Pain and Hunger!

Delia versperde haar weg, maar ze snoof enkel bij deze actie. Haar woorden deden haar weinig tot ze zei dat ze een hoge rang bekleden. Even schoten haar oren naar voren en keek ze Delia met vragende ogen aan. 'Ik wadeer je bezorgtheid Delia, maar als ik langer blijf zal Feghen denken dat ik me veilig voel en komt hij de boel hier op stelten zetten...' zei Taylor en keek weer weg van Delia. Ze moest hulp zoeken om haar roedel te helpen, maar deze roedel was niet groot genoeg om haar te helpen..

'Ik wadeer je bezorgtheid Delia, maar als ik langer blijf zal Feghen denken dat ik me veilig voel en komt hij de boel hier op stelten zetten...' zei Taylor en keek weer weg van Delia. Delia snoof en vernauwde haar ogen 'Wie zegt dat je hier lang moet blijven? Het is je eigen keus, geef ons roedel een kans, en geef je lichaam een kans om te herstellen! Het duurt een paar dagen bij een weerwolf, geloof me ik kan het weten.' Zei ze kalmerend en keek recht in de ogen van het meisje 'Het is voor je eigen best wil, je bent ondervoed en moet nodig aankomen om weer je kracht terug te krijgen,' Zei ze nu nog zachter en keek even naar het bos, ze hief haar neus en snoof. Daarna schudde ze even haar hoofd want ze herkende de geur van een oude bekende van haar...Wat moest Jack hier? Het was gevaarlijk voor hem om zo dicht bij de roedel komen want het enige awt de meeste over hem wisten was dat hij een vampier was!

Delia snoof en vernauwde haar ogen 'Wie zegt dat je hier lang moet blijven? Het is je eigen keus, geef ons roedel een kans, en geef je lichaam een kans om te herstellen! Het duurt een paar dagen bij een weerwolf, geloof me ik kan het weten.' Zei ze kalmerend en keek recht in de ogen van het meisje 'Het is voor je eigen best wil, je bent ondervoed en moet nodig aankomen om weer je kracht terug te krijgen,' Zei ze nu nog zachter en keek even naar het bos, ze hief haar neus en snoof. Daarna schudde ze even haar hoofd want ze herkende de geur van een oude bekende van haar...Wat moest Jack hier? Het was gevaarlijk voor hem om zo dicht bij de roedel komen want het enige awt de meeste over hem wisten was dat hij een vampier was! Taylor probeerde nog haar blik te ontwijken, maar dat zou niet lukken. Delia was wel erg hardnekkig om zich zo over een wolf op te winden die ze eigenlijk enkelvan naam kende? Feghen zou zelfs twee dagen nog lang noemen omdat Taylor nooit langer dan een halve dag hooguit een hele op 1 plek bleef... Ze rook ook en vampieren lucht, maar besteden er geen aandacht aan. Het was nog ver genoeg weg en ze had wel meer problemen dan die bloedzuigers! Haar maag moest eens nodig aangevult worden. Taylor snuffelde de anderekant op en rook prooidieren. Ze rechten haar rug en liep die richting op met haar staart half op getrokken en ontdekte dat er een aardige kudde herten hier te vinden bleek te zijn. Maar had ze nog wel kracht genoeg om zo'n dier plat te krijgen? Ondanks dat ze weinig gegeten had was ze als wolf wel broodmager, maar ze had genoeg spieren in haar lijf zitten. Stilletjes sloop Taylor dichterbij tot ze dichtbij genoeg was sprong Taylor op en greep een redelijk jong hert bij zijn hals waar ze haar kaken omklemde. Het dier gaf een heel gevecht, maar toch wist Taylor genoeg kracht in haar kaak te krijgen om de nek van het dier te breken. De rest van de kudde vluchten weg naar een veilige plek. Taylor was meer dan te vrede met zichzelf en begon van haar pas gedoden prooi te eten.

Delia probeerde zo kalm mogelijk te reageren hoewel het haar wel begon te ergeren. Een herte lucht kwam haar neus binnen en haar maag rammelde. Ze had honger en vooral door de spanning nu van de pup waar ze bij moest zijn. Bljkbaar rook Taylor de kudde ook en ging achter haar aan. Delia liet har ang gaan om haar eerst de hert te laten vangen. Toen de kudde begon te rennen sprong Delia vooruit en nam een korte maar snelle sprint naar een hert die ze met een simpel beet dode bij zijn nek. Toen die stl lag begon ze het beest uit elkaar te scheuren en er van te eten.

