Lost!!!

Delia kwam aangerent met een bezorgd uiterlijk. Jack glimlachte flauwtjes, die bezorgdheid miste hij zo net als al het andere dat hij van haar miste! 'Ik ben okay, maar het kind zal er een trauma aan over houden. Ze slaapt nu dus voorlopig zal ze rust hebben hoop ik, maar Vik zou haar kunnen helpen en de nare dingen in haar dromen weg houden zodat ze rustig door zal slapen.' zei Jack rustig en zag de helle kat al aan komen trippelen. Jack liep zijn huis in en legde haar op de bank met een kussen onder haar hoofd en een extra deken over het kind neer gelegt. Vik sprong aan het voeten einde erop en krulde zich op. Jack keek even naar Delia voor hij weer bezorgd naar het kind keek. 'Helaas hebben haar ouders het niet overleeft. Drie van het gezin waren door het ongeluk al te zwaar gewond, maar buiten haar was haar vader de enigste die niks hadden op wat schrammen na. De vampiers die zich van hen voeden zijn dood door de explosie, maar ik breng haar morgen naar het ziekenhuis zodat ze haar kunnen onderzoeken en andere familieleden berichten over haar verblijf plaatst.' vervolgde hij fluisterend.

! 'Ik ben okay, maar het kind zal er een trauma aan over houden. Ze slaapt nu dus voorlopig zal ze rust hebben hoop ik, maar Vik zou haar kunnen helpen en de nare dingen in haar dromen weg houden zodat ze rustig door zal slapen.' zei Jack en samen liepen ze naar binnen waar Jack haar op de bank legde met een kussen onder haar hoofd en een deken over haar heen. Ze bleef naar het kind bezorgd kijken en een herinnering kwam door haar heen en ze zag hoe een kind door een beer werd achtervolgd. Iemand schoot naar voren terwijl zij het kind in haar armen nam en probeerde te sussen. Ze werd uit haar gedachten gerukt door dat jack wat zei. 'Helaas hebben haar ouders het niet overleeft. Drie van het gezin waren door het ongeluk al te zwaar gewond, maar buiten haar was haar vader de enigste die niks hadden op wat schrammen na. De vampiers die zich van hen voeden zijn dood door de explosie, maar ik breng haar morgen naar het ziekenhuis zodat ze haar kunnen onderzoeken en andere familieleden berichten over haar verblijf plaatst.' vervolgde hij fluisterend. Ze knikte alleen maar en bleef naar het kind kijken. En klein kind die nog eigenlijk zou moeten spelen en naar school gaan en nu al zo een trauma gekregen. UIteindelijk stond ze op en liep naar een ander kamer waar ze op de stoel plofte en haar slaap masseerde 'Nog zo een klein kind, en nu al zo iets gebeurd.' Zei ze zachtjes terwijl ze het probeerde te bevatten.

Jack zag Delia naar een stoel gaan om te zitten. Hij bleef op zijn knie'en voor het kind zitten en rook haar zuivere bloed die door haar aderen stroomde. Even kwam zijn bloeddorst opzetten om zijn tanden in de huid van het hulpeloze kind te zetten, maar Jack hielt zich in en knikte bij Delia haar woorden. 'Laten we hopen dat ze erover heen groeit.' zei Jack zacht en liet zich naar achteren zakken zodat hij niet te dichtbij de verlijding was...

. 'Laten we hopen dat ze erover heen groeit.' zei Jack zacht en liet zich naar achteren zakken. Ze knikte en keek naar het kind. 'Ik hoop het, het lijkt mij zo zwaar zonder ouders en zeker als ze voor je ogen zijn gedood.' Zei ze zachtjes en schudde haar hoofd en keek naar Vik ' weetje zeker dat ie een demon is? Hij lijkt eerder een engeltje.' Zei ze plagend en keek nog steeds naar Vik.

