Lost!!!

'Plotseling nat worden niet nee, maar het was zijn eigenschuld had Vik je toen niet uitgedaagt was hij nooit nat geworden.' zei Jack en Ze knikte met een grijns. Ze hield zijn gezicht in de gaten om te zien wat zijn reactie was, blijkbaar vond hij dit nou niet echt leuk dat ze zo deed met zijn kat...nee Demon.Het was allemaal zo verwarrend, alles eigenlijk, misschien was dit een droom? Ze zou wakker worden en alles zou normaal zijn? Nee dat was te mooi voor worden. 'Wie is die vriend als ik vragen mag? Misschien ken ik hem wel.' vroeg Jack rustig en ze keek hem even aan en legde haar hoofd weer in haar kussen. 'Sasuke en een lelijk vogel waar ik de naam even niet van weet.' Zei ze met een grijnsje.

Toen ze zei dat de naam van haar vriend Sasuke was sprong zijn hart even op van opluchting. Vreemd omdat zijn hart eigenlijk dood hoorde te zijn? Een zachte glimlach verscheen op zijn lippen. 'Die naam ken ik, maar hem persoonlijk niet echt. Ik heb Sasuke gezien bij het grote oorlogsveld. De sneeuw lag daar meters dik zeer moeilijk om er te jagen, maar daar heb ik toch twee hazen toen der tijd gevangen. Maar van een vogel heb ik toen niks gezien?' zei Jack en keek even naar buiten en zag dat het al aan het schemeren was. Geen goede tijd om buiten nog rond te hangen! Die nachtschemering! Snelle voetstappen, zijn gejaagde ademhaling en die vreselijke lach! De brandende pijn die zijn lichaam leek te gaan splijten! Het gegrom en geschreeuw! Jack zag ongevraagt alles van die nacht weer voor zijn ogen voltrekken. Alles was opnieuw helderder, maar toch rees de vraag? Die kreet had hij eerder gehoort, maar zag nu dat de vampier een van de vampierjagers vreselijk verwond had toen de wolf een einde aan zijn bestaan wilde maken. De man miste een arm waar het bloed uitspoot, maar de vampier werd gedood en ze moesten de jager zo snel mogelijk brengen naar het ziekenhuis!!! jack schrok wakker uit de herinnering die hem zolang gekwelt had. 'Je had gelijk!? Maar niet omdat ze mij vergeten waren, ze moesten iemand die zwaar gewond was wegbrengen!!' zijn stem eerst zacht en fluisterend, maar hij won steeds meer aan kracht tot zijn stem weer normaal klonk. Zijn maker had hem gered van de complete dood! Jack kon het nog niet bevatten en stond op. Hij begon te ijsberen en na te denken. Als zijn maker geen andere uit weg had gezien dan had hij zichzelf op geoffert om hem als vampier te laten ontsnappen om een afleiding te cre'eeren! Jack pakte zijn hoofd vast terwijl hij ijsbeerde en probeerde rustig te worden. Deze eindelijke vonds was een hele grote informatie bron! Uiteindelijk zetten hij zijn rug tegen de muur om zich daarna te laten zakken en rustig te worden.

Een zachte glimlach verscheen op zijn lippen. 'Die naam ken ik, maar hem persoonlijk niet echt. Ik heb Sasuke gezien bij het grote oorlogsveld. De sneeuw lag daar meters dik zeer moeilijk om er te jagen, maar daar heb ik toch twee hazen toen der tijd gevangen. Maar van een vogel heb ik toen niks gezien?' zei Jack en keek even naar buiten en zag dat het al aan het schemeren was. Ze bleef stil terwijl ze nadacht over wat hij had gezegd...Oorlogsveld, daar was ze gevonedn, tenminste als dat een hele grote open plek was..Het was vaag maar en borrelde iets op en ergens diep inzich wist ze waarom die plek zo hete maar ze kon zich gewoon niet herinneren! Dit was zo zenuwslopen! 'Je had gelijk!? Maar niet omdat ze mij vergeten waren, ze moesten iemand die zwaar gewond was wegbrengen!!' zijn stem eerst zacht en fluisterend, maar hij won steeds meer aan kracht tot zijn stem weer normaal klonk. Ze keek vragend naar Jack en zag hem ijsberen, die jongen was zeker gek in zijn hoofd, maar goed voor ze kon vragen legde ze haar hoofd in de kussen en sloot haar ogen, vermoeid dat ze was, van al het informatie dat bij was gekomen, van alles en hoe erg verwarrend dat was.