TAylor keek even op van haar prooi en zag hoe Delia haar hert ving. Het was niet meer dan normaal dat een wolf voor zichzelf zorgen kon anders waren ze nutteloos. Ze voelde de kracht van het hertenvlees door haar lichaam opgenomen worden zodat ze weer meer energie zou hebben om haar lichaam te kunnen herstellen. Na haar zich vol gegeten te hebben stapte Taylor bij het karkas weg en ging zich daarna schoon maken door zichzelf lichtjes over haar bebloeden snuit te wassen met haar poot.

Het herten vles was ene beeje strak, maar ja wa wou ze anders met een volwassen hert? van een jone hert was de vlees heerlijk zacht en mals terwijl van ene volwassene heel anders was. Toen er niks over was ging ze ziten en likte haar neus terwijl ze naar de zon keek. Jake zu nu wel de jongens trainen bij het meer. Ze liep op Taylor af en drukte haar neus tegen haar schouder 'Zin in wat gelach? Onze leeftijd genootjes zijn nu bezig met zwemmen, er valt altijd wel te zien.' Zei Delia met een grijns, Het was altjd wel leuk om naar hun te kijken en plus dan zou ze ook aan Jake hun gast laten zien en hun kennis maken aan elkaar.

Ook Delia was klaar met eten en kwam naar haar toe toen ze haar snuit had schoon gelikt. Taylor was zichzelf tot zekere hoogte zichzelf grondig aan het likken anders gaf ze iets te veel prive van zichzelf aan een vreemde en dat zag ze nog niet zitten. Haar blik schoot omhoog toen Delia haar met haar snuit tegen haar schouder raakte. Ze was nog steeds schrikkerig en dat zou voorlopig nog wel even zo blijven. Gewoon omdat ze Feghen nog steeds achter zich aan had. Mocht deze dood gaan door het een of ander dan zou ze daar reuze blij om zijn, maar op 1 plek blijven kon ze zeker niet te lang blijven! Haar voorstel om mee te gaan kijken naar het gestuntel van anderen in het water klonk aanlokkend, maar Taylor wilde zich nog te bloot geven in vrij open gebied. Bij het meer had je zo weinig verstop plekken en dus gemakkelijk aan te vallen! 'Het klinkt aanlokkend, maar ik moet het echt afslaan Delia. Het is daar te open.' murmelde Taylor en stond op voor ze zich uitrekte en onrustig naar Delia keek.

Delia zag in de ogen van de wolvin al dat ze het niet zo aan nemen haar voorstel. 'Het klinkt aanlokkend, maar ik moet het echt afslaan Delia. Het is daar te open.' murmelde Taylor en stond op voor ze zich uitrekte en onrustig naar Delia keek. Delia stond op en schudde zich even uit om al het zand uit haar vcht te krijgen en keek Taylor aan 'geloof me maar je bent daar veilig en het zal de jongen ook niet schaden als we aangevallen worden om wat te vechten.' Zei ze kalm en zwiepte met haar staart terwijl ze alles om haar heen in de gaten hield, tot nu toe was het lekker rustig gebleven en hopelijk zou het ook zo blijven!

Delia stond op en schudde zich even uit om al het zand uit haar vcht te krijgen en keek Taylor aan 'geloof me maar je bent daar veilig en het zal de jongen ook niet schaden als we aangevallen worden om wat te vechten.' Zei ze kalm en zwiepte met haar staart terwijl ze alles om haar heen in de gaten hield, tot nu toe was het lekker rustig gebleven en hopelijk zou het ook zo blijven! Taylor voelde zich nog steeds bekeken en niet veilig. Ze wilde best gaan kijken, maar schaamde zich voor haar eigen angst. Normaal zou ze vroeger zichzelf een schop onder haar kont gegeven hebben maar nu? Nu wilde ze niets liever dan blijven vluchten voor een vampier en zijn bende! Uiteindelijk won haar nieuwschierigheid en ze kwispelde zo licht dat haar staart niet eens leek te bewegen. 'Nou even dan, maar niet te lang...' zei ze zacht en begon met Delia mee te lopen ookal voelde ze zich nog steeds niet op haar gemak.

Ze zag twijfel in de ogen van de jongedame maar uiteindelijk won haar nieuwsgierig heid. . 'Nou even dan, maar niet te lang...' zei ze zacht en begon met Delia mee te lopen ookal voelde ze zich nog steeds niet op haar gemak. Delia liep naast haar mee ne hield tegelijke tijd alles in de gaten, een blik branden in haar rug maar het was geen vampier, o een blik kon je meteen herkennen en Delia schudde even haar vacht, en liep kalm door naar het meer waar ze de strenge stem van Jake hoorde en water dat spatte. Ze liep de bosjes uit en bekeek haar omgeving voor ze kwispelend naar Jake keek en toen naar taylor 'Kom ik stel je aan iemand voor.' Zei ze in wolven taal en negeerde een paar blikken van de wolven en liep regel recht naar haar partner.

