Just having fun (vinnie)

Miku kon het niet laten, ze kon het niet laten om met mensen te spelen. Zich met hen te voeden, maar hen niet te doden. Ze doodde niet gauw mensen, dat gaf zo'n troep. Maar hen meermaals bijten daar had ze alles behalve problemen mee. Ze manipuleerde de gebeten mensen zodat ze hun bijtwonden zouden verbergen, haar zouden vereren of gewoon zouden vergeten wat er gebeurd was. Miku had de neiging om nogal extra vagant en opvallend gekleed te gaan. Vandaag was dan ook geen uitzondering. Vandaag had ze voor een wat ruigere look gekozen een leren topje en kort broekje. Miku hield ervan om iedere dag een compleet andere outfit aan te trekken. Dat vond ze uitermate grappig. Het enige wat ze al vanaf haar geboorte had behouden waren haar blauwe haren. Vreemd genoeg had deze meid een vreemde afwijking waardoor haar haren al van baby af aan blauw waren, waardoor haar ogen groter waren dan die van de gemiddelde mens. Er waren al verschillende mensen in deze stad die haar herkend hadden als de popster die al de hele wereld had rondgetrokken, maar dat interesseerde haar niet veel, ze was op een soort vakantie, ze wilde niet gestoord worden, ze wilde gewoon plezier maken. En bij plezier hoorde uiteraard ook een hele hoop drank. Het was donker, de nacht was al een tijd geleden begonnen en de hele nacht al had Miku met een stel mannen in een platselijke kroeg gezeten ze had mee van de sterke drank gedronken af en toe voor de mannen gezongen in ruil voor een hapje uiteraard. Miku was al behoorlijk licht in haar hoofd en dat maakte haar nog hongeriger. ze lachte, gooide shotjes whisky achterover en begon steeds vaker de mannen te bijten. Sommige andere mensen kregen door dat er iets niet in de haak was, ze keken argwanend naar het groepje dronken en lachende mensen die onder de donkerrode vlekjes zaten

Vincent liep kalm door de straten en hoorde in de verte al geluid uit de kroeg. Vincent zuchten, mensen waren soms ook zo stom, wie ging zijn leven nou verzuipen i zo een kroeg, wat had je er eigenlijk aan? Je maakte het juist erger voor je lichaam! Geen dier zo zo iets aannemen en het was ook puur omdat een dier niet gek was omzich zelf te doden! Maar de kroeg was een mooi plek voor een Vampeir die dorst had. Dus met alle tegen zin liep Vincent naar binnen en keek om zich heen, zijn rode ogen vielen op een meisje met blauw haar die gebogen stond over ene jonge man. vincent haalde diep adem en rook bloed! Had hij het meisje neit eerder ergens gehoord? Mini? Mika? Miku! Dat was het, een of ander beroemd wereld ster. Vincent liep kalm op het meisje af en toen ze klaar was legde hij zijn hand op haar schouder en boog zich naar haar toe 'Word ik ook nog vereerd om gebeten te worden?' vroeg hij verleidelijk en keek hem meisje aan met zijn rode ogen, zijn mond zou je niet kunnen zien door de kraag.

Miku had plezier ze danste heen en weer. ze zag er zo onschuldig uit met haar kinderlijke blauwe haar, haar grote puppy ogen. Ze lachte haar belletjes lach. Ze hield van dit soort momenten de eeuwigheid zou ondragelijk zijn als je niet van dit soort momentjes genood, de momenten dat je vrij kon zijn, je overgaf aan je behoeftes en instincten voor je je ware aard weer moest onderdrukken. Miku draaide zich om naar een knappe jonge man toen ze een hand op haar schoduer voelde. met een schuin geïnteresseerd hoofd keek ze naar de zwartharige man met zijn rode ogen. Ze was te dronken om te merken dat hij geen mens was. 'Word ik ook nog vereerd om gebeten te worden?' vroeg hij verleidelijk. Miku's hoofd ging een tikje schuiner voor ze grinnikte en tegen de jongen aanleunde. "Niet voor je 't verdient hebt" Fluisterde ze grinnikend in zijn oor voor ze bij hem vandaan huppelde, uitdagend aan de andere kant van een tafel ging staan en hem net zo aankeek. Miku was dol op spelletjes.

