Pain....

Delia keek over het zee naar de hemel waar de zon langzaam zakte. Ze had een zakmes in ahar handen en keek naar haar arm, langzaam haalde ze haar mes over har bovenarm. Het was niet diep maar wel genoeg om haar pijn te bezorgen. Ze sloot haar ogen terwijl ze van het pijn genoot, het leide haar af van haar innerlijke pijn. Het bloed stroomde via haar arm op haar mini rok. Hoewel mensen om haar heen probeerde om haar op te vrolijken zodat die ondeugende ogen wer terug zouden komen, het lukte haar niet, ze wou zich helemaal buiten sluiten van iedereen. Ze wou niet meer lijden van pijn door dat andere van wie ze hield stierven of pijn leden. Daarom had ze al een week sinds haar moeder gestorven is niet met Jack afgesproken, ze wou hem gewoon niet meer zien. Delia keek naar het bloed dat naar beneden drupte en merkte niet dat er iemand naar haar toe kwam.

Jack miste Delia al een tijdje. Na vele mislukte pogingen was het hem dan eindelijk gelukt om zijn geur volledig te maskeren tenzij het te warm was, dan drong er iets van zijn vampiergeur door de perfecte parfum heen. Jack was vaak genoeg nog op het weerwolven terretorium geweest om Delia te vinden, maar ze hielt zich afzijdig en Jack was bang dat ze toch betrapt waren geweest? Gelukkig was dit niet waar, masr had Jack opgevangen dat de moeder van Delia zich van het leven berooft had!!! Nu kon hij wel na gaan dat ze verdriet had, maar hij moest haar vinden om te troosten of ze het nu wilde of niet. Jack had in die tijd weinig gexult gehad om klein wild te vangen en vaak nog koeien of ander vee leeg gezogen. De geur van Delia ging richting het strand, masr toen hij bloed rook voelde Jack zich misselijk en hongerig tegelijk worden!!! Jack rende bijna naar haar toe met een doekje die hij uit zijn jaszak trok. ‘He, he heb ik je eindelijk gevonden! Waarom bloed je?‘ zei hij eerst opgelucht en sloeg het doekje om haar wond op haar arm terwijl Jack vroeg waarom ze bloeden? Jack moest moeite doen om zoch in te houden, maar namaten ging het beter.

Delia bleef nar het bloed kijken, het smaakte naar ijzer en het was niet lekker, ze begreep echt niet hoe de vampieren het lekker vonden. Delia bleef er naar staren en gromde toen er een zakdoek overheen kwam. Delia kneep haar ogen tot spleetjes en een grom rolde over haar lippen terwijl ze opkeek naar diegene die haar had laten stoppen met bloeden. Delia zag vertrouwde rode ogen en het vertrouwde gezicht van Jack...Wat deed ie hier? Ze wou hem niet zien! Ze wou geen gevoelens voor hem hebben! ‘He, he heb ik je eindelijk gevonden! Waarom bloed je?‘ zei hij en Delia gromde naar hem en trok haar hand terug 'je hoorde mij neit te zoeken! En ik bloed als ik dat wil!' Zei ze boos en keek naar haar wond die aan het dichtgroeien was. Ze sprong van de steen waar ze op had gezeten en liep naar het water waar ze zout water over haar wond liet gaan, een kreun ontsnapte uit haar mond en ze sloot haar ogen om van het pijn te kunnen genieten.