TAylor voelde zich meer dan bekeken als reageerde ze er niet op omdat ze het gewent was. Haar blik was op haar ongeving gericht en niet op wie die gene ook was die hen in de smiezen hielt... Het geluid van een strenge stem en van water gespatter kwam dichterbij, maar verder dan net tussen de struiken vandaan wilde Taylor niet gaan. Ze voelde zich prettiger om dichtbij een mogelijke vluchtroute te zijn. Ze liep de bosjes uit en bekeek haar omgeving voor ze kwispelend naar Jake keek en toen naar taylor 'Kom ik stel je aan iemand voor.' Zei ze in wolven taal en negeerde een paar blikken van de wolven en liep regel recht naar haar partner. Taylor keek eerst Delia aan tot ze verder liep, maar ging zelf zitten. Ze had geen zin om zich ook maar aan iemand anders voor te stellen dan dat ze al gedaan had. Hoe minder mensen haar kende des te minder moeite Taylor had om weer weg te gaan. Even schudden ze haar vacht op en keek richting Delia die naar haar partner was gelopen en Taylor legde haar staart half naast zich neer.

Delia merkte dat Tay haar niet volgde en stopte en keek achter zich naar taylor voor ze naar Jake keek 'Kom, ik denk dat het makkelijker is dat je zelf naar haar toe komt.' Zei ze zachtjes in wolven taal tegen haar lief en ze trippelde terug naar Taylor. Jake was een flink stuk ouder en vaak dachten mensen of wolven eerder dat ze zijn dochter was dan zijn partner. Ze ging langs Tay zitten en keek haar bemoedigend aan 'Dit is Jake, hij is de béta van de roedel en ook een harde trainer.' Zei ze kalmpjes en keek eerst naar Taylors reactie en toen naar Jake...

sorry flutjes

Jwke was van de patroule met een groepje strijders gaan trainen bij het meer. Delia zou voorlopig wel voor die nieuweling zorgen, maar de training ging goed tot Karsten een kramp in zijn poot kreeg. Jake was best streng, maar dat hadden vooral de jongen wolven hard nodig. Zijn blik werd door Delia getrokjen toen ze samen met een grote zwarte broodmagere wolf de struiken uit kwam, maar Enkel Delia was het die naar hem toe kwam. 'Vijf minuten pauze!' riep Jake in het wolfs en liep rustig achter Delia aan naar de nieuweling.

Taylor zag wel dat Delia met een oudere wolf sprak, maar dacht niet dat dit haar partner zjn kon. Even schuivelde ze ongemakkelijk. Die blik begon te branden door haar vacht heen. Ze wilde zo snel mogelijk weer weg van hier. Haar blik gleed over het meer met de zwemmende wolven. Ze hoopte maar dat dit snel achter de rug was. Delia had gemerkt dat ze niet mee kwam en keek naar haar en de wolf die ze als Beta voor stelde. Hij was nog een kop groter dan zij was! Taylor knikte lichtjes en kon haar blik niet van de grote witte wolf af houden, maar iets zeggen kon ze ook niet omdat haar stem haar in de steek liet, maar die geur die ze rook was meer als bekent voor haar maar nog erg ver weg gelukkig. Toch voelde Taylor haar angst groeien!!!

Delia zag hoe de wolven omhoog kropen ne ze keek onderzoekend naar Taylor, er was iets aan de hand. Dat kon ze met haar poten voelen en bekeek het bos nog is. Delia ging staan en schudde zich uit en keek naar de wolf 'Felix! Brad! Hier!' Zei ze streng maar kalm terwijl ze de wolven aan zag komen lopen. Ze keek kort naar Taylor voor ze naar Jake keek 'Ik ga even patrouilleren.' Zei ze kort zonder dat hij kon protesteren en wees met haar staart dat de jongens haar moesten volgen en liep het bos in. Ze liep kalm door het bos maar hield alles goed in de gaten met haar scherpe zintuigen. Al gauw rook e een geur en liep op die af. Daar ze zag hoe een wolf verstarde en even gromde. Delia gromde terug, de reuen achter haar doken ook in een vecht houding...

