Run away!

Alyce zag dat ie zich niet exht gemakkelijk voelde maar een heerlijke kop chocolade melk zou dat vast iets veranderen? Ze glimlachte om zijn woorden en pakte haar staart en keek er naar 'hmm misschien wordt het tijd voor kort haar? '. Zei zd zachtjes en glimlachte dankbaar naar frank. Alyce pakte haar chpco en nam een genietende slokje, het was heerlijk zo als gewoonlijk. Ze keek ook met vermaak toe hoe ronan voor het eerst het proefte ' en meneertje, ik voel mij ongemakkelikk, hpe smaakt het?'

Roran keek haar even vragend aan en glimlachte zacht. 'Misschien, maar voorlopig houd ik het bij half lang haar.' zei hij met een zuinige glimlach. Hij wist niet hoe ze zich zo ontspannen kon? Hij voelde zich nog steeds niet op zijn gemak. Al die herrie hier om je heen... Roran merkte dat ze zijn onzekerheid opmerkte. 'Meestal kwam ik door de dorpen of het vlakke land en de bossen. De steden vermeed ik meestal tot nu toe dan.' zei hij en keek Alyce een beetje verlegen aan. Hij vond het maar niks hier of hij moest gewoon even wennen...

Lacht zacht, ik bedoel dat ik het maar eens kort moet knippen. Zegt ze plagend en haalt haar elastiek uit haarhaar. Ze nam nog slok van haar heerlikke choco en likte haar lippen de schuim. Toen ze zijn probleem hoorde begreep alyce hem wel. Tja het is altijd wel 'voor het eerst altijd moeilijk maar uiteindelijk zul je er aan wennen en het buiten kunnen sluiten.' Zegt ze kalm en neemt nog een slok.Alyce keek naar bbuiten en zuchte zachthes terwijl ze over wat dingen nadacht.

Roran hoorde dat ze het over haar haar had. Even bekroop de schaamte hem, maar dat betrok al snel weer. 'Oh Sorry ik had je verkeerd verstaan.' grinnikte hij zacht en duwde wat van zijn lange haar dat naar voren gevallen was achter zijn oor en grijnsde vrolijk. Het was best grappig dat hij zichzelf zo voor gek zetten, maar toch was het ook wel weer genant. Roran knikte rustig en hielt zijn handen om de beker. Het was lekker warm. 'Dat zal best wel, maar de meeste dingen moeten wennen.' zei hij en keek even rond.

Alyce grinnikte om zijn misverstand en haalde haar schouders op' maakt nie uit, kan bij iedereen gebeuren.' Zei ze kamlpjes en nam npv een slokje terwijl ze wat met haar haar speelde. Alyce keek uit het raam naar de stad die zich langzaam wakker maakte en bewoog. Ergens was dit allemaal zo gewoontjes voor haar. Alyce keek weer naar ronan die vertelde dat je aan alles moest wennen. Het klopte ook wel je moest aan alles wennen. Voor haarcwas het ook in begin nieuw. 'Tja, het is zo maar als je ewnmaal wat gewend bent zul je ontdekken dat het hier best gezellig is'. Zei ze met wwn glimlach en zag hoe een jonge bediebdw aan kwam en vrolijk naar haar lachte. Alyce lachte terug ' dag rik.'. Zei ze kalmpjes en keek toe hoe hij 2 borden op tafel zette 'dit is uig huis schone alyce' zei hij lachend en ze knikte dankbaar 'das heel lief van frank'

Hij keek Alyce weer een toen ze begon te spreken en hij knikte lichtjes. 'Dat is ook wel weer waar.' zei Roran zacht en dronk nog wat van zijn chocomelk. Het was echt heerlijk! Daarna hoorde hij voetstappen hun kant op komen. Roran kreeg de neiging om te grommen, maar kon zich nog net in houden. Wat je mogelijk gehoord kon hebben was een lage opkomende grom die afgebroken werd. Mensen zouden het vast niet kunnen horen. Met mensen had hij het niet zo hoog op. Ze hadden hem veel last bezorgt gehad terwijl Roran naar hier reisde. Hij deed daarom maar alsof er buiten iets heel erg interesants was. Het bord dat onder zijn neus geschoven werd rook heerlijk, maar Roran at er nog niet van. Hij was daar net iets te achterdochting voor.

