Run away!

Okay, okay dat was misschien wat grof gezegt, maar hij vond honden nu niet echt aantrekkelijk net zo min als katten om ze als huisdier te houden. Ronan bleef stilletjes staan zwijgen en keek tussen Alyce en de hond met zijn eigennaar in. Toen ze afscheid genomen hadden kwam Alyce weer bij hem en zei dat Butler boos zou zijn als die wist dat ze aan het strand was geweest zonder hem... 'Dat zal vast. Jij kent die Butler daar beter in dan ik.' zei Ronan en hij richten zijn blik even op zee, maar luisterde verder wel naar Alyce. 'Hm... Te veel mensen anders hadden we kunnen racen?' stelde Ronan voor en hij keek Alyce van uit zijn ooghoek aan.

'Dat zal vast. Jij kent die Butler daar beter in dan ik.' zei Ronan en hij richten zijn blik even op zee, maar luisterde verder wel naar Alyce. Alyce grinnikte en knikte zacht 'mijn jochie.' mompelde ze zachtjes en staarde voor zich uit. 'Hm... Te veel mensen anders hadden we kunnen racen?' stelde Ronan voor en hij keek Alyce van uit zijn ooghoek aan. Alyce keek even opzij en glimlachte 'tja, daarvoor lopen er te veel honden lief hebbers.' zei ze grinnikend 'hmm, zin om een potje te zwemmen? De zee is warmer dan de meer.' Zei ze met een glimlach en keek naar Ronan. Ze had al maanden neit meeer gezwommen maar misschien zou dat goed zijn voor haar, al haar spieren zouden los komen. EN daarbij was het weer een ander soort training dan rennen.Hmm dat was best een goed idee eigenlijk...

Ronan hoorde wat ze zei en glimlachte.Tja je had sommige mensen de een waar dieren paradijs opgericht hadden om hun trouwe viervoeter het naar hun zin te maken. Maar zwemmen klonk hem wel lekker in de oren. Dan kon hij al het vuil van zijn huid eens lekker afspoelen? 'Goed, maar waar wil je onze kleren dan achterlaten?' vroeg Roran en deed alvast zijn shirt uit zijn broek. Dat zat tochwat lekkerder.

Goed, maar waar wil je onze kleren dan achterlaten?' vroeg Roran en deed alvast zijn shirt uit zijn broek. Alyce haalde haar schouders op en deed gauw haar eigen kleren terwijl zeniet keek naar Ronan, je wist maar nooit hoe ze gaat reageren met der hormonen. Ze deed gauw haar kleren uit tot haar ondergoed en pleurde ze neer, met een grijnst rende ze het water in en sprong er in een keer helemaal in. Het koude water omringde haar en Alyce keek met haar ogen om zich heen onder water. Al het geluid werd gedempt. En pas toen ze echt naar boven moest om adem te halen ging ze ook. Ze hapte naar het frisse koude lucht en keek om zich heen op zoek naar Ronan.

Ronan grijnsde toen Alyce niet keek nog antwoorde. Hij trok zijn shirt uit en daarna zijn broek. Schoenen had hij niet dus die hoefte hij ook niet uit te trekken. Hij droeg een boxer dus het ging prima zo. Ronan zag hoe Alyce als eerste het water in rende en zo kopje onder ging. Ronan rende achter Alyce aan en dook ook achter haar aan de zee in. Hij grijnsde onderwater en zag Alyce zwemmen. Wat was ze toch een mooie meid geworden! Ronan zag hoe ze naar boven zwom en hij dacht even na. Haar laten schrikken zou leuk zijn, maar ook wel weer zielig voor Alyce. Toch zwom hij haar gedeeltelijk achterna en greep haar vast bij der enkel en trok Alyce even licht naar beneden voor Ronan haar weer los liet en naar boven zwom. Ronan grijnsde toen hij boven kwam en grinnikte naar haar. 'Wat heeft iets je gebeten?' vroeg hij plagend.

Alyce bleef nog steeds zoeken naar Ronan, zo ver kon die toch niet zijn? Ze bleef om zich heen kijken maar slaakte een gil toen ze aan haar enkel werd vast gegrepen en iets naar beneden werd getrokken. Proestend kwam Alyce naar boven en keek boos maar toch wel lachend naar Ronan die weer omhoog kwam. 'Wat heeft iets je gebeten?' vroeg hij plagend. Ze gromde lichtjes en spatte wat water zijn kant op 'jij stomkop! Je kon mij een hartslag bezorgen!' Zei ze lachend en zwom wat van hem weg. Alyce keek om zich heen, het was heerlijk fris en het deed har goed. Ze dook weer naar beneden en zwom wat verder, alles leek zo rustig onder water, geen problemen of iets waar ze hoofdpijn van kreeg, alleen maar rust en vrede.