Jake

Jake keek rustig naar Taylor die duidelijk niks uit haar keel kreeg, maar dat gebeurde wel vaker bij wolven van buiten af. Ze waren vaak minder spraakzaam dan de wolven uit de roedel. Delia ging met wat jongens op stap om de boel weer even in de gaten te houden en knikte goed keurend. Zijn blik gleed weer naar Taylor die zich overduidelijk niet in haar vel voelde zitten. 'Je kunt beter even bij ons blijven, maar dat zal Delia je ook wel vertelt hebben. Je bent hier op goed terrein.' zei Jake rustig en keek Taylor vriendelijk aan.

Taylor

Delia ging weg, maar dat was niet de bedoeling geweest toch? Even nam haar angst toe tot Jake begon te spreken. Zijn stem was geruststellend en dat deed haar goed, maar deed Taylor ook aan haar vader denken die ook zo spreken kon en ze knikte afwezig maar ook instemmend. Maar wat verderop gebeurde kon ze niet weten. De wolf die Delia, Felix en Brad tegen zouden komen Familie van haar was! Zijn hoogte was niet veel hoger dan die van Taylor, maar hij was zeker nog magerder dan zij was. Feghen had hem express mee genomen en had de arme jongen zo gehersenspoelt om zijn bloedeigenzus aan te vallen en mee terug te nemen. Ernest Zijn ogen glommen duister gevaarlijk maar hij grijnsde ook net zo gemeen. 'Verdwijn pups jullie zijn niet voor wie ik kom!' sneerde Ernest grommend en zetten dreigend twee stappen dichterbij.

Die wolf was niet veel groter dan Taylor schatte Delia. Misschien kwam het door de omstandigheden die daar zijn waar hun roedel ligt. Want hier kwam je meestal wel best hoge wolven tegen. 'Verdwijn pups jullie zijn niet voor wie ik kom!' sneerde Ernest grommend en zetten dreigend twee stappen dichterbij. Delia gromde terug en zette ook 2 stappen er bij terwijl ze jongens hem omringde. 'Nou dan heb je pech! Want verder dan dit komje niet!' Zei ze boos en zag hoe de wolven een paar chijnbewegingen maakten en soms aanvielen. Toen de wolf afgeled was, sprong Delia naar voren en beet in zijn nek om hem naar beneden te laten gaan. Dela wierp een blik op haar wolven en zag dat Brad gewnd was aan zijn poot en Felix een paar schrammen had. Felx za haar blik knkte dat ie het snapte en rende naar Jake toe waar hij vertelde dat ze een indringer hadden.

Ernest zag hoe de drie onbekende wolven nog steeds niet weg gingen en hem wilde aanvallen en het uit eindelijk ook deden. De twee wolven die hem van de zijkant aanvielen deden hem weinig. Feghens manier van martelen was zo veel pijnlijker dan die tandjes die in zijn huid boorde. Ernest was snel en verwonden de andere wolven met snelle beten tot Delia hem in zijn hals beet, maar hij gaf nog steeds niet op en wierp zich op zijn achterpoten. Zo kon hij elke belager van zich afschudden...

Taylor voelde dat er iets niet klopte, maar durfte niet te gaan kijken, want ergens voelde ze aan dat het niet goed was en of het een valstrik zijn kon. Een van de twee wolven die met Delia meegegaan was kwam gewond terug en ze voelde haar maag keren!

Ze bleef stil. Van Delia had hij anders gehoort, maar goed zo erg was het nu ook weer niet vast vrouwen onder elkaar. Dan was het met een man vaak minder goed spreken? Felix kwam terug en gelijk zag Jake dat het hommeles was. 'Blijf bij haar en stuur de rest om haar te beschermen! Remco en Remy meekomen nu!' commandeerde Jake toen hij hoorde dat Delia in nood verkeerde door een indringer! Met snelle sporngen renden de drie wolven richting de plek waar Felix van har gezegt waar Delia de indringer aan het bevechten waren. Jake wachten geen moment en besprong meteen de wolf die overduidelijk hier niet thuis hoorde. Hij was nog magerder dan Taylor, maar deze zou hier niet verder komen! Jake sloot zijn kaken om de hals van de wolf en beet met kracht en drukte hem met zijn poten stevig tegen de grond!!!

Delia voelde hoe de wolf haar probeerde af te schudde, maar zij was gezond en goed op gewicht waardoor ze hem goed terug kon drukken en Brad hielp ook een beetje al vond ze dat niet goed. De stapen van wolven kwamen dichterbij en dat was haar schuld want ze had niet haar volle aandacht en voelde hoe de wolf zich losrukte en haar flink beet n haar shouder, ze piepte en wou net terug bijten toen Jake dat haar al deed. Delia keek naar Remco en Remy, 'wat staan jullie daar, pak de touwen en bind hem vast, ik wil horen wat ie hier te zoeken heeft!' Zei ze streng en keek of ze Jake kon helpen...

