Sitting stil is not for me...

In het schermer duister stond een jongen knaap al op de heuvel waar de stad onderaan de voet van lag. Hij was nu alleen en niemand was in de buurt, want iedereen sliep op hem na en mogelijk nog wat andere vampiers die mogelijk op jacht waren? Even zuchten de jongen en begon rustig de heuvel af te lopen. De stad lag er donker bij tot op het stadhuis na waar altijd wel een lampje of zo iets branden en de ziekenhuizen die altijd wat te doen hadden. Jack rekte zich even uit en trok de kap die hij over zijn hoofd getrokken had nog iets verder zodat zijn gezicht in een diepe schaduw verborgen lag. Hij was nog niet zo lang geleden gestopt met de muziek en Erik had erop gestaan om bij hem te blijven. Niet dat Jack dat erg had gevonden enkel hem tot vampier maken was natuurlijk minder geweest. Al slenterend liep hij door en slofte van het begin van een straat naar het einde en sloeg weer een andere straat in. Het was stil en hij was nu eenmaal iemand die graag iets om handen had om te doen. Het nieuws dat Jake hem gegeven toen ze elkaar ontmoeten vlakbij de grens was vreselijk geweest. Goed Jack voelde niks meer dan vriendschap voor Delia, maar hoe ze gestorven was, was vreselijk. Jack treurde net als Jake om haar verlies, want ze kon soms dan wel erg treurig zijn vooral als het om haar ouders ging, maar verder was het een leuke meid om mee om te gaan. Jack had besloten net als Jake om die verantwoordelijke vampiers op te sporen en hen te doden! Maar tot nu toe hadden ze weinig succes gehad. Zijn oog viel op een kleine beweging, maar het was niets een plasticzakje die bewoog in de wind. Jack zuchten en ging bij de fontijn zitten waar hij en Delia vaak gezeten hadden in de zomerzon, maar nu was zelfs het water niet aan en zag het er erg somber uit. Jack wenste dat hij weer snel een nieuwe vriendin kon maken of ze nu vampier was of een weerwolf of mens dat maakte hem weinig uit. Een geluid trok zijn aandacht en Jack keek om en zag een kleine schim staan, maar zeker was hij niet. Het kon ook net zo goed een kat of hond wezen...
(Alyce)

Het was laat, dat had Alyce ook wel door, en ze liep rustig in haar wolven gedaante door de uitgestorven straten, ze vond het hier dood eng en wou eigenlijk zo snel mogelijk terug naar Loki en zijn kleine huisje. HIj was de enige die haar had opgevangen nadat ze was weggerend en haar papa en mama waarschijnlijk dood zijn. Bij die gedachten werden alweer de oogjes nat van de kleine grijze wolvin, maar ze bleef stevig doorlopen, want ze kreeg het gevoel dat iemand haar volgde. Haar staart hield ze dicht tegen zich aan en haar oren schoten wild heen en weer. Alyce bleef staan toen ze een vampier bij een fonteintje zag zitten..Hij zag er verdrietig uit toen hij haar richting op keek bleef ze stof stijf staan, zou hij haar geur hebben geroken? Aarzelend zette ze een paar stapjes vooruit, want haar nieuwsgierigheid had toch gewonnen en ze liep op de jonge af. Maar Alyce bleef staan op een veilig afstand en bleef naar de vampier kijken met haar nieuwsgierige rode ogen.

