Pain and Hunger!

Delia wist dat meiden veel emotioneler waren dan mannen en het meisje had duidelijk veel beleefd dus toen ze haar hoofd op haar schouder legde, legde Delia beschermend haar armen om haar heen 'Ssst alles komt goed...' Zei ze zachtjes en troostend, ze wist dat ze even stil moest zijn, haar ervaring had haar dat geleerd. Ze had vaak genoeg meisjes uit de roedel bij haar gehad die even hun emotie's kwijt moesten hebben en tja zij was ook wel de raadsgever maar zorgde ook voor de goede stemming in de roedel!

Het was fijn om even weer die bescherming om haar heen te voelen. Taylor voelde al haar emotie‘s opborrelen. Ze had ze allemaal weg gestopt gehad om Feghen niets van haar ellende te laten mee genieten. Zachtjes voelde ze haar ogen prikken, maar tranen kwamen niet. Door die stort vloed van emotie‘s werd ze zo moe dat Taylor voelde dat ze ook verschrikkelijk moe was, maar ze kon haar vlucht angst nog niet van zich af zetten. Langzaam viel Taylor in slaap.

Delia voelde hoe de wolvin steeds rustiger ging ademen en uiteindelijk regelmatig ademt. Voorzichtig legde ze het meisje op de bank en liep naar boven waar ze de gasten kamer goed klaar maakte en liep toen weer naar beneden en nam haar mee naar boven in haar armen en legde haar voorzichtig op het bed. Toen dat geregeld was, leip Delia weer naar beneden en ruimde alles op terwijl ze iets klaarmaakte voor haar en Jake die straks thuis zal komen.

De training was weer afgelopen. Felix was even door Delia weg geroepen geweest, maar had zich al snel weer bij hen gevoegt. Even had hij de jonge wolf apart genomen met de vraag waarom Delia hem geroepen had. Zins dien waren zijn gedachten enkel nog bij Delia en dat vreemde wolvinnetje geweest. Jake stuurde iedereen weer naar huis op het groepje na die de grenzen moesten controleren. Zelf was de grote witte weerwolf meteen naar zijn huis gerent. Bij de deur shifte hij terug en liep in zijn menselijke gedaante naar binnen. 'Zo te horen hebben we een gast in huis?' vroeg Jake vriendelijk terwijl hij zijn armen om haar middel sloot en Delia in haar hals kuste. Hij had haar gemist, vooral tijdens de trainingen.

Delia zag Jake naar binnen komen en glimlachte terwijl ze armen om haar middel voelde. 'Zo te horen hebben we een gast in huis?' vroeg Jake vriendelijk. Delia knikte 'Ja een heel koppig gast zou ik zeggen.' Zei ze zachtjes maar plagend en hield haar hoofd iets schuin zodat Jake makkelijker bij haar hals kwam om die te kussen. 'En hoe was het trainen?' vroeg ze zachtjes en liet hem zijn gang gaan. Hij had het wel verdiend omdat hij een stel jongens en meiden net moest trainen. En soms waren de jongens nog al erg ondeugend.

Jake grijnsde en voelde hoe ze haar hoofd verplaatste, maar hij was gewoon moe van het tegenwerken van de macho's onder de weerwolven pups. Ze waren soms nogal tegenslachtig om zo te sturen als het nordig was met de komts van de oorlog tussen hun en de vampiers. Hij glimlachte zachtjes. 'Geen ongewoone toestand ik heb ook een stel koppige onderhanden moeten nemen. Maar zoals je zelf al gemerkt heb is het zwemmen niet onoverbodig geweest en hoef jij je niet meer uit tehongeren voor je platte buikje.' zei Jake met een grijns voor hij even geeuwde en Delia los liet en richting de woonkamer liep om daar rustig op de bank te zakken en even bij te komen van alle comado's die hij had moeten geven. Ondangs dat hij geen Alfa was wat hij ook helemaal niet wilde zijn was het als Betá ook niet echt een gemakkelijk werkje om alles draaiende te houden en in goede banen te lijden. Lune had hier langer mee van doen gehad, maar toch vond Jake het twee kanten hebben. Zowel in Voordelen als in Nadelen! Jake geeuwde nog eens en keek rustig richting de TV die hij met een druk op de knop aan zetten en ging zappen om een leuk programma op te zoeken.