Jack knikte, maar kon zich nog net i houden niet te gaan lachen en proesten daarom gesmoort. 'Laat hem dat maar niet horen. Vik kan erg slecht tegen als je hem met zoiets vergelijkt. Ik heb hem al een keertje gebombadeert volgens hem door zijn goede gedrag te prijzen. Demonen horen normaal slecht te doen, maar Vik is zins kon tot Omega in de onderwereld verzet die doen soms slechte dingen en soms goede. Hij was er zeker niet blij mee. Had Vik maar een ander uit moeten kiezen inplaatst van mij. Daarom had ik jouw toen ook aangevallen door Vik... Oh ja dat kon je nog niet weten, maar goed nu weet je het toch. Ondanks dat je toen met hem gevochten had is Vik je toch dankbaar hem geholpen te hebben op te warmen voor je terug naar de roedel moest.' vertelde Jack rustig en keek even naar Delia die vast niks begreep van zijn gehele verhaal?

Ze hoorde Jack proesten en glimlachte lichtjes. 'Laat hem dat maar niet horen. Vik kan erg slecht tegen als je hem met zoiets vergelijkt. Ik heb hem al een keertje gebombadeert volgens hem door zijn goede gedrag te prijzen. Demonen horen normaal slecht te doen, maar Vik is zins kon tot Omega in de onderwereld verzet die doen soms slechte dingen en soms goede. Hij was er zeker niet blij mee. Had Vik maar een ander uit moeten kiezen inplaatst van mij. Daarom had ik jouw toen ook aangevallen door Vik... Oh ja dat kon je nog niet weten, maar goed nu weet je het toch. Ondanks dat je toen met hem gevochten had is Vik je toch dankbaar hem geholpen te hebben op te warmen voor je terug naar de roedel moest.' vertelde Jack rustig, Bij verschillende dingen kwam er een belletje rinkelen ' Omega's: bedoeld in een roedel om je woeden op hun af te reageren, de enige met wie je mag vechten in de roedel, zij zijn de laagste en eten als laatste.' Het floepte uit haar mond en ze keek verward met de ogen van: Heb ik dat gezegd? Ze schudde even haar hoofd en keek weer naar de kater. 'nouja, hij is tenminste aardig tegen het meid.' Zei ze zachtjes.

Toen hij haar dat hoorde zeggen grijnsde Jack breed. 'Kennelijk beginnen sommige dingen terug te komen?' zei Jack half vragend. De nacht was diep in slaap, maar Jack wist wel beter.

Ze zag Jack breed grijnzen. 'Kennelijk beginnen sommige dingen terug te komen?' zei Jack half vragend. Ze haalde haar schouders op 'ik heb het vast ergens eens gelezen en nu komt het naar boven. Gebeurd wel is.' Zei ze kalm en voelde hoe haar oogleden zwaar begonnen te worden, ze had veel te weinig slaap gehad. Even sloot ze haar ogen om uit te rusten en zonder het te merken viel ze eigenlijk in slaap.

Ja ja, dat maakte ze hem niet wijs. Jack wachten geduldig op de ochtend toen hij drie regelmatige ademhalingen hoorde. Van het kind, van Vik en van Delia. Jack stond op en tilde Delia van de stoel. 'Straks heb je nog een stijve nek.' fluisterde hij zacht en bracht Delia naar zijn bed waar huj haar in legde en toe stopte. Ze was zo mooi! Zonder erbij na te denken boog Jack over haar heen en gaf Delia een kus op haar heerlijke zoete lippen. Daarna trok hij zich terug onder de nacht groet. 'Welterusten.' Daarna pakte hij nog een zak bloed die hij leeg dronk en ging weer bij het kind waken.

Delia viel in een lichte slaap en had ook gevoeld hoe Jack haar oppakte en iets tegen haar zei. 'Straks heb je nog een stijve nek.' fluisterde hij zacht, delia kreunde lichtjes maar liet hem begaan, al gauw voelde ze een zachte bed onder zich en ontspande zich,Jack stopte haar in en ze voelde koud lippen op die van ahar maar reageerde er verder niet op omdat ze steeds verder in slaap viel 'Welterusten.' Ze draaide zich om en ging op haar zij liggen terwijl ze zachtjes mompelde in haar slaap.