Jack keek rustig toe hoe een jonge weerwolf naar voren kwam. Ze was nieuwschierig, maar ook duidelijk bang. Hij zuchten en keek weer weg. Hij had geen zin om Lune op zijn donder te krijgen omdat hij een kind had bang gemaakt die tot haar groep behoorde. Zijn neus bedroog hem in ieder geval niet. Jack wist dat er in de tussen tijd dat hij op tour was veel veranderd was bij de vampiers. Rhine was kennelijk gedood en door Lune, maar ze zagen het natuurlijk als een daad die beantwoord diende te worden? Jack voelde haar ogen nog steeds op hem gericht en keek haar weer aan. Ze was nog zo jong en hij was al ruim meer dan 200 jaar oud!!! Nee he daar ging hij weer? Daar kon Delia hem toch altijd zo lekker op pakken. Een onwillige speelse glimlach verscheen op zijn lippen en Jack schudden zijn hoofd bij de gedachten. Ja dat was altijd leuk geweest. Vooral als Delia hem dan ging op vrolijken. Voor deze pup zou het er vast uit zien dat hij het grappig vond dat zij helemaal moederziel alleen was? Maar dat was verre wegge van dat. Jack rook dat er nog een vampier in de buurt was en zijn glimlach verdween. Kennelijk had die deze pup gevolgd!!! Jack stond op en maakte zich klaar. Wie het ook was die zou deze nacht niet zo snel vergeten. De pup daar maakte hij zich geen zorgen over, maar die vampier kon best nog eens sterker zijn dan hem bedacht hij zich nu? Zuchtend schoot hij naar voren de pup voorbij en ging bij de hoek van de straat staan en keek er even om heen. Dit keer had hij geluk het was een lage klasse vampier. Die kon hij gemakkelijk de weg kwijt laten raken. Jack stapte om de hoek heen en blokkeerde het pad van de vampier. 'Je gaat de verkeerde kant op! Eve zal niet zo blij met je kwaliteiten zijn op jagers gebied!' zei Jack en hij klonk vreselijk streng en keek er ook zo bij. Ook teleurstelling klonk in zijn stem door, maar dat was allemaal gespeelt al kon deze vampier zijn reputatie van meester leugenaar niet kennen. Jack was immers jaren weg geweest! De jonge vampier keek hem vragend aan, maar het feit dat hij Eve kende zei al meer dan genoeg voor de jonge vampier en hij knikte. 'Welke kant ging die hond dan op?' vroeg hij met lichte piepende stem. Jack grijnsde vals en wees enkel in de verkeerde richting in een donker steegje naar links. De jonge vampier schudden zijn hoofd en rende weg. Jack liet zijn strenge teleurgestelde houding varen en keek hem even na voor hij weer de hoek om kwam en opnieuw zonder de kleine weerwolf een blik waardig te gunnen langs haar op en ploften weer neer bij de fontijn. 'Zo en nu jij! Je bent wel nog laat op weg is het niet?' zijn eerder zo strenge teleurgestelde stem was compleet verdwenen en Jack keek haar vriendelijk aan. Zijn stem was warm, vriendelijk en hij trok zijn kap wat naar achteren zodat zijn gezicht beter te zien was. Zijn rode ogen straalde niets dan vriendelijkheid uit, maar dit keer was het gemeent. Jack was heel erg benieuwd naar wat die kleine daarop te vertellen had?

Blijkbaar was de vampier niet in haar geïntereseerd, want ton hij haar zag keek die gauw ergens anders heen. Alyce zuchte zachtjes en liep aarzelend dchter naar de vampier toe...Hij leek niet erg gevaarlijk, maar schijn kon bedriegen dat wist alyce uit eige ervaring, haar papa had geleerd dat ze niet op uiterljjk mag uitgaan en Lokj zei dat ook stedds dat je niemand kon vertrouwen en je eerst diegene moest oordelen op gedrag. Ze mocht devampier wel erg, hij was lief en aardig. En hij probeerde zo goed mogeljjk voor haar te zorgen. Alyce kwispelde lichtjes maar hield haar staart meteen tegen zich aan als ze iets hoorde achter zich. Ze zag hoe de vampier opstond en langs haar heen liep om een hoek. Heel voorzichtig liep ze achter hem aan, maar bleef in de schaduw staan. Ze zag hoe de vampier tegen een ander vampier zei: 'Je gaat de verkeerde kant op! Eve zal niet zo blij met je kwaliteiten zijn op jagers gebied!' Die stem deed haar huiveren en ze zette een paar stappen naar achter. 'Welke kant ging die hond dan op?' vroeg de andere vampier die een beetje bang leek. Ze zag hoe de vampier er vandoor ging en Alyce ging gauw naar achteren naar haar plek waar ze eerder had gestaan. Ze keek toe hoe de vampier haar richting op kwam en ging zitten bij de fontein. Met iets meer vertrouwen liep ze naar de vampier toe en ging voor hem zitten. 'Zo en nu jij! Je bent wel nog laat op weg is het niet?' Nu klonk zijn toon alleen maar vriendelijk en niet meer streng. Ook toen ie zijn cap iets naar achter deed zag ze zijn ogen vriendelijkheid uitstralen. Alyce kwispelde vrolijk en liep op de vampier af en begon hem te besnuffelen.