Delia zag hem zachtjes glimlachen en glimlachte terug. 'Geen ongewoone toestand ik heb ook een stel koppige onderhanden moeten nemen. Maar zoals je zelf al gemerkt heb is het zwemmen niet onoverbodig geweest en hoef jij je niet meer uit tehongeren voor je platte buikje.' zei Jake met een grijns voor hij even geeuwde en haar losliet en naar de bank ging. Delia keek toe hoe Jake op de bank plofte en zelf pakte ze de bord voor hem en liep naar hem toe met wat eten 'Kom om fit te blijven moet je genoeg eten.' Zei ze rustig gaf het bord aan hem voor ze naast hem neerplofte 'en trouwens! ik honger mezelf niet uit...Je ik ging gewoon op tijd eten en wat eer met de trainingen mee doen.' Zei ze kalm en keek naar hoe hij zapte. Ze dacht na over wat ze morgen zou maken, hun gast zou goed moeten eten dus misschien kon ze morgen met haar jagen... 'trouwens...over training gesproken! wanneer mag ikweer van de bèta trainen? Vind je ook niet dat ik genoeg heb gerust?' Vroeg ze neiuwsgierig, toen ze haar miskraam had gehad moest ze rustig aan doen van Jake en nu wou ze eigenlijk wel weer in actie komen...

Jake nam het bord grijnzend aan en ging wat verzitten zodat hij niet zou gaan morsen en Delia erbij kon komen zitten. Toen er een lach programma op het beeld kwam liet Jake hem staan. 'Hm, je zou morgen weer kunnen beginnen, maar veeg niet te veel van jezelf in het begin?' zei Jake rustig na zijn bord leeg te hebben gegeten. Hij was uiters voorzichtig met haar, want Jake wilde niet dat Delia te veel van zichzelf zou vragen. Zeker niet na de miskraam!

. 'Hm, je zou morgen weer kunnen beginnen, maar veeg niet te veel van jezelf in het begin?' zei Jake rustig na zijn bord leeg te hebben gegeten. Delia zuchten, soms werd ze zo moe van dat voorzichtigheid, ze was geen klein kind meer! Plus ze voelde zich al een stuk beter dan een paar dagen nadat ze haar miskraam had gehad 'Goed goed, ik zal voorzichtig aan doen lieverd, wil je morgen ook even met onze gast praten, ze is nog al erg in de war.' Zei ze zachtjes en nam zijn lege bord en bracht ie weg. Toen ze weer terug kwam, nestelde ze zich tegen Jake aan en keek naar de show. Ze voelde zich moe maar een blije nieuws was nog wel in haar hoofd, Delia keek opzij naar Jake en glimlachte 'Weetje mijn cyclus is weer normaal...' Zei ze zachtjes tegen hem, hopelijk begreep hij meteen wat ze bedoelde want na de miskraam was ze even bang dat haar cyclus helemaal niet meer op gang zou komen maar gelukkig is alles weer goed gekomen en haar lichaam was bijna hersteld. Goed er waren ook 3 of 4 weken voorbij na de miskraam en ze was een wolf dus herstelde ze zich ook wel best wel snel.

Delia zuchten, soms werd ze zo moe van dat voorzichtigheid, ze was geen klein kind meer! Plus ze voelde zich al een stuk beter dan een paar dagen nadat ze haar miskraam had gehad 'Goed goed, ik zal voorzichtig aan doen lieverd, wil je morgen ook even met onze gast praten, ze is nog al erg in de war.' Zei ze zachtjes en nam zijn lege bord en bracht ie weg. Toen ze weer terug kwam, nestelde ze zich tegen Jake aan en keek naar de show. Ze voelde zich moe maar een blije nieuws was nog wel in haar hoofd, Delia keek opzij naar Jake en glimlachte 'Weetje mijn cyclus is weer normaal...' Zei ze zachtjes tegen hem, hopelijk begreep hij meteen wat ze bedoelde want na de miskraam was ze even bang dat haar cyclus helemaal niet meer op gang zou komen maar gelukkig is alles weer goed gekomen en haar lichaam was bijna hersteld. Goed er waren ook 3 of 4 weken voorbij na de miskraam en ze was een wolf dus herstelde ze zich ook wel best wel snel. Jake grijnsde en liet Delia het bord weg brengen. Ze had gelijk. Die nieuwe wolf moest gerust gestelt worden. Anders zou ze vast geen goede rust vinden. 'Ik zal haar wanneer ze wakker word met haar praten.' zei Jake en hij kuste Delia op haar hoofd. Ze nestelde zich tegen zijn lichaam aan en hij legde zijn arm om haar heen.