Hij had al is eerder gehoord over het meisje en wist dat ze erg...Kinderlijk was, ze was dol op spelletjes en zelfs toen hij haar ogen zag, half dronken ogen, wist hij dat ze niet zo gemakkelijk te pakken word. "Niet voor je 't verdient hebt" Fluisterde ze grinnikend in zijn oor voor ze bij hem vandaan huppelde, uitdagend aan de andere kant van een tafel ging staan en hem net zo aankeek. Vincent toverde een glimlach op zijn gelaat en keek net zo uitdagend aan. Hij likte zijn lippen en haalde zijn schouders op 'Ik heb niet zo een zin in een spelletje.' Zei hij zacht maar wist zeker dat ze hem zou kunnen horen. Hij liep kalm weg, als of hij net niks heeft voorgesteld, als of hij haar helemaal niet had gezien en hij wist bij andere vampiers dat ie nieuwsgierig zouden worden en vaak juist achter hem aan zouden komen. Vincent leunde tegen de muur aan bij de deur en wachten.

Miku kon ondanks haar hoge leeftijd vaak erg kinderlijk reageren op dingen. Dat vond ze nu eenmaal leuker dan zo serieus zijn over alles. Uiteraard waren er momenten waarop ze heel serieus was, waarop je de wijsheid van de eeuwigheid op haar gezicht kon lezen. Vincent toverde een glimlach op zijn gelaat en keek net zo uitdagend aan. Hij likte zijn lippen en haalde zijn schouders op 'Ik heb niet zo een zin in een spelletje.' Zei hij zacht. Miku keek hem met een rustige blik aan, draaide haar hoofd wat schuiner en likte haar lippen. De alcohol maakte haar alleen maar dorstiger en losbandiger. Hij liep weg, zomaar. Dat wilde ze niet, ze wilde dat hij haar spel meespeelde. Mensen speelde haar spelletjes altijd mee, ze wisten simpelweg neit beter. Maar deze jongen was anders, hij had iets bijzonders. Langzaam en behoedzaam ging ze naar buiten, als een kat die op haar hoede was. Maar toen ze de grote jongen zag staan bij de deur groeide er een glimlach op haar gelaat. "Daar ben stouterikje" Grinnikte ze zacht voor ze voor hem ging staan

Zijn tactiek werkte altijd, zeker op half dronken vampiers! En kijk daar was het bewijs weer, hij zag Miku naar buiten lopen en glimlachte in zichzelf, het was gewoon zielig om haar zo te zien! Toen ze hem zag, zag hij haar glimlach groeien maar bleef zelf koel naar haar kijken. "Daar ben stouterikje" Grinnikte ze zacht voor ze voor hem ging staan Vincent keek haar met iets schuin hoofd aan en keek haar nog steeds ondeugend aan 'Hier ben ik lekkertje.' Zei hij kalm en sloeg zijn arm om haar middel maar hij bleef afstandelijk, hij trok haar niet dichter naar zich toe en probeerde haar ook niet te zoenen, ze moest zelf de eerste stap zetten.

Miku had het niet door, ze had geen enkel besef van wat zijn plan was. Wat er haar te wachtens tond. Vanavond draaide om plezier maken om haar vestand helemaal uit te zetten en alleen nog maar naar haar instincten te luisteren. Vincent keek haar met iets schuin hoofd aan en keek haar nog steeds ondeugend aan 'Hier ben ik lekkertje.' Zei hij kalm en sloeg zijn arm om haar middel maar hij bleef afstandelijk, Miku had even verbaasd gekeken over zijn actie. Maar ze vond eht niet erg. Het gezelschap van een knappe man kon ze haast altijd wel waarderen. Ze eervaarde zijn afstandelijkheid als verlegendheid. Ze dacht dat hij gewoon bang was iets verkeerds te doen. Langzaam kwam ze dichter tegen hem toe. Ze nam zijn handen beet en legde ze een tikje lager. Even legde ze haar hoofd tegen zijn borst, sloot ze haar ogen even. Haar hoofd draaide. Langzaam richtte ze ahar hoofd op. haar smalle handen omvatte zijn gezicht vlochten zich door zijn haren. "Anata wa totemo kireida" (= you're so pretty) Fluisterde ze als betoverd hem recht aankijkend voor ze langzaam haar mond naar zijn sleutelbeen bracht, met haar lippen omhoo ging maar altijd net zijn lippen niet raakte. Het was een spelletje een uitdaging om zijn reacties op te wekken. Maar lang hield de dronken miku haar spel niet aan. Ze kon het neit weerstaan om zijn zoete lippen te proeven