OKay zo had hij haar nog niet gezien, maar het was zeker niet fijn als iemand zichzelf pijn deed. Jack had dat de eerste 100 jaar ook gedaan omdat hij niet accepteren wilde dat hij voor goed een vampier was geworden en alles verloren had wat hij lief had gehad, maar Delia wilde hij zeker niet verliezen. 'Kan zijn, maar ik maak me zorgen om je Delia en jezelf pijn doen heeft geen nut zeker niet als je alles verloren hebt wat je ooit lief was.' zei Jack en voelde zich weer deprie worden. Die tijd was een hell voor hem geweest en die strenge zure blikken van de Lafee clan had daar totaal niet mee geholpen. 'Kijk nu weet ik niet hoe het aan voelt om iemand te zien liggen die gestorven is die ik goed kende en lief heb gehad, maar ik weet wel wat voor gevoel het is om alles kwijt te raken. Eigenlijk was ik graag bij mijn familie geweest wanneer die de leegte binnen gingen. Afscheid hem ik nooit van ze kunnen nemen Delia en jij hebt tenminste je moeder nog gezien voor je verdriet compleet bezit van je nam.' Jack zou haar niet na lopen naar de zee en leunde tegen de steen aan waar ze net nog op gezeten had, maar hij wist heel goed hoe verdrietig Delia zijn moest. Hij had hier niet voor gekozen om zo lang te leven, maar om meteen dood te willen gaan wilde hij ook weer niet. Zijn blik stond verdrietig over de herinneringen die zich opnieuw afspeelde. Hij had zich op verschillende manieren van het leven willen beroven. Van het katseel af gesprongen zonder zichzelf op te vangen, In de kloven van de bergen zich laten vallen, maar het had niet geholpen zelfs zichzelf verdrinken in het meer was op nieuws uitgelopen. Het engste wat hij niet gedaan had was zichzelf op weerwolven terretorium laten zien dan was hij zeker gestorven. Jack keek niet naar Delia het was iets wat jezelf moest doen om er weer boven op te komen, maar het hielp ook wel als je er met iemand over praten kon. Niet dat het gevoel echt weg ging, maar je had dan iemand die je steunen kon...

'Kan zijn, maar ik maak me zorgen om je Delia en jezelf pijn doen heeft geen nut zeker niet als je alles verloren hebt wat je ooit lief was.' Hoorde Delia achter zich en gromde alleen maar en reageerde er verder niet op, hoezo kon ze gewoon niet alleen gelaten worden, ze vond het al moeilijk om Jack te negeren op een afstand maar nu hij zo dicht bij is... 'Kijk nu weet ik niet hoe het aan voelt om iemand te zien liggen die gestorven is die ik goed kende en lief heb gehad, maar ik weet wel wat voor gevoel het is om alles kwijt te raken. Eigenlijk was ik graag bij mijn familie geweest wanneer die de leegte binnen gingen. Afscheid hem ik nooit van ze kunnen nemen Delia en jij hebt tenminste je moeder nog gezien voor je verdriet compleet bezit van je nam.' Delia draaide zich om en keek met haar ogen die nu geen emotie meer toonde, geen ondeugd die er vroeger in zat, alleeen maar pijn en verdriet 'je weet neit hoe het is! Ik was in het huis, ik stond onder de douche terwijl het gebeurde, ik heb het niet eens gehoord! Pas een halfuur later toen ik haar opzocht zag ik haar daar liggen, helemaal bleef met een mes in haar handen lag ze daar in een plas bloed.' Een hete traan liep naar beneden 'Ik hield neit van haar maar ze was alsnog een deel van mijn leven, het stille ontbijt aan tafel 's ochtends, het samen zitten op de bank 's avonds en tv kijken.' Er kwam een brok in haar keel en ze zakte door haar knieën, daar at ze had, met haar benen in het water en bovenlichaam boven water.

Delia draaide zich om en keek met haar ogen die nu geen emotie meer toonde, geen ondeugd die er vroeger in zat, alleeen maar pijn en verdriet 'je weet neit hoe het is! Ik was in het huis, ik stond onder de douche terwijl het gebeurde, ik heb het niet eens gehoord! Pas een halfuur later toen ik haar opzocht zag ik haar daar liggen, helemaal bleef met een mes in haar handen lag ze daar in een plas bloed.' Een hete traan liep naar beneden 'Ik hield neit van haar maar ze was alsnog een deel van mijn leven, het stille ontbijt aan tafel 's ochtends, het samen zitten op de bank 's avonds en tv kijken.' Er kwam een brok in haar keel en ze zakte door haar knieën, daar at ze had, met haar benen in het water en bovenlichaam boven water. Jack keek haar aan en zag enkel verdriet en pijn. Iets dat lang ook in zijn ogen gestaan had. Hij knikte begrijpend. 'Je hebt gelijk ik weet niet hoe dat is, maar ik ben mijn familie op afstand verloren meer dan 200 jaar geleden, denk je dat dat voorm mij zo gemakkelijk was? Ik heb mezelf heel wat aangedaan op verschillende manieren, maar gedood worden door een weerwolf had ik nooit overwogen. Ik weet dat het gevoel van verdriet slijten moet en dat je liever alleen wilt zijn, maar dat helpt je niet. Het gaat erom wat je nog in de wereld hebt en niet wat je nu mist. Ik heb mijn broer nooit gemogen, maar toch vind ik het vreselijk dat hij er niet meer is. 100 jaar lang had ik me van dit willen bevrijden, maar het is me niet gelukt. Het was niet fijn en vaak heb ik gehad niet bij zinnen te zijn du leek het alsof ik echt dood was, maar na een uurtje of zo lag ik plat op de grond of tussen de rotsen in de bergen. Het leverde me niks op en jouw zal het net zo min helpen jezelf op welke manier dan ook pijn te doen dat is alles wat ik zeg en je raad geef omdat ik dat al 100 jaar lang geprobeert heb omdat ik niet wilde accepteren wat ik geworden was. Ook heb ik me dagen nee maanden lang opgeloten gezeten om geen bloed te hoeven drinken, maar de dorst word gewoon te sterk en neemt het dan over. Het is maar goed dat ik toen steeds in het bos was gebleven zodat mensen geen last van mijn depressie hadden.' zei Jack triest en keek weer weg van Delia. Het deed hem pijn haar zo te zien, pijn die hem aan die verschrikkelijke tijd herinnerde!

