Run away!

Alce bekeek de uitdrukking van Ronan en merkte iets. Plotseling voelde hij zich blijkbaar minder op zijn gemak. Butler had het ook gemerkt en bekeek de jonge gast. Maar hij zou niet zomaar naar hem toe komen en hem zo begroeten als Alyce! Toen Alyce vroeg waar ze het over hadden zag ze dat ie pas terug keerde naar deze wereld en glimlachte zachtjes. Euh sorry wat vroeg je?' vroeg hij verontschuldigend en Ronan wreef zich even over zijn kaak. Ze haalde haar schouders op en strooide nog wat kruiden 'ik vroeg waar we het over hadden voor Butler op kwam dagen.' Zei ze kalmpjes en draaide nog wat rond, nog een beetje en het was klaar. Alyce rook al het heerlijke geur en ze sloot even haar ogen terwijl ze haar jeugd herinnerde met haar vader naast zich die een vis grilde en haar moeder een lekkere salade er bij maakte om er tussen door te eten samen met het vis.

Ronan zag dat ze zachtjes glimlachte en hij voelde zich meteen schuldig dat ie niet geluisterd had. Maar toen ze haar vraag herhaalde keek Ronan even omhoog daar waar de sterren al weer aan de hemel op kwamen. Alsof iemand diamantenstof over een fluwele doek had uit gestrooit. 'Ik geloof dat we het over die holle boom van je hadden?' Ronan wist even niks beters, maar zijn plagende ondertoon was onmiskenbaar! Hij keek haar met pretlichtjes aan en zag hoe ze de vis grilde boven het vuur en weer nieuwe kruiden opstrooide, maar die miste werden gretig door het vuur gegrepen en verbranden meteen.

Alyce zag dat die naar de hemel keek en Alyce deed het automatisch ook, het was al laat geworden! de dag was zo voorbij geloven! 'Ik geloof dat we het over die holle boom van je hadden?' Alyce grinnikte toen ze zijn stem hoorde en kreeg weer een mysterieuze blik. 'En dat blijft nog steeds een geheim.' Zei ze lachend en keek toe hoe een paar kruiden verbranden en er wolkjes omhoog kwamen. Ze glimlachte lichtjes. Pakte het vis met de stok en hield het voor Ronan 'scheur maar een grote stuk van af voor jezelf...uit mijn eigen ervaring hebben jongens altijd honger.' Zei ze plagend en hoorde Butler diep in zich grinniken. Alyce wachte geduldig af terwijl ze een geeuw probeerde in te houden.

Ronan zag haar Mysterieuze blik en grinnikte. Ja Alyce bleef toch een meisje met geheimen ondanks hun lange afwezigheid van jaren. Ronan luisterde naar wat Alyce zei en knikte. 'goed dat moet jij weten, maar je vroeg er zelf om.' zei hij plagend en keek even naar de hond toen de vis klaar was en er van gegeten kon worden. 'Jongens hebben zeker altijd honger vooral wanneer ze lange tijd enkel restje hebben gegeten.' grijnsde Ronan breed. Hij vond het net zo leuk om te plagen. Daarna pakte hij de vis even aan en trok er een groot stuk van en gaf het later weer aan Alyce terug. Het vlees van de vis was nog heet, maar dat maakte het er niet minder lekkerder om. 'Je kunt lekker koken Alyce, dat is 1 ding dat zeker is.' zei hij complimenterend.

Ze hoorde zijjn plagende stem en schudde haar hoofd met een grijns. 'Ik geloof dat we over iets anders hadden hoor!'. Zei ze met een grijns. Toen ze opmerlte dat jongens vaak honger hadden keek ze even meelevend naar Ronan maar die blik verdween gauw toen ze hwt vis aanpakte. Hij had ook kunnen jagen en als ue wou zou die altijd bij mensen langs kunnen gaan, de meeste moeders kon je snel manipuleren. Alyce voelde even haar wangen rood worden toen hij haar een compliment gaf. Alyce scheurde een stuk van het vis af en gaf het aan Butler voor ze voor zichzelf een stuk scheurde en er van begon te knabbelen. Na een paar minuten antwoorde ze: ' mijn moeder kon lekker koken en daarbij. Ik moet vaak voor mezelf koken en ik wil niet altijd rauw eten.'. Zei ze ruustig.

