Famus is a big thing, but i stil love you!

Delia voelde hoe ze werd vastgepakt en verstopte haar hoofd in zjin borst, dit voelde zo goed, het gaf haar een beetje meer moed. 'Vat moed Delia, je bent nog jong om je met meerdere dingen bezig te houden dan ook nog drachtig te zijn. Het was gewoon alles opeen gestapelt. Ik weet dat je bang bent en vast denkt dat ik boos op je worden zou, maar ook bij mij stijgt het werk boven mijn kop uit en al die stress maakt het alleen nog maar erger. Ik had je veel meer rust moeten laten nemen.' zei Jake zacht en streelde haar fijne haar die nu door alle comotie flink in de war zat. 'Jack heeft me alles verder verteld, maar hij zit er vreselijk over in. Netalsof het is dat jullie twee jullie baby verloren zijn.' voegde Jake er zacht aan toe. Delia slikte en trok zich iets terug om hem aan te kijken 'het is niet zijn schuld..hij kon er niks aan doen maar het was die van mij, ik dacht neit helder na toen ik hem hoorde kreunen van het pijn, ik was het kind helemaal vergeten.' bekende ze zachtjes en voelde haar wangen nog roder worden dan ze al waren door het huilen. Ze begroef weer haar gezicht in zijn borst en haalde nu wat rustiger adem 'Het is gewoon een drukke tijd, en misschien ben ik nog zelf een kind...Want toen Jack gewond was, dacht ik geen momment aan wat de gevolgen er van konden zijn.' Zei ze zachtjes. Ja ze voelde zich echt vreselijk dom en vreselijk jong zeker door haar stunt.

Jake voelde haar gezicht in zijn borst, maar wat kon hij doen om haar eer te herstellen? Het was gewoon een stressige tijd meer niet. 'Doe maar rustig lievie, alles komt wel op zijn pootjes terecht. We hebben alle twee nu even rust nodig en hou op met jezelf een kind noemen. Jij bent nog volwassener da zei hij dan Jack.' zei Jake en keek Delia rustig aan. Hoewel hij net zo in rep en roer was had hij geleert zijn emotie‘s nooit te tonen.

Jack bleef zich op de ec verschansen en was ook niet van plan om er voorlopig af te komen. Hij voelde zich nu nog meer een monster dat voor Delia deze miskraam kreeg!

'Doe maar rustig lievie, alles komt wel op zijn pootjes terecht. We hebben alle twee nu even rust nodig en hou op met jezelf een kind noemen. Jij bent nog volwassener da zei hij dan Jack.' zei Jake en keek Delia rustig aan. Delia voelde met haar binnenste dat Jake net zo overstuur was als zij en probeerde plagend glimlach te trekken 'we zijn geen katten om op onze poten te komen!' ze probeerde echt wat op te vrolijken maar het lukte niet echt. 'Ik denk dat we even een dagje uit moeten hebben, ergens met elkaar gaan waar we alleen zijn.' Zei ze zachtjes en keek rustig maar nog steeds met verdrietige ogen aan. Delia voelde een ander onrust in zich en keek even naar de deur e ntoen weer naar Jake 'Je moet Jack gaan halen, hij heeft soms de neiging om stom te denken.' Zei ze voorzichtig.

Jake knikte bij haar woorden. Gewoon samen even weg van alle hektiek, maat waar heen? Ze hadden hier geen plek die enkel en alleen rust uitstraalde op het gebergte na, maar dat lag in vampier gebied! en aan zee kwamen er ook genoeg... Terwijl Jake nadacht hoorde hij haar woorden over Jack en glimlachte zacht. 'Hij denkt tenminste anders dan de rest van zijn soort op een paar andere buitenbeentjes na, maar je hebt gelijk Jack hoort hier ook te zijn.' zei Jake met rustige stem en liet haar los voor Jake van het bed af ging om Jack te zoeken. Na wat aanwijzigen vond Jake hem in de heren wc‘s en had nog enige moeite om hem daar weg te krijgen. Hoewel ze in stilte streden won Jake het toch en sleepte Jack over zijn schouder mee naar de kamer van Delia en planten hem in een stoel, maar Jack wilde hier niet zijn en keek dan ook geen van beide aan. Hij voelde zich verantwoordelijk voor het verlies van het kind van Jake en Delia. Zelfs ging Jake op een andere stoel zitten in afwachting tot Jack op Delia reageren zou...

