik het maar niet gedaan dat zat ik nu niet met dit probleem? Maar goed, eerst wilde ik niet maar op haar aandringen heb ik het toch gedaan. Eerst was er niks aan de hand zelfs na jouw getroffen te hebben gebeurde er niks al bespeurde ik wel dat er iets niet klopte. Na lang na denken kwam ik erachter dat het de mix van Delia's bloed de oorzaak was. Wat daarna gebeurde weet ik niet meer. Ik wasgewoon thuis tot ik ineens voor Delia bij het meer stond. Volgens haar moet ik twee van de drie mensen gedood hebben, maar ik proefte niks geen bloedin mijn mond. Misschien dat jij een verklaring hiervoor hebt en hoe het te bedwingen?' voegde Jack eraantoe en keek Vincent na de laatste woorden aan...

'Het zit zo... Voor ik jouw trof waren Delia en ik bij het strand toen ze vroeg of de uitwerking van vampierenspeeksel bij die gebeten werden een aangename werking op mensen hadden. Ik had haar gezegt hetzelf niet te weten omdat ik enkel dierenbloed drink, maar ze vroeg of ik dat bij haar wilde uittesten... ' begon hij en stilstaan kon Jack er niet bij want hij begon al gelijk met ijsberen. 'Had ik het maar niet gedaan dat zat ik nu niet met dit probleem? Maar goed, eerst wilde ik niet maar op haar aandringen heb ik het toch gedaan. Eerst was er niks aan de hand zelfs na jouw getroffen te hebben gebeurde er niks al bespeurde ik wel dat er iets niet klopte. Na lang na denken kwam ik erachter dat het de mix van Delia's bloed de oorzaak was. Wat daarna gebeurde weet ik niet meer. Ik wasgewoon thuis tot ik ineens voor Delia bij het meer stond. Volgens haar moet ik twee van de drie mensen gedood hebben, maar ik proefte niks geen bloedin mijn mond. Misschien dat jij een verklaring hiervoor hebt en hoe het te bedwingen?' voegde Jack, Vincent trok zijn wenkbrauw op terwijl hij alles in zich liet doordringen, die Delia moest een weerwolf zijn, want geen een bloed kon zoveel energie stoot geven als die van een weerwolf of in zijn geval van een kind. 'Weerwolven bloed, Het is net een energie drank, jij merkt het misschien niet maar je lichaam wel, dierenbloed geeft je neit genoeg energie, het was voor een tijdje genoeg maar toen je echt bloed proefde en je lichaam er achter kwam dat het energie geeft heeft het nu elke keer nodig' Zei Vincent rustig 'Je kunt er niks tegen doen behalve het te beheersen, je zult mensen bloed moeten in nemen want dat heeft wel werking zo te merken.' Legde Vincent uit en haalde diep adem 'zelf wist ik al van af mijn 8ste dat ik een vampier zou worden en wat ik heb zien gebeuren voor mijn ogen heeft mijn bloeddorst iets verminderd toen ik het zag, ik heb ook 2 jaar mezelf streng gestraft als ik mijn dorst niet kon bedwingen....Je moet begrijpen dat het dorst een deel van je is en je eigenlijk sterker moet zijn dan je dorst.' Zei Vincent kalm en keek Jack strak aan.

Jack wachte gespannen af. Hij had Vincent de naam van Delia nooit gezegd, maar dat vond hij niet belangrijk toen. Vincent begon te vertellen. Kennelijk had hij dus energie gekregen van Delia's bloed doordat het menselijk bloed bevatten. Er was dus geen weg terug!!! Jack wilde de volgende woorden eigenlijk al niet meer horen al bleef hij geintereseert luisteren. Het beheersen van zijn bloeddorst? Ja hallo gemakkelijker gezegt dan gedaan! 'Er zit dus niks anders op?' het klonk niet alleen geirritert en geergerd, maar je kon er ook een lichte verslagen toon in horen terwijl Jack zich richting het raam keerde en zijn ogen sloot. Hij zou dus mensen moeten doden en daar zat hij zo vreselijk tegen aan te hikken!!! Jack bleef geruimetijd stil het laten bezinken en accepteren ging nu sneller dan vroeger. 'Dan zit er maar 1 ding op. Leer me hoe het te beheersen?!' zei hij met vaste en krachtigr stem. Jack was vast beraden om alles in het werk te stellen en zijn bloeddorst onder de duim te houden!!!!