Natuurlijk was hij niet gek om zich door miku te laten bespelen! Hij had Luna en dat was meer dan genoeg, maar hij moest even haar een lesjes leren zodat ze wist dat hier in Zonova niet te spotten was, zeker met hem! Langzaam kwam ze dichter tegen hem toe. Ze nam zijn handen beet en legde ze een tikje lager. Even legde ze haar hoofd tegen zijn borst, sloot ze haar ogen even. Vincent bleef kalm, zelfs toen hij haar tengere handen door zijn haren voelde, het voelde zo raar. . "Anata wa totemo kireida" (= you're so pretty) Fluisterde ze als betoverd hem recht aankijkend voor ze langzaam haar mond naar zijn sleutelbeen bracht, met haar lippen omhoo ging maar altijd net zijn lippen niet raakte. Vincent bleef kalm zelfs toen hij haar zoete lippen op die van hem voelde, het wond het ook neit op ofzo, hij had mer dan genoeg naar Luna en plus hij had zijn medailon om van Lucia. Hij kuste haar langzaam en zijn hand rusten op haar heup terwijl zijn andere hand op zijn gun.

Miku hield toch zoveel van spelletjes. Als mens al had ze het geweldig gevonden. Spelletjes en muziek waren eigenlijk de enige dingen die haar nog aan haar menselijkheid herinnerde. Hij kuste haar langzaam en zijn hand rusten op haar heup terwijl zijn andere hand op zijn gun. Langzaam liet ze haar lippen van zijn mond wegglijden. Haar mond ging lichtjes open, klaar om te bijten. Maar toen rook ze het. Hij was geen mens, hij was alles behalve menselijk. Hij was een vampier net als zij was. Ze duwde zichzelf wankel van hem weg. Ze vertrouwde dit niet, ze vertrouwde soortgenoten nooit. Ze hield niet van haar soort. Haar ogen werden groot. Ze werd bang, dat kwam voornamelijk door de alcohol. "Jij...." Fluisterde ze terwijl ze op haar hoge hakken achteruit deinsde.

Vincent voelde het en zag hoe haar lippen langzaam weggingen van die van hem en naar zijn keel gingen. Hij pakte zijn gun voorzichtig zodat ze het niet doorhad. Maar hij was te laat want ze rook zijn geur. Hij zag haar grote bange ogen. Jij...." Fluisterde ze terwijl ze op haar hoge hakken achteruit deinsde. Vincent pakte haar beet en trok zich naar zich toe en zetten zijn gun tegen haar keel en bracht haar naar een donker steegje 'Als je gil geeft gaan mijn kogels door je keel naar je hersens.' Flusiterde hij en trok haar het donker in 'Ik kom je een waarschuwing brengen Miku, nog één keer zo openlijk drinken en je gaat er aan en het kan me neit schelen dat je beroemd word.' Fluisterde hij het zachtjes en zijn stem was dreigend.

Vincent pakte haar beet en trok zich naar zich toe en zetten zijn gun tegen haar keel en bracht haar naar een donker steegje. Miku was niet genoeg bij haar positieven om er iets tegen te doen. 'Als je gil geeft gaan mijn kogels door je keel naar je hersens.' Fluisterde hij en trok haar het donker in. Miku slikte en keek hem recht aan met haar wazige blik, een glimlach lag om haar lippen toen ze hem eindelijk herkende. 'Ik kom je een waarschuwing brengen Miku, nog één keer zo openlijk drinken en je gaat er aan en het kan me neit schelen dat je beroemd word.' Fluisterde hij het zachtjes en zijn stem was dreigend. Miku grinnikte zacht. Ze was te dronken om hem serieus te nemen. "Vincent Valentine." Sprak ze terwijl haar ene hand langs zijn wang streek. "Ik heb je vader nog gekend, leuke kerel alleen misschien een beetje geweldadig, maar in iedergeval niet zo saai als zijn zoon" Sprak ze met een zucht alsof ze niet doorhad dat er een geweer tegen haar hals werd gedrukt. Miku maakte met haar ene hand krulletjes in zijn haar. "Erg veel manieren heeft hij je wel niet geleerd hmmm? een meisje zomaar in een donker steegje sleuren, zometeen denken ze nog dat je een overvaller of verkrachter bent" Grinnikte ze zacht, hem nog steeds niet serieus nemend. Dat kon ze nu eenmaal niet, daarvoor zou hij moeten wachten tot ze nuchter was.