. 'Hij denkt tenminste anders dan de rest van zijn soort op een paar andere buitenbeentjes na, maar je hebt gelijk Jack hoort hier ook te zijn.' zei Jake met rustige stem en liet haar los, Delia viel weer in de kussen en en ademde rustig terwijl ze nadacht wat ze kon zeggen, Jack was altijd al een lastig geval geweest om die iets wijs te maken. Na een tijdje kwamen de beide jongens gelukkig allebei en als ze zo hun bekeek zag ze geen wonden. Ze rok zich iets op, wat haar buik even liet lijden maar ze hield haar kaken stevig op elkaar en keek naar Jack die haar niet eens aankeek. Ze gromde lichtjes geërgerd 'Als je nu gaat denken dat je een monster bent en het jou schuld is, dan ben je echt een idioot! De dokter zei dat het al van af begin af aan niet goed zat daar door het stress en jij kan ook geen gedachten lezen toen ik je voorstelde om mijn bloed te drinken! Ik dacht met ijn kop niet na dus geef jezelf de schuld niet!' Haar stem klonk streng maar wel zacht.

Jack hoorde Delia wel grommen, maar hij was het gewent en reageerde niet meteen. Hij voelde zich grootendeels er verantwoordelijk voor hoe Delia het ook wende of keerde. Haar woorden ware streng toch ook weer zacht, maar het hielp weinig. 'Ik weet wat hij gezegt heeft, maar dat doet niks van mijn gevoel af.' zijn stem was onzeker, zacht en lichterlijk boos, maar zijn boosheid lag niet tegen Delia nog Jake, maar op zijn eigen. Jack was gewoon kwaad over de manier waarop hij zijn bestaan was vast gelegt en dat door een beet! Jack ing iets rechter zitten, maar hij kon haar nog niet aankijken. 'Het was ons beide te raden. Als ik beter had opgelet had die scherpschutter me nooit geraakt, maar dat is praat achter af.' zei hij hoocdschuddend en stond op om naar het raam te lopen en keek naar buiten. Hij zocht geen uitweg, maar een manier om weer rustig te worden???

'Ik weet wat hij gezegt heeft, maar dat doet niks van mijn gevoel af.' zijn stem was onzeker, zacht en lichterlijk boos, Ze schudde haar hoofd, hier werd ze echt moe van en ze wist dat Jack ergens zijn woede moest kwijt raken. Jack ing iets rechter zitten, maar hij kon haar nog niet aankijken. 'Het was ons beide te raden. Als ik beter had opgelet had die scherpschutter me nooit geraakt, maar dat is praat achter af.' zei hij hoocdschuddend en stond op om naar het raam te lopen en keek naar buiten. Delia zuchten en wou opstaan maar ze greep naar haar buik omdat ie te veel pijn deed. Ze zakte weer terug en sloot haar ogen 'Jack! Ga alsjeblieft zingen ofzo en als je weer bij zinnen bent en niet meer boos opjezelf bent, dan pas wil ik je weer zien!' Haar stem klonk zacht en ze voelde weer zoute tranen over haar wangen rollen, haar handen klemde de deken vast.

Jake bleef er buiten, want hij was ook niet door Jack in de reden gevallen toen hij met Delia sprak. Haar woorden waren zelfs pijnlijk om aan te horen en omdat ze beiden verliefd op haar waren moest dit zeer pijnlijk voor Jack wezen? Deze voelde zijn binneste verkrampen. Delia wilde hem pas weer zien wanneer hij niet meer kwaad op zichzelf was? wist ze wel wat ze zei... Vast niet helemaal, want als ze dit definitief besloot ziu Jack haar nooit meer kunnen zien nog van een afstand!!! Hij kreeg een brok in zijn keel en even slikte hij, maar het stuk bleef vast zitten. 'Je weet niet wat je zegt Delia... Je kunt dat niet van me verlangen... Ik vecht al zo lang tegen mezelf zo lang.' zijn woorden waren vol emotie, maar hij kon zich nu niet anders op stellen dan breekbaar. Zijn gehele vampieren bestaan had Jack al in de clins gelegen tegen het bloeddorstige wezen dat net onder zijn huid zich bevond en nu werd hem zo iets gezegt! Jack wachten niet op enige reactie en liep de deur uit. Hij voelde zich nu alleen nog maar elendiger. Hoewel hij hier niet in tranen uit kon barsten vanwegen te veel mensen die het raar zouden vinden dat hij bloedtranen had. Jack liep zo rustig, maar ook zo snel mogelijk naar buiten en vandaar richting zijn huisje diep in het bos. Jake keek Delia rustig aan. 'Dat was net te veel Delia. Ik weet dat het moeilijk is, maar zo had je hem nu ook weer niet aan moeten pakken.' zei Jake langzaam, maar hij bleef zitten zodat Delia kon na denken over wat ze fout had gedaan... Jack had de mitela afgedaan en plofte neer op zijn bed. Hoewel hij boos was wenste hij toch dat die kogel hem gedood had. Dan hoefte hijniet langer meer in deze toestand te leven, Vik was ook al geen hulp en bemoeide zich er niet mee. Tranen van bloed stroomde vanuit zijn ooghoeken over zijn slapen naar zijn haar en later op het kussen. Waarom luisterde hij dan ook nooit. Rhine en Miku hadden gewoon gelijk!!!