Ronan zag dat ze bloosde, maar ze had misschienook wel gelijk. Misschien hadden ze het inderdaad ergens anders over, maar dat was hij voor nu even vergeten. Ro at rustig door. De vis was niet te lang gebakken boven het vuur en dat maakte de vis nog zo lekker sappig. In haar woorden knikte Ronan enkel omdat hem geleerd was niet met volle mond te eten. Hij keek rustig toe hoe ze eerst de hond te eten gaf en daarna pas voor zichzelf pakte. Dieren en mensen het bleef samen komen in welke vormen dan ook. Niet dat hijzelf ook maar een huisdier wilde. Die zou het vast niet lang met hem uit houden of was het eerder anders om??? Het bleef een vraag. Ronan zou het waarschijnlijk nooit te weten komen. 'Waar leef je dan als je vaakvoor jezelf moet koken?' vroeg hij na zijn mond geleegd te hebben. Niet dat hij uitermaten nieuwschierig was, maar buiten het eten was er weinig anders te doen op het moment dan zelf op te drogen. wat niet alleen voor hem gold.

'Waar leef je dan als je vaakvoor jezelf moet koken?' vroeg hij na zijn mond geleegd te hebben. Hoewel Alyce kalm van buiten aan was verstarde haar geklop even. NAtuurlijk wist ze dat ze niet zo gemakkelijk over Loki kon vertellen. Alyce bleef kauwen op haar stukje en toen ze het doorslikte glimlachte ze lief naar Ronan 'Ik leef bij een oude vriend die zo lief was geweest mij jaren terug op te nemen toen ik kinds alleen was hier aangekomen. ' Zei ze kalm en scheurde nog een stuk af die ze aan Butler gaf. Een Tevrede brom steeg uit zijn borstkast en Alyce glimlacht lichtjes 'eet maar lekker jongen.' mompelde ze zacht en stopte ook een stukje vis in haar mond.

Ronan merkte dat ze iets niet wilde of kon vertellen, maar hielt wijzerlijk zijn mond en at rustig verder van de vis die hij afgebroken had. Het was dan wel een hand vol, maar ook hij wist dat te snel eten je een nog hongeriger gevoel kreeg. Ronan knikte enkel en slikte de laatste hap door. 'Een geweldige vriend is dat dan. Het is niet niks om zo maar een kind op te laten groeien zeker niet met jouw karakter.' grinnikte hij op het laatste en zijn plagende toontje bleef niet onopvallend. 'Misschien brutaal om het te vragen, maar hebben jullie niet nog wat ruimte? In de schuur of zo?' vroeg hij en keek haar rustig aan. Nee had je ja kon hij krijgen.

'Een geweldige vriend is dat dan. Het is niet niks om zo maar een kind op te laten groeien zeker niet met jouw karakter.' grinnikte hij op het laatste en zijn plagende toontje bleef niet onopvallend. Alyce grinnikte zachtjes 'zo erg ben ik ook weer niet..' Zei ze met een grijns. 'Misschien brutaal om het te vragen, maar hebben jullie niet nog wat ruimte? In de schuur of zo?' vroeg hij en keek haar rustig aan. Alyce verslikte zich bijna en hoorde Butler kwaad grommen. Ze hield de vis voor Ronan en schudde haar hoofd 'Ik denk niet dat je hem geweldig gaat vinden, de meeste zijn nog al tegen hem, maar dat komt omdat ze hem niet kennen als ik hem ken.' Zei ze kalmpjes en probeerde nog steeds van binnen te kalmeren. Het zou zeker een rampen plan wezen als Ronan er achter kwam dat ze bij een vampier woonde, maar Alyce mocht Loki graag maar kende de karakter van Loki ook best wel goed. Ze begreep nog steeds niet heo ze het voor elkaar had kunnen krijgen dat ze Butler mocht houden...Misschien was het toen haar schattige jonge gezicht en onwetenheid? Ze wist het niet maar het had zeker geholpen. Door de jaren ehen had ze steeds meer vampiers leren kennen zoals Jack of Vincent en nog ene paar andere vampieren.