Alyce hoorde nog net een lage grom die wers afgebroken. Even keek ze alyce verbaasd naar ronan. Wat had ie plotseling? Ze glimlachte naar de jongen en nam het bord met een gebakje er op. Maar voor ze het nam keek ze ronan aan' is ee iets?' Vroeg ze liefjes. Ze likte haar lippen en zag al van uit haar ooghoek hoe een stwl dronke jongeren naar binnen en ze kreunde. Waarom hadden ze dan ook nooit een beetje rust. Alyce keek naar Ronan en nam nog een slokje voor ze aan haar gebakje begon.

Roran zag haar wel kijken, maar reageerde er niet op. Het was iets waar hij liever niet over sprak. Het waren gewoon vervelende tijden geweest en dat was ook verleden tijd en dat wilde hij graag ook zo houden. Het gebak hoefte hij niet, want het was ook iets wat hij niet kende. Tenminste de vorm en van wat erin zat niet. Roran rook de jongens nog voor hij ze zag en zijn blik werd opslag waakzaam en alert. Als die lui hier stennig gingen schoppen en dan vooral bij hen dan zouden ze deze zaak heel snel weer verlaten en wel vliegend!!!

Alyce nam nog een slokje ne probeerde haar rust weer te hervinden. Ze woonde hier al 4 jaar en kende de meeste jongeren van haar leeftijd wel. Ze nam nog een hapje van haar heerlijke appeltaart gebak en keek naar ronan die er niks van nam 'het gebak is heerlijk hier hoor! en hij is vers ook!' Zegt ze met een grijns en stoot het aan met haar voet. Alyce probeerde de jongens zo goed mogelijk te negeren maar blijkbaar hadden de jongens andere plannen want een paar kwamen hun richting op 'Zo Alyce'je, is het eindelijk zo ver gekomen dat je getemd bent?' vroeg hij dronk plagend en Alyce probeerde zich te beheersen en niet uit te vallen naar hem 'sodemieter jullie allemaal even op ja met jullie stinkende monden. Zoek iemand anders om lastig te vallen.' glipte uit haar mond en ze keek boos naar de jongens.

Roran voelde de voet van Alyce tegen zijn been aan komen. Hij was zo gespannen dat Roran bijna op sprong. Hij keek haar aan en daarna naar het gebak dat nog steeds voor zijn neus stond. 'Nee bedankt. Ik heb het zoete afgezweert.' zei hij en keek meteen om naar de heren die naar hen toe gekomen waren. Alyce zei al wat tegen die knaap dienu sprak, maar Roran draaide zich nog iets verder om. 'We zijn oude vrienden die elkaar na enige tijd weer tegen gekomen waren. Dus als je het niet erg vind ga even ergens anders iemand klieren.' zijn stem was erg rustig, maar er klonk een zekere dreiging in.

Nee bedankt. Ik heb het zoete afgezweert.' zei hij, Alyce haalde haar schouders op 'zonde, het is een lekkere gebakje.' Zei ze kalmpjes maar haar kalmte veranderde in vijandigheid. Ze had helemaal geen zin om met die gasten te praten, vooral niet wanneer ze dronken waren. 'We zijn oude vrienden die elkaar na enige tijd weer tegen gekomen waren. Dus als je het niet erg vind ga even ergens anders iemand klieren.' zijn stem was erg rustig, maar er klonk een zekere dreiging in. Ze glimlachte kort naar Ronan en keek dan naar ee ngast die haar hoofd aaide. 'We hadden niks anders gedacht, niemand wilt ooit met zo een wild meid samen zijn.' zei hij en grijnsde als de andere jongens in de lach schieten 'WEg wezen David, of je krijgt nog een paar gaten er bij door deze vork.' zei ze boos en probeerde zich zelf te controleren.

Roran zei niks maar bleef rustig naar haar kijken. Ze mocht zijn stuk ook wel hebben als ze wilde. Maar Roran bemerkte haar vijandigheid jegens die knapen. Hij stond op bij het zien van de actie's van die gozer en zonder het zelf door te hebben stapte hij langs het tafeltje en had in die zelfde beweging het appelgebak gepakt en duwde dat in het dronkengezicht van die knul. die Alyce aaide en haar wild noemde. 'Ik vraag het je niet nog eens!' gromde hij diep en pakte ook gelijk de jongen bij zijn kraag en duwde hem tegen zijn dronken maten aan. Hij had meer dan genoeg van die mensen die dachten alles te kunnen doen. Zijn houding in menselijke vorm was niet alleen beschermend, maar ook dreigend. Hij wilde rust, maar als die knapen wilde vechten dan konden ze een gevecht krijgen!