'Je hebt gelijk ik weet niet hoe dat is, maar ik ben mijn familie op afstand verloren meer dan 200 jaar geleden, denk je dat dat voorm mij zo gemakkelijk was? Ik heb mezelf heel wat aangedaan op verschillende manieren, maar gedood worden door een weerwolf had ik nooit overwogen. Ik weet dat het gevoel van verdriet slijten moet en dat je liever alleen wilt zijn, maar dat helpt je niet. Het gaat erom wat je nog in de wereld hebt en niet wat je nu mist. Ik heb mijn broer nooit gemogen, maar toch vind ik het vreselijk dat hij er niet meer is. 100 jaar lang had ik me van dit willen bevrijden, maar het is me niet gelukt. Het was niet fijn en vaak heb ik gehad niet bij zinnen te zijn du leek het alsof ik echt dood was, maar na een uurtje of zo lag ik plat op de grond of tussen de rotsen in de bergen. Het leverde me niks op en jouw zal het net zo min helpen jezelf op welke manier dan ook pijn te doen dat is alles wat ik zeg en je raad geef omdat ik dat al 100 jaar lang geprobeert heb omdat ik niet wilde accepteren wat ik geworden was. Ook heb ik me dagen nee maanden lang opgeloten gezeten om geen bloed te hoeven drinken, maar de dorst word gewoon te sterk en neemt het dan over. Het is maar goed dat ik toen steeds in het bos was gebleven zodat mensen geen last van mijn depressie hadden.' zei Jack triest en keek weer weg van Delia. Delia keek hem een lange tijd aan met verdrietige ogen een sloot ze toen en trilde 'Jack, ik kan het gewoon niet..Ik kan het niet, ik wil niet meer lijden maar ik wil ook geen mensen meer om mij hebben, ik wil neit nog een keer zo een pijn lijden. Ik snij in mezelf om mij van het innerlijke pijn te latne vergeten.' Zei ze zachtjes en keek naar haar armen die onder sneeën zaten.

Delia keek hem een lange tijd aan met verdrietige ogen een sloot ze toen en trilde 'Jack, ik kan het gewoon niet..Ik kan het niet, ik wil niet meer lijden maar ik wil ook geen mensen meer om mij hebben, ik wil neit nog een keer zo een pijn lijden. Ik snij in mezelf om mij van het innerlijke pijn te latne vergeten.' Zei ze zachtjes en keek naar haar armen die onder sneeën zaten. Jack schudden zachtjes zijn hoofd, maar reageerde er niet op. Hij wist dat ze dat wilde dat had hijzelf ook meegemaakt. Maar jack kon het niet aanzien dat ze hetzelfde doormaakte wat hij had doorgemaakt. 'Geloof het of niet Delia, maar ik weet dat jij je zo voelt. Maar ik ga niet weg en ik ben ook niet van plan om je in de steek te laten hoe graag je het ook zou willen.' zei Jack zachtjes en liet zich via de steen naar beneden zakken. Hij wreef door zijn wilde haren en trok zijn knieén op en sloeg zijn armen erom heem en legde zijn kin op zijn armen. 'Pijn, verdriet, schaamte en hulpeloosheid! Dat zijn de dingen die door je heen stromen op dit moment en voor een schepsel die eeuwig het leven heeft tenzij een weerwolf me dood of een andere vampier zal ik die dingen steeds met me mee dragen en nooit vergeten.' murmelde hij zachtjes en bleef voor zich uit staren. Jack wilde Delia in zijn armen sluiten, maar hij gaf haar de kans om bij hem te komen dan zich aan haar op te dringen het heleings prosess was juist van haar kant af niet anders om!