Ronan grinnikte en keek even weg toen Alyce een golf water naar hem toe duwde. 'Hihihi Zo erg is het toch niet. Je leeft nog.' grinnikte hij plagend en hij zag haar lachen en hoe ze van hem weg zwom. Ronan zwom haar achterna en dook met Alyce mee onderwater. Het was hier best prachtig en het was best jammer dat ze geen kiewen hadden. Dan konden we hier vooraltijd blijven!Dacht Ronan en hij tikte Alyce lichtjes aan en trok een gekkebek onderwater. Maar hij hielt zijn adem nog goed genoeg in en zwom daarna verder tot hij voor haar was. Hij wees in de richting van de bodum waar best wat vissen, krabben en andere zeediertjes voorbij kwamen.

'Hihihi Zo erg is het toch niet. Je leeft nog.' grinnikte hij plagend. Alyce grijnsde en dook onderwater. Het was hier prachtgig en Alyce bewonderde alles. Zo mooi! Al was het op het land ook prachtig als het lente was. Dan bloeide alles op, kwamen de vogels terug met hun prachtige gezang en dan zat Alyce het liefst de hele dag buiten met butler ergens in het bos op een heuveltje te genieten. Alyce keek op toen Ronan haar aantikte, ze keek naar hem en grijnsde breed, ze hield zich in om niet te gaan lachen bij zijn gekke bekken en schudde grijnzend haar hoofd, die was niet goed bij zijn hoofd! Daarna zwom ze verder en kek naar beneden waar ze verschillende bewoners van de zee zag. Maar toen een dik visje voorbij zwom, speelde haar instincten en haar honger en begon met de vlinderslag. Ze racete achter de vis aan ook met behulp van haar wolven krachten en uiteindelijk greep ze die ook, alleen het beest was nogal glibberig en Alyce probeerde hem zo stevig mogelijk vast te houden.Iemand moest haar gewoon weg helpen!

Roran zag dat ze grijnsde en met haar hoofd schudden. Ze kon gelukkig toch ook lachen! Dacht hij en zag Alyce achter een dikke vis aan spurten. Ook zijn instinkt speelde op toen hij haar zo zag en zwom ook snel achter haar aan en zag hoe ze uit endelijk de vis ving en met enige moeite moest doen om hem niet te verliezen. Ronan zwom snel dichterbij en pakte de vis mee vast en keek even van de vis naar Alyce. Als ze deze vis wilde eten konden ze beter naar boven en het strand op. Ronan wees met zijn hoofd richting het wateroppervlak en zwom lichtjes al aan tot ze boven waren en naar verse lucht hapte. De vis bleef spartelen en was in het water best moeilijk vast te houden...

Het was moeilijk, het beest waa vreselijk glibberig en ze kon er geen goede grip op pakken. Alyce voelse zich opgelucht dat Ronan kwam om haar te helpen. Ze knikte toen ze zag dat die naar boven wees en alyce begon te trappelen met haar bene naar boven. Toen ze eindelijk omhoog kwam, hapte ze naar lucht en keek even moeilijk toen ze het beest weer voelde bewegen. Alyce liet haar klauwen uitkomen en plante ze diebin het vis. 'Kom we gaan naar het land' zei ze met een zucht en probeeerde dat beest nog steeds vast te houden.

Ronan zag Alyce knikken en vond het best fijn dat z hem begrepen had. Samen kwamen ze boven en hij moest bijna lachen om haar moeilijke gezicht die ze erbij trok toen ze de vis inbedwang wilde houden. Toen ze haar klauwen in de vis zetten voelde hij een pijnlijke steek in een van zijn vingervel. 'Hey je hebt niet enkel die vis vast maar mijn vel ook!' kreunde hij lichtjes en zwom rustig met Alyce mee.

