Lost!!!

Jack keek Delia weer aan en glimlachte zacht. 'Het is niet erg, zo ben je altijd geweest.' zei Jack zacht, maar hij wist dat het haar roedel instinkt was. Jack stak zijn hand uit naar haar en legde die op haar arm. 'Maar je moet je eerst alles herinneren.' zei hij zacht en trok zijn hand weer terug. Jack hielt ontzettend veel van haar en hij wilde haar gelukkig zien.

'Het is niet erg, zo ben je altijd geweest.' zei Jack zacht, Ze knikte alleen maar, niet zeker wat ze er op kon zeggen. Ze voelde hoe Jacks hand op haar arm kwam en ze keek in zijn nu blauwe ogen aan. 'Maar je moet je eerst alles herinneren.' zei hij zacht en trok zijn hand weer terug. Ze snoof en keek weer weg 'Zo makkelijk is het niet, je weet gewoon niet wat je moet geloven en of dat wel echt is of dat verzonnen is.' Zei ze hopeloos en begon weer te zuigen aan haar rietje.

Een gepijnigde glimlach verscheen op zijn bezorgde gezicht. Het klopte vast. Het zou misschien wel bijna hetzelfde zijn als wanneer een mens ongewilt pas verandert was? Dan wist je ook niet wat je wel en niet moest geloven. Jack voelde zich vreselijk. Door dat constante heen en weer geslinger van zijn gevoelens wist Jack zich geen houding meer te geven en ging met zijn hoofd op zijn gekruiste armen naar buiten liggen kijken. 'Het komt hopelijk allemaal wel goed?' zijn stem klonk onzeker en er hing een tintje verdriet erin door, maar die was zo minimaal dat je goed moest luisteren om het te horen...

Jack zich geen houding meer te geven en ging met zijn hoofd op zijn gekruiste armen naar buiten liggen kijken. 'Het komt hopelijk allemaal wel goed?' zijn stem klonk onzeker en er hing een tintje verdriet erin door, op een of ander manier wist ze dat ze verdriet door zijn stem hoorde gaan. 'Ach joh, misschien moet ik mij laten lijden door mijn gevoel en neit door mijn gedachten...Ik weet het niet maar ik kom er vast wel.' Ze ize onzeker en begon op haar rietje te knabbelen.

Haar onzekerheid liet hem alleen nog maar meer verwart! Jack had ooit eens in het kasteel van Rhine opgevangen dat vampiers die verliefd werden een lange lijdens weg voor zich hadden. Natuurlijk geloofde hij er eerst nooit in, maar nu Delia haar geheugen kwijt bleek te zijn kwamen die verhalen weer naar boven. 'Kom laten we gaan kijken hoe het met de kleine gaat?' stelde hij voor ging recht zitten en dronk het water in een keer op. Het flesje gooide hij later in de afvalbak. Jack stond op en keek even naar Delia in de hoop dat ze mee zou gaan en of het kind niet gek zou worden? Wanneer het hem zag natuurlijk...

'Kom laten we gaan kijken hoe het met de kleine gaat?' stelde hij voor ging recht zitten en dronk het water in een keer op. Het flesje gooide hij later in de afvalbak. Ze stond op en gooide haar lege beker ook weg en pakte de teddy beer en drukte die tegen zich aan 'kom maar op!' Zei ze grijnzend en begon te lopen.

Die grijns? Die uitdagende toon, misschien dat ze zich toch alles zou kunnen gaan herinneren? Jack glimlachte wat vrolijker en liep achter haar aan. Hoewel hij zich iets beter voelde bleef het hem toch dwars zitten dat hij nog iets miste! De gangen waren vol bezoekers voor de zieken mensen die hier lagen. Op kamer B20 lag het kind, nou ja lag? Ze zat met haar beentjes op getrokken heen en weer te wiebbelen. Ze was vast nog overstuur van dat ze haar ouders verloren was? Waar Jack al bang voor was schrok het kind toch even toen ze hem zag. Een kort gilletje ontsnapte uit haar keel en de zuster die haar aan het voorlezen was geweest schrok op en wilde het kind kalmeren, maar toen ze zijn blauwe lenzen zag werd ze toch rustiger. Jack was blij dat Delia dat had voorgestelt anders was ze nooit rustig geworden!!!!