Jack hoorde Delia zachtjes kreunen, maar liet haar verder met rust. Vik en het meisje sliepen ook hij zat daar rustig te wachten, want een vampier hoefte niet perse te slapen tenzij ze niet genoeg voedsel tot zich namen. dDe uren regen aan een terwijl hij daar als een levenloos standbeeld zat. De ochtend bood zich aan en Jack rekte zich uit. ‘Nog langer en ik was stijf geweest!‘ mompelde hij en stond oo. Het was nog te vroeg om het kind naar het ziekenhuis te brengen, masr tegen een uur of 6 a 7 zou het vast goed komen.

Ze sliep heerlijk en had dit keer geen rare dromen. Ze had een rustig nacht enkreeg genoeg energie om de volgende dag vol te houden. Ze werd om 5 uur 's ochtends wakker en het eerste wat ze bemerkte was dat ze op een bed lag, goed ze kon zich niet precies herinneren dat ze hier heen kwam maar goed.Haar lippen voelde ook raar, als of ze naar iets verlangde war zij geen weet van had. Ze stond op en liep naar de woonkamer waar het kind lag te slapen, arm meid toch, zo jong en nu al zo alleen.

Toen hij Delia de kamer binnen hoorde komen glimlachte hij flauwtjes. Jack verlangde zo naar haar, maar Jack hielt zich in. Vooral zolang Delia haar heugen nog niet terug had! Zijn gevoelen verried meer dan genoeg alleen bereikte het zujn ogen niet.

Ze keek richting Jack en zag hoe hij naar haar glimlachte ' morgen.' Zei ze fluisterend en keek gauw weer naar het kind en naar Vik. Ze zagen er zo schattig uit. Ze liep weer uit de kamer en op een of ander maneir wist ze precies waar de badkamer was hier. Ze liep er naar toe en stapte de badkamer binnen waar ze haar gezicht vaste, vandaag zou ze terug moeten anders zou het verdacht zijn en plus ze meost weer onderzoeken, was het allemaal waar wat Jack had verteld of hadhij echt gewoon iets fouts geroken?

Delia begroeten hem en Jack knikte terug. Hij moest op zijn tellen passen, want zolang zij haar geheugen verloren was, was hij gedoemt zich in te houden. Hij zag haar naar de badkamer lopen en draaide zijn blik weer bij. 'Waarom moest dit net met haar gebeuren? Had het niet beter iemand anders kunnen wezen? Hoe lang zal het duren... hoe lang voor ze zich alles weer herinnert?' murmelde Jack zacht en planten zijn ellebogen op zijn benen en zijn gezicht in zijn handen. Jack werd gek van dit alles nu al en zijn liefde voor haar was onmetelijk! Jack zuchten onrustig en radeloos. Het enigste wat hij doen kon was Delia in de goede richting duwen, maar wat als het haar niet beviel wat ze te weten kwam? Wat als ze zich daardoor van hem afkeerde? Kon Jack dat dan wel aan?????

Ze begon een liedje te neurien terwijl ze haar gezicht goed bekeek, ze miste iets, iets heel belangerijks en dat kon ze voelen, ze kon voelen dat er een dee lvan har weg was wat belangerijk was...Wat nouals Vik gelijk had en er echt een wolf in haar sliep die nog niet wakker geworden was? Ze zou vandaag langs de bieb gaan en uitzoeken wat er over weerwolven te vinden was. Uiteindelijk liep ze terug naar de kamer en plofte op de stoel naast Jack ' Hoe laat wil je haar wegbrengen?' vroeg ze zachtjes.

Jack zat zo diep in gedachten dat hij Delia niet opgemerkt had. Zijn gevoelens raasde door hem heen. Misschien was hun liefde wel een ilusie geweest? Had hij gewoon naar een samen zijn met iemand gewilt? Jack keek op toen Delia hem wat vroeg. Het was al bijna 6 uur. 'Zo dadelijk.' zei hij schor en schraapte zijn keel even. 'En jij? Wat ga je straks doen?' vroeg hij en keek Delia vragend maar bezorgd aan.