Het vervelendste was, was dat als een vampier dronken was, die nooit serieuze was. "Vincent Valentine." Sprak ze terwijl haar ene hand langs zijn wang streek. "Ik heb je vader nog gekend, leuke kerel alleen misschien een beetje geweldadig, maar in iedergeval niet zo saai als zijn zoon" Sprak ze met een zucht en Vincent bleef kalm staan terwijl hij naar haar keek. Miku maakte met haar ene hand krulletjes in zijn haar. "Erg veel manieren heeft hij je wel niet geleerd hmmm? een meisje zomaar in een donker steegje sleuren, zometeen denken ze nog dat je een overvaller of verkrachter bent" Grinnikte ze zacht, Vincent snoof en keek nar Miku 'Jij misleid zelf iedereen dus wie heeft er nou geen manieren? Maar denk maar over mijn woorden na Miku.' Zei Vincent zacht en duwde haar iets van zich weg en liep naar de straat.

sorry flutjes >,<

Miku begon dit steeds grappiger te vinden. Nee ze was niet bang voor deze jongen, deze vincent. Eigenlijk maakte hij haar alles behalve bang. Vincent snoof en keek nar Miku 'Jij misleid zelf iedereen dus wie heeft er nou geen manieren? Maar denk maar over mijn woorden na Miku.' Zei Vincent zacht en duwde haar iets van zich weg en liep naar de straat. Miku klakte even afkeurend met haar tong. "Wat? Dat ik zoiets als dit niet meer mag doen?" Vroeg ze voor ze uit het steegje spurtte, de eerste de beste man bij de arm greep en haar tanden in zijn hals zette, normaal gezien doodde ze haar slachtoffers neit maar nu, nu Vincent haar geprovoceerd had doodde ze dit mens wel. Ze liet het lichaam vallen toen er geen bloed meer door de slagader werd gepompt. Ze grijnsde en veegde haar mond schoon, haar blauwe ogen gloeide rood, haar hoektanden glommen in het duister. "Oepsie" Giechelde ze voor ze begon te rennen.het spel was begonnen.

Miku klakte even afkeurend met haar tong. "Wat? Dat ik zoiets als dit niet meer mag doen?" Vroeg ze voor ze uit het steegje spurtte, Vincent gromde zachtjes en zag hoe ze een man in de donker steegje in trok. Vincent wachten in de schaduw, hij verwachte al zo iets, ze was zo voorspelbaar! "Oepsie" Giechelde ze voor ze begon te rennen. Vincent deed geen moeite, want toen Miku langsrende sprong een enorme dobberman op haar af en drukte haar tegen de grond, Dark grijnsde en zijn tanden glommen in de duisternis en zijn rode ogen gloeide terwijl hij naar haar keek. Nee Vincent was nooit uit huis zonder zich voor te bereiden op verschillende dingen. Kalm liep Vincent naar Dark en keek naar Miku 'Tja, vor sommige lessen ben ik mijn vader dankbaar, hij was dan wel erg gewelddadig maar zijn lessen waren goed, hij wist waar over hij sprak.' Zei Vincent kalm en keek naar Miku.