Delia haalde moeizaam adem. Dit werd haar te veel, echt veel te veel. 'Je weet niet wat je zegt Delia... Je kunt dat niet van me verlangen... Ik vecht al zo lang tegen mezelf zo lang.' zijn woorden waren vol emotie, Delia slikte, nee ze bedoelde het niet zo! Ze wou hem wel zien! Ze kon er gewoon niks aan doen dat ze zo iets zij, ze was helemaal overstuur door alels, en door Jacks woorden kon ze ook zich niet echt beheersen. 'Jack!...' Zei ze toen ze hem weg zag gaan, haar hart trok zich samen en haar tranen begonnen nog harder te stromen. Ze probeerde een brok door te slikken, maar het wou niet lukken. Ze begroef haar gezicht in har kussen en huilde zachtjes. 'Dat was net te veel Delia. Ik weet dat het moeilijk is, maar zo had je hem nu ook weer niet aan moeten pakken.' zei Jake langzaam, Delia snikte zachtjes 'Ik ben vreselijk! misschien is het beter, dan hoeft ie niet meer aan mij zijn aandacht te besteden, hij vind vast wel iemand anders die beter is.' Zei ze zacht, ja Jack zou een beter leven kunnen beginnen, een leven waar hij helemaal in zijn muziek ging en niet op haar hoefde te letten.

Jake knikte en stond op. Ze had steun nodig net als hij zelf. Hij ging naast Delia op bed zitten en streelde haar schokkende schouders. 'We moeten het gewoon even laten bezinken.' zei Jake zacht en keek even naar buiten. Nee het was geen fijne tijd nu en misschien maar beter ook dat ze hun kindje verloren was. Vooral nu er waarschijnlijk een oorlog voir de deur stond!

Ze hoorde hoe iemand op haar bed kwam zitten en voelde zijn gestrel over haar schouders. Het kalmeerde haar een beetje. 'We moeten het gewoon even laten bezinken.' zei Jake zacht en keek even naar buiten. Delia slitke en piepte zachtjes 'Ik wou hem geen pijn toen, maar i kword het zat, dat hij zichzelf neit accepteerd.' Zei ze zachtjes en haalde diep adem en draaide zich iets naar buiten om hem aan te kijken 'Ik wil naar huis...' Zei ze zachtjes en keek hem smekend aan.

Ja dat snapte Jake ook wel dat Delia Jack geen pijn had willen doen, maar Zo zat die jongen nu eenmaal in elkaar. Het was vreemd, maar toch ook weer niet. Jake keek naar Delia en knikte. ‘Ik zal vragen of je naar huis mag.‘ zei Jake zacht en hij stond op en liep naar een zuster met deze vraag. Ze vroeg hem te wachten in de kamer tot de dokter komen zou. Gelukkig hoefte ze niet lang te wachten ocht Deia naar huis.

Jack daaein tegen probeerde zihzelf bij elkaar te rapen. Hij wilde niet langer meer tegen zichzelf vechten ! Jack wilde dat hij gewoon kon doen zonder zulke problemen te krijgen. Zijn bloedtranen waren gestopt en hij stond op. Vik bleef slapen en Jack ging naar buiten. Hij moest op andere gedachten komen!