JAck zag dat ze nog even aarzelde, maar dat was niet meer dan normaal. Het was nog maar een pup die kenden geen gevaar en ze waren eerst even de kat uit de boom aan het kijken, maar zodra ze zijn vriendelijke stem hoorde kwam ze al vrolijk kwispelend aan gelopen en ze begon hem te besnuffelen. Jack liet haar even begaan en wist heel goed dat als ze een andere vampier voor zich zou hebben gehad die haar vast en zeker gedood zou hebben!!! Jack liet zijn hand even zakken tot bij haar snuit om die daar even te houden voor hij haar zachtjes via haar snuit begon te aaien en al snel zat hij niet veel later tussen haar oren te kriebbelen. 'Je bent een schatje. Maar zou je niet liever mij je menselijke gezichtje laten zien?' zei Jack nog steeds vriendelijk en hij merkte dat zijn ierse accent al minder geworden was door de jaren heen van het rond touren de boosdoener er van was. Jack trok zijn hand weer terug en keek haar rustig en vriendelijk aan. Het was natuurlijk gevaarlijk als een van de andere weerwolven zomaar ineens zouden komen op duiken, maar Jack was niet van gisteren maar hij glimlachte vriendelijk naar haar en was erg nieuwschierig naar haar menselijke gezichtje...

Ze snuffelde aan de hand die hij naar haar uitstak en kwispelde vrolijk. Ze kwispelde nog harder toen ie haar begon te aaien, het voelde zo heerlijk! Vooral het gekriebel bij haar oor. Alyce kon er wel uren van genieten. Vooral als het lekker warm was zo als bij een openhaard en dan dat ze de hele tijd word gekriebeld! Met eten er bij...Ooh dan zou ze een luxe leven hebben. 'Je bent een schatje. Maar zou je niet liever mij je menselijke gezichtje laten zien?' zei de jongen vriendelijk en even dacht Alyce na..Tot nu toe had deze wezen haar geen schade aangebracht, en hij leek ook niet iemand die haar wou opeten. Ze keek toe hoe hij zijn hand terug trok en op dat momment veranderde ze in haar mensen gedaante. Ze had nu haar schattige rode jasje aan en haar blonde haartjes waren los rond haar schouders. met haar grote kijkers keek ze naar de vampier 'eet jij mij echt niet op?' vroeg ze met een schattig stem.

Jack keek toe hoe de pup genoot van zijn aanraking. Delia had daar ook altijd van genoten, maar iemand die met je haren of vacht streelde was ook een heerlijk gevoel! Het moment dat Jack zijn hand terug trok veranderde ze zich terug en het was een schattig tien jarig dametje die voor hem stond. Jack knikte erkennend toen ze daar zo voor hem stond met haar blonde haren los hangend. 'eet jij mij echt niet op?' vroeg ze met een schattig stem. Die vraag liet hem even lachen. Jack vond het altijd weer leuk om die vraag gestelt te krijgen. Zijn lach was warm en vriendelijk. Jack schudden zijn hoofd en keek haar weer aan. 'Ik ben niet zoals de andere vampiers die vaak ruzie zoeken met weerwolven. Ik drink dan wel bloed, maar ik doe kinderen zoals jij geen kwaad.' grinnikte Jack nog na en hij boog zich naar haar toe. 'Mijn naam is Jack, Jack Mac Rayn. En hoe heet jij?' stelde hij zichzelf voor en wachten op het antwoord van het meisje voor hem.