'Ik zal haar wanneer ze wakker word met haar praten.' zei Jake en hij kuste Delia op haar hoofd. Delia glimlachte gerustgesteld en sloot haar ogen terwijl ze naar het geluid luisterde. Het stelde haar gerust en vooral het lichaam van Jake stelde haar gerust. Al snel werd haar ademhaling regel matig. Haar dromen waren rustig maar dat kwam ook vooral omdat ze tegen Jake aanlag en er geluid om haar heen was en het niet doodstil was. Ze kon niet tegen doodstilte, het liet haar nachtmerrie's ontwaken en haar een onrustig slaap geven. Delia sliep rustig tegen Jake aan geleund.

sorry flut post..

Jake voelde hoe Delia in slaap viel. Ze had nog moeite met stilte om haar heen tijdens het slapen gaan, maar daar vond hij wel wat op. Dan liet Jake de tv zachtjes aan staan. Meestal op dieren documantares, maar anders liet hij gerust rustgevende muziek uit de radio komen zodat er geen stilte viel en Delia gerust kon slapen. Zelf had hij er weinig moeite mee. Als Jake eenmaal sliep was hij moeilijk wakker te krijgen. Tenzij zijn natuurlijke wekker af ging. Het proberen om een nieuw kindje te krijgen wilde Jake nog even uitstellen. Het verlies van hun eerste jong had hem flink geraakt gehad dus moest hij dat nog even verwerken, maar voorlopig zou hij zich met die nieuweling bezig houden.
(Sorry dat het zolang duurt, maar ik mag maar 1 keer per week nu reageren, maar ik probeer het vaker te doen!)

Delia ademde rustig en haar dromen vielen haar nu ook niet lastig. Delia ontspande zich en voelde hoe ze tot rust kwam en haar ziel uitruste. Ze kreunde even toen ze ergens in de verte een wolf hoorde huilen. Het duurde even tot Delia door kreeg dat het een echte wolf was en niet uit de tv kwam. Delia schoot overeind en keek geallameerd. Ze kende de wolf die huilde, het kwam uit een huis wat verder weg en ze rende naar de deur, er was daar iets aan de hand, dat kon ze voelen met haar hart en toen ze buiten was veranderde en rende naar het huis wat verder weg. De partner van Cira liep buiten rusteloos heen en weer en toen hij haar zag aankomen rende hij naar haar. 'Ze is aan het bevallen.' Zei hij haastig en Delia knikte terwijl ze naar binnen liep waar ze de wolvin zag liggen met wat oudere dames om hun heen. 'Mooi zo je bent er Delia! Je moet haar ondersteunen.' Zei 1 van de dames en zenuwachtig liep Delia naar Cira en knielde naast haar, de oudere hadden er op gestaan dat ze bij de geboortes zou zijn van de pups en Delia wist dat ze dat haar lieten doen zodat ze niet steeds in de dip zat en nu ging de eerste vrouwtje bevallen. Bemoedigende woorden kwamen uit haar mond die ze fluisterde in de oren van Cira terwijl ze der vacht streelde...

Sorry flutjes, wist niks anders xD
en het maakt niet uit ^^ Ik heb geduld

Jake voelde zijn eigen vermoeitheid op komen maar schrok wakker toen hij gehuil hoorde. Hij had het niet gelijk door dat het niet van de tv kwam tot Delia wakker schrok en richting de deur rende. Hij sliep nog half, maar Jake volgde haar op de voet tot bij de partner van Cira. Klopte de eerste geboortes zaten eraan te komen dus nu was het afwachten en voor de teefjes even pijnlijden. Ergens was Jake wel blij dat Cira nog niet hoefte te bevallen! Hij ging zitten en keek naar Barry die weer was gaan ijsberen. Het was een vrouwen aangelegenheid om bevallingen te doen, maar voor de mannen altijd zeenuwslopend!