( Sorry te leuk om het niet te doen) ^^

Alyce grijnze naar Ronan. Het was een graplig gezicht toen hij naar boven kwam. Maar toen ze zijn woorde hoorde keek ze schuldif..'sorry!' Riep ze grijnzend en zwom aan de kant. Ze glimlachte lichtjes en likte haar lippen. Ze kon het heerlijke gebrade geur van de vis al ruiken. Met moeite hees ze het vis aan de kant en mt een snelle draai dode ze de vis ' zow dit is makkelijker vind je niet?' Vroeg ze plagend en liep het beest los. Alyce rekte zich uit en liep naar een boom die hol was. Daar haalde ze een plastik tas met doeken er uit. 1 doek gooide ze richting ronan terwijl ze met de andere zich zelf afdroogde en daarna om zich heen bond zodat haar lichaam wat verborgen was. Alyce liep terug naar de vis en bekeek haar vangst.

Ronan zag dat ze lolhad in zijn pijnlijke woorden, maar het was eigenlijk ook wel grappig. Ze zwommen naar het strand en daar doden Alyce de vis. Hij grinnikte en legde de vis de vis op een grote platte rots en knikte rustig. De Handdoek had hij te laat gezien en kreeg hem recht in zijn gezicht. Ronan schrok even en begon daarna te lachen. 'Bedankt voor de doek. Ik zal zo wel even wat kruipelhout gaan zoeken.' zei hij en bond de handdoek om zijn heup en liep naar het bosje dat vlakbij lag en raapte wat los hout op. Het duurde niet lang of Ronan had al een flinke stapel had en daarna liep hij weer terug naar de plek en maakte een kuiltje waar hij een stapeltje maakte en wat hout tegen elkaar wreef tot een beetje droog gras in brand vloog. Daarna drukte hij het stukje tussen de takken en wachten geduldig tot de stapel goed vlam zou pakken. Ronan keek naar Alyce die erook bij kwam en hij glimlachte vriendelijknaar haar.

Alyce lachte zachtjes toen ze zag hoe de handdoek zijn gezicht raakte..Het was gewoon veel te grappig gezicht! 'Bedankt voor de doek. Ik zal zo wel even wat kruipelhout gaan zoeken.' zei hij en bond de handdoek om zijn heup en liep naar het bosje dat vlakbij lag en raapte wat los hout op. Alyce grinnikte nog na en liep weer naar de boom waar ze wat spullen er uit haalde zo als een mes en een fijne scherme stok waar je de vis omheen kon doen. Alyce liep terug naar de vis, spitse hem eerst voor en begon toen zorgvuldig de schudde er af te halen met haar mes. Want ze had geen zin in om tusen haar tande het schudde er uit te pullen later. Toen ze eindelijk klaar was veegde ze een laagje zweet van haar voorhoofd. Waste haar handen af nadat ze de stok overeind har gezet in het zand zodat de vis niet zanderig zou worden en liep naar Ronan toe die al vuur had aangestoken 'hoe jij van vis? pittig of toch meer wat kruidig?' vroeg ze rustig en glimlachte vriendelijk.

Alyce had de vis schoon gemaakt. Het was maar goed ook die schubben waren taai genoeg om een touwtje door te snijden als het moest. Hij grinnikte om haar woorden. 'Maakt mij niet uit, want ik eet de vis ook rauw als het moet.' zei hij en ging even goed zitten. Zijn blik gleed weer even naar het vuur dat nu goed branden. Hij vond het wel gezellig zo. Zijn ogen gleden nu weer naar Alyce. Het was best vreemd om na zo veel tijd weer naast haar te zitten en bij haar te zijn. Zijn natte haren plakte aan zijn huid en hij veegde ze even goed en dacht na. Misschien moest hij hier maar blijven? Het was hier lang zo gek nog niet en met Alyce in zijn buurt was het toch ook niet slecht... Al was het lawaai van de stad misschien wat erg op het moment, maar daar zetten hij zich wel erover heen.

Alyce hoorde zijn wooreen en achudde haar hoofd. Geen rauw vis voor haar.. daar werd ze danzo misselijk van. Rquw vlees prima maar geen rauw vis... dat was gwoon goor! Alyce liep naar haar holle boom en haalde daae wat kruiden vandaan. Ze liep gauw naar het visje die ze pakte en nqar het vuur bracht. Alyce glimlachte naar ronan en dacht even na. Ze miste nog 2 stokken... een lieve glimlach verscheen op haar gezicht en ze keek naar ronan. ' zou je zo lief kunnen zijn en nog 2 stokken zoeken waar lmee we de vis boven het vuurnkunnen zetten?'. Haar stem was liefejew en ze keek ook zo. Alyce ging ook gemakkelijj zitten nqqr dat ze de vis weer neer had gezeg en aan wat kruiden rook.

