Lost!!!

Verdraait! Na zijn laatste lading bloedzakken gehaalt te hebben miste hij vanaf dat Delia weer weg was gegaan naar de roedel haar aanwezigheid meer en meer. Al deed Vik net alsof het hem niks uitmaakte, maar Jack kon duidelijk zien dat het hem wat deed! Nu zwierf hij doelloos rond tussen de bomen. Mensen zo goed als hij kon beschermen en uit het bos houden, maar ja dat werd niet altijd gewadeert! Jack had nog verschillende jagers gezien, maar niet achter zich aan gehad. Ook was hij diverse keren bij de grenzen geweest, maar geen spoor van Delia? War hing ze toch uit??? Jack werd er moedeloos van en miste haar nog meer dan zijn brandende keel. Jack verbleef vaak uren in een boom op vampier grondgebied in de hoop dat Delia langs komen zou, maar nee zelfs dat was niet zo. Jack had met zijn parfum op ook verschillende keren vlakbij de huizen van de roedel gelopen, maar ook dat leverde niks op. Nu slenterde Jack via niemandsland naar zijn huisje terug toen hij ineens wat hoorde en rook iets bekents, maar toen hij zich omdraaide zag hij een meiske staan van Delia's leeftijd, maar wie was zij???
(Je kunt nu toch ook beginnen met geheugen verlies?) ;)

Alles kwam zo vaag bekend voor maar ook weer niet....Waarom liep ze ookal weer door het bos? Geen idee, ze verveelde zich en Sasuke was toch weggegaan met zijn vage lelijke vogel, en het kon vast geen kwaad om even frisse lucht te scheppen? Haar hand ging naar haar bult op haar achterhoofd, man dat ding was groot....Gelukkig minder groot dan de paar dagen van te voren...maar als nog was ie groot...Ze schudde haar hoofd en liep rustig verder terwijl ze wat dingen probeerde te herrineren, bijvoorbeeld haar naam zou handig geweest zijn...Of waar ze vandaan komt en waar haar familie is? of wat haar verleden is...Allemaal vragen die ze niet beantwoord kreeg. Ze hief haar gezicht op van de grond waar ze net de hele tijd naar keek en zag 1 of ander jongen staan....ergens knaagde in haar iets...Maar wat?

Haar houding was onzeker alsof ze naar iets zocht wat ze niet vinden kon? Haar ogen waren net zo bruin als die van Delia, maar haar haren waren anders? Korter of ze had er iets mee gedaan of laten doen. Jack voelde dat ze vertrouwt was en Vik sprong vanuit een boomtak op zijn schouders. Jack keek even naar de grote kat die nu op een huis tuin en keuken kat leek, maar zijn ware aard was zeker 5 tot 6 keer zo groot! Vik's melk witte ogen staarde naar Delia en hij grijnsde breed. 'Kennelijk hebben we haar dan toch gevonden, al zit haar haar anders?' zei Vik en hij ging zitten. Jack keek eerst onderzoekend van Vik naar Delia en bekeek haar nu wat beter. Haar gelaatst trekken waren hetzelfde en Jack glimlachte opgelucht. 'Ik moet je dit keer gelijk geven Vik. Maar je was de laatste tijd onvindbaar Delia wat is er gebeurd?' vroeg Jack op het laatste aan Delia die nog niet helemaal leek te snappen wat hij bedoelde??? Jack wist niet wat er met haar loos was, maar hij liep rustig op haar af en keek met zijn rode ogen in haar bruine.