Jake keek naar Delia en knikte. ‘Ik zal vragen of je naar huis mag.‘ zei Jake zacht en hij stond op en liep naar een zuster met deze vraag. Delia zuchten en pakte haar telefoon en zocht de nummer van Jack op, ze moest gewoon zeggen dat ze het niet zo bedoelt had! Ze begon een smsje te schrijven:
Hi Jack,
Het spijt mij voor mijn woorden...
Ik bedoelde het niet zo!
xDelia
Ze stopte haar telefoon weg en wachten tot de dokter kwam en hun vertelde dat ze konden gaan maar ze rustig aan moest doen! Delia beloofde het en hees zich met moeite uit haar bed en haalde diep adem toen ze een steek in haar buik voelde. Ze deed haar kleren aan en liep met Jake mee 'Ik voel mij echt zo schuldig.' Zei ze zachtjes tegen Jake.

Jake wachten tot Delia klaar was en ondersteunde haar tijdens het lopen naar zijn motor. ‘Ik weet het lieverd, maar nu gaan we lekker rustig aan doen.‘ zei Jake zacht en liet Delia eerst op zijn motor stappen en zwaaide daarna handig zijn been over de zitting en zo reden ze naar huis toe.

Jack zwierf doelloos rond terwijl verschillende herinneringen door zijn hoofd gingen. Uitleggingen, waarschuwingen en ook de momenten dat hij zijn bloeddorst tot het uiterste gedeven had. Dit alles bracht de smaak van Delia‘s zwangerschapsbloed weer in zijn mond. Zijn dorst wakkerde weer aan en Jack grimaste even. Net toen Jack wilde terug lopen ging zijn mobiel trillen. Ergens schrok hij wel, maar toen Jack zijn mobiel pakte zag hij dat er een sms‘je op stond. Na de beveiliging eraf te hebbebgehaalt zocht Jack even naar de berichten, maar toen hij Delia‘s naam zag staan voelde hij zowel woede als hoop, maar hij pende het berichtje niet. Jack stak zijn mobiel weer weg en liep naar huis terug. Hij wilde eerst zijn dorst lessen. Dat was toch waar hij goed in was. Andermans bloed drinken! Eenmaal thuis pakte Jack een zak bloed en dronk die leeg, daarna las hij pas wat ze geschreven had. Ze bedoelde het niet zo? Hoe had ze het dan bedoelt??? Puur uit onbegrip smeet Jjack het mobiel naast zich op de bank. Hij kon zichzelf niet veranderen anders had hij dat allang gedaan, maar hij interpeteerde het verkeert!

Gelukig zag ze de motor al gauw en steeg er op. ‘Ik weet het lieverd, maar nu gaan we lekker rustig aan doen.‘ zei Jake zacht, Delia knikte en haalde diep adem voor ze haar armen om zijn middel sloeg en haar hoofd tegen zijn schouder legde terwijl ze reden. Ze maakte zich zorgen om Jack en wist dat ze een brief moest schrijven, echt spreken kon ze hem nu niet maar ze kon het hem wel uitleggen. Maar eerst even rustig, gelukkig was ze een weerwolf en herstelde ze zich sneller dan een mens. Toen ze eindelijk thuis waren, ging ze moeizaam van de motor af en wachten op Jake voor ze samen naar binnen liepen.

sorry flut

(Niet erg)

De rit was gelukkig niet lang en ze waren zo op weerwolf gebied, maar toch wist Jake dat het geesterlijk langer duren zou dan lichamelijk om te herstellen. Bij zijn woning stapte Delia moeizaam af en zetten Jake zijn motor in de garage. Het naar binnen gaan liet Jake de deur los en liet hij Delia eerst gaan. De geur van het jong verlies ging door het kamp, maar Jake gromde lichtjes toen de eerste wilde vragen hoe Delia haar pup verloren was. deze vluchten snel weg en Jake volgde Delia naar binnen. 'Kom dan gaan we slapen.' zei Jake en trok de bel uit de stekker zodat ze niet gestoort zouden worden. Zelf liep hij naar boven hopend dat Delia hem volgen zou?

Jack gooide het lege zakje bloed weg en leunde even op het aanrecht. Waarom kon hij nu niet stoppen met vechten? Waarom wilde hij zichzelf bewijzen dat hij anders dan de rest was? Puur uit woede van zichzelf trok Jack een la open. Er lag een briefopener in. Jack pakte hem en speelde er even mee tussen zijn vingers. Het oppervlak glom wanneer het het licht weerkaatste. Zijn blik verplaatste zich van de opener naar zijn hand en normaal deed je zoiets met een mes, maar hij spreiden zijn hand op het oppenvlak van het aanrecht en begon de opener tussen zijn vingers te zette. Eerst langzaam, maar het getik werd steeds sneller en sneller. Tot Jack de opener verkeert neerzetten en in zijn hand stak. Het deed even pijn, maar toen Jack deat stuk ijzer uit zijn hand trok heelde het wondje zichzelf weer. Gefasineert bleef Jack ernaar kijken en herhaalde dit ritueel de helenacht achter een.