Deze info gaf Jack een andere kijk op zijn leven als Vampier. Zijn maker moest ook geweten hebben dat Jack veranderen zou? Het was rustig en hij keek op, maar zag niks bijzonders. Delia leek te slapen, maar hij was te opgewonden om dat te kunnen. Hij was niet gek, maar nu pas besefte hij dat ze natuurlijk niet snapte wat hij net gezegd had??? Oh waarom moest ze haargeheugen dan ook kwijt raken? Een nog betere vraag was wie was hier verantwoordelijk voor? Jack voelde zijn keel branden en stond op. Moedeloos slenterde hij naar de keuken om een zak bloed te pakken en leeg te drinken. Het lipje trok hij eraf en zetten het slangetje aan zijn lippen om de zak leeg te zuigen. De geur die daar even bij vrij kwam was natuurlijk te ruiken, maar Jack ging op het aanrecht zitten terwijl hij het bloed verorberde.

Een onrustig slaap was bij haar aan komen wandelen en Ze wist niet wat echt was en wat niet. uitiendelijk nadat er veel beelden waren langs gekomen stopte het bij de geboorte! Ze leek net een schim terwijl een vrouw op tafel lag en er een paar vrouwen om heen stonden 'Niet opgeven Leila!' riep een vrouw en Ze zag vaan door een gaatje tussen de vrouwen hoe een kind naar buiten kwam, het was een afschuwelijke beeld maar ook weer liet het een belletje diep in haar rinkelen. Nog voor ze goed kon zien hoe het kind er uit zag, schrok ze wakker e nhaalde diep adem. HAar maag begon te knorren, dus dit was de oorzaak waarom ze wakker was geworden.

Jack gooide de lege zak weg en liep naar de woonkamer waar hij op de bank ging zitten en legde zijn benen languit op de bank waardoor hij half lag en zat. Zijn gedachten raasde opnieuw door zijn hoofd, maar nu hoe hij Delia helpen kon?
(Sorry kort, maar ben druk.) ;)

Ze legde Vik zachtjes neer naast zich en stond op, toen ze met een ruk opstond voelde ze ales duizelen en haar maag begon weer te rommelen. Ze liep zachtjes naar de woonkamer waar ze zag waar Jack lag, hij leek niet bepaald te slapen..'Eeh, heb je echt niks in huis? Geen kruimeltje?' vroeg ze onschuldig en glimlachte verlegen, dit was best raar om het aan hem te vragen maar het voelde ook vertrouwt aan.

Jack zat diep in gedachten, maar toen hij Delia hoorde vragen of hij echt niks in huis had keek hij haar aan. Delia had kennelijk honger? 'Ik kan wel wat voor je vangen in het bos als je wil?' vroeg Jack en hij ging recht zitten. Ze hadden vroeger vaker gejagen, maar dat kon Delia nu waarschijnlijk niet herinneren... Jack stond op en liep naar haar toe, maar raakte haar niet aan wat Jack uitermaten vreselijk vond. Zijn geliefde niet te kunnen aanraken omdat ze zich niets meer kon herinneren? Hij keek haar rustig en vragend aan. Mocht ze wild willen eten dan zou Jack het voor haar vangen???

'Ik kan wel wat voor je vangen in het bos als je wil?' vroeg Jack en hij ging recht zitten. Ze keek hem vragend aan...Wild? Okee das vaag en het vlees rauw eten? Het klonk nou niet bepaald smakelijk. Toen hij naar haar toe kwam dacht ze even dat hij haar ging aanraken maar dat deed haar niet. 'eeeh en dan rauw eten?' vroeg ze onzeker.

Okay? Wist ze dan ook niet meer dat ze een weerwolf was????? 'euh, da... zoiets at je altijd. Vroeger bedoel ik voor jij je geheugen verloor. Maar hier in de buurt staat ook een verrijbare frietwagen als je zoiets liever hebt?' hij probeerde normaal te klinken, maar Jack wist dat hij anders klonk, maar daarin wilde Jack niet toegeven...

'euh, da... zoiets at je altijd. Vroeger bedoel ik voor jij je geheugen verloor. Maar hier in de buurt staat ook een verrijbare frietwagen als je zoiets liever hebt?' hij probeerde normaal te klinken, maar lukte hem niet en dat kon ze horen, een rilling liep over haar rug...Rauw eten...brr ze moest er niet aan denken 'Eh, ik ben geen beest ofzo om rauw te eten en ik heb wel wat geld bij me.' Begon ze en ze schaamde zich eigenlijk om tegen deze persoon dat te zeggen.