Wie was die jongen? En waarom keek hij haar zo eng aan... Een vaag gevoel ging door haar buik als of die deze jongen kende. En toen kwam die kat, die op zijn schouder sprong. Die bekeek haar ook met die vreselijk enge ogen van hem, nee ze had het niet zo op katten, dat ding begon te grijnzen en een rilling liep over haar rug. 'Kennelijk hebben we haar dan toch gevonden, al zit haar haar anders?' zei die kat.....ZEI? Hoezo praat dat ding? Katten horen toch niet te praten? Maar lelijke vogels ook niet..... 'Ik moet je dit keer gelijk geven Vik. Maar je was de laatste tijd onvindbaar Delia wat is er gebeurd?' Ze keek verward naar de jongen en naar de kat en toen ie naar haar toe kwam, zette ze gauw stappen terug, ze vertrouwde deze jongen niet, helemaal niet... En die kat trouwens ook niet! 'Sorry...MAar ik denk dat U zich vergist hebt.' Zei ze met een bibberende stem, terwijl ze nog een paar stappen achteruit deed.

Was dit een grapje van haar of kwam het dat ze zo dicht bij de grens waren of had ze andere wolven geroken. Jack zag haar achteruit stappen en stopte zelf ook om de geuren om zich heen in zich op te nemen! Nee hij rook geen andere weerwolven, maar waarom deed ze zo? 'Okay Delia je kunt weer normaal doen. Jij met je grappen ook altijd.' glimlachte hij vriendelijk naar haar. Hierdoor kwamen zijn hoektanden onder zijn lippen vandaan en hij kruiste zijn armen geduldig. Vik bemerkte dat er meer aan de hand was. 'Zeg ik wil de pret niet bederven, maar er is iets meer aan de hand denk ik dan een grapje?' zei Vik vragend. Jack keek hem niet begrijpend aan, maar nog voor hij kon vragen waarom voelde hij iets tegen zich aankomen...

waarom deed de jongen zo vreemd? En die kat was ook dood eng met die ogen van hem...Nee ze moest vandaag toch echt gewoon blijven zitten, veilig in de stad, ze had de bos niet in moeten, hoewel ze zich hier aangetrokken voelt, ze wil heir eignelijk neit weg maar ze wil ook geen engerds tegenkomen. 'Okay Delia je kunt weer normaal doen. Jij met je grappen ook altijd.' glimlachte hij vriendelijk naar haar. Okee deze gast begint echt erg te worden, had ze nou hoektanden gezien bij hem? Wat is dit voor een zieke grap? Vampieren bestonden niet, het was allemaal onzin. De wereld was dood gewoon en kijk soms had je mensen die niet goed bij hun hoofd waren en mensen vermoorden maar VAMPIERS? Dat was toch niet logisch. 'Zeg ik wil de pret niet bederven, maar er is iets meer aan de hand denk ik dan een grapje?' Fijn dat beest sprak ook weer, Ze bleef naar achter lopen tot ze ene boom achter zich voelde 'Ik denk echt dat U zich vergist meneer...' Zei ze zachtjes en haar grote bruine ogen stonden vol met angst.

Okay nu werd het dus menis! Jack vroeg zich af wat er met Delia aan de hand was? Het enigste bewijs die hij had was hun medaljons! Jack reikte onder zijn kleding en viste het zelf gemaakte hangertje van een half glazen hartje met inhoud op. 'Ik vergis me niet en van deze bestaat er nog maar eentje en die draag jij.' zei Jack rustig en liet haar de hanger zien. Het bevatten een pluk van haar wolvenvacht plus de drie nagels van Vik. Jack kon het niet mis hebben dat kon gewoon niet anders. Of ze moest hem thuis hebben liggen???

Delia raakte de harde schors aan om zich gerusttestellen. Ze zag heo de jongen iets onder zijn kleren zocht en het al gauw vond, het was een klein hartje met iets er in, haar hand ging automatisch naar het plekje waar haar hartje hing. 'Ik vergis me niet en van deze bestaat er nog maar eentje en die draag jij.' zei de jongen rustig en ze haalde haar hanger er uit terwijl ze hem bekeek, hij zag er net zo uit... Nee het was gewoon toeval! Ze keek nog steeds met bange ogen 'het is vast toeval...' Zei ze wanhopig en voelde hoe alles in haar hoofd ging draaien, ze voelde zich verloren en ze wist niet wat ze moest geloven. Haar hoofd begon pijn te doen en ze liet zich zakken en verstopte haar gezicht in haar handen, ze moest even nadenken, even op adem komen en dingen op het rijtje zetten, dan zou het vast goed komen?

