Sitting, watchig and listening (open)

Een rustig zonnig dagje dat was het, Rhine zuchtte ze hield helemaal niet van zonnige dagen, op dat soort dagen was ze zich zelfs meer bewust van wat ze was, van wat voor monsterlijk wezen ze was. Rhine haatte het wat haar was aangedaan, ze haatte het dat ze was hoe ze was, dat ze een monster was, een bloed zuigend koud monster, zonder ziel. Nee ze vervloekte de man die haar had veranderd, de jaloerse zak die besloten had haar leven te bezegelen, in de hoop dat ze voor hem zou kiezen. Natuurlijk was het niet zo uitgedraaid als hij had gewilt, in tegendeel zelfs Rhine had zijn keel open geschuurd om wat hij gedaan had, ja die wraak had haar even voldoening gegeven maar had niet het walgende gevoel kunnen laten afnemen dat ze voor zichzelf voelde. Rhine wist dat niets haar weer normaal kon krijgen, en een lange tijd had ze daarom ook geprobeerd om haar leven te beëindigen, helaas zonder succes uiteraard. In die periode had een oudere vampier haar gevonden, een vampier die haar geholpen had, die haar opgeleid had. Hij was als een vader voor haar, als een vriend maar helaas, hij was er niet meer, hij was weg net als iedereen die ze vroeger gekend had. Het maakte een mentaal wrak van haar, verteerde haar ziel geleidelijk aan, maar ze liet het niet merken, ze liet het nooit merken ze bleef haar stille ijskoude zelf. Aan de rand van het meer zat ze, als het standbeeld van een godin. ze zat stokstijf stil, haar blik op het half bevroren meer gericht.

Wat was het vandaag toch heerlijk! De zon op je vel en niemand die buiten zijn zus en moeder ook maar iets van hem verlangde! Ook was Jake heel erg te vreden dat hij weer terug in de roedel was. Het was een gemis geweest dat hij jaren achter een aan de zijlijn had moeten staan toe kijken, maar toch voelde hij zich nu gelukkiger nu zijn zus en moeder hem weer konden zien en voelen. Nu rende een enorme witte weerwolf tussen de bomen door om zijn uitlaat klep even te hebben. Die groentjes maakte hem echt bijna gek soms, maar zo nu en dan een flinke race partij was handig om zich af te reageren. Maar hij kreeg die groentjes verder dan Lune kennelijk had gedaan? Jake renden richting het meer maar had eerst niet door dat de leidster van de vampiers daar zou zitten omdat hij de wind in zijn rug had. Jake sprong over een boomstam die over de grond lag toen hij iets bij het meer zag zitten. Hadden de mensen hier een van die beelden geplaatst? Jake schudden zijn kop en voelde de wind draaien, maar al snel rook hij dat het geen beeld was maar een vampier. Hij had het genoegen nog niet gehad om haar te ontmoeten, maar toch benaderde hij haar rustiger en shifte naar zijn menselijke kant en liep rustig naar het meer toe. Gelukkig kon hij zijn motor op afstand besturen nou ja oproepen. Een van de laatste snufjes die hij geinstalert had. Maar mocht het op vechten aankomen dan had hij zijn motor zo naar hier laten rijden al zou het even duren voor die hier was! Jake bleef emotieloos kijken terwijl hij naar het meer bleef lopen. 'Is het niet te warm voor je?' vroeg hij neutraal, maar bleef rustig en leunde op afstand tegen een boom aan. Eens zien dat ze doen zou?