'Er zit dus niks anders op?' het klonk niet alleen geirritert en geergerd, maar je kon er ook een lichte verslagen toon in horen terwijl Jack zich richting het raam keerde en zijn ogen sloot. VIncent haalde zijn schouders op en keek ook naar buiten 'Er zijn verschillende manier om aan bloed te komen, je hoeft mensen niet te doden persee.' Zei Vincent kalm en keek weer naar Jack. 'Dan zit er maar 1 ding op. Leer me hoe het te beheersen?!' zei hij met vaste en krachtigr stem. Vincent knikte alleen maar en liep naar zijn tafel waar hij gauw wat documenten opborg 'je moet begrijpen dat het neit makkelijk is om het te leren beheersen, eerst moet je het begrijpen...Je moet er mee leren om te gaan en het in je voordeel te gebruiken...' Zei Vincent kalm en keek naar Dark die het laatste paar druppeltjes oplikte.

Vincent knikte en gelukkig wilde hij helpen. Jack zag weg dat Vincent was papierwerk weg borg, maar daar lag zijn intereen op het moment niet. Jack luisterde aandachtig en snapte niet wat er te begrijpen viel? ‘Het heeft me al 100 jaar gkost om me erover heen te zetten vampier te wezen, maar wat valt er te begrijpen dan dat je onbedwingbaare dorst hebt en el voordeel kun je daar uit putten? Ik heb al heel wat moeite gedaan om Delia niet te vermoorden!‘ zijn stem had nog steeds die vastberaden toon en die zou Jack ook blijven houden verder kwam er niets tussen tot hij zijn probleem opgelost zou hebben.

‘Het heeft me al 100 jaar gkost om me erover heen te zetten vampier te wezen, maar wat valt er te begrijpen dan dat je onbedwingbaare dorst hebt en el voordeel kun je daar uit putten? Ik heb al heel wat moeite gedaan om Delia niet te vermoorden!‘ zijn stem had nog steeds die vastberaden toon, Vincent trok zijn wenkbrauw op en een spottend lachje kwam op zijn gezicht die je toch niet zag door de kraag 'Jack...Ik leef pas 41 jaar als vampier, als ik nu mens was was ik 60 jaar...Dus als je het echt wilt en je goed mediteert kun je je er over heen zetten.' Zei Vincent kalm, ja hij was echt nog vreselijk jogn maar door dat hij zich beheersde leek hij veel ouder.

Jack keek Vincent enigzin verbaasd aan, maar herinnerde zich wat hij eerder gezegd had! Vincent wist op zijn achtste jaar al dat hij een vampier worden zou. Hij zuchten even. ‘Het is maar goed dat we niet allemaal hetzelfde zijn.‘ zei Hij murmelend en keek Vincent weer aan. hij vroeg zich af hoe mediteren nu hielp bij het verdringen van de dorst? ‘Hoe gaat dat in zijn werk dan?‘ vroeg Jack en kwam dichterbij, want hij wilde te probleem oplossen zonder zomaar slachtoffers te maken.

Jack zuchten even. ‘Het is maar goed dat we niet allemaal hetzelfde zijn.‘ zei Hij murmelend en keek Vincent weer aan. Vincent knikte alleen maar en reageerde er veder niet op. ‘Hoe gaat dat in zijn werk dan?‘ vroeg Jack en kwam dichterbij, Vincent keek hem kalm aan 'Goed, ga maar op de bank zitten, het enige wat we hoeven doen is wachten tot je dorst groeit.' Zei Vincent kalm en deed gauw alle ramen dicht terwijl Dark voor Jack ging zitten.

Vincent knikte en legde uit wat hij doen moest. Wachten tot ziijn dorst groeide? Dat was vast wachten op narigheid??? Jack zei niks en ging op de bank zitten zoals Vincent gezegt had en keek even toe hoe Vincent de ramen sloot door de gordijnen dicht te maken en Dark die voor hem ging zitten. Nog steds zag deze er als een normale hond uit vanuit zijn oog punt, maar dat zou straks nog wel eens veranderen? Jack wachten en wahten het begon aardig te vervelen dus sloot hij zijn ogen maar terwijl hij wachten.