Ze had iets aan haar geur moeten doen, bedacht Delia toen ze een paar nieuwsgierige gezichten zag. Ze liep snel naar binnen met rode wangen en keek naar Jake die de stekker van de bel er uit trok. 'Kom dan gaan we slapen.' zei Jake en Delia zag hem naar boven lopen. Met een zucht liep ze naar boven, hoezo hadden ze zoveel trappen voor ze boven waren? het leek wel eeuwen te duren voor ze eindelijk boven was. Ze liep naar de slaap kamer en keek naar Jake 'Ik heb het gevoel dat ik eeuwen kan slapen!' Zei ze met een zucht en trok haar kleren uit. Haar lichaam was schoon gemaakt nadat ze de miskraam had gehad maar ze wou van dat vieze ziekenhuis geur af komen. Ze liep in haar ondergoed naar de douche waar ze die aanzette. Ze stapte er onder en sloot haar ogen. Het water reinigde haar en ze haalde diep adem. Van binnen voelde ze dat Jack iets stoms deed. Ze stapte uit de douche en droogde zich goed af, en liep in har nakkie naar de slaap kamer, ze had geen zin om iets aan te trekken en Jake had haar vaak genoeg zo gezien. Ze kroop onder de dekens.

Jake knikte instemmend, maar had geen zin om ergens over te praten. Hij was ook moe, maar anders moe dan Delia was. Terwijl zij zich ging doushe kroop Jake alvast onder de dekens en keek naar haar toen ze weer binnen kwam. 'Slaap lekker meisje van me.' zei Jake en gaf Delia een kus op haar voorhoofd. Zelf viel Jake al snel in slaap.

De eerste zonne stralen braken door terwijl het getik dat de nacht al gevult had nog steeds te horen was. Steeds wanneer Jack zichzelf verwonden trok hij het ijzer eruit en ging gewoon verder. De wondjes in zijn hand waren even pijnlijk, maar doofte snel weer. Nu was het zo dat het onbewerkt ijzer was en dit ding had hij in het kasteel van Rhine gevonden gehad en zichzelf had Jack er vaak genoeg ermee willen doden. Even voelde Jack de behoefte om zichzelf meer pijn te doen dan enkel in zijn hand te steken. In een snelle beweging draaide Jack de opener naar zijn borst toe en drukte het ding tot halverwegen het handvat erin. De pijn die door zijn lichaam branden was verdovend. Jack voelde zich even verlost zoals iemand die en jiont had gebruikt! Enkel had dit een effect en zakte Jack door zijn benen. Hij raakte buiten bewustzijn en bleef doodstil liggen. Normaal zou een levend persoon dier door sterven, maar Jack net als elke andere vampier dus niet. Ze waren hooguit voor een tijdje uitgeschakelt. Bij speciaal bewerkt metaal zouden ook vampiers kunnen sterven!!!

Delia kroop dicht tegen Jake aan en voelde zich veilig bij hem. Ze voelde ene kus op haar voorhofod en legde haar hofod op zijn borst. . 'Slaap lekker meisje van me.' zei Jake. Delia viel ook snel in slaap en had de hele nacht nachtmerries, ze droomde over kleine kinderen ie op haar afkropen en haar beschuldigde dat ze 1 van hun had gedood. Het was vreselijk! Ze zag hun afschuw voor haar en kroop verder weg in een hoek. Delia mompelde wat woorde nin haar slaap en haar lichaam bewoog wat onrustig. Maar toen, opeens schoot ze overeind met haar ogen opgesperd, het was vroeg in de ochtend en ze keek nar Jake 'Jack is iets stoms aan het doen!' Zei ze paniekerig en schoot uit bed waardoor ze haar handen op haar buik legde en een kreun ontsnapte uit haar mond, ze voelde een steek ook al was ie zacht, was het directe opstaan niet zo slim! Toen het over was, pakte ze wat kleren en begon die zo snel mogelijk aan te trekken.