Delia liep vrolijk naar de ziekenhuis waar ze vroeg waar het klein meid lag. Ze liep rustig door de gangen en kwam al gauw aan bij B20. Ze liep naar binnen en zag hoe het meisje met opgetrokken beentjes heen en weer wiebelde, dit kind was duidelijk over stuur en ze kreeg er medelijden mee. Ze hoorde een korte gil van haar en de zuster wou haar net kalmeren maar het kind kalmeerde zich en en Ze glimlachte naar het kind en liep naar haar toe. 'hee meiske, ik zie dat je wakker bent?' Zei ze op een vrolijk toon en liep naar haar toe en ging op de bed zitten en probeerde gauw een naam verzinnen 'Mijn naam is....Delia en mijn vriend daar heet Jack en wij zijn vandaag je luisterende oren en vermakende handen.' Zei ze met een speels grijns, Ze zette de teddy naast haar 'Ooh en das meneer puffie.' Zei Delia en wees naar de witte teddy beer.

Delia was echt goed met dit soort dingen! Hij knikte toen ze zijn naam nemde en liep ook dichterbij. De zuster vertrok om hun even met haar alleen te laten, maar bleef in de buurt mocht het nodig zijn. ‘He hoe heet jij?‘ vroeg hij neutraal en ging op de kruk zitten waar de zuster eerder op gezeten had. Dat dinng gaf nog mee ook! Jack deed niks, maar had zijn voet per ongeluk tegen het knopje gezet waardoor de zitting naar beneden zakte. ‘Okay dat was dus niet de bedoeling!‘ maar het meisje vond het aardig vermakelijk en glimlachte zachtjes terwijl ze de beer van Delia aannam en zei hoe ze heten. Haar naam was Eva Horrings. Jack knikte en rommelde wat met de zittn voor hij met zijn hand over het knopje ging en het kussen van de omhoog schietende zitting bijna in zijn gezicht kreeg! Jack kon nog net op tijd weg duiken voor hij weer ging zitten en van Delia naar Eva keek.

Goed misschien was Jack hier niet zo goed in maar zij ook niet. ‘He hoe heet jij?‘ vroeg Jack neutral en ze zag hoe hij naar de krukje liep waar dezuster net op zat. Op een of ander manier raakte hij een knop an waar door hij naar beneden schoot. Ze grinnikte en zag dat het meisje het ook leuk vond. ‘Okay dat was dus niet de bedoeling!‘ Ze rginnikte nog steeds zachtjes en zag hoe het meisje het beer aan nam en glimlachte. Ze noemde haar naam: Eva Horrings. Jack knikte en rommelde wat met de zittn voor hij met zijn hand over het knopje ging en het kussen van de omhoog schietende zitting bijna in zijn gezicht kreeg! Allebei schoten ze tegelijke tijd in de lach, Jack was toch erg goed in om mensen te laten lachen en ze probeerde wat rustiger te ademen en keek naar Eva 'Ik vidn hem toch aardig goed in dit werk, hij zou zo voor clinie clown door kunnen gaan.' Zei ze en knipoogde naar het meisje, ze had een doos en schmink hier liggen dus als zij Jack zou vasthouden zou het meisje hem kunnen beschilderen.

Jack grijnsde bij haar woorden en gelach, maar voor clown doorgaan? Goed voor 1 keer zou het niet erg zijn. Het ging om het kind en dan kon hij toch wel voo even gek doen? Notabene had ze een rot tijd achter de rug die nog wel even aan zou houden door het verlies van haar ouders! ‘Eigenlijk heb ik het niet zo op clowns, maar vooruit. Je krijgt niet iets voor niets!‘ zei hij glimlachend en schoof de kruk dichter naar het bed zodat Eva haar gang kon gaan...

‘Eigenlijk heb ik het niet zo op clowns, maar vooruit. Je krijgt niet iets voor niets!‘ zei hij glimlachend en schoof de kruk dichter naar het bed zodat Eva haar gang kon gaan... Ze sprong op en pakte gauw het doos en overhandigde aan Eva 'Ooh grote kunstenares, hier hebt u uw gereedschap.' Zei ze eerbiedig en ging op haar knieen even zitten en grijnsde naar Evy die het aan nam en ze ging gauw naast haar zitten. Evy bekeek alle spullen e nebgon Jack helemaal te versieren met een paar tips van haar. Ze grijnsde terwijl ze zag hoe Evy helemaal los ging 'je word prachtig!' Zei ze lachend.

