Pain and Hunger!

Donkere regenwolken voorspellen weinig goeds. In de verte weer klinkt het geluid van een roffelende donderslag. Het knagende gevoel in haar maag geeft aan dat ze honger heeft, maar tot nu toe heeft ze gden vuilnisbak gezien nog heeft ze een geurspoor van een proki op gepikt! Trage passen die redelijk wankel zijn brengen een grote brood en brood magere wolf voort. Haar gedachten zijn troebel net als haar gevoel van tijd. Op een groot grasveld sgruint de wolf in trage pas richting de boomgrens. De oude bekende geur van vampieren dringen haar neus binnen. Oude woede die nog vers in haar geheugen liggen borfelen omhoog alsof het aan de oppervlak heeft livgen sluimdren. Meteen is Taylor weer fit en actief. Haar houding verandert en niet te vroeg. Kennelijk liep ze net door het vampieren terretorium waar Taylor nog geen besef van heeft. De vampiers wilde haar enkel weg van hun terretorium hebben, maar inplaatst van zich seg te laten jagen bind Taylor de strijd met ze aan. Taylor heeft toch niks te verliezen dus houd ze zich ook niet in en vermoord het tweetal zonder blikken en blozen in enkele minuten! Het heeft haar de nodige energie gekost, maar Taylor is te vrede en laat de dode achter zich en steekt het vamlier terretorium over naar die van de weerwolven. Hier ruikt ze verschillende prooi dieren, maar ze is te moe om nog de energie te vinden om een hert of zo te vangen! Taylor ziet in de verte een meer en zakte door haar poten. Ze moet rusten ze moet even bij komen of ze gaat echt plat! Taylor verandert terug in haar menselijkd gedaante waardoor ze eng mager lijkt en verschrikkelijk breekbaar... Rustig probeert Taylor haar omgeving in zich op te nemen, maar haar vermoeitheid neemt het over en haar ademhaling wordt regelmTig. Van haar donkerbruine vacht blijven nkel lange bruine haren over.

Met een drafje rende ze langs de territoria, Ze rende niet te snel maar ook niet te langzaam. Alle geuren drongen haar neusgaten binnen. Geen vampier te ruiken hier. Das mooi ook want de patrouille waren versterkt nadat ze te zien hadden gekregen dat er meer vampieren bij waren gekomen. Jake trainde elke lid hard en zij zelf weet hoe hard hij soms kan zijn. Met het zwemmen gaat het haar al beter af en dat zie je ook aan haar. Haar vacht glanst en ze hoewel je het nauwelijks ziet aan haar wolven gedaante heeft ze een lichte blokjesbuik gekregen bij haar mensne gedaante. Met de dromen gaat het ook alweer een stuk beter, ze ziet ze minder vaak of ze worden steeds minder erg. Delia ging met een drafje naar Aqueos en toen ze daar was schrok ze zich een hoedje toen ze een meisje zag liggen aan de kant van het water. Ze liep er snel af en rook dat ze een weerwolf was. Delia veranderde terug en knielde naast haar en controleerde de pols slag. Aan het meisje te zien was ze vreselijk ondervoed en zou voedsel nodig hebben als ze zou bijkomen. Delia veranderde weer in haar wolf en ving snel een paar haasjes en legde die voor het meisje en ging zelf liggen in haar wolven gedaante in de zon met haar ogen gesloten, wachten tot ze bijkwam.