Ze hoorde hem lachen toen ze vroeg of hij haar echt niet zou op eten, wat was er zo grappig aan? Ze stelde een serieuze vraag, even vertrok Alyce gezichtje boos en ze keek met iets opgeblaze wangetjes naar de vampier. Er was niks grappigs aan haar vraag! 'Ik ben niet zoals de andere vampiers die vaak ruzie zoeken met weerwolven. Ik drink dan wel bloed, maar ik doe kinderen zoals jij geen kwaad.' De lucht uit haar wangen blies ze uit en kek de vampier onderzoekend aan. Was hij echt aardig? Ze hoopte van wel net als Loki aardig, dan zat ze goed. Loki was ook aardig al was hij een vampier... 'Mijn naam is Jack, Jack Mac Rayn. En hoe heet jij?' stelde hij zichzelf voor en wachten op het antwoord van haar. Ze beet even op haar onderlip voor ze antwoorden 'Ik heet Alyce..' Zei ze zachtjes bijna niet hoorbaar. Haar wangen waren iets roze geworden van de kou waardoor ze er nog schattiger uitzag dan ze al was.

Jack zag hoe ze haar wangentjes opblies van boosheid en hij glimlachte zachtjes. Dat was juist nu zo leuk aan kinderen! Toen Jack zich voor stelde blies ze haar wangentjes leeg en hij bleef rustig naar haar kijken. Ze was enorm schattig en als hij daar nu gevoelig voor was geweest zou hij haar hebben vertedert, maar Jack had al heel wat meegemaakt in zijn jaren als vampier dus daar stoorde hij zich nu niet meer aan of werd er gevoelig voor. Ze beet even op haar onderlip voor ze antwoorden 'Ik heet Alyce..' Zei ze zachtjes bijna niet hoorbaar. Haar wangen waren iets roze geworden van de kou waardoor ze er nog schattiger uitzag dan ze al was. 'Hm Alyce he? Mooie naam.' zei hij zacht tegen haar en zag haar roze wangentjes en wist dat ze het koud had gekregen. Even dacht hij na en wist dat er een warenhuis hier niet ver vandaan was, maar die zou gesloten zijn. Al zou het kind daar veel minder in de wind lopen. Zelfs had hij er geen last van, maar dan was hij ook eigenlijk al lang dood al leefde hij nog steeds. Niet vragen zelf snapte Jack ook niet hoe het kon dat vampiers bestonden en hoe deze levende lijken konden blijven lopen tenzij ze bloed dronken. 'Heb je het koud?' vroeg Jack serieus en hij rechten zijn rug weer.

'Hm Alyce he? Mooie naam.' zei hij zacht tegen haar, Alyce glimlachte eventjes naar Jack en keek toen om zich heen. Het was al donker en eigenlijk had ze voor het donker bij Loki zijn. Ze wreef met haar handen over haar beentjes en keek weer naar Jack, hoe lang zou hij al leven? Ze vroeg zich af of hij ooit een engel had gezien? Want mama vertelde dat zo nu n dan vampiers of Weerwolven een engel werden. Vaak weerwolven omdat Vampiers dode.. 'Heb je het koud?' vroeg Jack serieus en hij rechten zijn rug weer. Alyce knipperde met haar ogen en keek naar Jack 'Een beetje, weet jij misschien waar de b-b-biebl' een grom kwam uit haar mond toen ze steeds stotterde over het woord. Ze haalde diep adem en probeerde het nog is 'Bibliotheek is?' Daar zou het vast lekker warm zijn en misschien zouden ze warm chocolade melk hebben?! Plus vodn ze het geweldig als ze de boeken ging opzoeken over allerlei goden, want Loki deed haar ergens aan denken. Papa had heel veel boeken gehad over allerlei goden en wist natuurlijk er ook super veel van!

Jack keek naar Alyce en hij zag overduidelijk dat ze iets warms nodig had... Toen zijn vraag haar naar hem deed kijken vroeg ze of hij wist waar de bied was. Stotterende mensen moest je altijd met rust laten uit spreken anders ging het finaal mis en konden ze er erg boos om worden. Jack knikte en stond op. 'Natuurlijk weet ik waar de bibliotheek ligt.' zei Jack en hij stak zijn hand naar haar uit als een uitnodiging. Hij wilde haar enkel helpen en niets aan doen zoals de andere vampiers buiten die hij kende als Vincent zouden haar ook vast niks doen. Hij zou haar naar de bieb brengen en daar zou ze vast meer willen vertellen, want zeg nu zelf een kindje van haar leeftijd hoorde toch eigenlijk op bed te liggen???