Delia begon eerbiedig het doosje aan Eva te geven. Jack bleef vriendelijk naar het meisje. Ze mocht niet bang worden nog zijn hoektanden aanschouwen! Jack probeerde zijn mond ietsjes open te houden waardoor zijn lippen ook wat steviger werden. Hij hoorde Delia wat tips geven en moest daat wel even om grinniken. 'Dat geloof ik graag met jouw tips?' zei hij toen Eva zich even van hem afgedraait had. Jack consentreerde zich weer op Eva. Haar bloed was nog zo zuiver net als van meerdere kinderen hier in het ziekenhuis! Hij hielt zich in, maar het bleef onvermijdelijk dat zijn rode gloed even oplichten. Het scheen door de lenzen heen waardoor ze even donker paars werden. Jack bemerkte hetzelf net te laat om zijn ogen te sluiten, maar Eva had het ook gezien!!! Ze bekeek hem even met argwaan, maar besloot toch door te gaan. Ze maakte het gedeelte om zijn lippen rood en bij een van de vegen trok ze zijn lip toch iets of wat een fractie van een seconden op waardoor zijn scherpe lange hoektank te zien was...

'Dat geloof ik graag met jouw tips?' zei hij toen Eva zich even van hem afgedraait had. Delia kon bemerken dat hij het zwaar had met zich onder controle houden en zag hoe zij ogen even oplichten waardoor je een paars tint had in plaats van blauw. eva bekeek het argewaan maar ging wel door. Ze was bezig met zijn lippen toen ze een liep iets te ver trok, 'hé Eva, denk je niet dat we de lippen met robijn rood kunnen schilderen?' vroeg ze gauw voor Eva de hoektand had kunnen zien want ze draaide zich naar haar om om de kleur te bekijken. Ze voelde zich opgelucht maar keek wel even streng naar Jack, vooral om izjn ogen ging het, om zijn tanden kon hij niks aan doen. Daarna keek ze gauw weer naar eva die zat te twijvelen over de kleuren.

Jack zag haar strenge blik en wist dat ze zijn gloeiende ogen bedoelde, maar dat legde hij haar later wel uit, maar Jack was allang blij dat ze Eva een tip gaf waardoor ze om keek en zijn hoektand niet kon zien. Voor de rest van de tijd en Eva vond het leuker om twee verschillende kleuren rood te gebruiken zodat de een een rand was en bekeek haar kunstwerkje. Toen ze er te vreden leek te zijn borg ze alles nettjes op. Jack stond op om in de spiegel zijn gezicht te gaan bekijken. Niet geplant, maar het werkte meteen op Eva's lachspieren. Het boek dat de zuster had achter gelaten was op de grond gevallen geweest toen Jack met de kruk aan het stoeien was geweest. Hij struikelde er overheen en viel languit.

Delia zag hoe Eva blij met ded 2 kleuren rood werkte en ze grijnsde naar Jack die er prachtig uit kwam. Ze bleef grijnzen terwijl Eva Bezig was. Eva borg alles netjes op toen ze er tevreden mee was en Jack stond op om zijn gezicht te bekijken, Ze lachte zachtjes toen ze zijn gezichts uitdrukking zag 'Iets anders dan je gewend bent, Jackkie?' vroeg ze liefjes en zag hoe hij terug liep en over de boek struikelde. Ze schoten allebei in de lach en ze stond op om hem overeind te helpen. 'Je moet ook niet zo klunzig zijn lieverd. Hoewel de clownwerd wel goed bij je past.' Zei ze giechelend. Het gebeurde plots maar de woorden schoten gewoon uit haar mond en toen ze dat doorkreeg voelde ze haar wangen rood worden.

Jack grijnsde lichtjes zodat zijn hoektanden niet goed te zien waren. ‘Ach dat hoor er nu eenmaal bij.‘ zei Jack en keek even naar Eva die nog steeds dubbel lag. Goed nu had hij haar toch mooi vrolijk gekregen met de hulp van Delia. Voetstappen waren te horen in de gang haastige zelfs? Jack ging naar zijn kruk en opnieuw kwam hij per ongeluk met zijn voet tegen het knopje. Hij zakte net nasr beneden toen een man en vrouw binnen kwamen. Het bleken een oom en tante van het meisje te wezen.

Ze zag hem lichtjes grijnzen en grijnsde zelf ook terug terwijl ze hem overeind hielp. ‘Ach dat hoor er nu eenmaal bij.‘ zei Jack en keek even naar Eva die nog steeds dubbel lag. Ze grinnikte en bleef stil toen ze voetstappen hoorde, snelle voetstappen van mensen die haasten. Jack ging weer op de kruk zitten en was weer onhandig, ze zaghoe 2 oudere mensen binnen kwamen die blijkbaar oom en tante van Eva waren. Ze pakte gauw Jack bij zijn boven arm en trok hem naar buiten zodat de familie en Eva privecy hadden. Ze ging zelf zitten en zuchten. ' Nouja, we hadden haar aan het lachen gekregen.' Zei ze rustig en keek naar haar handen, ze voelde zich vermoeid en wou nu zelf het liefst in iemands armen liggen.

