Famus is a big thing, but i stil love you!

Jack voelde haar ongemak, maar hij voelde zichzelf niet veel beter. Boos kwam hij half overeind en drukte een knopje waardoor de deur open kwam. Daarna liet hij zich weer op bed zakken, maar keek niet naar de deur en bleef liggen met zijn gezicht van haar afgewent. Hij wilde haar niet zien nog in haar buurt zijn, maar wat kon Jack nu beginnen. Doordat hij zichzelf zeker de helftvan zijn bloed had laten vloeien moest hij even herstellen voor Jack weer op en top was om haar it de weg te gaan...

Gelukkig opende Jack zijn deur ne ze liep naar binnen, meteen werd het gestank erger en ze slikte en liep achter hem aan naar zijn bed waar ze op het rand ging staan. Ze zocht naar goede woorden 'Ik wou je niet beledigen, ik bedoel ik voelde, of eigenlijk voel me niet zo lekker en zelfs nu voel ik mijn hoofd rond tollen.' Zei ze met een zucht en haalde haar hand door haar haar 'Ik wil je zien, Ik wil je echt super graag zien,' zei ze zacht 'EN je kan toch op een of ander manier goed zijn voor de wereld? Net als Vincent, die is toch ook vampier maar doet toch iets goeds?' Zei ze zachtjes.

Jack hoorde wel wat ze zei, maar hij was zo vreselijk in de war. Zo erg zelfs dat zelfs zijn liefde voor haar niets meer leek om voor te leven. Bij het horen van Vincent zijn naam begon Jack zachtjes te kreunen. 'Zie je mij al op vampiers jagen? Denk even na wil je. Ik ben net als ieder ander. Gewoon een bloedzuigende loser.' Jack kon het niet helpen zo negatief te zijn en klinken. Zo was hij al meer dan tweehonderd jaar lang. 'Je begreep hoe ik in elkaar zat, maar nu... nu lijkt het alsof je me niet eens echt kende. Jij bracht enigzins kleur in mijn donkere tijden...' mompelde hij, maar stopte midden in zijn zin.

Ze hoorde Jack zachtjes kreunen. 'Zie je mij al op vampiers jagen? Denk even na wil je. Ik ben net als ieder ander. Gewoon een bloedzuigende loser.' Delia snoof 'je was nooit een bloedzuigende Loser en als je dat was, was je mijn bloedzuigende loser, jij geeft om deze wereld en dat zie je niet vaak bij vampieren.' Zei ze zachtjes. 'Je begreep hoe ik in elkaar zat, maar nu... nu lijkt het alsof je me niet eens echt kende. Jij bracht enigzins kleur in mijn donkere tijden...' mompelde hij, maar stopte midden in zijn zin. Ze voelde hoe er tranen in haar ogen kwamen en ze slikte een brok weg 'Maar Jack, ik begrijp het nog steeds... Maar je moet niet zo snel de schuld aan jezelf geven, ik dacht met mijn honden kop zoveelste keer niet na! Als ik er niet was geweest had je nu een heel ander leven, je zou nog steeds op dieren hebbe ngejaagd en lol gemaakt in je leven, zie je dan niet hoe ik je veranderd heb? Door mij moet je nu bloed van een mens te drinken...' Ze kon gewoon niet verder. Zoute tranen stroomde over haar wangen terwijl ze die probeerde weg te knipperen.

okay, okay ze hadden allebij niet nagedacht! Jack voelde zijn lege bestaan zichzelf weer opvullen door haar tegenspraak. Delia wist altijd weer hoe ze hem op het rechte pad krijgen kon!!! Jack ging recht zitten en voelde zich niet langer meer vreselijk, maar schuldig om haar zo van streek te maken ondanks dat ze net haar baby verloren was. 'We waren allebij dom bezig toen Delia.' zei Jack zacht en trok haarbij zich op bed. 'Het spijt me lieverd, ik zat in een dip.' zei Jack schuldbewust en knuffelde haar zacht en teder.