Nu merkte hij echt na haar woorden over dat ze zo erg niet was geweest pas echt dat er iets niet klopte. Zeker door het grommen van die hond! Alyce probeerde hem af te wimpelen door de vis voor zijn neus te houden, maar hem hield ze niet voor de gek! Haar praatje over dat Ronan hem niet zoo geweldig zou gaan vinden was nogal een zwak uit druksel vond Ro wel. Ronan zuchten en schudden zijn hoofd. 'Als je het over zo'n bloedzuiger hebt maak je er maar niet druk over. Ze mogen wat mij betreft gerust blijven bestaan.' zei hij rustig. Goed hij was geen voorstander van dat soort, maar er helemaal op tegen ook weer niet. De ruzie metzijn ouders was niet geheel enkel over het trouwen van een weerwolvin gegaan. Het kwam eigenlijk omdat ze hem betrapt hadden met een vrouwelijke vampier. Ze waren vrienden in het geheim geweest, maar ze had moeten vluchten voor de roedel van het dorp. Ronan keek weer naar het vuur en zijn eetlust was ineens verdwenen. 'Je zult niet de eerste zijn die ook de goede kanten van hun soort leert te begrijpen.' Zijn woorden mochten zacht zijn, maar nog duidelijk hoorbaar. Ronan miste Meral best wel. Ze was grappig en soms verraste ze hem op de meest rare manieren.

Alyce voelse zich niet goed en kriebelde butler. Ze zag hoeEonan zijn hoofd schudde en luisterde naar zijn woorden. Dus hii vond een vampier niet zo erg. Ze slikte even en schudde haar hoofd ' dat is het niet... Hij houd niet van dag iemand in de buurt leeft.. Ik vraag me nog steeds af hoe ik hem ooit zo ver had gekregen om Butler te houden. '. Zei ze rustiv en likte haar vinger die nog naar het vis smaakte. Alyce sloot even haar ogen en dacht na...' misschien ken ik wel iemand die je een tijdelijke bed kan aanbieden maar diegene is lastig te overtuigen.' Zei ze kalmpjes. Ze keek Butler even aan die na dacht en knikte ' ik moet je wwl waarschuwen hij heeft een vervelend huisdier'. Zei ze met een grijns.

Ronan hoorde wat ze zei en keek Alyce weer aan. Wel waarom had die clown haar dan opgevoed??? Dat kon Ro even niet begrijpen. Maar hij hielt wijzerlijk zijn mond. Het was niet de bedoeling dat ze daar ruzie over zouden gaan maken. Die hond leek het voor zowel Alyce als die vampier op te nemen. 'Hm dat zal wel te maken hebben met dat lieve snoetje van je?' zei Ronan met een lichte grijns, maar echt veel vreugde nog pestige toon zat erin. Ronan hield zowiezo al niet van moeilijk doeners, maar het gekke was dat, dat juist de beste mee om te gaan waren. 'Is niet elk huisdier vervelend? Op sommige momenten dan... Je snapt me wel hoop ik?' vroeg Ronan en keek weer naar het vuur. anders zou hij wel in zijn wolven gedaante ergens onder een struik of in een grot gaan liggen als hij die vinden zou... en met een beetje geluk misschien zelfs een leeg staand huis???

'Hm dat zal wel te maken hebben met dat lieve snoetje van je?' zei Ronan met een lichte grijns, maar echt veel vreugde nog pestige toon zat erin. Alyce grinnikte zachtjes en haalde haar schouders op 'ik denk ook dat dat het was.' Zei ze met een grijns en kriebelde nog steeds haar beestje. Alyce bleef naar het vuur staren terwijl Butler zijn snuit in haar hand legde en die voorzichtig likte. Een klein glimlach kwam op haar gezicht en ze keek haar prachtige herder aan voor ze ronan aankeek. Is niet elk huisdier vervelend? Op sommige momenten dan... Je snapt me wel hoop ik?' vroeg Ronan en keek weer naar het vuur. Alyce rolde met haar ogen 'de meeste zijn okee, Butler en ik zijn vrienden en komen voor elkaar op...maar die van hem kan nog eens hard bij eind zijn en hij kan gemakkelijk je leven beëindigen als je hem niet bevalt.' Zei ze kalmpjes en keek even naarh aar nagels waar onder wat zand zat.