Alyce had er echt genoeg van en Ronan ook blijkbaar want ze zag hoe hij het stukje gebak pakte en het in de gezicht van de andere duwde. Alyce sprong op en ging snel tussen hun in staan. 'Ik vraag het je niet nog eens!' gromde hij diep en pakte ook gelijk de jongen bij zijn kraag en duwde hem tegen zijn dronken maten aan. Alyce gromde zachtjes en duwde hem weg. Ze pakte haar portemonnee en gooide wat geld op tafel, nam Ronan aan zijn kraag en duwde hem naar buiten 'naar buiten jij, afkoelen hup!' Zei ze boos en keek even verontschuldigend naar Frank voor ze naar buiten liep 'kij khet is heel lief dat je voor mij opkwam, maar dat hoefde niet.' Zei ze kalmpjes terwijl ze hem nog steeds voorduwde.

Alyce sprong snel tussen hen in, maar Roran was nog lange niet klaar met die gast! Iemand wild noemen dat was gewoon net zo erg als iemand een vrezelijke ziekte toe wensen in zijn ogen!!! Ayles gooide snel wat geld op tafel en trok/duwde hem mee naar buiten. Hij had haar wel horen grommen maar zelf was hij daar niet toe bereid om haar te gehoorzamen. Echter liet Roran zich wel meevoeren door haar. Hij schudden Alyce van zich af toen ze ver genoeg weg waren en draaide zich even van haar af. 'Dat soort dingen kan ik dus echt niet uit staan!' mopperde Roran en schudden zich even helemaal uit om zich van zijn woede te ontdoen, maar het bleef nog lichtjes borrelen.

Alyce merkte wel dat ie tegen werkte maar daartrok ze zich er niks van aan. Hij zou naar buiten gaan hoe dan ook en ver weg van hier. Ze bleef hem voortduwen tot ze ver genoeg waren en liet hem los. 'Dat soort dingen kan ik dus echt niet uit staan!' mopperde Roran en schudden zich even helemaal uit om zich van zijn woede te ontdoen, maar het bleef nog lichtjes borrelen. Alyce rolde met haar ogen 'ze zijn bezopen, waarschijnlijk ene leuk feest gehad ofzo en dan zeggen ze wel eens stomme dingen.' zei ze kalmpjes als of het de normaalste zaak van de wereld was. Ze werd ook niet echt boos ofzo om hun woorden, ze was het gewend, want iedereen had namelijk een ander beeld van blondjes dan ze in werkelijk was dus tja.

Roran hoorde wat Alyce zei, maar kon zih er niet bi9j neer leggen en wende zich naar haar toe. 'Dronken of niet. Als ze niet tegen drank kunnen moeten ze er vanaf blijven.' gelukkig werd Roran al weer wat rustiger en kreunde even. Hij had zijn halve beker chocomelk achtergelaten, maar hij wist ook dat als hij nu terug ging het echt op vechten uit kwam! Het was nog geen reden om daarvoor terug te gaan. 'Ken je nog een andere plek waar we ongestoort kunnen zijn?' vroeg Roran rustig en hij keek haar net zo aan.

Hij wende zich naar haar toe. 'Dronken of niet. Als ze niet tegen drank kunnen moeten ze er vanaf blijven.' Alyce haaldeh aar schouders op. Nog steeds kon het haar weinig schelen 'tja het is een menselijk aard om dronken te worden omdat ze dan denken dat ze gezellig zijn.' Zei ze kalmpjes en keek om zich heen. 'Ken je nog een andere plek waar we ongestoort kunnen zijn?' vroeg Roran rustig en hij keek haar net zo aan. Alyce beet even op der onderlip en dacht na 'we kunnen naar het strand gaan, al waait het daar hard en is het ijskoud moet het daar nu rustig zijn op een paar honden uitlaters na. 'Zei ze rustigjes en keek even om zich heen om de richting te bepalen richting het strand.

Dronken worden?! Ha het was gewoon een teken van zwakte om sterke drank niet te kunnen laten staan! Maar Roran makte zijn repliek niet. Dat was in dit soort gevallen niet nodig. Hij luisterde naar wat alyce zei en knikte. Het strand was altijd prachtig hoe het weer er ook was. Roran knikte en wachten af tot Alyce weer wist waar het strand was. Door zijn onbekentheid hier voelde Roran zich een beetje nutteloos. Hij moest alles vragen dan juist de persoon te zijn die aan kon geven waar alles was... 'Zijn er nog meer dingen waar ik rekening mee moet houden dan met mensen?' vroeg hij zacht en keek even rond, maar er waren hier niet te veel mensen. Hooguit 1 of 2 die snel naar huis liepen.