Schijnbaar geloofde ze hem nog steeds niet? Ze zakte door haar benen en begroef haar gezicht in haar handen. Jack zuchten zachtjes en keek even van Delia weg. Hoe kon dit gebeuren ze wist echt niks meer van dat ze verliefd op elkaar waren??? Zijn gevoelens begonnen te razen. Hij kon geen maat houden in verhouding wat er in hem rond racede! Hij sloot zijn ogen en kneep zachtjes in zijn neusbeen. Hoe kon ze niks meer weten? Even grimaste Jack waardoor zijn hoektanden opnieuw tevoorschijn kwamen. Zou ze? Zou Delia lijden aan geheugen verlies? Zijn rode ogen schoten open bij die gedachten. Jack keek weer naar Delia en besefte dat ze aardig bang moest zijn! 'Ik wilde je niet aan het schrikken maken heus niet. Ik kon ook niet weten dat jij je niks meer herinnert?' verontschuldigte Jack zich en wreef even over zijn achterhoofd. Het was raar! Zolang hij Delia kende was ze nog nooit bang geweest. Vik liet zich van zijn schouder glijden en trippelde naar haar toe. 'Ze heeft een ferme buil op haar hoofd zitten. Dat moet een harde klap zijn geweest?' zei Vik zacht en bekeek Delia van alle kanten, maar bleef op afstand.

Alles raasde door haar hoofd, ze kon geen rustig plekje vinden en haar lichaam trilde, iets wat ze niet gewend was. Het was gewoon zo moeilijk, even dacht ze gewoon een vaste iets gevonden hebben. Iets waar ze zich aan vast kon houden en gewoon mee leven zonder verder over na te hoeven denken of herinneren en toen kwam deze jongen en BAM, weer hysterische buien in haar hoofd over dat er dingen niet kloppen. 'Ik wilde je niet aan het schrikken maken heus niet. Ik kon ook niet weten dat jij je niks meer herinnert?' verontschuldigte die jongen en Ze keek even op en knikte even, haar vingers masserde haar pijnlijke slapen en ze hield de kater goed in de gaten, dat ding hoefde niet te dicht bij komen anders had het een probleem! 'Ze heeft een ferme buil op haar hoofd zitten. Dat moet een harde klap zijn geweest?' zei de kat zacht en haar hand ging weer naar haar bult en wanneer ze die aanraakte kromp ze even in elkaar en trok haar hand gauw terug, ze keek naar de kater en terwijl ze dat deed kwamen er vage herinnering van de kat die naast een wolf lag maar ze schudde gauw die gedachten, dat was belachelijk maar ze merkte wel dat ze zich wat ontspanner voelde met de kater in de buurt.

(ghehehe ze vertrouwd Vik eerder xD)

Vik zag haar blik en knikte rustig. Ze herinnerde zich iets. Jack zag wat Delia deed, maar kon het nog steeds niet bevatten. Alles wat ze gedaan hadden en beleeft nog belooft aan elkaar zat achter een sluier opgesloten die ze zichzelf moest maken om alles weer te kunnen herinneren. Jack gromde inwendig en liep een stukje uit haar buurt. Hoe kon hij haar er van overtuigen dat hij haar vriend was en geen vampier die de mensen bedreigde? Allerlij sirarios gingen door zijn gedachten heen, maar 1 ding was zeker ze vertrouwde hem niet meer en dat deed net zo veel pijn als dat ze het uit gemaakt zou hebben! Verdriet welde in hem op, maar Jack liet de tranen nog de emotie niet toe. Hij moest sterk zijn en haar vertrouwen terug winnen. 'We zullen je helpen je geheugen weer terug te krijgen voor zo ver ik met je mee gaan kan. Want waar jij vandaan komt is verboden gebied voor de vampiers en tot de tiende boom vanaf hier is voor jouw verboden terrein, want daar leven de vampiers. Mijn naam is Jack en wij waren goede vrienden.' zei Jack en draaide zich rustig naar Delia om en maakte een hoffelijke buiging voor haar. Jack had zich altijd al als een heer moeten gedragen thuis en had er altijd een hekel aan gehad, maar nu konden die lessen zeer handig zijn. Jack bleef vriendelijk naar haar glimlachen, maar hij voelde nog steeds diep van binnen een stekende pijn die hij niet uiten.