Ronan zag haar reactie en hij begon te grinniken. Niet alle mensen luste rauwe vis, maar dit was gewoon best grappig. Toen Alyce opstond en weer naar de holle boom toe liep. 'Wat heb je nog meer is die boom zitten?' vroeg hij grinniktend. Ze had zo veel uit die boom getrokken dat hij zich af vroeg wat ze nog meer erin had zitten??? Toen ze weer terug kwam en liefjes naar twee extra stokken vroeg om daar de vis op te garen. Hij keek haar vragend aan en dacht na. 'Hm, deze twee misschien?' vroeg hij net zo liefjes en trok twee stokken uit de stapel die hij al eerder gepakt had en reikte ze naar Alyce uit.

'Wat heb je nog meer is die boom zitten?' vroeg hij grinniktent. Alyce glimlachte geheimzinnig, 'dat wil je wel weten hé!' Zei ze plagend en liep naar Ronan en het vuur toe met de stok met de vis in haar handen. 'Hm, deze twee misschien?' vroeg hij net zo liefjes en trok twee stokken uit de stapel die hij al eerder gepakt had en reikte ze naar Alyce uit. Alyce pakte ze aan en bekeek ze. Daarna pakte ze haar mes en begon zorgvuldig een spleet aan de bovenkant te maken waar de stok op kon leunen. Toen het op allebei klaar was, duwde ze de stokken tegen over elkaar de grond in met er tussen het vuur. Alyce pakte het vis en legde de stok in de spleten. Alyce ging op de grond zitten met een zucht en keek naar het vuur 'bah, nooit geweten dat ik me zo moe kon voelen na een stukje zwemmen.' zei ze met een glimlach en keek de weerwolf tegne over haar lachend aan.

Ronan hoorde wat ze zei en trok even een blik van. Als- je -dat -vertellen- wilt? Niet dat hij het ook ging vragen. Het was haar plekje niet de zijne, maar vragen kon hij altijd. Toen ze de stokken aannam en ze bewerkte zodat de twee stokken als steunen konden dienen om daarna de vis er boven te kunnen garen. Het was heerlijk zo bij het vuur, maar ook gezellig zo samen met Alyce. Toen ze wat zei keek Ronan haar aan over het vuur. 'Dat komt omdat je niet enkel gezwommen hebt, maar er ook bij gejaagd.' zei hij en glimlachte vriendelijk terug. De kruiden en de vis natuurlijk, maar ondanks die geuren rook Ronan nog iets wat best lekker rook en dat was Alyce, maar dat ging hij haar nog niet zeggen.

Toen ze wat zei keek Ronan haar aan over het vuur. 'Dat komt omdat je niet enkel gezwommen hebt, maar er ook bij gejaagd.' zei hij en glimlachte vriendelijk terug. Alyce glimlachte, pakte een handje kruiden en strooide het over het vis zodat het er al lekker op zat. Zo nu en dan draaide ze de stok rond zodat het overal ongeveer het zelfde zou blijven. Alyce staarde naar het vuur en dacht na, Dit was vreemd, ze verspilde eigenlijk haar tijd hiermee die ze vandaag had ingeplant om wat meer over de weerwolven roedel in de buurt te weten te komen en nog wat latijns te leren. Maar dit was gewoon gezellig, ze ontspande zich eens en genoot gewoon weg van alles om haar heen en dat deed haar ook goed. Alyce knipperde met haar ogen toen ze bekende voetstappen hoorde. Alyce keek richting het bos en een paar minuten later zag ze een enorme herder verschijnen, een brede grijns sierde haar gezicht 'BUTLER!' Riep ze vrolijk en zag hoe haar lieve vriend op haar afstormde en haar omduwde het zand in. Alyce lachet zachtjes toen ze zijn natte snuit over haar lichaam voelde gaan terwijl hij controleerde of alles oké met haar was. Toen ie eindelijk klaar was ging ze weer recht op zitten en keek har oude vriend grijnzend aan 'je hoefde je geen zorgen te maken jongen, ik kan best op mezelf letten.' Zei ze tegen haar hond terwijl nu zij hem onderzocht en vooral zijn oude wonden die aan het dichtgroeien waren. Pas toen Butler blafte en dreigend naar Ronan keek, keek Alyce weer op 'Dat is een vriend Butler geen gevaar.' Zei ze zachtjes en kriebelde haar lieverd.