Jack begon te grinniken bij haar woorden dat ze geen was of zo. 'Misschien dat jij je het niet herinnert, maar je bent geen compleet mens Delia. Je bent een weerwolf.' zei hij nu serieus en knikte bij haar woorden dat ze zelf geld bij had. 'Geef maar dan zal wat bij het friettentje gaan halen.' zei Jack rustig en wachtengeduldig.

'Misschien dat jij je het niet herinnert, maar je bent geen compleet mens Delia. Je bent een weerwolf.' Deze gast is echt gestoord! Als of zij een weerwolf was? Ha, wat heeft hij genomen of geroken voor ze hem tegenkwam? Vast iets heel sterks! 'Geef maar dan zal wat bij het friettentje gaan halen.' zei Jack rustig en wachtengeduldig. Ze schudde haar hoofd 'Ik denk dat ik maar weer ga, dan kan ik goed rusten daar en breng ik je niet in ongemak.' Zei ze en probeerde haar stem niet omhoog laten gaan. Ze wou hier echt weg! Heel snel weg!

Jack schrok wel toen ze zei dat ze weg wilde gaan. Jack schudden zijn hoofd. 'Je kunt in de nacht niet naar buiten gaan. Je loopt zeker nu te veel gevaar!' waarschude Jack en hoopte dat ze het zou begrijpen???

Ze zag Jack zijn hoofd schudden. 'Je kunt in de nacht niet naar buiten gaan. Je loopt zeker nu te veel gevaar!' waarschude Jack en ze zuchten, ja natuurlijk! Het was nacht...Pff wat kon ze soms dom zijn...Ze zou moeten wachten tot het ochtend werd en daarna zou ze meteen vertrekken, want hier was het misschien even gevaarlijk als daar buiten...maar ze moest even frisse lucht scheppen en haar gedachten op gang zetten. 'Goed dan, maar ik ga wel even naar buiten ik meot echt frisse lucht hebben.' Ze liep naar de deur en voor ze naar buiten ging 'Maak je geen zorgen, ik ben in de buurt.' Zei ze zachtjes en liep naar buiten. Op een of ander manier wist ze dat naast zjin huis een afgehakte boomstam stond waar ze op kon zitten, ze liep er naar toe en plante zich er op en sloot haar ogen, alle gebeurtenissen raasden door haar hoofd, het was gewoon zo veel!

ze zuchten, ja natuurlijk! Het was nacht...Pff wat kon ze soms dom zijn...Ze zou moeten wachten tot het ochtend werd en daarna zou ze meteen vertrekken, want hier was het misschien even gevaarlijk als daar buiten...maar ze moest even frisse lucht scheppen en haar gedachten op gang zetten. 'Goed dan, maar ik ga wel even naar buiten ik meot echt frisse lucht hebben.' Ze liep naar de deur en voor ze naar buiten ging 'Maak je geen zorgen, ik ben in de buurt.' Zei ze zachtjes en liep naar buiten. Op een of ander manier wist ze dat naast zjin huis een afgehakte boomstam stond waar ze op kon zitten, ze liep er naar toe en plante zich er op en sloot haar ogen, alle gebeurtenissen raasden door haar hoofd, het was gewoon zo veel! Jack was bezorgt om haar veiligheid. Goed alle info die ze nu binnen kreeg was misschien veel, maar het was allemaal waar! Jack knikte enkel, maar ze moest niet alleen frisse lucht hebben maar ook eten! Jack pakte een van de beurzen die de mensen in het bos verloren waren en tikte Vik aan. 'Let even op Delia dan ga ik even wat te eten voor haar halen!' zei Jack zacht en zag Vik hem even aankijken die knikte en ook naar buiten liep samen met Jack. 'Ik zal even wat te eten voor je halen blijf in de buurt dan zal je niks overkomen.' zei Jack tegen Delia voor hij verdween in een snelle sprint. Vlakbij het friettentje stopte Jack en liep rustig naar de verkoper waar hij een menu bestelde voor Delia. Het duurde even, maar het zat in een warmhoud tasje dus onder het terug rennen lekker warm. Het duurde niet lang voor hij weer terug was en Jack was niet eens buiten adem. Hij glimlachte vriendelijk en wilde het tas met voedsel aan Delia geven. Zelf had hij er niks aan.