Tot haar grote verassing kwam Vincent niet achter haar aan. nee welke wending dit spel nam had ze zeker niet verwacht. Ze keek kwaad naar de hond die haar zonet gevloerd had. Kalm liep Vincent naar Dark en keek naar Miku 'Tja, vor sommige lessen ben ik mijn vader dankbaar, hij was dan wel erg gewelddadig maar zijn lessen waren goed, hij wist waar over hij sprak.' Zei Vincent kalm en keek naar Miku. Miku bleef een tel kalm liggen maar hief toen haar knie omhoog met de ongelofelijke kracht die zich in haar lijfje schuilhield. Miku was kwaad, zeer kwaad. Ze had de hond van zich afgeworpen het beest bij zijn middel vastgepakt en hard geknepen zodat zijn ribben zouden breken. Zo doodde vampiers vaak weerwolven het was handig en snel gebeurd. Miku gooide de hond weg. Hij zou neit dood zijn gewoon even geïmobiliseerd. nee een hellhound alleen was niet genoeg om een vampier van Miku's leeftijd tegen te gaan zeker niet wanneer ze niet bij haar volle verstand was. Haar kwade blauwe ogen waren op Vincent gericht. "Dit is echt geen goede dag om mij kwaad te maken" Gromde ze haar hoektanden ontbloot. Er was weldegelijk een rede waarom Miku vandaag zo losbandig en roekeloos was geweest, normaal gezien zou ze niet met zoveel mensen spelen. Normaal gezien was ze eigenlijk best onschuldig ze voedde zich welliswaar met mensen maar ze bracht hen nooit veel schade toe. Maar vandaag was het anders, deze dag had een bijzondere betekenis voor Miku. Ze ging naar Vincent toe greep hem bij zijn kraag. "Maak me niet nog kwader Vincent Valentine" Sprak ze met ogen die vuur konden spuwen.

Miku bleef een tel kalm liggen maar hief toen haar knie omhoog met de ongelofelijke kracht die zich in haar lijfje schuilhield. Miku was kwaad, zeer kwaad. Ze had de hond van zich afgeworpen het beest bij zijn middel vastgepakt en hard geknepen zodat zijn ribben zouden breken. Zo doodde vampiers vaak weerwolven het was handig en snel gebeurd. Miku gooide de hond weg. Vincent bleef kalm staan terwijl hij naar de boze Miku keek, hij was neit gek om zich door zijn emotie's te laten lijden, een verschil met deze oude vampier, hij had veel meer beheersing in zich. "Dit is echt geen goede dag om mij kwaad te maken" Gromde ze haar hoektanden ontbloot. Vincent trok een wenkbrauw op 'Ik wil niet veel zeggen, maar ik heb je alleen gewaarschuwd, ik was niet eens van plan om je boos te maken.' Zei hij droog. "Maak me niet nog kwader Vincent Valentine" Sprak ze met ogen die vuur konden spuwen. Vincent keek haar droog aan 'Jij bent hier die zich er vreselijk druk om maakt.'

Vincent trok een wenkbrauw op 'Ik wil niet veel zeggen, maar ik heb je alleen gewaarschuwd, ik was niet eens van plan om je boos te maken.' Zei hij droog. Zijn woorden maakte haar alleen nog maar kwader. Ze wilde zich niet de les laten lezen door een snotneus die nog maar net uit de luiers was. Vincent keek haar droog aan 'Jij bent hier die zich er vreselijk druk om maakt.' Miku toonde hem haar ontblootte tanden en gooide hem toen tegen een muur voor ze haar slapen begon te masseren. Ze wilde niet kwaad zijn, ze wist dat er vreselijke dingen konden gebeuren wanneer ze kwaad was. De laatste keer dat iemand haar kwaad had gemaakt had ze een heel dorp afgeslacht, maar dat was al eeuwen geleden. "Jouw waarschuwingen doen meer kwaad dan goed" Sprak ze zacht. "je hebt geen idee, geen idee wat er al gebeurd is, je hebt geen idee wie je voor je hebt" Sprak ze zacht, meer mompelend in zichzelf. Miku voelde zich zo vreselijk draaierig, even zakte ze door haar been, greep ze een muur vast. Haar ogen gloeide rood door de woede die zich van haar meester probeerde te maken.