Blijkbaar was die jonge nook erg in de war en zag hoe de kater naar haar knikte. 'We zullen je helpen je geheugen weer terug te krijgen voor zo ver ik met je mee gaan kan. Want waar jij vandaan komt is verboden gebied voor de vampiers en tot de tiende boom vanaf hier is voor jouw verboden terrein, want daar leven de vampiers. Mijn naam is Jack en wij waren goede vrienden.' zei Jack en draaide zich rustig naar Delia om en maakte een hoffelijke buiging voor haar. Delia hield haar hoofd iets schuin? 'Waar heb jij het nou weer over?' vroeg ze zachtjes en stond op terwijl ze naar Jack keek 'Vampiers?' Haar stem sloeg even over toen ze nog is aan zijn woorden dacht. Bestonden die dingen dan? Het zou wel veel verklaren, zeker die sprekende kat of die lelijke vogel.

Waar hij het over had? 'Precies wat ik zeg daar leven de vampiers. Met hun duistere geouwehoer over mensen als vee gebruiken en zo! Bah, allemaal kolder als je het mij vraagt. Niet dat ik geen mensen bloed drink, maar ik bezorg tenminste geen lijken zoals zij dat wel doen!' zei hij nog al geirriteert al kon je duidelijk horen dat hij zijn irritatie niet jegens Delia had. Jack had geen goed woord voor ze over. 'Ik dronk eerst dieren bloed, maar een paar maanden geleden wilde je weten of het waar was dat mensen genoten bij een vampieren beet. Ik wilde je eerst niet helpen daar in omdat we beide er de gevolgen er niet van kende, maar uit eindelijk wist jij me te overtuigen en had ik je.. euh... zeg maar geholpen met je experiment. Zins dien ben ik daardoor gedwongen mensen bloed te drinken die in in zakken betaal bij een bloedbank.' begon hij met vertellen. Hij had eerst willen zeggen gebeten, maar geholpen klonk beter en schrok haar misschien niet zo af...

Precies wat ik zeg daar leven de vampiers. Met hun duistere geouwehoer over mensen als vee gebruiken en zo! Bah, allemaal kolder als je het mij vraagt. Niet dat ik geen mensen bloed drink, maar ik bezorg tenminste geen lijken zoals zij dat wel doen!' zei hij nog al geirriteert, ze voelde rillingen over haar heen lopen. Vampieren? Bloed? 'Ik dronk eerst dieren bloed, maar een paar maanden geleden wilde je weten of het waar was dat mensen genoten bij een vampieren beet. Ik wilde je eerst niet helpen daar in omdat we beide er de gevolgen er niet van kende, maar uit eindelijk wist jij me te overtuigen en had ik je.. euh... zeg maar geholpen met je experiment. Zins dien ben ik daardoor gedwongen mensen bloed te drinken die in in zakken betaal bij een bloedbank.' begon hij met vertellen. Het is dat ze neit verder naar achter kon maar de boom hield haar tegen. 'dus...jij bent een vampier en dat ding is?' vroeg ze met een bevend stem terwijl ze naar de kater keek. Echt waar, nog een beetje en ze zou flauw vallen...

Delia leek bijna van haar stokje te gaan? 'Ja ik ben een vampier en ik ben er niet trots op. Dit is Vik een demon die wakker geworden was van jouw bloed. Eerst wist niet eens dat hij vanuit Ierland in me gekropen was, maar Vincent heeft me geholpen en hoe weet ik nog steeds niet, maar ik ben blij dat hij eruit is.' antwoorde hij op haar vraag. Jack plofte op de grond neer in kleermakers zit en dacht na. Hoe kon hij haar nog meer helpen zonder te laten schrikken of schrik aanjagen ze was al bang genoeg?