Ze zag weer die leuke blik weer terug komen bij Jack en ze glimlachte toen ze ie zag. 'We waren allebij dom bezig toen Delia.' zei Jack zacht en trok haarbij zich op bed. 'Het spijt me lieverd, ik zat in een dip.' zei Jack schuldbewust en knuffelde haar zacht en teder. Delia knuffelde hem terug 'En alsjeblieft doe nooit meer stomme dingen! Zo als jezelf neersteken! Want het stinkt hier vreselijk!' Zei ze zachtjes en probeerde een plagend toon in haar stem te krijgen.

Haar woorden waren als een bevrijding voor hem. Jack hoorde wat ze zei en grinnikte even zacht. 'Het werkt wel bevrijdend moet jij ook eens proberen?' zei Jack plagend terug, want hij had haar toontje wel gehoort, maar Jack deed niks om deze woorden te bekrachtigen. Het was niet nodig, want als hij dat wel doen zou, zou Delia echt sterven.

Jack hoorde wat ze zei en grinnikte even zacht. 'Het werkt wel bevrijdend moet jij ook eens proberen?' zei Jack plagend terug, Delia lachte grommend en trok zich iets terug om hem aan te kijken 'Niet meer hopeloos? Want ik heb vreselijk honger! en heb een vreselijk nacht gehad!' zei ze met een zucht en legde haar hoofd op zijn schouder. haar spieren deden pijn en ze voelde zich echt vreselijk moe!

Jack moest erkennen dat ze gelijk had. Hij knikte zachtjes en voelde hoe ze haar hoofd tegen zijn schouder legde. 'Ik was gewoon mezelf niet. Plus dat mijn dorst me gedreven had iets te doen waar ik het totaal niet mee eens ben. Het spijt me dat ik je zo van streek heb gemaakt lieveling.' zei Jack zacht en streelde haar haren teder. Jack kon aan haar hart voelen dat ze moe was...

. 'Ik was gewoon mezelf niet. Plus dat mijn dorst me gedreven had iets te doen waar ik het totaal niet mee eens ben. Het spijt me dat ik je zo van streek heb gemaakt lieveling.' zei Jack zacht en streelde haar haren teder. Delia haalde even adem en ze kuste hem even op zijn mond voor ze opstond 'Mooizo, want ik heb zometeen denk ik een verhoor van mij nverzorgers en ik wil zo fit mogelijk zijn!' Zei ze met een zucht en stond op, Ze gaapte even en rekte zich uit 'Ga even lekker zingen of iets wat niet gevaarlijk is!' Zei ze met een glimlach en liep nar de deur, ze voelde zich als of ze de hele dag had gevochten. Het was logisch dat ze zich zo voelde, haar lichaam herstelde zich en het koste veel energie.

Jack had Delia vannacht liever bij zich gehad, maar het zou niet verstandig zijn haar hier te houden. Jack stond ook en en pakte haar pols vast en draaide haar rustig om waarna hij haar zoende. Jack voelde zich al beter, maar nu moest hij die troe straks opruimen.

Delia voelde hoe Jack haar pols vast pakte en haaromdraaide. Delia sloeg haar arm om zijn nek en zoende hem rustig terug. Delia was blij dat het alweer wat beter ging met hem en ze met gerust gestelde hart naar haar roedel kon en dan in bed duiken! Delia trok zich iets terug en keek n zijn rode ogen 'Let goed opjezelf! En ik kom wel deze week weer terug naar jou, maar ik moet eerst nog wat dingen in de roedel doen voor dat ik dat kan.' Zei ze met een zucht en trok zich iets los en liep naar buiten waar ze naar Jake zocht.