Duisternis, rode blikken op eentje na. Faghen had witte ogen en die joeg haar nog steeds doods angst aan! Zijn stem zo kil en ijzig dat je vacht spontaan uitvallen zou!!! Taylor ramde tegen het hek aan en werd voor de zoveelste keer geelectrukeert... Doffe pijn bonste door haar hoofd, maar ze bleef hoe wankel ook op haar poten staan. Feghen lachte schril en ijskoud om het ongeluk van hun soort. Hoevaak had die smeerlap niet vertelt hoe ze hun plannetje uitgevoert hadden, maar geen van de wolven konden het bevestigt krijgen en bewijzen dat ze ontschuldig waren?! Taylor zag de deur los gaan en greep haar kans. Ze wilde vrij zijn weg van hier... Feghen deed net een stap opzij toen de grote donkerbruine weerwolf op hem afsprong met luid gegrauw. Vele vampiers wilde haar terug dwingen, maar daar kregen ze de kans niet voor. Taylor doden vele en hoorde de wanhoops kreten van haar ouders en jongere zusje. Ze moest vluchten! Zonder zich nog langer bezig te houden met haar omgeving vluchten de grote weerwolf ze vluchten om niet weer voor de rest van de dag sloom op de grond uitzichtloos voor zich uit te moeten kijken. Taylor moest weg ze moest vluchten!!! Taylor schrok wakker ze voelde angstzweet over haar gehele lichaam. De kreet die ze geslaakt had was hard en rauw geweest. Een mengeling van mens en dier. Even was ze helemaal gedesorienteert net als in het huisje van Jerom. Taylor schudden haar hoofd haar tranen bedwingend wat ook lukte op een kleine glinstering na. Haar neus pikte nieuwe geuren op. Prooi en ... een andere weerwolf? Puur uit verdedeging sprong Taylor op en veranderde meteen. Haar staart dreigend omhoog gestoken net als haar rug haren die vanaf haar schouders overeind stonden. Taylor vertrouwde het niet en gromde laag en dreigend terwijl ze genoeg afstand behielt om uit te wijken mocht dat nodig zijn. Ze vertrouwde niemand meer zelfs haar eigen soort niet!

Delia bekeek de wolvin aandachtig. Ze sliep duidelijk onrustig en ze probeerde te schatten hoe lang het geleden was dat ze fatsoenlijk gegeten had. Delia legde haar kop op haar poten en keek naar haar, het arme ding had zeker een heel reis achter de rug en zo te ruiken was ze ook nog is bij de vampiers eerst terecht gekomen. Bij de vampiers... Ooh nee als ze gevochten had, hadden ze een probleem. Delia schrok uit haar gedachten toen ze een rauwe kreet hoorde en legde even haar oren plat mar toen ie voorbij was zag de ogen glinsteren maar toen het meisje haar in het zicht kreeg veranderde ze in haar wolf. DEze weerwolf verwachte vast dat ze zou aanvallen maar dat zou ze niet doen, Het lag niet in haar aard om een wolf die zwakker was dan zij door honger aan te vallen. Delia stond rustig op en hief haar staart iets, maar niet in een dreigend vorm maar dat ze hoger stond dan deze weerwolf en keek naar de wolvin 'Doe niet zo stom! Ik had je kunnen doden toen je sliep. Maar je merkt elf wel dat ik het niet heb gedaan.' HAar stem was geruststellend en vriendelijk.

Die houding, ze kende die nog van haar tijd in de roedel voor dat Feghen zijn bende vampiers los liet. Haar dreigende houding werd argwanend, maar ze bleef op haar hoede. 'Besluip dan ook niet iemand die ligt te slapen die je niet kent!' gromde Taylor dreigend, maar haar maag verkrampte pijnlijk. Ze had verschrikkelijk honger, maar van vreemde zou ze zowiezo niks aannemen.

Haar dreigende houding werd argwanend, maar ze bleef op haar hoede. 'Besluip dan ook niet iemand die ligt te slapen die je niet kent!' gromde de wolvin dreigend en Delia snoof bij haar woorden 'hou toch op! I klag rustig terwijl jij sliep, en doe niet stom en neem het eten aan, je hebt het duidelijk nodig!' Zei Delia kalm en duwde de hazen met haar snuit naar voren. Nee als ze het eten niet wou zou het wel naar de roedel gaan.