Delia bleef zachtjes wordjes toe fluisteren en haar geruststellen dat alles goed zou komen. Van uit haar ooghoek zag ze hoe 1 van de vrouwtjes naar haar knikte en Delia keek even naar en glimlachte toen ze een jonge pup zag liggen. De oudere veranderde in wolven en Delia volgde hun voorbeeld en allemaal gaven ze een lik aan Cira voor ze zich terug trokken, nu was het Cira's beurt om de jong schoon te likken. Ze hoorde hoe één van de dames Barry naar binnen liet komen en zelf volgde ze de andere. Het was zo iets moois wat ze net had gezien en ze kwispelde naar Jake terwijl ze naar hem toe liep.

Jake hoorde het geroep en schudden zijn kop. Het was gewoon niet normaal dat het zo lang duurde. Uiteindelijk kwamen de oudste teven samen met Delia naar buiten en hij grijnsde wolfachtig. Hij kwistpelde terug en likte Delia over haar snuit. 'Het is goed gegaan neem ik aan?' vroeg Jake en hij stond op en liep naast haar terug richting zijn huis.

Delia zag zijn wolfachtige grijns en grijnsde terug met wat gekwispel er bij. 'Het is goed gegaan neem ik aan?' vroeg Jake en hij stond op en liep naast haar terug richting zijn huis. Delia knikte en liep met een drafje gauw achter hem aan, Jake was een stuk groter en moest ze dus iets sneller lopen dan hij. 'Hij is een schatje! En je hebt een krijger er bij.' Zei ze met een grijns in wolven taal en likte achter zijn oor. De dageraad begon en straks zouden de eerste patrouils vertrekken om alles te controleren.

Delia knikte en liep met een drafje gauw achter hem aan, Jake was een stuk groter en moest ze dus iets sneller lopen dan hij. 'Hij is een schatje! En je hebt een krijger er bij.' Zei ze met een grijns in wolven taal en likte achter zijn oor. De dageraad begon en straks zouden de eerste patrouils vertrekken om alles te controleren. JAke kwispelde zelf ook even en genoot van haar lik achter zijn oor. Zodra de eerste zonne stralen weer zouden komen was er een nieuwe dag die trainingen voor op riep maar ook de patroeils en die nieuwe moest ook nog aangesproken worden. 'Dat duurt nog wel even, maar het is fijn om nieuw leven in een roedel te hebben. Dat fleurt de boel weer even op.' zei Jake in het wolfs en keek even richting de hemel. Die was al aardig licht geworden.

Ze zag hoe Jake kwispelde en kwispelde terug, het was zo fijn dat hij haar verstond en haar begreep! Goed de meeste mensen of wolven die hun niet kende en tegen kwamen dachten vaak dat zij zijn dochter was, maar daar ergerde Delia zich niet meer aan. 'Dat duurt nog wel even, maar het is fijn om nieuw leven in een roedel te hebben. Dat fleurt de boel weer even op.' zei Jake in het wolfs en keek even richting de hemel. Delia knikte en keek naar hun huisje 'Denk je dat ze al wakker is? Ik wil haar zo de bos in nemen om te jagen, dat zal haar vast goed doen.' Zei ze twijfelend en veranderde terug in mens voor ze hun huisje binnen liep en diep adem haalde. Ja de kleine pups zouden alles een stuk positiever laten worden, het was altijd mooi en leuk om te zien hoe die speelde en opgroeide.

Delia knikte en keek naar hun huisje 'Denk je dat ze al wakker is? Ik wil haar zo de bos in nemen om te jagen, dat zal haar vast goed doen.' Zei ze twijfelend en veranderde terug in mens voor ze hun huisje binnen liep en diep adem haalde. Ja de kleine pups zouden alles een stuk positiever laten worden, het was altijd mooi en leuk om te zien hoe die speelde en opgroeide. Jake shifte terug naar zijn menselijke vorm en haalde zijn schouders op. 'Misschien, maar ik praat later wel met haar ik moet nu op patrouile, jij kunt de wel met de volgende patrouile mee dan heb je even de tijd met haar om te gaan jagen.' zei Jake en liep richting de plek waar de patrouile's samen kwamen.