Ronan keek Alyce niet langer aan. Hij voelde zich niet langer op zijn gemak. Waarom dat was wist hij niet, maar misschien had het met die ruzie te maken gehad. Ro letten even niet meer op en zonk weer weg in zijn gedachten. Welke dingen waren er nu echt belangrijk voor hem? Dat wist enkel Ronan zelf, maar voor nu leek het hem te ontglippen? Ro dwaalde door het doolhof van zijn herinneringen. Zijn blik werd glazig terwijl hij nadacht, maar toen Alyce weer begon te spreken keek hij pas op en luisterde naar haar woorden. 'Hm dat zal. Anders zoek ik wel een andere plek. Jij en Butler kunnen misschien met elkaar overweg, maar wat die andere betreft die kan beter op zijn telle passen. Als hij me niet aanstaat kan ik zijn leven even goed eindigen! Niet dat ik daar nu net zo'n zin in heb.' mopperde Ronan en ging verzitten.

. 'Hm dat zal. Anders zoek ik wel een andere plek. Jij en Butler kunnen misschien met elkaar overweg, maar wat die andere betreft die kan beter op zijn telle passen. Als hij me niet aanstaat kan ik zijn leven even goed eindigen! Niet dat ik daar nu net zo'n zin in heb.' mopperde Ronan en ging verzitten. Alyce haalde haar schouders op maar wist dat je beter met die hond niet te maken kon krijgen want het was niet zomaar een beest maar een demonen hond als ze het toen goed had begrepen. ALyce zuchten en stond op 'het was tijd om naar huis te gaan, terug naar Loki en haar boekenleventje. Butler begrep het en ook opstond. Alyce liep naar de spulle ndie ze hadden laten liggen en gooide zijn kleren naar hem toe, liep zelf even snel het dichtbegroeide grote bosje waar ze zich aanklede en daarna terug kwam en verontschuldigend glimlachte 'sorry, maar ik moet echt naar huis' Zei ze zachtjes en niet goed op haar gemak.

Hij keek even vreemd op toen Alyce op stond net als die hond van haar... Wat ging die nu weer doen? Ronan keek haar na en ving zijn kleding op. Oh dus ze ging naar huis? Ronan knikte afwezig en stond ook op toen hij zijn shirt weer aan ha getrokken. Zijn broek was nog wel het meest versleten van beide kleding stukken. 'Is goed Alyce. We zullen elkaar vast nog wel eens zien.' zei Ronan en hij zag wel dat ze niet op haar gemak was. Misschien vond ze het niet leuk om hem zo achter te laten??? Ronan veranderde van vorm en hij keek Alyce nog even aan voor hij weg rende. De bomen en struiken waren handig en gemakkelijk om zich snel en soepel te kunnen verbergen en voort bewegen.

Misschien leuk om Vinnie erbij te gooien nadat Alyce naar huis gegaan is?

'Is goed Alyce. We zullen elkaar vast nog wel eens zien.' zei Ronan en hij zag wel dat ze niet op haar gemak was. Misschien vond ze het niet leuk om hem zo achter te laten??? Alyce zag hoe die veranderde en wegrende. Alyce keek hem even na voor dat ze alle spullen begon op te ruimen in haar holle boom. Toen dat was gedaan maakte ze het vuur uit. Pas toen veranderde Alyce in haar wolven gedaante en rende weg richting Loki's huis, ze hield wel in haar achterhoofd dat ze rustig aan moest doen voor Butler. Thuis kwam ze uitgeput en na een douch beurt was ze zo in slaap gevallen op haar bed. Ze was dood en dood moe.

hmm misschien beter en nieuwe topic?