Miku knikte. "Je vader was niet echt de gezelligste persoon, maar hij wist wel hoe je een feestje moest geven." Sprak ze met een kleine grijns. Vincent haalde zijn schouders op, hij praten niet graag over zijn vroegere tijd. Er waren leuke momenten maar ook vreselijk momenten. "Wel jammer voor dat mens." Sprak ze rustig nu stilletjes huppelend. "Bij mij heeft het 20 jaar geduurd voor ze me hebben opgegraven, geheel perongelijk uiteraard, enigszins voel ik me nog altijd schuldig over het uit elkaar scheuren van die mensen, maar ach ik had honger" Even likte ze langs haar Vincent grinnikte bij haar woorden 'Tja, het is hun schuld dat je niet eerder werd opgegraven, maar eigenlijk zou je jezelf ook kunnen bevrijden..' Sprak hij kalm en zag hoe Miku voor hem ging staan. "Kunnen we niet terug naar die kroeg gaan?" Vroeg ze met een kinderlijke pruillip. Vincent schudde zijn hoofd 'nee Miku, je moet je verdriet in iets ander kunnen omzetten en niet doro te drinken weg te spoelen.' Zei hij kalmpjes en keek haar net zo aan.