Vincent zag hoe ze boos werd. Hij kon aan de energie om haar heen voelen. En het was geen fijne woeden, hij herinnerde zich een paar verhalen over Miku die hij had gehoord. Dus toen ze hem beet pakte en tegen de muur aan smeet deed hij niks. Hij voelde hoe alles draaide om zich heen en zijn kop pijn begon te doen maar toch stond ie op en keek naar Miku. . "Jouw waarschuwingen doen meer kwaad dan goed" Sprak ze zacht. "je hebt geen idee, geen idee wat er al gebeurd is, je hebt geen idee wie je voor je hebt" Sprak ze zacht, meer mompelend in zichzelf. Miku voelde zich zo vreselijk draaierig, even zakte ze door haar been, greep ze een muur vast. Vincent wist hoe het voelde. Hij wist hoe erg het was als je je niet kon beheersen. Hij had gehorod wat ze kan doen als ze woedend was en ergens leken ze opelkaar, hoewel hij dat heeft met kinderbloed. Dat schone heerlijke bloed die hij zo lekker vind. Vincent liep kalm naar Miku en ondersteunde haar 'Kom laten we even lopen, even op rust komen en je mag is vertellen wat er met jou aan de hand is als je zin in hebt, lopen brengt mensen vaak tot rust. ' Zei hij zacht maar ook bezorgd en zijn rode ogen hielden Miku goed in de gaten.

Miku wilde weg, ze wilde in een donker hol kruipen met niets om zich heen, helemaal niets. Ze schrok toen ze een hand voelde, een sterke hand die haar ondersteunde, met roodgloeiende samengeknepen ogen keek ze de jonge vampier aan. Wat was hij van plan? wilde hij haar gaan aanvallen? Haar tegen de grond drukken? Miku spande haar spieren op, voor zover dat momenteel ging in ieder geval. 'Kom laten we even lopen, even op rust komen en je mag is vertellen wat er met jou aan de hand is als je zin in hebt, lopen brengt mensen vaak tot rust. ' Zei hij zacht maar ook bezorgd en zijn rode ogen hielden Miku goed in de gaten. miku keek hem nog steeds bedachtzaam aan. "Ik ben geen mens" Sprak ze droogjes zonder enige emotie door te laten schijnen in haar stem. Maar ze liep wel met hem mee en het hielp ze werd inderdaad ze werd rustiger. Met gesloten ogen liep ze verder, voelde ze hoe de woedde afnam en toen ze haar ogen weer opende waren ze blauw, was de alcohol al grotendeels uit haar systeem. "Dankje" Sprak ze haast onhoorbaar

Vincent voelde hoe ze haar spieren aanspande maar bleef kalm, ze hoefde zich niet bedreigd te voelen, want hij viel geen hulpeloze vampieren aan. Hij was niet zo als zijn vader, Vincent had best wel veel weg van zijn menselijke moeder, vooral de emoties die hij had. "Ik ben geen mens" Sprak ze droogjes zonder enige emotie door te laten schijnen in haar stem. Maar ze liep wel met hem mee. Vincent haalde zijn schouders op 'Je was een mens geweest en het helpt altijd om te lopen.' Zei hij zacht en bleef kalm lopen en hield alles om zich heen goed in de gaten. toen Miku weer haar ogen opende waren ze blauw en Vincent voelde even ene jaloersheid door zich heen gaan. Zijn vroegere blauwe ogen waren voor altijd rood geworden en hij moest er mee leren leven. "Dankje" Sprak ze haast onhoorbaar, Vincent haalde zijn schouders op 'geen dank, ik weet hoe vreselijk het voelt als woede of honger je probeert over te nemen.' Sprak hij zacht en keek weer naar de zwarte hemel met hier en daar wat sterren.

Vincent haalde zijn schouders op 'Je was een mens en het helpt altijd om te lopen.' Zei hij zacht en bleef kalm lopen en hield alles om zich heen goed in de gaten. Daar kon ze niets tegenin brengen. Miku voelde zich meteen een stuk beter. Die wandeling deed inderdaad goed. Haar woede was weer diep weggeborgen in de krochten van haar ziel. Vincent haalde zijn schouders op 'geen dank, ik weet hoe vreselijk het voelt als woede of honger je probeert over te nemen.' Sprak hij zacht en keek weer naar de zwarte hemel met hier en daar wat sterren. Ze keek naar hem op, ja ze moest haar hoofd een tikje omhoog doen omdat hij groter was. "Het is inderdaad lastig ja, en vooral op een slechte dag" Sprak ze zacht nu ook naar de sterren kijkend. "Een dag zoals vandaag" Sprak ze met een zucht.