Taylor legde even haar oren in haar hals. Ze was al lang niet meer door een andere wolf tegen gesproken. De woorden waren rustig, maar haar gehele sisteem stond nog niet op rust. Dus zou ze die woorden ook niet goed kunnen op nemen als goede wil. Even hingen haar oren half om half tot ze zich weer bedacht en haar oren nog strakker dan eerst in haar hals legde doordat de wolvin de prooien haar kant op duwde. 'Waarom? Ik ben niet gek, Feghen kan je goed zo geheursenspoelt hebben dat je me met verdoving in die prooi weer terug wilt slepen naar dat hol!' Taylor deed wat passen achteruit. Ze hielt haar aandacht er scherp bij voor het geval er nog een aanval uit onverwachte hoek komen zou…

Delia zag hoe haar oren half omhoog gingen en haar ogen beven kalm. . 'Waarom? Ik ben niet gek, Feghen kan je goed zo geheursenspoelt hebben dat je me met verdoving in die prooi weer terug wilt slepen naar dat hol!' Taylor deed wat passen achteruit. Delia hield haar hoofd iets schuin en bekeek de jonge wolvin '\ik weet niet over wie jij hebt, maar ik help omdat je een ras genoot bent en op ons territorium bent beland en eerlijk gezegd zie jij er afschuiwelijk uit meid!' Zei ze rustig, Tja weerwolven zeiden vaak wat op hun tong lag en het kon wel is hard klinken.

Taylor gromde dreigend. Ze vertrouwde het niet en dat ondanks dat deze weerwolf het juist goed met haar meende. Maar Feghen was niet van plan om haar los te laten lopen niet na wat voor schade ze zijn clan had toe gebracht. Opnieuw had Feghen een vampier op haar afgestuurt, maar deze was sterker dan de vorige. Deze vampier Heten Tray en had nog nooit gefalt om zijn taken uit te voeren. Hij grinsde zijn tanden bloot en liep de struiken uit. Dit versterkte de argwaan van Taylor enkel alleen maar en ze probeerde beide in haar blikveld te houden. [i]'Je had toch niet gedacht dat je er zo gemakkelijk tussenuit knijpen kon Taylor. Feghen maakte zich al ongerust over jouw.'[/b] zei Tray en kwam rustig dichterbij, maar nog voor Taylor nog de andere weerwolf konden Reageren stond Tray ineens kort bij Taylor die schrok van haar late reactie vermogen. Doordat ze zo veel gereist had zichzelf niet de kans gegeven had om goed te kunnen eten. Tray verspilde geen tijd en pakte Taylor zodaging vast dat ze geen kant meer op kon en zetten zijn tanden in haar huid. Een lichte yjelp verliet haar keel, maar Tray had haar al snel van de helft van haar bloed ontdaan waardoor Taylor niet de kans meer had om helder te blijven nog stevig op haar poten te blijven staan. Een uitgerekte half dreigende grom kwam nog over haar lippen toen Tray haar over zijn schouder wilde leggen. 'Jij nog bedankt voor haar op te houden.' Zei Tray en wilde rustig weg lopen...

Delia gromde want ze voelde dat iets niet goed was hier. En ja hoor daar kwam de vampier achter haar vandaan. Ze ontblote haar tanden en snoof, wat eigenlijk fout was want het vieze zoete geur in haar neus kwam en ze niesde. Het was zeker geen vampier uit Zonova. 'Je had toch niet gedacht dat je er zo gemakkelijk tussenuit knijpen kon Taylor. Feghen maakte zich al ongerust over jouw.' Delia gromde toen ze zag dat hi jbij haar stond. Ze zette een dreigende stap naar voren en zag hoe hij het arme kind leegzoog. Ze gromde dreigend, ze moest wachten tot hij zou los laten want anders kon ze de wolvin raken. . Een uitgerekte half dreigende grom kwam nog over haar lippen toen Tray haar over zijn schouder wilde leggen. 'Jij nog bedankt voor haar op te houden.' Zei Tray en wilde rustig weg lopen... Delia zette zich af en sprinte naar voren, haar snelheid was hoger dan die van een normaal weerwolf en beukte de vampier ter gronde. Ze zorgde dat er ruimte kwam tussen de wolvin en de vampier en grauwde voor ze een paar keer met volle snelheid langs hem kwam, soms onverwcht beet ze in de been of in de arm en uit eindelijk viel ze hem aan van achter zodat ie neerkwam. En dit allemaal gebeurde ongeveer in een minuut.