Jack genoot van haar kussen en van haar warmte, nee hij wilde niet dat ze weg ging en ook geen andere weerwolf. Toen ze zich los trok keek Delia in zijn rode ogen. Jack voelde zich al wat beter en horde dat ze wilde dat hij beter op zichzelf moest passen en dat ze de eerste komende tijd niet de roedel kon verlaten. Jack knikte en zag haar vertrekken. Graag was hij met haar mee gegaan, maar Jack besloot dat dit beter was en begon met het opruimen van zijn verspilde bloed.

Ondertussen had Jake kennis gemaakt met iedereen die hier op het terein rond liep. Zijn oren hadden het gesprek tussen Jack en Delia niet gevolgt, maar het was vast en zeker goed gegaan. Nu leunde hij tegen zijn motor aan in afwachting op Delia. Toen keek Jake haar rustig aan. ‘En? Hoe ging het?‘ vroeg Jake, maar hij had gemakkelijk naar hun kunnen luisteren, maar o. dezelfde reden voor zijn eigen privecie had hij het niet gedaan.

Delia zag Jake tegen zijn motor geleund en moest om het plaatje grinniken, nu leek het als of Jake een dood gewone jongen was die op zijn vriendin wachten. Ze liep op hem af en glimlachte lichtjes. Haar wolf bewoog wat in haar, ze had zich stilkgehouden bij Jack maar nu ze weer haar geliefde zag wou ze dicht tegen hem aankruipen. ‘En? Hoe ging het?‘ vroeg Jake, Delia haalde haar schouders op 'Hij is uit zijn dip, maar ik denk dat we nu beter naar huis kunnen gaan, want nog een beetje en ik vreet jou op in plaats van mijn ontbijt!' Zei ze met een grijns en keek hem plagend aan. Ze ging achter Jake zitten en haalde diep adem 'Moet je vandaag trainen? Of blijf je bij mij?' vroeg ze voor hij zijn motor zou aanzetten, hoewel ze zelfs als de motor aan is, nog gewoon zou kunnen praten.

Jame hoorde haar woorden en grinnikte zacht. ‘Dan moet ze snel wezen ander verorber ik jouw nog.‘ grinnikte Jake en stapte op zijn motor voor Delia achter hem plaatst nam en zijn voertuig starten. Ze vroeg of hij gg trainen, maar daar had Jake op het moment geen zin in. ‘Nee ik blijf vandaag en morgen thuis, daarna gaan we beiden weer trainen.‘ zei Jake nu serieus en reed richting het bos.

Delai hoorde zijn gegrinnik en genoot er van. ‘Dan moet ze snel wezen ander verorber ik jouw nog.‘ grinnikte Jake en stapte op zijn motor, Delia grijnsde en legde haar hoofd op zijn rug. ‘Nee ik blijf vandaag en morgen thuis, daarna gaan we beiden weer trainen.‘ zei Jake nu serieus en reed richting het bos. Delia glimlachte in zich zelf 'mooizo, dan blijf je lekker bij mij, want ik verwacht 2 hele boze vrouwen op mij afkomen!' Zei ze met ene zucht en sloot haar ogen en ontspande zich.

Jake voelde Delia haar hoofd op zijn schouder leggen. Het voelde fijn en dat wist zij ook. Ze verwachten vast en zeker die twee oudjes! Hij grijnsde. 'Daar weet ik wel raad mee. Die hoeven niet boos te zijn. De dokter zei het zelf. Je bent ons kindje verloren door de stres.' zei Jake en voelde de verharde weg veranderen onder de wielen.

Delia voelde elke beweging, zelfs die van zijn gezicht. 'Daar weet ik wel raad mee. Die hoeven niet boos te zijn. De dokter zei het zelf. Je bent ons kindje verloren door de stres.' zei Jake en Delia zuchten terwijl ze voelde hoe het fijne harde grond veranderde in de zachte grond van de bos! 'Dan ken je ze slecht als je denkt dat dat hun zal tegen houden om boos te worden.' Zei ze rustig en hoorde de vogels zingen, het was altijd fijn om midden in de lente te zingen, alles begon te groeien, hoe er jonkies geboren werden.