'Ja ik ben een vampier en ik ben er niet trots op. Dit is Vik een demon die wakker geworden was van jouw bloed. Eerst wist niet eens dat hij vanuit Ierland in me gekropen was, maar Vincent heeft me geholpen en hoe weet ik nog steeds niet, maar ik ben blij dat hij eruit is.' antwoorde hij op haar vraag. Jack plofte op de grond neer in kleermakers zit, dit werd te veel, vampier, demon, Ierland? Alles begon om haar heen te draaien en ze voelde heo alles zwart voor haar werd, ze zakte door haar voeten. Het klonk allemaal zo vaag bekend maar ze wou het gewoon niet geloven, ze was er gewoon nog niet klaar voor.

Dit ging je toch niet menen? Delia viel flauw en Vik was als eerste bij haar door in zijn demonen vorm haar op te vangen. Jack sprong bezorgt op en legde haar goed op de rug van Vik. Samen brachten ze haar naar zijn huisje, waar kon hij anders naar toe? Eenmaal binnen tilde Jack haar op en legde Delia in zijn bed neer met de deken haar toe gestopt. Nu was het wachten tot ze weer bij kwam. Om haar niet opnieuw te laten schrikken ging Jackop de bank zitten om na te denken...

Haar hoofd deed nog meer pijn nadat ze wakker werd. Een kreun ontsnapte uit haar mond en ze tilde haar hoofd op 'Aww, heb je en aspirientje ofzo? het lijkt als of mijn kop uitelkaar barst.' Ze keek op en zag die jongen en even kon het haar neit schelen dat hij een vampier was, haar hoofdpijn was er veel te erg voor! Ze keek naar de kater, wat vertelde men over katten, dat ie negatief energie nam? Zou dat ook bij demonen zo zijn?

Jack hoorde gekreun uit de slaapkamer komen en keek in haar richting. Vik hoorde net als Jack wat ze zei en sprong bij haar op bed. Normaal gaf hij negatieve energie, maar hij mocht Delia en wilde haar graag verlossen. 'Ik heb hier geen medicijnen nog vast voedsel.' zei hij rustig, stond op en liep richting de keuken om een groot glas water voor Delia in te schudden. Daarna liep hij naar haar toe en reikte haar het water aan. 'Hier daar zul je ook vast van opknappen?' zei hij half vragend en ging op bed zitten bij haar benen, maar raakte haar verder niet aan. Vik trok alle negatieve energie om zich heen weg en snorde vrolijk. Jack glimlachte om het gesnor en keek daarna weer naar Delia.

Ze zag hoe de kat namens Vik bij haar kwam. 'Ik heb hier geen medicijnen nog vast voedsel.' zei de jongen en kwam al gauw terug met een glas water en die ze dankbaar aan nam en er wat van dronk. Ze zette het glas al gauw neer en aaide Vik wat, ze sloot haar ogen en concentreerde zich op het gespin en gesnor. 'Hier daar zul je ook vast van opknappen?' zei hij half vragend en ging op bed zitten bij haar benen. Ze knikte en opende uiteindelijk haar ogen 'eeh bedankt...' Zei ze rustig.

Delia sloot even haar ogen vast genietend van het gespin van Vik. Het was een fijn geluid om te horen, maar ze opende ze weer en bedankte hen. 'Graag gedaan, maar weet je wel dat je tot de roedel behoort... Of tenminste daar wonend bent?' vroeg Jack schuchter, omdat hij niet wist of ze die herinnering wel had??? Vik voelde haar strelingen, voor dat ze bijna vrienden waren had Delia dat niet hoeven doen eigenlijk niemand niet zelfs Jack hoefte het niet altijd te proberen... 'Vik mag je echt. Dat was voor jullie gevochten hadden bij het meer wel anders. Maar jij besloot om hem toen warm te houden. Voor Demonen is kou vunest voiral wanneer ze in ijskoud water terecht komen en niet optijd warmte krijgen.' zei Jack met een flauwe glimlach en zag Vik nog naast Delia's wolven gedaante liggen.