Delia trok hem mee en Jack volgde haar zonder tegenwerkingen. Maar die blik van die man! Jack zou zwaren dat hij hem eerder had gezien. Eerst zocht hij de WC‘s op om zijn gezicht weer schoon te maken en gebruikte meteen zijn parfum zodat zijn vampiergeur weer gemaskeert werd. Daarna liep hij naar buiten en zag dat Delia moe was. Hij liep naar hasr toe en trok haar mee naar de wachtruimte. ‘Kom ga even zitten.‘ zei hij en sloot zijn arm om haar heen.

jack verdween in de WC en ze bleef wachten tot hij er uit was met zijn schone gezicht. Ze bleef vermoeid op hem wachten en al gauw was hij weer terug, ze glimlachte lichtjes naar hem toen ze zijn schone gezicht zag. Dit keer trok Jack haar mee naar de wachtruimte. ‘Kom ga even zitten.‘ zei hij en sloot zijn arm om haar heen. Dit was vaag maar automatisch nestelde ze zich in zijn armen en legde haar hoofd op zijn borst ' Die Oom van Eva is dood eng.' Zei ze zachtjes tegen Jack terwijl ze met zijn ogen gesloten bleef zitten etegn hem aan.

Delia nestelde zich tegen hem aan. Het was een vertrouwt gevoel dat hem overspoelde. ‘Zeg dat wel, maar ik heb zo‘n vermoeden dat hij een vampierjager is!‘ zei Jack zachtjes in haar oor. Niemand hoefte te weten dat hij een vampier was!!!

‘Zeg dat wel, maar ik heb zo‘n vermoeden dat hij een vampierjager is!‘ zei Jack zachtjes in haar oor. Ze keek even omhoog in zijn paarse oegn 'dan moet je vooral goed oppassen als ik jou was geweest!' Murmelde ze zachtjes en legde haar hoofd weer tegen zijn borst en sloot haar ogen, dit voelde zo vertrouwen, zo fijn aan! Ze wou dat ze even pauze kon drukken zodat alles stil stond e nze van dit momment kon genieten.

Jack knikte, maar dat kon ze onmogelijk zien. Hij wist dat ie voorzichtig moest zijn vooral in deze maandenwaren er meerdere vampierjagers op gestaan. Allemaal hadden ze wel iemand verloren aan de bloeddorst vam zijn soort. ‘Ik weet het, maar ik ben niet zoals de meeste van mijn soort.‘ zei Jaxk zacht en streelde met zijn duim over haar wang.

‘Ik weet het, maar ik ben niet zoals de meeste van mijn soort.‘ zei Jaxk zacht en streelde met zijn duim over haar wang. Ze knikte 'Weet ik maar dat weten zij niet, ze zullen je aanzien voor een bloeddorstig monster die hun kind opvrolijkte en zich liet beschilderen.' Zei ze zachtjes en grinnikend terwijl ze nog steeds haar hoofd op zijn borst hield. In de verte hoorde ze hoe de deur open ging en kleine voetstappen hun kant op kwamen, ze tilde haar hoofd op en zag hoe een klein meid op haar nek vloog, Ze sloeg haar armen om haar heen als een knuffel en zag van uit haar oghoek de 2 oudere naar hun toe komen 'Ik mag naar huis zolang ik neit te veel doe!' Zei een kinder stem en ze glimlachte lichtjes.

Jack wist dat ze geljk had. Ze zouden vast denken dat hij bij Evs een wit voetje wilde halen zodat ze een gemakkelijke prooi zou zijn! Jack hoorde ook Eva‘s kleine voetstapjes en zag haar om Delia‘s nek vliegen. Hij deed niks om geen argwaan bij de man te wekken. ‘Zo lang je maar bij je vriendjes blijft en bij je verzorgers.‘ zei Jack rustig. Je hoorde de man snuiven toen Jack dat zei, maar Jack bedoelde er niks kwaads mee. De tante van Eva loodste haar alvast mee al bleef haar oom even staan. "Je blijft bij haar uit de buurt!" klonk de dreiging, maar Jack ging er niet op in voor de man daarna vertrok.