TAylor zag hoe een haag van wolven om haar heen kwam te staan en ze voelde zich vreselijk opgelaten. Dit had niet gehoeven als ze gelijk weg had gekunt? Ze kon zich geen houding geven en stapte zo nu en dan van haar ene poot op de andere. Het voelde niet goed het voelde slecht heel erg slecht! Wat er ook gaande was het was niks goeds!!!

Ernest beet Delia zodra hij los kwam en voelde scherpe tanden in zijn hals boren die veel sterker was dan de kleinere wolf die hem eerst tegen de grond wilde werken. Hij gromde luid, maar kon zich nauwelijks bewegen en voelde al snel na het bevel van de kleinere wolf touwen om zijn poten en lichaam gebonden worden. Woede overheerste hem net als angst, want als hij gevangen zou worden genomen zou Feghen geen genade kennen en hem persoonlijk komen doden...

Jake hoorde Delia een bevel naar de twee wolven die hij meegenomen had roepen en hij worstelde om de wol onder zich te houden. Deze was erg sterk ondanks zijn vermagerde toestand? Touwen werden vast gemaakt aan de wolf tot deze nergens meer naar toe kon. Jake liet hem los en proefte wolvenbloed in zijn muil, maar het was iets waar hij op dit moment helemaal niks om gaf. Goed de nagels van diens zwarte poten hadden hem verwond, maar niet erg diep, maar wel lange striemen die lichtjes bloeden. 'Wat brengt jouw hier en waarom viel je ons zomaar aan!?' vroeg Jake streng en woedend, want dit was eigenlijk maar 1 keer eerder gebeurd toen zijn vader nog alfa was...

Delia zag hoe de jongens hem handig vast bonden zodat ie zeker goed vast zat. Ze wou zeker weten dat niemand nog aan hem zou lijden en keek kritisch naar de knopen, hopend dat ie het zouden houden. 'Wat brengt jouw hier en waarom viel je ons zomaar aan!?' vroeg Jake streng en woedend, Delia ging naast hem zitten en bekeek de wonden van Jake en toen die van haar, natuurlijk was izj iets heftiger geraakt maar ook dat stelde niet super veel voor ofzo. terwijl ze dit deed waren haar oren gespitst zodat ze alles goed onthield en uiteindelijk keek ze hem strak aan, terwijl ze de emotie's langzaam plaatste naar waar ze hoorde en zo er achter kwam of ie loog of niet.

Pech voor hem dat het de andere weerwolven toch gelukt was om hem vast te binden! Ernest gromde dreigend, maar nog luider en zwaarder toen er een vraag gestelt werd. 'Jullie hadden maar aan de kant moeten gaan. Ik ben hier om een verraadster te elemineren.' zei Ernest en er klonk een diepe grom in zijn stem.

Delia controleerde zijn verwondingen, maar Jake letten er nu even niet op. Wonden controleerde je niet tijdens een verhoor of in de oorlog! Het was een teken van zwakte. Jake gromde diep en legde zijn oren nog platter in zijn hals. 'Hier word niet zomaar een wolf gedood zonder dat ik of mijn leider er weet van heeft! Het is ons terretorium en wij beslissen of iemand gedood word of niet op ons grond gebied!!!' gromde Jake dieper dan de gebonden wolf voor hen en verlaagde zijn kop wat een teken van gevaarlijke dreiging was. Jake liet niemand op hun terretorium doden tenzij daar een mega goede reden voor zijn zou. Maar dan nog zou hij die persoon zelf doden dan die laten doden door de persoon die hem of haar zocht...

'Jullie hadden maar aan de kant moeten gaan. Ik ben hier om een verraadster te elemineren.' zei de wolf en Delia legde haar oren plat tegen haar nek en gromde woest naar hem maar hield zich in. Jake gromde diep en legde zijn oren nog platter in zijn hals. 'Hier word niet zomaar een wolf gedood zonder dat ik of mijn leider er weet van heeft! Het is ons terretorium en wij beslissen of iemand gedood word of niet op ons grond gebied!!!' gromde Jake dieper dan de gebonden wolf voor hen en verlaagde zijn kop wat een teken van gevaarlijke dreiging was. Delia bleef aan de zijde van Jake staan en ontblote lichtjes haar tanden, niemand zou aan Taylor komen zonder een goed reden!