Jack knikte en stond op. 'Natuurlijk weet ik waar de bibliotheek ligt.' zei Jack en hij stak zijn hand naar haar uit als een uitnodiging. Alyce keek twijfelend naar de hand van Jack, amar na een paar minuten legde ze haar kleine handje in die van hem en volgde Jack. Ze hield van boeken wat best zeldzaam was po haar leeftijd. Ze was iemand die zo heerlijk weg kon dromen bij een boek en zeker bij de boeken over goden. Ze glimlachte naar Jack en keek voor zich uit 'Lees jij veel?' vraagt ze maar uiteindelijk zodat er geen stilte meer is. Alyce is iemand die wel ene prater is, als ze uiteindelijk op haar vertrouwen in, ze kan je de oren van je kop afkletsen als ze daar maar de tijd voor heeft.


sorry, ben een beetje niet in een schrijf bui x.x

Jack glimlachte naar haar toen ze besloten had zijn hand aan te nemen. Jack ging haar lichtjes voor en keek om ich heen en trok zijn kap weer wat naar voren. Niemand hoefte te weten dat hij hier rond liep van menselijke kom af,, want hij was pas kort gestopt met zingen. Zijn gezicht zouden ze vast snel herkennen! Jack keek Alyce even aan toen ze vroeg of hij veel las. Jack dach na en kwam tot de conclusie dat hij inderdaat veel gelezen had. 'Ik heb in de jaren die ik hier doorgemaakt heb veel gelezen.' zei Jack en liep richting een groot gebouw waar met grote letters op stond Bibiotheek. 'Hier is het jij leest vast veel?' vroeg Jack na het gebouw aangewezen te hebben. Het had grote trap treden en grote deuren die zo nu en dan open en dicht gingen door de mensen, vampiers en weerwolven die mogelijk passeerde. Jack liep de trap op en keek onderweg even naar het meisje.

'Ik heb in de jaren die ik hier doorgemaakt heb veel gelezen.' zei Jack en liep richting een groot gebouw waar met grote letters op stond Bibiotheek. 'Hier is het jij leest vast veel?' vroeg Jack na het gebouw aangewezen te hebben. Alyce glimlachte zachtjes toen ze het gebouw zag. Ze hield de hand van Jack stevig vast terwijl ze de grote trap treden beklom. Ze waren gewoon weg enorm als of je met elke stap dichter bij kwam bij de kennis. 'Ik niet echt, papa las altijd voor uit oude boeken.' Bekende ze zachtjes en trok Jack mee naar de deur. Ze wou er niet alleen naar binnen, want ze vond het zelf namelijk dood eng! Ze keek naar e grote vampier 'jij blijft toch wel bij mij?' vraagt ze liefjes met haar grote ogen zo nu en dan knipperend.

Eigenlijk was ze best nog dapper voor een meisje voor haar leeftijd? Jack moest glimlachen van binnen en genoot van haar warme handje. Warmte was iets waar hij al heel lang naar verlangde om dat zelf weer te kunnen produceren, maar helaas zou dat nooit meer gaan. Zijn lichaam was zo koud als ijs en dat zou nooit meer verwarmt kunnen worden op zijn eigen kracht. Jack keek omlaag toen hij Alyce weer hoorde spreken. 'Ik niet echt, papa las altijd voor uit oude boeken.' Bekende ze zachtjes en trok Jack mee naar de deur. Ze wou er niet alleen naar binnen, want ze vond het zelf namelijk dood eng! Jack knikte een paar keer. Vaders die voorlazen dat was iets waar hij vroeger ook altijd van genoten had. Zijn blik ving iets van angst in haar ogen op, maar die angst was niet voor hem bedoelt, maar voor het inmens hoge gebouw. Ze keek naar e grote vampier 'jij blijft toch wel bij mij?' vraagt ze liefjes met haar grote ogen zo nu en dan knipperend. Jack grijnsde breed maar zijn hoektanden bleven nog net verscholen. 'Natuurlijk. Als je dat graag wilt, anders had ik je hier wel achter gelaten. Maar omdat je het zo lief vraagt.' zei Jack en hij opende de deur voor haar. Hij hielt het heel elegant open voor Alyce en hij glimlachte vriendelijk. Binnen was het zoals altijd stil. Achter het deks zat een streng uit ziende vrouw in de midden 50 a 60 jaar en ze was het gewent om hier het gezag te houden. Jack boog zich naar haar toe en wachten even tot Alyce binnen was. 'Wees wel stil?! Die draak achter dat bureau wil je niet wekken.' Fluisterde Jack. Het klonk zowel waarschuwend als plagend, want hij treiterde het oudere vrouwtje graag. Hij keek weer op en glimlachte net zo als hij Alyce wat gezegd had. De vrouw leek hem gehoort te hebben en keek even streng op, maar stak haar neus al weer snel achter het boek van een of andere encoclopedie. Jack grinnikte zachtjes en wees in stilte om zich heen. Alyce mocht de weg bepalen hij zou haar enkel even volgen tot ze het boek had die ze lezen wilde.