"Het is inderdaad lastig ja, en vooral op een slechte dag" Sprak ze zacht nu ook naar de sterren kijkend. "Een dag zoals vandaag" Sprak ze met een zucht. Vincent keek naar beneden naar Miku, hij bekeek haar onderzoekend en ergens had ie medelijden met haar 'en waarom heb je dan wel een slechte dag?' vroeg hij kalm en liep net zo mee. Hij had miku losgelaten toen hij had gemerkt dat het alweer wat beter met haar ging en zijn gehandschoende hand lag nu rustig op zijn gun. Zijn klauw was onder zijn cape, niet iedereen hoefde te zien wat hij allemaal droeg.

Vincent keek naar beneden naar Miku, hij bekeek haar onderzoekend en ergens had ie medelijden met haar 'en waarom heb je dan wel een slechte dag?' vroeg hij kalm en liep net zo mee. Miku was blij dat hij haar weer zelfstandig liet lopen. Ze was niet graag afhankelijk van anderen. het was dat ze nog een beetje dronken was anders had ze hetgene wat ze hem nu zou gaan vertellen vast nooit gezegd. Miku bleef rustig lopen haar blauwe haar danste op en neer. "Nou, deze dag is zo vreselijk omdat dit de dag is dat ik dood ging en mijn ouders me in een kist onder de grond hebben gestoken ookal wisten ze dat ik niet een natuurlijke dood was gestorven en dat ik zou wakker worden. Maar het kon hen niet schelen, het kon hen helemaal niets schelen of ik de eeuwigheid zou moeten doorbrengen in een kist met een keelpijn die steeds erger werd" Ze sprak het zonder enige emotie maar het deed haar pijn zoveel pijn. Daarom dat ze ieder jaar op deze dag zich helemaal liet gaan, geen rekening meer hield met niemand.

Miku bleef rustig lopen haar blauwe haar danste op en neer. "Nou, deze dag is zo vreselijk omdat dit de dag is dat ik dood ging en mijn ouders me in een kist onder de grond hebben gestoken ookal wisten ze dat ik niet een natuurlijke dood was gestorven en dat ik zou wakker worden. Maar het kon hen niet schelen, het kon hen helemaal niets schelen of ik de eeuwigheid zou moeten doorbrengen in een kist met een keelpijn die steeds erger werd" Ze sprak het zonder enige emotie. Vincent keek recht voor zich uit en dacht na over haar woorden, het was vreselijk wat er met haar was gebeurd. 'Tja, dat is zeker niet prettig, als ik zo jou aanhoor vind ik mijn dood nog best wel luxe geweest. Mijn pa heeft mij op mijn 19 gedood door een zward door mijn heen te boren en ik was herboren in een tent waar mijn vader klaar stond om mij te ontvangen met een mens er bij.' Zei Vincent kalmpjes en herinnerde zich die dag, het was vreselijk geweest om eerste keer wakker te worden met vreselijke keel pijn en hij had het mens ook niet echt zonder lijden laten sterven.

'Tja, dat is zeker niet prettig, als ik zo jou aanhoor vind ik mijn dood nog best wel luxe geweest. Mijn pa heeft mij op mijn 19 gedood door een zward door mijn heen te boren en ik was herboren in een tent waar mijn vader klaar stond om mij te ontvangen met een mens er bij.' Zei Vincent kalmpjes. Miku knikte. "Je vader was niet echt de gezelligste persoon, maar hij wist wel hoe je een feestje moest geven." Sprak ze met een kleine grijns. Tja dronken vampieren, ze waren zo wisselvallig als iets. "Wel jammer voor dat mens." Sprak ze rustig nu stilletjes huppelend. "Bij mij heeft het 20 jaar geduurd voor ze me hebben opgegraven, geheel perongelijk uiteraard, enigszins voel ik me nog altijd schuldig over het uit elkaar scheuren van die mensen, maar ach ik had honger" Even likte ze langs haar lippen hmmm honger. Net als een menselijke vrouw at Miku haar emoties en voornamelijk het verdriet weg. Alleen deed zij dat niet met een bak ijs nee zij begon bloed en alcohol te drinken. ze draaide zich om naar Vincent "Kunnen we niet terug naar die kroeg gaan?" Vroeg ze met een kinderlijke pruillip.