Jack was blijkbaar diep in gedachten verzonken dat hij haar niet een bemerkte tot ze praten.'Zo dadelijk.' zei hij schor en schraapte zijn keel even. 'En jij? Wat ga je straks doen?' vroeg hij en keek haar vragendmaar ook bezorgd aan, Ze haalde haar schouders op 'Naar de bieb denk ik, dingen uitzoekenover hoe en wat, ik wil je verder ook niet echt opzadelen met mij.' Zei ze rustig en bleef naar het kind kijken.

De bied? 'Het meeste wat je daar vind is rommel en onwaarheden. Volgens de boeken zouden vampiers niet tegen daglicht kunnen. In zekere zin is het eerder de hitte, maar zonlicht kunnen we prima verdragen. Ook over weerwolfs hebben ze zo hun boekje klaar. Weerwolven zouden wrede moordenaars zijn die alleen met volle maan zouden veranderen en iedereen doden die op hun pad komt. Vampiers eerder dan mensen of andere weerwolven.'[/b] somde Jack op en ging recht zitten. Toen ze zei dat ze zichzelf niet bij hem wilde opzadelen verscheen een zachte glimlach. 'Ik zou het niet erg vinden als je bleef, maar doe wat je moet doen voor jouw gevoel. Dat is beter, maar je kunt altijd naar me toe komen als je wil.' zei Jack en keek Delia weer aan. Hoe wel hij het verborgen probeerde te houden slipte langzaam aan toch een verlangende blik in zijn ogen en omdat hij het zelf ook op merkte draaide Jack zijn blik weer af naar het kind.

'Het meeste wat je daar vind is rommel en onwaarheden. Volgens de boeken zouden vampiers niet tegen daglicht kunnen. In zekere zin is het eerder de hitte, maar zonlicht kunnen we prima verdragen. Ook over weerwolfs hebben ze zo hun boekje klaar. Weerwolven zouden wrede moordenaars zijn die alleen met volle maan zouden veranderen en iedereen doden die op hun pad komt. Vampiers eerder dan mensen of andere weerwolven.' Ze snoof, ' Misschien wil ik daar niet eens naar opzoeken, gewoon dingen opzoeken die mij niet duidelijk zijn.' Zei ze, okee het was niet waar maar als nog, dat hoefde hij niet te weten. 'Ik zou het niet erg vinden als je bleef, maar doe wat je moet doen voor jouw gevoel. Dat is beter, maar je kunt altijd naar me toe komen als je wil.' Ze haalde haar schouders op en keek naar hem, ze zag heel even verlangen in zijn ogen en een huivering ging door haar heen. Maar ze hield zich rustig. 'Ik denk dat jij ook wel privecy wil en ik wil dat niet verstoren.' Zei ze rustig en probeerde haar stem kalm te houden. Ze begon dit echt eng te vinden.

Verdraait! Jack kon een lichte trilling in haar stem horen, maar ze probeerde kalm te blijven. Hij knikte afwezig, niet in staat nog te antwoorden omdat hij bang was het verkeerde te zeggen. Jack vertrouwde zijn stem niet langer meer. Hij hielt ziels veel van Delia al vanaf dat ze die geleende jurk droeg die Jack even uit de winkel gebietst had. Jack dors Delia ook niet meer aan te kijken en zag Vik wakker worden. Deze schudden zich uit en rekte even zijn poten voor Jack op stond en naar de bank toe liep. 'Ik zal ze nu weg gaan brengen. Weet dat je altijd welkom bent Delia.' het klonk zacht, maar Jack forseerde zichzelf om dit te zeggen. Je kon het ook aan zijn stem horen. Jack tilde het meisje met deken en al op en wilde naar buiten lopen...