'Geloof het of niet Delia, maar ik weet dat jij je zo voelt. Maar ik ga niet weg en ik ben ook niet van plan om je in de steek te laten hoe graag je het ook zou willen.' zei Jack zachtjes en liet zich via de steen naar beneden zakken. Hij wreef door zijn wilde haren en trok zijn knieén op en sloeg zijn armen erom heem en legde zijn kin op zijn armen. 'Pijn, verdriet, schaamte en hulpeloosheid! Dat zijn de dingen die door je heen stromen op dit moment en voor een schepsel die eeuwig het leven heeft tenzij een weerwolf me dood of een andere vampier zal ik die dingen steeds met me mee dragen en nooit vergeten.' murmelde hij zachtjes en bleef voor zich uit staren. Delia stond op uit het water en liep naar het steen en zakte naast hem neer, ze raakte hem niet aan maar het was al genoeg om even tevreden te zijn 'dat wil ik nou juist niet, ik wil niet dat je dood gaat want dan voel ik me alweer zo slecht..'. Zei ze zachtjes en slot haar armen om haar knieën die ze had opgetrokken en legde haar hoofd tegen haar Knieën.

Jack was opgelucht dat Delia uit het water kwam en naast hem ging zitten. Goed ze wilde nog geen contact maar dat maakte hem niet veel uit. ‘Dat hoeft ook niet.‘ zei Jack alleen en bleef stilletjes voor zich uit kijken. Jack voelde haar natte kleding, maar het door weekte hem nauwelijks, maar het zand des te meer. ‘ Het leven gaat zoals hij gaat. Met vreugde of verdriet. Wat het lot in petto heeft weet men niet. Kijk nu naar ons twee? Beide van een ander ras, maar kunnen prima met elkaar over weg nu misschien wat minder, maar je snapt hopelijk wat ik bedoel?‘ murmelde Razor zachtjes en keek even naar Delia. Hij kon haar enkel helpen door zijn ervaringen met haar te delen!

‘Dat hoeft ook niet.‘ zei Jack alleen en bleef stilletjes voor zich uit kijken. Delia kniket alleen maar en bleef met haar hoofd verborgen. ‘ Het leven gaat zoals hij gaat. Met vreugde of verdriet. Wat het lot in petto heeft weet men niet. Kijk nu naar ons twee? Beide van een ander ras, maar kunnen prima met elkaar over weg nu misschien wat minder, maar je snapt hopelijk wat ik bedoel?‘ murmelde Jack zachtjes en Delia hoorde wel zijn woorden maar reageerde er niet op. Ze bleef met haar hoofd verborgen zitten en hete tranen bleven stromen. Hoezo was het leven zo moeilijk, hoezo was alles zo lastig en zwaar...nee ze moest over iets anders denken? 'Is het eigenlijk waar dat wanneer een vampier bijt het fijn is?' vroeg ze nieuwsgierig en hief haar gezicht wat op, ze had het laatste keer horen vallen tussen de jongeren van de weerwolven.

Het bleef geruime tijd stil en Jack staarde nog steeds in de verte. Deze stilte was zowel fijn als vreselijk! Maar toen Delia vroeg of dat als een vampier iemand beet het fijn aanvoelde? Jack keek Delia vragend aan, maar hij kon haar gezicht nog niet zien. ‘Ik geloof het al was dat bij de oudere generatie wel anders. Misschien dat we evelueren of zoiets? De dieren die ik gebruik voor mijn voedsel zijn al snel rustig, maar of andere jongeren vampieren dat ook bij mensen hebben weet ik niet.‘ zei Jack en bleef hhaar vragend aankijken.

‘Ik geloof het al was dat bij de oudere generatie wel anders. Misschien dat we evelueren of zoiets? De dieren die ik gebruik voor mijn voedsel zijn al snel rustig, maar of andere jongeren vampieren dat ook bij mensen hebben weet ik niet.‘ zei Jack en bleef hhaar vragend aankijken. Delia keek naar jack en haalde haar schouders op 'Het was maar een vraag...Ik horode het toevallig bij de jongens vallen die een manes hadden gered maar die boos op hun werd omdat ze het goede gevoel, fijne gevoel ahdden verstoord.' Zei Delia rustig en zuchten terwijl ze naar haar handen keek, hoewel ze graag beter wou weten en het eigenlijk wou vaststellend hield ze haar mond en bleef naar haar handen kijken.