Tray was voorbereid op een aanval, maar hij was trage weerwolven gewent dus deze snelheid kwam toch als een verrassing. Taylor kwam los tussen de vampier en de wolvin waardoor ze hard tegen de grond klapte. Taylor probeerde bij te blijven nog op te staan, maar ze kreeg zichzelf niet opgedrukt en viel terug in het gras. Tray voelde de tanden van de wolf, maar kon zich niet op haar consentreren waardoor ze hem tegen de grond werkte. Knap hoor, maar je bent een heilige tegenover die ik ooit gevochten had!' zei Tray en werkte zich half om voor hij een mes pakte en die in snelle vaar in haar schouder stak! Taylor zag alles van toen zich weer herhalen en gromde boos. Ze mocht het niet weer laten gebeuren! Niet weer een wolf die zijn of haar leven voor haar gaf! Ze wist niet waar de energie vandaan kwam, maar Taylor drukte zich op en liep wankel naar het vechtende stel toe en beet Tray in zijn hals. Het was moeilijk, maar ze beet hem zijn hoofd af en slingerde die ver genoeg weg, waarna Taylor wankel een paar passen opzij deed en buitenbewustzijn raakte. Wel veranderde ze terug in haar menselijke vorm.

. Knap hoor, maar je bent een heilige tegenover die ik ooit gevochten had!' zei Tray en werkte zich half om voor hij een mes pakte en die in snelle vaar in haar schouder stak! Ze piepte en week wat achterover. Delia viel nog is aan en bleef grommen. Ze had wel egzien dat de wolvin was opgestaan en leide de vampier af. Toen de kop er af was, zag ze het arme ding terug veranderen, heelmaal uitgeput knok-out gaan en Delia gaf een huil naar 1 van de roedel leden zodat ie hun kon komen ophalen, want met zo een schouder zou ze haar neit kunnen dragen. Delia veranderde terug en wachten tot ze Felix naar haar toe zag rennen 'Neem haar mee naar huis, ik kom meteen achter je.' Zei Delia en hielp het meisje op zijn wolven rug te krijgen en hij begon te rennen. Delia legde haar hand op haar wond en rende er ook achterna. Toen ze bij hun huis waren liet Delia Felix het prooi ophalen terwijl zij het meisje bekeek op wonden nadat ze een doek om haar schouder had gebonden, andere wolven gingen voor!

Waarom was alles toch steeds zo duister? Taylor probeerde weg te komen, maar electrische hekken waren verborgen in het donker en lichten pijnlijk op. Taylor droomde verschrikkelijk tot ze opnieuw met een rauwe kreet wakker werd. Dit keer lag ze ergens op in een woning, net als bij Jerom toen... 'Jerom?' Riep Taylor half schor, maar gelijk wist ze hoe stom dit was! Jerom was dood!!!

Deze dame had alweer last van nachtmerrie's en Delia bleef ij der. Toen Felix terug kwam met wat eten bekeek hij de nieuwling en toen naar Delia en gromde toen hij zag dat ze haar wond nog niet had behandeld. 'Kom op Del, jij bent een stuk belangerijker voor de roedel.' Zei hij achjts en Delia liet zich behandelen door hem. Maar toen het meisje met een kreet wakker werd liep Delia meteen naar haar toe ook al was Felix nog half bezig en hij gromde geërgerd. 'Jerom?' Riep het meisje en Delia schudde haar hoofd en kwam naast haar zitten 'nee, Mijn naam is Delia en je bent nu in mijn huis.' Zei ze rustig en liet Felix weer verder gaan met haar wond te verbinden. 'Je moet nu echt eten want je hebt veel bloed verloren.' Zi ze alm en knikte naar de stel konijnen.