Jake voelde wel dat ze onrustig was, maar hij sliep nog door. Maar vroeg in de ochtend werd hij wakker door Delia‘s paniekerige stem. Hij rekte zich uit en klom uit bed. ‘Ik heb liever dat jij in bed blijft ik ga wel naar Jack toe.‘ zei Jake en trok zijn broek aan, voor Jake later zijn shirt aantrok.

Vik stond op en liep naar de keuken toe. Uit de wond die Jack zichzelf had toe gebracht vloeide zijn bloed er langzaa uit. Vik ging voor de plas bloed zitten en begon er van te likken. Het was vreemd, maar best lekker. Na no wat likjes ging Vik weer weg en ging opnieuw op zijn plekje en sloot zijn ogen.

. Hij rekte zich uit en klom uit bed. ‘Ik heb liever dat jij in bed blijft ik ga wel naar Jack toe.‘ zei Jake en trok zijn broek aan, Delia keek hem smekend aan 'Maar, wat als ie in problemen zit?' Vroeg ze en keek hem smekend aan, ze kon zelf ook niet stil zitten wachten zo als andere meidne misschien, ze kon het vooral niet als ze wist dat het haar schuld was dat Jack iets stoms deed!

Jake keek naar Delia en hij zag haar ogen. Even zuchten Jake. Zins hij met Delia ging kon hij haar niks weigeren! ‘Goed, maar jij doet rustig!‘ zei Jake streng en liep de trap af. Naar de motor en starten deze. . Maar Jake wachten tot Delia zat.

Pijn, nu nog dof, maar het werd steeds erger! Jack kwam weer terug in zijn lichaam. Weer terug in de werkelijkheid, maar dat wilde Jack niet. Hij wilde weg zijn, want dit was geen leven! Jack gromde en krabbelde overeind en trok de brievenopener uit zijn borst en spoelde het ding schoon onder het water. Daarna pakte Jack een zakbloed en nadie mee naar de doushe en zoog het leeg terwijl hij zijn lichaam schoon waste. Het was fijn om onder die stralen te staan.De hete waterstralendeden hem denken aan het heerlijke warme lichaam van Delia. Jack voelde zich nog steeds ellendig,maar trok na zichzelf afgedroogt te hebben een broek aan en plofte languit op zijn bed waarna hij zijn ogen sloot.

‘Goed, maar jij doet rustig!‘ zei Jake streng en liep de trap af. Delia rijnsde en deed snel haar rest van haar kleren aan en rende haar beneden, haar buik deed niet zo een zeer meer dus ze kon rennen met lichte pijn. Ze liep op Jake af en gng achter hem ztten en ze reden weg. Toen ze bij de band aankwamen, sprong Delia gauw van de motor er af toen ie stopte en liep zo snel maar zo kalm mogelijk naar Jacks caravan. Delia slikte toen een heleboel bloed haar neusgaten binnen kwamen en ze probeerd niet te gaan overgeven. Delia probeerde de deur open te maken maar die zat op slot. 'Jack! Laat me alsjeblieft binnen, we moeten praten!' Zei ze rustig en wachten.

Jake reed richting de standplaatst van de band en stopte toen ze bij Jack's caravan waren. Zelf bleef hij buiten en keek rustig rond, maar had geen vermoeden dat Jack zich echt iets aangedaan had?

Jack bleef rustig liggen tot hij voetstappen hoorde die even stopte. Maar hij had wel herkent van wie ze waren. Haar stem klonk van ver, maar Jack had geen zin. Ze wilde hem toch niet zien nog dat ze het niet zo bedoelt had, wat wilde ze nou? 'Ga weg Dee ik heb geen puf om je nu te spreken.' zei Jack met zachte stem. Hij wilde echt even niemand spreken en Vik was weer van zijn plekje gekomen om het resterende bloed op te likken.

Delia begon ongeduldig te worden, ze kon ook al zo slecht tegen deze stank en haar buik deed ook nog is lichtjes pijn. Nog een beetje en het zou voor haar te veel worden. 'Ga weg Dee ik heb geen puf om je nu te spreken.' zei Jack met zachte stem. Delia gromde zachtjes 'Als je nu niet deze deur open maakt, dan breek ik hem open. 'Zei ze dreigend en greep even de deurklink maar niet om ie oopen te breken maar omdat alles begon te draaien. Ze leunde tegen de deur en haalde diep adem wat meteen slecht werkte want de geur van het bloed kwam nog meer in haar neusgaten. 'Jack alsjeblieft..Doe geen stomme dingen.' Zei ze zachtjes en hield haar kreun net in.