Het duurde voor Jack wel erg lang tenminste voor zijn gevoel! In werkelijkheid duurde het 2 uren voor Jack de eerste steken van brandende pijn in zijn keel voelde opzetten. Dit was nog gemakkelijk te negeren en Jack vertoonde geen enkele spiervertrekking daarbij. Jack was van nature een ongeduldig type die wachten haten, maar als hij wilde leren zijn bloeddorst te controlleren dan moest hi naar Vincent luisteren. Het daarop volgende half uur begon het ergere vormen aan te nemen. Wat Vincent hem gegeven had was puur mensenbloed weliswaar uit een zakje, maar het bleef mensenbloed! Zijn instinkt dreef Jack tot het uiterste en dwong hem opzij te gaan, maar Jack gaf geen centimeter breed toe. Wel begon hij het moeilijk te krijgen, want de eerste steek volgde al na drie uur in het wachtprosess. Jack negeerde het al kneep hij zijn ogen wat steviger dicht. Binnen in voerde hij een strijd die vreselijk was, maar het was noodzakelijk dat Jack zijn bloeddorst leerde te beheersen. Toen een felle pijnscheut door zijn hoofd trok kon hij die niet negeren en greep naar zijn hoofd met een ingehouden kreun...

Vincent ging zelf lekker zitten zodat hij altijd kon in grijpen als Jack zich niet meer kon controleren. Vincent hield de klok in de gaten om te weten hoe lang het duurt. Na ongeveer 2 uur zag hij dat Jack iets begon te voelen. Na nog een een uur kneep Jack zijn ogen stijf dicht en vincent bleef hem kijken 'Geef de dorst niet de teken dat je zwak bent, dat je erf onder lijd.' Zei Vincent kalm terwijl hij Jack bleef aankijken met kalme ogen.

Het werd alleen maar erger en wat Vincent zei hielp ook niet echt al probeerde hij recht te gaan zitten. Zo‘n kalme uitdrking kreeg hij nog niet voor elkaar. Zijn dorst branden zo! Jack voelde dat het brandende gevoel zich verspreiden en niet langer in zijn keel bleef steken. Jack begon te trillen zonder het te willen. Hij leek wel een of andere junky die geen rugs meer kon krijgen. Hij streed nog steeds tegen zijn bloeddorst, maar merkwaardig genoeg bespeurde hij dat zijn zintuigen sterker werden? Zijn gevoel was ongewoon gevoelig waardoor de pijn nog heviger werd, zijn gehoor werd scherper en alles om hun heen kon hij beter horen. Van de muizen die over de vloer liepen tot twee blokken verder waar kinderenn en tieners aan het spelen waren! Zijn zicht zou vast ook scherper geworden zijn, maar Jack bleef ze gesloten houden gewoon omdat hij niet wilde dat de blik in zijn ogen te zien was. Het veranderde steeds van vastberaden tot de ijzige kilte die in de koudste winternacht te voelen was!!! Zijn reuk was ook sterker geworden. Hij kon het bloed ruiken dat Vincent in zijn minibar had liggen, maar ook het bloed dat niet in dit huis was nog in deze straat, maar in de twee blokken verder kon hij het nog ruiken bijna proeven?! Jack kreeg het zwaarder hierdoor, maar hij bleef zich beersen, hij bleef zitten. Maar het gebeurde opnieuw net als bij Delia na 5 uur wachten. Jack verslapte een paar seconden hij verloor zijn bewustzijn waardoor zijn instinkt en bloeddorst het gelijk overnamen. Eerst bleef hij zitten, maar er krulde langzaam aan een glimlach die niet bij Jack hoorde. Er lag duidelijk een kille valsheid in deze glimlach! Daarna gingen zijn ogen rustig aan open waar die ijzige kille blik in te zien was die zeer bedreigend was. ‘Je dacht toch niet dat, dat zou gaan werken niet? Vincent!‘ ook nu was Jack‘s stem kil en had het alles verloren wat Jack ibhielt.

Het duurde en duurde maar Vincent had door jaren heen geduld leren hebben. Om een jager te zijn moest je geduld hebben, je moest geduld hebben en wachten tot je prooi eindelijk zijn zwakte liet zien. Nu ook bleef Vincent kalm kijken terwijl hij wachten tot het dorst veel te erg zou worden en Jack zou vallen. Dark bleef net zo kalm als zijn maat voor Jack zitten, klaar om op het vampier te springen als dit uit de hand liep. En zijn geduld werd beloond en Vincent zag langzaam een glimlach, een valse glimlach op de lippen van Jack komen. EN toen kwam die dreigende blik maar dat liet Vincent koud staan. ‘Je dacht toch niet dat, dat zou gaan werken niet? Vincent!‘ ook nu was Jack‘s stem kil. Dark gromde dreigend en diep en Vincent haalde zijn gun te voorschijn en schoot, niet recht op het hart maar op het been, het was een klap kogel, wat inhield dat het pijn deed als het op je huid van(vooral voor een vampier) Maar het zou geen zware verwonding aan brengen. 'Verslap je aandacht niet Jack!' Zei hij streng terwijl hij kalm op de bank bleef zitten.