Jack grijnsde breed maar zijn hoektanden bleven nog net verscholen. 'Natuurlijk. Als je dat graag wilt, anders had ik je hier wel achter gelaten. Maar omdat je het zo lief vraagt.' zei Jack en hij opende de deur voor haar. Vrolijk liep ze naar binnen met Jack achter zich aan. De gebouw beviel haar wel. Hij was lekker groot en ze rook de oude geur van boeken. Het was dood stil in de gebouw en ze keek met grote ogen om zich heen. De vrouw achter de balie viel haar op. Die mevrouw leek haar erg streng maar ALyce wist uit ervaring dat ze vaak hielden van stilte maar elke keer had Alyce weer voor elkaar gehad dat iemand haar mocht voorlezen. Wees wel stil?! Die draak achter dat bureau wil je niet wekken.' Fluisterde Jack. Het klonk zowel waarschuwend als plagend, Alyce glimlachte breed. Liet zijn hand los en begon te lopen. Ze bleef lopen en bleef zo nu en dan de plaatjes lezen waar stond wat voor soort boeken er stonden. Toen ze eindelijk bij geschiedenis kwam. Zocht ze naar de M van Mythologie, maar ja, zo groot was deze dame niet. ze keek smekend naar Jack en wees naar de hoge boekenplank waar ze de boek zag staan: Goden en hun verhalen.

Jack zag haar brede glimlach en hij volgde Alyce rustig langs de rekken waar de boeken op stonden.Het was er dood stil, maar dat was hij wel gewent dus vond hij het niet erg en slenterde in trage pas achter het meisje aan. Zo nu en dan keken er wat personen op. De vampiers onder hen k ken met een af keurende blik tussen Jack en Alyce door. Hij en zijn rare vriendschappen!!! Niemand van de vampierwereld nog Jack daarin begrijpen en ze probeerde het zelf niet eens. De weerwolven daarin keken hen met een scherp doorwaakt oog na. Ze wisten wel dat Jack geen vampier was die andere kwaad deed en ook geen weerwolven als het zo uit kwam, maar de pups hielden ze extra scherp in de gaten. Eentje leek hen zelf zelfs te volgen tot Alyce stil stond en Jack smekend aan keek. Deze volgde haar vinger en Jack zag de titelrug van het boek: Goden en hun verhalen. Rustig pakte hij het boek voor Alyce dat best nog zwaar en dik was uit het rek en hij keek even naar de kaft onder de titel. Het was een imposante ilustratie, maar het was iets dat Aylce dus graag wilde lezen of juist uit voor gelezen wilde worden. Jack boog zich naar haar toe. 'Waar wilde je deze gaan lezen?' vroeg hij rugstig en wachten op een antwoord. De bieb mevrouw was toch buiten gehoorbereik dus kon hij iets harder dan fluisterend praten.

Natuurlijk zag ze de blikken niet van de weerwolven of van de andere wezens, nee ze was nu helemaal in haar wereldje en ze genoot er ook van. Toen ze naar het boek wees zag ze hoe Jack het pakte. Ze zag hoe hij naar haar toe boog om iets tegen haar te fluisteren. 'Waar wilde je deze gaan lezen?' vroeg hij rugstig en wachten op een antwoord. Ze keek om zich heen en zag iets verder een soort van bank, dat leek wel een prettig plekje om te lezen. Alyce liep vrolijk vooruit en kon niet wachten om te kijken of haar vermoedens bevestigt werden. Ze plofte op de bank neer en pakte het boek uit Jack handen. Hoewel hij zwaar was liet ze er niks van merken en legde die op haar schoot. Voorzichtig bladerde ze door het boek heen op zoek naar een god. Na een tijdje zoeken had ze hem eindelijk. Ze zag een oud plaatje van de god Loptr en glimlachte breed 'Zie, hij lijkt er echt wel op!' Zei ze zachtjes tegen zich zelf dan tegen iemand anders. Ze had gelijk Loki leek vreselijk veel op de god Loptr.