Een vreemde meid kwam haar richting uit, maar Taylor kon gewoon ruiken dat ze de wolvin van eerder was. Taylor keek haar nog steeds hoewel een heel eind minder maar nog steeds wanttrouwend aan. Ze stelde zich voor als Delia en dat dit haar huis was. Zo had Jerom haar ook welkom geheten. Alleen was Jerom een mens geweest. Taylor voelde zich zwak, misselijk en super verdrietig! Ze keek weg en probeerde nog een reden te bedenken dat ze het voedsel niet aan hoefte te nemen, maar hsar maag smeekte gewoon naar voedsel en mishandelde haar van binnen door opnieuw pijnlijk samen te trekken. Taylor kromp zichbaar in elkaar en bad in stilte dat het snel over zou gaan... 'Waar ben ik eigenlijk?' vroeg Taylor half schor en ging weer recht zitten. Ze wilde zich niet laten kennen, maar haar duizeligheid begon zijn tol te eisen waardoor ze maar ging liggen.

Delia zag hoe het meisje het voedsel probeerde af te staan maar zo makkelijk zou ze er niet van af komen! Delia zag haar in elkaar krimpen van het pijn. 'Waar ben ik eigenlijk?' vroeg Taylor half schor en ging weer recht zitten. Delia zuchten en keek naar de wolvin 'Je bent in Zanova, in de weerwolven gebied en doe nu niet zo stom en eet wat, dat zal je alleen maar goed doen!' Zei Delia op het einde streng en keek naar Felix die klaar was 'heel erg bedankt, ga nu maar terug naar de Training, jake zal het niet waarderen als je een stuk er van mist.' Zei ze zachtjes en keek naar Felix die knikte en weg liep en toen weer naar het meisje. 'Ik zal je niks doen, ik ben ok niet zo vals om iets in je eten te stoppen, ik kan er gewoon niet tegen dat je er zo vermagerd uitziet.' Zei Delia daarna zacht en vriendelijk..

Taylor keek richtig de jongen die het meisje die Delia heten. ze was net zo als Jerom vriendelijk en zorgzaam. De jongen die haar verzorgde ging weer weg en ze zei dat ze niks in haar eten zou hebben gedaan. Taylor probeerde nog nee te schudden, maar het lukte haar niet want eerst verkrampte haar maag opnieuw smekend om voedsel. Ze moest toe geven dat ze honger had anders zou ze zeker nog van haar graatje gaan. 'Bedankt voor de info.' zei Taylor zacht en veranderde in haar wolf en begon van de prooien te eten die Delia had mee gebracht. Ze smaakte goed en het was fijn om weer eens iets in haar maag te hebben! 'Nogmaals bedankt, maar het isniet gemakkelijk. Zeker niet wanneer... ' Taylor wilde het er liever niet over hebben. Ze vertrouwde haar nog niet echt, maar het was fijn om iets gegeten te ebben

Hoewel het meisje koppig was, was haar wolf wel slimmer en toen ze echt een kram kreeg, won de honger blijkbaar. 'Bedankt voor de info.' zei Taylor zacht en veranderde in haar wolf en begon van de prooien te eten. Delia knikte alleen maar en keek toe hoe ze at. Mooizo, ze had tenminste iets binnen. 'Nogmaals bedankt, maar het isniet gemakkelijk. Zeker niet wanneer... ' Delia schudde haar hoofd 'Je hoeft er niet over te hebben, wat er met jou was gebeurd.' Zei Delia kalm en stond op om de botten op te ruimen, ze wist niet tot hoe laat Jake zou trainen maar deze dame zou nu bij haar in de buurt blijven tot Delia zeker wist dat het goed met haar gaat 'Goed, je bent vast moe van je reis, en je hebt ook hard slaap nodig, dus ik zal een gast kamer voor je klaar maken.' Zei Delia en liep richting de trap.

Gelukkig wilde ze niet weten wat voor verschrikkineng ze meegemaakt had. Taylor knikte, maar ging liggen. Ze was nog steeds zo duizelig! Ze zou hooguit een paar uurtjes hier blijven dan zou ze weer vertrekken. Taylor wilde zo ver mogelijk bij Feghen vandaan zijn en blijven! Maar toen Delia zei dat ze de gastenkamer ging klaar maken werkte Taylor zich iets te snel overeind! 'Nee! Eugh... nee dat hoeft niet. Ze... Ik blijf niet lang.' stamelde Taylor terwijl ze een hand voor haar gezicht hielt om het draaiende beeld tegen te houden, maar dat ging niet werken. Ze voelde zich zo vreselijk duizelig!!!