Het was net alsof hij in een nachtmerrie vast zat? Jack maakte de dood van Delia elke keer weer mee alsof het steeds op herhalen stond... Jack had van zijn moeder nog een amulet meegekregen die hij eigenlijk om zou moeten hebben. Het beschermde de drager er van voor geesten of kleine demonen die en lichaam konden overnemen zefs na hele lange tijd dat ze konden slapen in een lichaam totdat ze het genoeg vonden om zich heer en meester van hun gastheer te maken. Maar wat Jack niet wist was dat toen hij op een nacht rustig lag te slapen toen hij nog mes was, want het amulet droeg hij mee in een van zijn broekzakken, maar dan hielp het juist niet zo goed en tijdens zijn rust was een van die demontjes in hem gekropen. Toen Vincent schoot op Jack's been schrok Jack wakker, maar omdat er maar een tegelijk wakker kon zijn en door de schrik van de verrassende pijn die vanuit zijn been door zijn lichaam joeg gooide Jack al zijn ongewilde mentale veredigingen op. waardoor het demontje geen hou vast meer aan hem had en een kleine zwarte schaduw vanuit de kant waar Vincent hem niet meteen zien kon uit Jack sprong en luid blies. Zijn rug opwierp en twee fel rode ogen had. Jack hoorde het en vergat zijn brandende verlangen om bloed binnen te krijgen en keek naar de in de schaduw staande kat. Meteen dacht hij aan wat zijn moeder nog gezegd had voor vertrek. "Draag dit amulet en je zult voor plaaggeesten of demonen beschermt zijn die bezit van een lichaam kunnen nemen."Jack verloor geen moment en reikte naar het amulet dat hij uit zijn broekzak haalde en omdeed. Het was een in glas gegoten ierse klaver. Hij had het eerst niet gelooft net als dat hij niet in vampier gelooft had, maar toen hij het amulet om had verloor de demon zijn fel rode ogen en veranderde in een dood normale kat die rustig dichterbij kwam. 'Het heeft lang geduurt voor je dat opmerkte?' zei de kat en keek even richting Dark. Hij mocht dan een hellhound zijn dat nam niet weg dat een helle kat deze demon meteen zou mogen. De kat begon zichzelf te likken en Jack was verrast een demon al die tijd in zich gedragen te hebben? Hoewel zijn been nog steeds pijn deed kon hij een zekere woede niet bedwingen, waarom had hij dan ook niet geluisterd dan was dit niet gebeurd? 'En wat mag dit dan betekenen? Kennelijk is je plannetje mislukt!' gromde Jack boos, hij was maar al te blij dat hij naar Vincent was gegaan anders was hij er vast nooit achter gekomen? 'Het is zeker jammer ja, maar je zit toch aan me vast. Voor de hoeveelheid tijd die het me gekost heeft zal ik niet in staat zijn ver van jouw af te kunnen dan 100 kilo meter.' het klonk zowel geamuseert als verveelt omdat de helle kat gefaalt had in zijn missie om Jack over te nemen.

De helle kat Vik:

Spoiler:

Vincent wachten rustig tot Jack terug zou keren en nu kwam er ook nog een verrassing bij kijken want er vloog een klein hell kat uti hem. Dark keek naar het beest met een opgetrokken lip. 'Het heeft lang geduurt voor je dat opmerkte?' zei de kat en keek even richting Dark. Dark gromde kort en likte zijn lippen. 'En wat mag dit dan betekenen? Kennelijk is je plannetje mislukt!' gromde Jack boos, hij was maar al te blij dat hij naar Vincent was gegaan anders was hij er vast nooit achter gekomen? 'Het is zeker jammer ja, maar je zit toch aan me vast. Voor de hoeveelheid tijd die het me gekost heeft zal ik niet in staat zijn ver van jouw af te kunnen dan 100 kilo meter.' Vincent stond op e liep naar de kat toe en stak zijn hand er uit 'Zozo, wat een leuk verrassing.' Zei Vincent rustig terwijl hij het beest bekeek.

srr flut

Zoals altijd bleef Vincent rustig hier onder hij liep zelfs naar dat mormel toe? Vik zag het ook en bromde even ter waarschuwing. Hij was geen schoot katje, maar als ie nog dichterbij komen zou, zou hij zijn nagels even gebruiken! ‘Wat is er nu zo interesant aan dat kreng?‘ vroeg Jack nog steeds boos, masr hij kon moeilijk va de bank af komen met het schotwond aan zijn been. De dorst bleef hameren, maar zijn boosheid bleek een uitlaat klep te zijn?