Jake wist dat ze gelijk had, want ze zeurde vaak genoeg aan zijn hoofd over nakomelingen! 'Als ze niet uitkijken doe ik ze nog eens wat!' bromde Jake en reed tussen de bomen door de weerwolven woonplaatst in. Bij hun huisje stopte Jake en wachten tot Delia afgestapt. Daarna zetten hij zijn motor in de garage.

'Als ze niet uitkijken doe ik ze nog eens wat!' bromde Jake en reed tussen de bomen door de weerwolven woonplaatst in. Delia grinnikte en knuffelde hem lichtjes en likte haar lippen. 'Dat zou ik graag zien!' Zei ze met een grijns en stapte af toen ze er waren en liep naar binnen, ze liep zo snel ze kon wat ze zag al ene paar gezichten met en hoorde hun gedachten al! We moeten haar snel gaan ondervragen! Delia liep naar de wonkamer en plofte op de bank, ze voelde zich vreselijk moe!

Jake grijnsde en sloot de garagedeur voor hij naar binnen liep. Ook hij zag de blikken van de twee oudste. Zelf had hij er geen moeite mee, maar Delia was nog meer kapot dan hij. Jake sloot de deur achter zich en liep door naar de keuken waar hij rauwvlees pakte en liep ermee terug naar de woonkamer. Het stuk lag al in twee‘en dus dat was gemakkelijker te verdelen. 'Ik weet het is koud, maar beter nu voor je helingsprosses.' zei Jake rustig en ging naast Delia zitten waarna hij haar, haar stuk overhandigte.

Ze rook het vlees voor ze die zag en keek glimlachend naar Jake, het was toch zo ene lieverd. 'Ik weet het is koud, maar beter nu voor je helingsprosses.' zei Jake rustig en ging naast Delia zitten waarna hij haar, haar stuk overhandigte. Delia veranderde met pijn in haar buik in haar wolven vorm en at het naar binnen. Het deed haar goed om iets in haar maag te hebben en ze veranderde weer terug in haar mens en kroop tegen Jake aan 'mijn kleine beschermer!' Zei ze zachtjes en sloot haar ogen, ze was echt kapot, maar voor ze in slaap kon vallen werd er al op de deur geklopt.

Jake shifte ook even naar zijn wolf at het vlees en werd weer mens. Hij genoot van Delia die dicht tegen hem aankroop! Maar haar woorden streelde zijn ziel des te meer en hij kuste haar voorhoofd. Maar toen er geklopt werd kwam er een rollende brommende dreigende grom uit zijn keel die duidelijk liet merken dat hij niet gestoort wenste te worden.

Delia voelde zich eindelijk ontspannen maar door het geklop spande ze haar spieren aan en opende haar ogen. Ze voelde de borstkas trillen van Jake en horde zijn grom ook al gauw. Ze luisterde en even was het stil en toen weer het geklop, Delia wist heel goed wie het waren en ze zouden niet zo snel weggaan! 'Ze gaan niet weg, dat moet jij ook al weten!' Zei ze zachtjes en keek Jake aan.

Even was het stil, maar al snel klopte ze weer. Jake zuchten. ‘Het was te proberen. Blijf maar zitten.‘ zei h zacht tegen Delia en stond rustig op, waarna Jake naar de voordeur liep. Hij had helemaal geen zin in gezeldschap en al helemaal niet in die van hun! Jake opende de deur en keek het oude stel streng en nors aan. ‘Waarom kunnen jullie nu even niet weggaan? We hebben even tijd voor ons zelf nodig!‘ bromde Jake mopperend en bleef de deur op een kier houden zodat enkel zijn gezicht en een deel van zijn lichaam te zien was. Hij had geen puf om de twee oudste nu in huis te hebben!!!