Delia keek naar jack en haalde haar schouders op 'Het was maar een vraag...Ik horode het toevallig bij de jongens vallen die een manes hadden gered maar die boos op hun werd omdat ze het goede gevoel, fijne gevoel ahdden verstoord.' Zei Delia rustig en zuchten terwijl ze naar haar handen keek, hoewel ze graag beter wou weten en het eigenlijk wou vaststellend hield ze haar mond en bleef naar haar handen kijken. Jack kon het niet geloven en schudden zijn hoofd. 'Dat snap ik niet? Maareuh je wilt toch niet gaan proberen dat uit te vinden voor jezelf hoop ik?' vroeg Jack schuchter en bekeek Delia van top tot teen zoals ze zat. Als ze dat zou willen wist Jack niet of hij ermee instemmen zou haar daarbij te helpen...

XD ( Niet dat weerwolven veranderen in vampieren daarna!) XD

. 'Dat snap ik niet? Maareuh je wilt toch niet gaan proberen dat uit te vinden voor jezelf hoop ik?' vroeg Jack schuchter en bekeek Delia van top tot teen zoals ze zat. Delia haalde haar schouders op en voelde haar wangen branden 'Ik ben een mens van wetenschap, of tenminste hun motto, geloof er niet in voor je het zelf ziet, voelt of hoort. Bij de meeste dingen geloof ik wel, zeker als het om legendes gaat. Dat is namelijk mij geleerd maar als het om vampieren gaat...Tja jullie zijn rare wezens.' Zei ze met een grijns en keek hem voorzichtig aan.

Jack snapte wel dat het eerst zien dan geloven was, zo‘n instelling ha hij voor 200 jaar terug ook gehad. Hij keerde zijn blik weer van haar af, maar voelde zich toch een beetje beledigt bij haar laatste woorden. ‘En bedankt?! Niet dat het niet klopt in de meeste gevallen. Maar zoiets klinkt niet echt lekker in mijn oren. Plus dat je het beter niet uitproberen kunt wie weet zuigt die gene je wel leeg als ie je bloed lekker vind?‘ verdedigte Jack zich maar zijn ierse toon werd er niet zwaarder door wel was hij licht verontwaardigt. ‘Met welke vampier zou je dat willen uittesten dan?‘ vroeg Jack toch een beetje nieuwschierig en keek weer naar Delia.

‘En bedankt?! Niet dat het niet klopt in de meeste gevallen. Maar zoiets klinkt niet echt lekker in mijn oren. Plus dat je het beter niet uitproberen kunt wie weet zuigt die gene je wel leeg als ie je bloed lekker vind?‘ verdedigte Jack zich, Delia grijnsde zachtjes en grinnikte om zijn reactie, een gegrinnik die iemand lang niet meer gehoord had van haar na haar moeders dood. ‘Met welke vampier zou je dat willen uittesten dan?‘ vroeg Jack toch een beetje nieuwschierig en keek weer naar Delia. Delia haalde haar schouders op en ging wat gemakkelijker zitten wat voor haar rok makkelijker zou zijn, tja nu ze toch niet zoveel zin had in het leven liet ze ook toe dat de oudjes haar kleding uitzochten. Delia haalde haar schouders op 'Weet ik nie, misschien ga ik wel naar een plek waar soms vampieren rond hangen en vraag ik wel of ze zo lief willen zijn.' Zei ze plagend en keek hem grijnzend aan. 'Natuurlijk jij, maar als jij het niet wilt begrijp ik.' Zei ze daarna zachtjes en veegde wat zand van haar schoot af.

Haar gegrinnik was fijn om te horen, maar waaro
was ze zo blij om zoiets als waar ze het net over hadden? Toen Dlia plagend begon te praten kon hij zijn verbazing toch niet verbergen. ‘Ik? Wil je dat ik je bijt???‘ het wa eruit voor Jack er zelf erg in had en schudden zijn hoofd. ‘Ik heb nog nooit een mens gebeten en jij wil dat ik jouw bijt?‘ vroeg Jack en keek haar nog steeds verbaasd aan.