Jack volgde Alyce naar een door haar uit gekozen bankje en ging naast haar zitten. Jack besteden verder geen enkele aandacht aan de verdere blikken die naar hen geworpen werden. Hij liet Alyce rustig het boek uit zijn handen nemen en hij keek over haar schouder mee naar wat ze aan het zoeken was. Ze stopte uit eindelijk bij een god die Loptr scheen te heten. Jack had deze god nog nooit gezien in een van de boeken en keek er met veel belangstelling naar. Het was een gezicht die hij ooit eens gezien scheen te hebben, maar waar en wanneer? Jack las rustig en in stilte wat regels in het boek tot hij alyce hoorde spreken. 'Over wie heb je het?' vroeg Jack zachtjes en hij keek Alyce vragend aan.

'Over wie heb je het?' vroeg Jack zachtjes en hij keek Alyce vragend aan. Alyce knipperde met haar wimpers en keek omhoog 'over Loki natuurlijk!' Zegt ze zachtjes op fluister toon en bladert gauw weer verder in het boek op zoek naar spannende verhalen over dingen die de goden moesten doen. Toen ze bij het stuk was hoe de god Zeus voor de zoveelste keer een mens verleide door zelf een stier te worden glimlachte ze aan de herinnering die ze er van kreeg. Papa had altijd grapjes gemaakt dat als ie ook in allerlei dingen kon veranderen hij mama veel eerder had weggehaald bij haar ouders. Mama had altijd om moeten lachen. De lachen weerklonken in haar oren en ze sloot haar ogen terwijl een traan over haar wang diegelde, wat miste ze toch haar mama en papa en de avonden dat ze bij het vuur zaten te lezen. Ze schudde zachtjes haar hoofd en veegde boos haar traan weg. Het was voorbij, nooit meer zal het nog eens gebeuren omdat mama en papa nu engelen waren.

Loki? Die naam zei Jack niets. Hij zag hoe Alyce hem met knipperende wimpers aan keek, maar hij bleef rustig en onbewogen. Nee die naam deedgeen belletje bij hem rinkelen. Misschien was het wel een van haar fantasievriendjes??? Jack wist uit ervaring met zijn familie dat sommige eenzame kinderen dat wel eens konden doen. 'Woon jij dat bij Loki?' vroeg hij nog maar de aandacht van Alyce was al weer gevangen door het boek. Ze bladerdeerdoor heen tot ze bij Zues uit kwam. Misschien dacht ze wel dat ze vrienden had uit de goden wereld??? Zou leuk zijn en handig,bmaar dit waren verzinsels en kinderen schenen daar dol op te zijn. Vooral Alyce dan. Jack schoof zijn kap helemaal terug en hoopte dat geen mens hem zou herkennen. Hij was nu al een maand met de band gestopt en sommige die hard fans leefden ook hier. Vast omdat Jack hier begonnen was, maar hij was de enige die niet ouder werd en dat zou kunnen opvallen. Dus had hij zijn dood maar in scene gezet samen met die van Erik die graag bij hem blijven wilde en liever ook dan een vampier zou willen worden. Jack besloot dat het er veilig genoeg voor moest zijn en keek weer naar Alyce.

'Woon jij dat bij Loki?' vroeg hij maar Alyce was weer helemaal verdiept in het boek, mooie herinneringen kwamen bij haar naar voren, haar vader hield heel veel van mythologie en zij had zijn liefhebberij overgenomen van hem. Pas later drong de vraag van Jack tot haar door. Ze rukte haar ogen van de bladzijdes en keek naar Jack die nu zijn cap af had gedaan. Ze glimlachte lichtjes 'ja, hij heeft mij opgevangen toen ik hier net kwam.' Zei ze zachtjes en bladerde verder door het boek. Het blijft haar fascineren, allemaal verhalen die men heeft bedacht. Ze zuchten zachtjes 'mijn papa was dol geweest op mythologie, hij las mij elke avond voor als het even kon uit zijn boeken.' Mompelde ze zachtjes en bleef even hangen bij medusa en haar slangen haar.