Delia zag dat ze weer was gan liggen en ze was er blij om, maar toen ze voorstelde om de gasten kamer klaar te maken verwerkte ze zich iets te snel overeind. 'Nee! Eugh... nee dat hoeft niet. Ze... Ik blijf niet lang.' stamelde Taylor terwijl ze een hand voor haar gezicht hielt. Delia schudde haar hoofd 'ik kan jou zou niet laten gaan, je moet zeker een paar dagen blijven voor je weer kan vertrekken, je moet weer opgewicht komen want anders zul je het hier niet lang redden.' Zei Delia streng en keek de wolvin strak aan terwijl ze naar haar toe liep 'ga maar rustig liggen, niemand zal je hier iets doen of laten aandoen.' Zei ze zachtjes en duwde lichtjes het meisje terug in de lighouding.

Delia begreep het niet! Bij Jerom had ze gedacht van Feghen af te zijn, maar daar was niets van waar gebleken. 'Je begrijpt het niet. Ik dacht bij Jerom ook veilig te zijn omdat ik weg was uit dat hol, maar Feghen zal niet rusten voor ik weer in zijn bezit ben!' zei Taylor half smekend en probeerde recht te komen, maar Taylor was zo ver verzwakt dat ze geen weerstand kon bieden niet meer dan een klein kind en dat vond ze verschrikkelijk... Feghen zou de hele roedel van haar vangen als het nodig was om uit eindelijk bij Taylor te geraken!!!

'Je begrijpt het niet. Ik dacht bij Jerom ook veilig te zijn omdat ik weg was uit dat hol, maar Feghen zal niet rusten voor ik weer in zijn bezit ben!' zei Taylor half smekend. Delia gromde boos, haar roedel was nie zo zwak! Wat jij niet begrijpt is als je nu nog doorgaat je snel een einde aan je leven maakt! Dus als je wilt of niet zul je blijven tot je beter bent, wij zijn niet zwak en hadden ook nooit zwakke tegenstaanders gehad!' Zei Delia streng en keek ook net zo, nee deze dame zou eerst op rust moeten komen voor ze haar zou laten gaan.

Taylor schudden haar hoofd toen ze Delia tegenspraak hoorde. 'Wij dachten ook sterk te zijn... tot Feghen met zijn bende vampiers langs kwam. We trainde altijd hard en de mensen waren onze beste vrienden, maar Feghen zorgde ervoor dat ze ons gingen haten...' zei Taylor en kroop in elkaar. Ze hadden nooit gedacht zo snel overmeesterd te zijn...

'Wij dachten ook sterk te zijn... tot Feghen met zijn bende vampiers langs kwam. We trainde altijd hard en de mensen waren onze beste vrienden, maar Feghen zorgde ervoor dat ze ons gingen haten...' zei Taylor en kroop in elkaar. Delia zuchten 'een paar dagen blijven en dan mag je kiezen? Wil je blijven en ons roedel versterken of je mag doorreizen. ' Zei ze kalm en keek naar het meisje 'Maar een paar dagen ben je het verplicht.' Zei ze zachtjes en streelde haar haren uit haar gezicht.

Taylor voelde zich meer dan normaal alleen, maar ze kon het niet helpen. Delia was net zo aardig als Jerom. Hoewel hij mens was geweest, maar toch wilde ze hun niet tot last zijn zeker niet met Feghen op de loer!!! Taylor voelde wat ze deed, maar reageerde er niet meteen op. Wel zuchten ze zacht en voelde de behoefte om bij iemand uit te huilen, want komop zij was ook een levend wezen! Zachtjes leunde Taylor tegen de schouder van Delia. Huilen kon ze niet, niet meer want al haar tranen waren op gegaan in dat rot hol van Feghen!