Delia zag he hij terug veranderde en zijn schouders ophaalde. 'Misschien, maar ik praat later wel met haar ik moet nu op patrouile, jij kunt de wel met de volgende patrouile mee dan heb je even de tijd met haar om te gaan jagen.' zei Jake en liep richting de plek waar de patrouile's samen kwamen. Delia zuchten en liep naar boven naar de gasten kamer waar ze het meisje hadnergelegd en klopte op de deur, ze ded het open en keek naar de slapende meisje. 'Wakker worden dorenroosje! Je moet neit te lang slapen want dan voelt je lichaam alleen maar meer moe.' Zei ze met een zangerige stem.

Het was voor het eerst lekker rustig en Taylor wenste dat ze gewoon lekker kon blijven liggen. Deze rust deed haar goed en zelfs toen Taylor even wakker werd voelde ze zich even gedesorienteert, maar was daarna weer in slaap gevallen. Toch werd ze weer wakker toen het nog vroeg in de ochtend was en legde de dekens zo neer met een pruik die ze ergens gevonden had. Die legde ze op de plek van haar hoofd en smeerde hem richting de badkamer omdat ze iemand de trap hoorde komen. Daar zoch ze even naar een washandje en maakte die nat om zichzelf even snel te wassen en daarna weg geglippen.
'Wakker worden dorenroosje! Je moet neit te lang slapen want dan voelt je lichaam alleen maar meer moe.' Zei ze met een zangerige stem. Taylor glimlachte even zacht maar voelde zich ook schuldig, want ze had haar toch geholpen al wilde ze deze roedel niet in gevaar brengen door langer te blijven en glipte de badkamer uit en sloop de trap af richting de deur was het ook niet moeilijk, maar ze zag dat iemand naar binnen komen wilde en smeerde hem richting de achterdeur waar Taylor enkel een raam vond! Snel maakte ze deze open en sprong er in haar wolf doorheen voor ze met snelle sprongen richting het bos rende, maar niet door had dat ze gezien was...

Toen Delia ontdekte dat taylor niet meer in haar bed lag, draaide ze zich om terwijl haar oren op scherp stonden. Ze horde een paar bepaalde planken kraken en wist zo waar de weerwolf was. Met een snelle stap liep ze er op af en zag net hoe het meisjeuit de raam sprong. Delia versnelde haar pas en sprong elegant uit de raam waar ze buiten in een wolf veranderde. AZe zag dat een ander wolf Taylor uit hun huis had zien vluchten en haar tegen de grond drukte. Ze rende op Taylor en David af en zei in wolven taal 'Dankje David!' David knkte en liet hun alleen. Delia gromde boos 'Wat had ik nou gezegd? Herstel je eerst voor je mag gaan!...En vluchten heeft geen zin ik ben een stuk sneller dan jij.'

Taylor had zich enkel lichterlijk herstelt door deze nacht goed geslapen te hebben dus was ze nog niet zo snel als voor haar gevangenschap. Een andere weerwolf sprong boven op haar en ondanks haar grote zakte ze door zijn gewicht door haar poten. De klap viel nog wel mee en ze probeerde onder hem vandaan te komen, maar het ikte haar niet. Zodra ze de stem van Delia hoorde gingen haar oren naar voren en voelde ze dat haar belager van haar schouders af ging. De woorden van Delia waren streng, maar Taylor had een goede grondige reden om weg te gaan. 'Zoals ik je gister al zei kan ik niet te lang op 1 plek blijven. Jullie Roedel is misschien dan sterk, maar jullie halen het niet bij Feghens troepen!' zei Taylor en schudden zich uit voor ze verder richting het bos liep. Ze wilde verder niemand in gevaar brengen zeker niet met de komst van pups!!!

Delia gromde zachtjes, wat was deze meid toch koppig! 'Zoals ik je gister al zei kan ik niet te lang op 1 plek blijven. Jullie Roedel is misschien dan sterk, maar jullie halen het niet bij Feghens troepen!' zei Taylor en schudden zich uit voor ze verder richting het bos liep. Delia schoot naar voren en versperde haar de weg, haar oren lagen niet echt plat tegen haar nek, maar het was er aan te komen. 'Zo als ik het al gister zei! Je moet ene paar dagen rusten! Als een raadgever van de roedel kan ik neit zomaar een verzwakt weerwolf laten gaan,' Oh shit, shit shit! Ze had nu haar positie veradden wat ze dus probeerde te voorkomen, ze wou dat het meisje niet naar haar gehoorzaamde maar haar vertrouwde als een vriendin.