Goed, hier moest ze dus aan werken, aan haar houding en stem. Wnat JAck had de trilling er zeker gehoord. Ze bleef naar het kind kijken en zag Vik wakker worden en zich uitschudden. Ze zag hoe Jack opstond en naar het kind toe liep. 'Ik zal ze nu weg gaan brengen. Weet dat je altijd welkom bent Delia.' het klonk zacht, maar Jack forseerde zichzelf om dit te zeggen. Ze knikte en stond zelf maar op 'Ik ga wel mee zodat het niet verdacht lijkt want als een jongen het zelf brengt kan het mensen verkeerde gedachten opleveren.' Zei ze rustig en stond gauw op en liep naar hem toe. Ze keek naar het kind maar durfde niet naar JAck te kijken. Ze liet Jack eerst naar buiten gaan en deed de deur daarna dicht.

Delia wilde mee? Waarom, hij kon prima voor zichzelf zorgen! Jack kon niet langer dichtbij haar zijn. Vik bemerkte de spanning die in zijn lichaam aan het opbouwen was. 'Alleen ben ik sneller en dit is niet de eerste keer dat ik iemand daar heen breng.' zei hij met nog steeds een geforseerde stem. Jack wist niet of Delia al even snel als voor haar verlies van haar geheugen, maar 1 ding wist hij wel. Zo kon hij niet door gaan! Jack knikte enkel even naar Vik die begreep Delia tegen te moeten houden, maar haar geen pijn te doen. Zodra Jack begon te rennen veranderde Vik zich en blokkeerde enkel voor een paar tellen haar pad daarna werd hij weer een huiskat en klom in een van de bomen waar hij naar de omgeving ging zitten kijken. Jack wilde niet dat ze te vroeg zou merken dat hun twee verliefd op elkaar waren! Die blikken die ze nu al naar hem wierp, angst, onzekerheid en nog meer van zulke dingen maakte dat hij zich misplaatst voelde. Daardoor werd zijn liefde voor haar alleen maar sterker en de drang om haar in zijn armen te sluiten en nooit meer los te laten begon te verleidelijk te worden. Jack moest eerst rust in zijn lijf krijgen anders zou hij het zeker eruit flappen en misschien zou ze dan wel nooit meer wat met hem te maken willen hebben???

'Alleen ben ik sneller en dit is niet de eerste keer dat ik iemand daar heen breng.' zei hij met nog steeds een geforseerde stem. Okee dit begonvervelend te worden! Ze hield zich in om niet te grommen, juist ja, een jongen vol make-up komt een klein meisje brengen die helemaal in de war is. De mensen zouden meteen denken dat hij iets met haar gedaan heeft en dat zou hij kunnen vookomen als zij er bij was. Ze was dan geen actrice maar zo was het niet om mensen iets laten geloven. Toen jack er vandoor ging wou ze ook beginnen met rennen, ze had ontdekt dat ze een stuk sneller ging dan normale mensen. Maar Vik veranderde en versperde de uitgang, Nu ontsnapte een grom uit haar keel en het leek bijna op die van een echte wolf. Gelukkig ging dat beest gauw het boom in in zijn kleinere vormaat en Ze begon te rennen, Jack had een stuk voorsprong maar zij wist op een bijzondere manier de afkorting naar de ziekenhuis en ze stond daar dan, zonder te hijgen bij de deur te wachten tot ze Jack zou tegen komen. Zo makkelijk kwam hij niet van haar af.

Jack probeerde rustiger te worden, maar de gedachten aan haar bleven door zijn hoofd spoken. Hij wil niet dat ze nu zich te druk ging maken. Jack legde de personen altijd in de hal op de wacht stoelen om zich daarna weer terug te trekken. Zijn stilte modus was tot nu toe nog niet ontdekt door de mensen, maar als iemand ermee knoeien zou zou alles anders kunnen verlopen. Jammer genoeg had dit ziekenhuis geen andere ingang voor bezoekers en die hulp behoevend waren dan de hoofdingang waar Delia gek genoeg eerder nog stond dan hij aankwam. Zijn lijf was al iets rustiger geworden, maar nog lang niet helemaal. 'Hou je er buiten ik kan dit ook zonder jouw hulp.' maar dat zou edele hoop zijn, zeker met haar koppigheid!!!