Toen alyce eindelijo de richting gevonden had. Begon ze rustig er heen te lopen. Ze bleed kalm lopwn en likte haar lippen. Ze hoorde de vraag van ronan en ze keek ecwn achter om terwijl ze bleef doorlopen. ' hmm er is hier een roedel in de buurt...dan is er ook een vampieren clan als ik het goed had begrepen...en dan heb je ook weerwolf kagers. Het zijn nensen die op ons soort jagen.'. Vertelde ze kalm en bleef in een vaste tempo doorlopen.

Roran knikte en liep samen met haar op. Het was vast een stevige wandeling, maar niet dat Roran zich en aan stoorde hij had immers veel gelopen dus daar had je hem ook niet over gehoort. 'Dat is mooi om te weten dan moet ik dus twee keer zo goed uit kijken naar gevaar.' zei hij en streek een pluk haar weer achter zijn oor.

'Dat is mooi om te weten dan moet ik dus twee keer zo goed uit kijken naar gevaar.' zei hij en streek een pluk haar weer achter zijn oor. Ze knikte kalmpjes en liep door. Alyce gield ondertussen ok alles scherp in de gaten. Het liefst wou ze eigenlijk naar huis, naar Butler die ongeduldig op haar wachten. Ze had geen zin om een jager tegen de lijf aan te lopen, vooral niet na wat er laatst nog gebeurd was met een weerwolf uit een roedel. Ze schudde de gedachten van zich af en rook de zee eerder dan ze het zag. de zoute lucht prikte haar neus en ze liep er met en glimlach er op af. Dit was gewoon weg heerlijk! Dit was een prettige lucht die haar verwelkomde.

Roran zag dat Alyce kalmpjes knikte, maar het kon hem niet veel doen. Het was gewoon zo! Roran liep samen met Aylce op en dar was gewoon heerlijk. De zilte lucht boordezich in zijn neus. Roran was wel vaker voor een jaar of 2 op zee geweest, wardoor hij de zeelucht erg graag had. 'Wat is het aan het strand toch altijd weer mooi. zei Roran zacht en hij stopte even en genoot van het uitzicht.

'Wat is het aan het strand toch altijd weer mooi. zei Roran zacht en hij stopte even en genoot van het uitzicht. Alyce glimlachte zachtjes en ze voelde zich goed hier. De zee liet haar ontspannen en liet haar helder denken 'Ja, het is hier ok vaak rustig, als je de zomer tijg niet meetelt.' Zegt ze met een glimlach en zag van uit haar ooghoek een dalmatiër op haar afrennen. Een brede grijns sierde haar gezicht ne ze ging op haar hurken zitten, verder op zag ze ook de baas aankomen. de dalmatiër remde wat af en blafte begroetend 'Dag RIk' Zei ze lachend en begon het te kriebelen. Ze giechelde zachtjes toen ie haar begon te likken. Ze lachte en keek naar de baas die haar ook vrolijk begroette 'heb je Butler niet mee?' Vroeg hij en ze schudde haar hoofd 'nee, hij mag nog steeds niet veel bewegen van de dokter.' Zei ze met een zucht en stond op 'Maar met Rik gaat het goed zie ik?'

Roran knikte bij wat Alyce zei. Ja zomers was het altijd druk op de stranden. 'Behalve wanneer het donker is in de zomer.' zei hij en keek naar Alyce. Maar ze had haar blik op een gevlekte hond gericht. 'Lijkt wel een mislukte koe?' grinnikte Roran en grijnsde breed. Ja zo had hij er nog wel meer. Grapjes over honden dit was nog wel de leukste!!! De hond heten dus Rik en zijn baas kwam ook al snel aan. Kennelijk kende ze elkaar. Roran bleef rustig staan luisteren.

'Behalve wanneer het donker is in de zomer.' zei hij en keek naar Alyce. Maar ze had haar blik op een gevlekte hond gericht. 'Lijkt wel een mislukte koe?' Alyce rolde met haar ogen 'doe niet zo stom.' zegt ze zachtjes en glimlacht naar Rik. Daarna keek ze naar de eigenaar die vroeg naar BUtler. 'De dierenarts had gezegd dat ie echt rustig aan moest doen.' Zegt ze kalmpjes en ze streek wat haar uit haar gezicht. Daarna stond ze op en nam afscheid van de eigenaar en rik. Ze zuchten zachtjes toen ze zag hoe ie weg ging 'Butler wordt zo boos als ie achterkomt dat ik hier was zonder hem.' Zegt ze verdrietig en keek naar Ronan 'wat wil je doen?' vroeg ze aan hem.