Jack was verbaasd en daar moest ze om grinniken. ‘Ik? Wil je dat ik je bijt???‘ het wa eruit voor Jack er zelf erg in had en schudden zijn hoofd. ‘Ik heb nog nooit een mens gebeten en jij wil dat ik jouw bijt?‘ vroeg Jack en keek haar nog steeds verbaasd aan. Delia haalde haar schouders op en keek naar de hemel die al zwart begon te worden maar werd verlicht door een klein stukje maan. 'Hee, je hoeft het niet als je het niet wilt, maar ja het liefst zou ik dan door jou willen gebeten worden, maar ach... Je hoeft het niet..Puur nieuwsgierigheid.' Zei ze rustig en haar handen begroeven zich onder het zand, al die korreltjes die door haar vingers gleden, het voelde zo zocht, zo fijn aan.

Jack kon het nog steeds niet geloven, maar dat zakte langzaam aan. Ze had een punt hij hoefte het niet te doen, maar Jack wilde ook niet dat ze het aan een vijandeijke vampier zou vragen! ‘Dat hoef ik ook niet, maar als ik het niet doe vraag je het straks aan een ander die je niet goed ezint is?‘ zei Jack half vragend, maar ergens was hij bang haar te doden? Jack bleef haar aankijken en hoopte dat ze nee zeggen zou???

‘Dat hoef ik ook niet, maar als ik het niet doe vraag je het straks aan een ander die je niet goed ezint is?‘ zei Jack half vragend, haar gezicht vertrok toen hij dat zei, hij had echt hee lweinig vertrouwen in haar als hij zo dacht...'Jij vertrouwt mij weinig, denk je dat ik gek ben om een vijandige vampier te vragen?' Zei ze half boos en trok haar neus op terwijl ze hem niet meer aankeek. Nee ze was best wel boos op JAck als hij nu zo over haar dacht.

‘Ja sorry hoor je overvalt me er nogal mee, vind je het dan gek dat ik zo ga denken? Niet dat ik je niet vertrouw, want anders zat ik nu niet rustig naast je.‘ ze mocht boos zijn, maar op het moment was hij nog een beetje verwart en omdat e al zo droevig was kon ze het best nog gaan vragen... Jack zakte iets onderuit en legde zijn hoofd tegen de steen aan terwijl hij omhoog keek. ‘Maar ik snap best dat je het wilt uit proberen zoals mensen naar de drank grijpen om hun problemen te vergeten.‘ zei Jack rustig en hoopte dat ze nu minder kwaad zou zijn?

‘Ja sorry hoor je overvalt me er nogal mee, vind je het dan gek dat ik zo ga denken? Niet dat ik je niet vertrouw, want anders zat ik nu niet rustig naast je.‘ Delia snoof boos terwijl ze nog steeds naar de hemel keek. ‘Maar ik snap best dat je het wilt uit proberen zoals mensen naar de drank grijpen om hun problemen te vergeten.‘ zei Jack rustig en hoopte dat ze nu minder kwaad zou zijn? Vergeleek hij haar nu met een mens?! Dit was toch rampzalig! Hij vergeleek haar echt met en mens! Ze stond boos op en keek hem boos aan 'Vergelijk jij mij nu echt emt een mens? Dit is echt veel te erg voor worden!' Zei ze boos en sprong op het steen en begon richting het bos te lopen.

Okay dat was dus niett te bedoeling!!! ‘Zo bedoelde is het ook weer niet!!‘ zei Jack en sprong op voor hij achter haa aan liep. Jack wilde niet dat ze boos werd, maar het kwam op hetzelfde idee uit. ‘Ik wilde je niet met een mens vergelijken, maar het komt op hetzelfde neer. Het gaat erom dat je je problemen vergeet. probeerde hij nog.

‘Zo bedoelde is het ook weer niet!!‘ zei Jack en sprong op voor hij achter haa aan liep. Delia begon nog sneller te lopen, nee ze wou neit dat Jack haar volgde. . ‘Ik wilde je niet met een mens vergelijken, maar het komt op hetzelfde neer. Het gaat erom dat je je problemen vergeet. probeerde hij nog. Delia gromde alleen maar boos, hoe wagde hij haar zo te vergelijken? Ze nam haar wolven vor maan zodat ze sneller was en liep nog steeds rustig maar haar tempo was wel sneller geworden.