Ronan zag Alyce glimlachen en hij grinnikte zacht en voelde zich vreemd van binnen. Zijn blik gleed naar het strand zelf en het was stiller geworden, maar niet kouder gelukkig. Zijn aandacht werd getrokken toor pootstappen en gelijk was Ronan op scherp gestelt en alert, maar toch bleef hij een rustige uitstraling houden. Een grote herder kwam de struiken uit en kwam op hen afgelopen. Nou ja eerder regel recht naar Alyce die hij omduwde en helemaal onderzocht. Alyce had de herder Butler genoemt Dus dit moest die hond van haar wezen dat kon niet anders! Ronan was gelijk jaloers. Dat had hij ook wel gewilt en dat het gelach van Alyce te moeten horen tot de herder klaar was. Ronan kon zich net op tijd in houden toen de herder haar nakeek anders had hij gelijk gegromt. Ronan hoorde de hond grommen en voelde zijn instinkt opspelen, maar hij bleef zich kalm houden al glommen zijn ogen even dreigend. Hij had het niet zo op huisdieren!!!
;3

Butler was haar schat en haar beste vriend. Zehad hem 5 jaar geleden hem gevonde en sinds dien waren ze onafscheidelikk. Butler zag het als zijn taa om haar te beschermen en te trooaten samen met loki als ze het moeilijk had. Alyce glimlachte en kriebelde hem trrwijl ze even het vis rond draaide. Ze luisterde ook naar Butler wat die te vertellen had. 'Ach kom, L vind het prima dat ik wegblijf zolang ik maar op tijd naarhuis kom.'. Zei ze zachtjes en keek vrrontschuldigend naar Ronan. ' Butler is mijn lieverd die ik al snds mijn 10 heb dus hij kan zo nu en dan over bezorgt zijn, al moet ie zelf rustig aan doen' de laatste paar woorden verharde haar stem en ze keek boos naar butler.

Ronan hoorde wat de hond zei en kon zich nog net in houden om te gaan grinniken, maar toen Alyce vertelde dat de hond al vijf jaar in haar bezit was knikte hij even. Dat was een lange tijd. Ronan wist niet of hij er zo lang over zou doen om een huisdier te houden??? 'Dat is ook wel aan hem te zien.' zei Ronan op rustige toch droge toon. Vooral met honden had hij een zeer slechte ervaring. Gewoon met de keren dat hij een boerderij bezocht had. Dan blafte alle honden die er op zo'n erf rond liepen. De mensen keken hem danachterdochtig aan, maar niemand had gelukkig geweten dat Ronan een weerwolf was. Sommige mensen dachten dat hij mogelijk wat wilde stelen toen der tijd. Maar tegenover elk huisdier had hij gewoon weg een hekel aan. Ronan keek weer naar het vuur al hoorde hij wel dat de hond het tegen Alyce had als die wat tegen haar zeggen zopu. Nee Ronan had niet zo'n fijne reis achter de rug gehad!

'Dat is ook wel aan hem te zien.' zei Ronan op rustige toch droge toon. Ze hoorde het gepiep van Butler en ze schudde haar hoofd 'Ik had gezegd dat je thuis moest blijven en niet te veel dingen moest doen!' Zei ze streng en drukte een kus op zijn snuit. 'Maar ja, nu je er toch bent kun je gelijk mee eten.' Zei ze rustig en draaide het vis nog eens rond. Butler ging braaf liggen en legde zijn kop op haar schoot. Alyce glimlachte naar Ronan 'sorry, maar waar hadden we het ook al weer over voor Butler kwam opdagen?' Soms vliegt alles uit mijn hoofd.' Zei ze verontschudligend en en spreek wat haar naar achter, achter haar oor terwijl ze Ronan liefjes aankeek.

Wat hadden mensen toch met huisdieren? Ze waren lastig, moesten uit gelaten worden en eten en drinken! Ronan snapte er bar weinig van. Hij zuchten zachtjes en trok zijn knie'en op waarna hij zijn armen er omheen sloeg en zijn kin op zijn armen legde. Het was gewoon niet eerlijk dat andere het geluk gevonden hadden en hij nu Ro zich hier wilde gaan vestigen er eigenlijk er alleen voor stond. Niemand die hem een hulp in de rug kon wezen, maar tja dat had hij zelf gewilt. Zijn ouders miste hij niet, maar zijn verdere familie was het met hun eens geweest dus met een neef of nichtje had hij ook geen goede hulp gehad... Toen Alyce wat tegen hem zei keek Ronan even verwart op en keek Alyce vragend aan. 'Euh sorry wat vroeg je?' vroeg hij verontschuldigend en Ronan wreef zich even over zijn kaak.