Jack zag hoe het boek haar fasineerde en hij glimlachte zacht. Hoe een persoon zich toch op kon laten gaan in een boek? De andere om hen heen lazen rustig verder of zochten een nieuw boek op omdat ze de oude al uit hadden. Har woorden drongen door in zijn oren en Jack knikte een paar keer. Nu was de vraag nog was het een mens, Vampier of een weerwolf net als zij? 'Hm Dan heeft hij goed voor je gezorgt, maar waar zijn je echte ouders dan?' vroeg hij en wachten rustig af. Maar toen ze zei dat haar vader graag voorlas uitzulke boeken. 'Geen wonder dat je deze uit koos.' grinnikte Jack en keek naar de bladzijde die ze net omgeslagen had. 'Soms is het maar goed dat sommige wezens niet echt bestaan.' zei Jack en hoorde ergens een gilletje door de bieb heen galmen en een stel opgewonden stemmetjes, gevolgd door het strenge gesis van de vrouw achter haar bureau.

'Hm Dan heeft hij goed voor je gezorgt, maar waar zijn je echte ouders dan?' vroeg hij, Alyce slikte even en bleef naar het boek staren 'Ik weet het niet..mama had mij midden in de nacht wakker gemaakt en gezegd dat ik moest rennen en niet omkijken. 'Zei ze zachtjes en sloeg gauw wat bladzijdes om. Ze bleef staren naar de plaatje van medusa en zuchten zachtjes. 'Geen wonder dat je deze uit koos.' grinnikte Jack en keek naar de bladzijde die ze net omgeslagen had. 'Soms is het maar goed dat sommige wezens niet echt bestaan.' zei Jack , Alyce glimlachte lichtjes 'al zou een eenhoorn niet erg zijn, of een pegasus.' mompelde zachtjes en keek naar de kant waar de gil vandaan kwam, wat was daar nou weer aan de hand?

Oei nu had hij een gevoelige snaar geraakt!!! Jack luisterde aandachtig, maar bleef zwijgen toen ze over haar ouders begon. Ze was overduidelijk hals over kop weg moeten vluchten, maar of haar ouders nog leefde was juist de ham vraag... Jack schudden zijn hoofd en wreef even met zijn hand in zijn hals. 'Sorry ik wilde je niet verdrietig maken, ik...' begon Jack, maar zijn stem stierf weg toen hij zag dat Alyce snel verder bladerde. Maar gelukkig begon Alyce weer te glimlachen toen hij het over sommige wezens had en hij knikte begrijpend op haar volgende woorden. 'Ja dat zou mooi zijn Eenhoorns en Pegasussen.' beaamde Jack en hij zag vanuit zijn ooghoek wat meiden op de boven verdieping naar hem staan wijzen en smiespelen. Fijn! Nu moest hijstraks nog gaan zeggen dat hij op de beroemde zanger leek!!! Het opgewonden gemurmel van de meiden bleef niet onopgebleven en sommige meiden en jongens die aan de tafels gezeten hadden die hen eerst geen blik waardig gekeur hadden keken nu eerst naar de meiden en later naar waar ze naar wesen en keken. Jack gromde zacht en trok zijn lip even op. Had hij nu maar zijn kap op gelaten!!! Een zucht volgde en een zachte kreun verliet zijn mond toen hij iemand hoorde roepen. 'Is dat niet Jack van de Devils Chior?!' Jack bleef onbewogen zitten en hoopte dat ze niet al te veel aandacht zouden trekken! De mevrouw achter het bureau en keek vinnig naar de roepende en wijzende mensen. 'Dit is een Bibliotheek en hier heerst stilte!' gilde ze kwaad. Jack kromp instikttief ineen toen hij haar zo hoorde gillen. 'Argh! Viswijf mijn oren!!!' fluisterde Jack nijdig en schudden zijn hoofd even. Maar het kwaad was al geschied en overal vandaan kwamen jongelui aan gelopen en keken volbelangstelling naar hem. Het kleine meisje naast hem totaal negerend...