'Graag gedaan, maar weet je wel dat je tot de roedel behoort... Of tenminste daar wonend bent?' vroeg Jack schuchter, ze keek hem met niet begrijpende ogen aan...'Roedel, zo iets bij de wolven? En nee, ik verblijf bij een vriend..' Zei ze zachtjes en onzeker. 'Vik mag je echt. Dat was voor jullie gevochten hadden bij het meer wel anders. Maar jij besloot om hem toen warm te houden. Voor Demonen is kou vunest voiral wanneer ze in ijskoud water terecht komen en niet optijd warmte krijgen.' zei Jack met een flauwe glimlach. Ze keek hem met haar bruine ogen aan en glimlachte zachtjes 'ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind het ook niet bepaald leuk om nat en koud te worden en ik denk iedereen wel.' Zei ze met een lichte grijnsje terwijl ze Vik bleef strelen.

ze keek hem met niet begrijpende ogen aan...'Roedel, zo iets bij de wolven? En nee, ik verblijf bij een vriend..' Zei ze zachtjes en onzeker. Ze keek hem met haar bruine ogen aan en glimlachte zachtjes 'ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind het ook niet bepaald leuk om nat en koud te worden en ik denk iedereen wel.' Zei ze met een lichte grijnsje terwijl ze Vik bleef strelen.
Jack grinnikte bij haar woorden. Ja daar had ze wel gelijk ik, maar toch was het voor hem minder erg. 'Ik zal er minder last van hebben. Vampiers kunnen prima tegen de kou, zelfs bij ijzig winterweer. Of je moet Vincent hebben die in de hitte uit de woestijn gewent, maar ik kan zo door het meer lopen zonder enig probleem net als de meeste vampiers hier uit Zanovon.' zei Jack en hij zag Vik even een van zijn ogen openen en grijnsde kort en stond op om later de wang van Delia te likken. b'Je kunt ook overdrijven Vik?' hij klonk een beetje jaloers, maar Jack kon het bijna erbergen al waren de laatste tonen goed te horen. Hij moest rustig aan doen en Vik ging meteen slijmen!

'Ik zal er minder last van hebben. Vampiers kunnen prima tegen de kou, zelfs bij ijzig winterweer. Of je moet Vincent hebben die in de hitte uit de woestijn gewent, maar ik kan zo door het meer lopen zonder enig probleem net als de meeste vampiers hier uit Zanovon.' zei Jack. Ze grinnikte lichtjes en haalde haar schouders op 'Tja maar dat zijn jullie alweer maar alsnog lijkt het mij ook niet leuk om plotseling nat te worden.' Zei ze rustig en voelde hoe Vik haar wang een lik gaf. 'Je kunt ook overdrijven Vik?' Hoorde ze nouw een jaloerse toon? Stiekem moest ze daar om glimlach maar ze verborg het en nam Vik op haar buik zodat ze kon liggen, haar hoofd deed nog steeds pijn maar ze kon het al beter nergeren, hoewel het best lastig is om hoofdpijn te negeren. Ze bleef Vik strelen en sloot haar ogen.

Daar had ze gelijk in. 'Plotseling nat worden niet nee, maar het was zijn eigenschuld had Vik je toen niet uitgedaagt was hij nooit nat geworden.' zei Jack en zag hoe ze Vik op haar borst zetten om te kunnen gaan liggen. Deze lachte van binnen omdat Jack zich inhouden moest, anders zou ze vast niks meervan hem willen weten? Jack voelde een nieuwe steek van jalozie door zijn lichaam gaan, maar suste zichzelf dat ze tijd nodig had om zich alles weer te herinneren. 'Wie is die vriend als ik vragen mag? Misschien ken ik hem wel.' vroeg Jack rustig in de hoopt dat Delia hem de naam van haar vriend vertellen zou???