Ze sloot haar ogen en dacht na, het kon gewoon niet allemaal waar zijn, het waren gewoon dingen die niet klopten...Vampieren, demonen en weerwolven...Wat komt er nog meer? Eenhoorns? Cyklopen? Gorgones? Het kon niet gekker worden.. Ze zuchten en probeerde dingen op een rijtje te zetten maar ze kwam niet verder dan 2...Toen stond Jack plotseling voor haar neus. Ze keek met grote ogen naar hem en zag hoe hij iets aan haar gaf. Ze nam het behoedzaam aan en toen ze het rook begon haar maag te rommelen en ze halde het er gauw af en begon te eten. Ze maakte wat plek voor hem tussen de frietjes door 'Zo en vertel is wat jij over 'mij' weet' Zei ze rustig en bleef eten.

Ze sloot haar ogen en dacht na, het kon gewoon niet allemaal waar zijn, het waren gewoon dingen die niet klopten...Vampieren, demonen en weerwolven...Wat komt er nog meer? Eenhoorns? Cyklopen? Gorgones? Het kon niet gekker worden.. Ze zuchten en probeerde dingen op een rijtje te zetten maar ze kwam niet verder dan 2...Toen stond Jack plotseling voor haar neus. Ze keek met grote ogen naar hem en zag hoe hij iets aan haar gaf. Ze nam het behoedzaam aan en toen ze het rook begon haar maag te rommelen en ze halde het er gauw af en begon te eten. Ze maakte wat plek voor hem tussen de frietjes door 'Zo en vertel is wat jij over 'mij' weet' Zei ze rustig en bleef eten. Gelukkig pakte ze het tasje aan en hij zuchten bij haar vraag. 'Wat ik allemaal over jouw weet?' vroeg Jack en hij plofte op de grond neer. Dat was een heleboel maar ook wer niks! 'Wel ik weet dat jij eigenlijk in de roedel van Lune geboren bent dat heb je mezelf ooit eens vertelt. Je bent koppig, maar ook weer erg aardig zodra de personen weten hoe jij in elkaar steekt. Je kunt geestig zijn, maar ook erg uit de hoek komen als het je niet zint. Jij vond net als ik dat de strijd tussen de vampiers en de weerwolven niet nodig is. Het verbond dat ze gesloten hadden verbied elk contact tussen de beide rassen, maar door onze vriendschap breken we die regel en meer. Maar dat is iets dat je beter zelf kan herinneren. Je hebt en hoge rang in de roedel dus ze zullen je wel missen nu?' bgegon Jack met vertellen en hij was rustig, maar hielt het gedeelte nog verborgen dat ze verliefd op elkaar waren.

'Wat ik allemaal over jouw weet?' vroeg Jack en hij plofte op de grond neer. Dat was een heleboel maar ook wer niks! 'Wel ik weet dat jij eigenlijk in de roedel van Lune geboren bent dat heb je mezelf ooit eens vertelt. Je bent koppig, maar ook weer erg aardig zodra de personen weten hoe jij in elkaar steekt. Je kunt geestig zijn, maar ook erg uit de hoek komen als het je niet zint. Jij vond net als ik dat de strijd tussen de vampiers en de weerwolven niet nodig is. Het verbond dat ze gesloten hadden verbied elk contact tussen de beide rassen, maar door onze vriendschap breken we die regel en meer. Maar dat is iets dat je beter zelf kan herinneren. Je hebt en hoge rang in de roedel dus ze zullen je wel missen nu?' bgegon Jack met vertellen en hij was rustig, Ze luisterde tijdns het eten goed naar Jack en probeerde alles te begrijpen...Roedel? Hoge rang? Weerwolven? Ooh god, deze jongen heeft duidelijk iets genomen...Maar het kon eigenlijk ook wel weer, misschien...Ze herinnerde zich gewoon niet meer en het zou allemaal waar kunnen zijn. Ze schudde haar hoofd 'Hoe moet ik ooit in zo iets geloven...' Zei ze zachtjes en hopeloos en keek naar haar frietje.

Delia vroeg hoe ze dit allemaal zou moeten geloven. Jack had zelf nog geen ervaring met frienden of familie gehad die hun geheugen verloren waren. Hhij schudden zijn hoofd. [B]‘Dat weet ik niet, ik heb geen ervaring met personen die hun geheugen kwijt zijn, maar ik weet ddat het waar is. Vik kwam naar Delia toe. Als helle kat had hij niet alleen de gaven om energie op te nemen, maar ook te geven. Maar hij kon ook nog iets anders en dat was ook kat unikum. Vik veranderde in zijn demonen vorm en legde zijn snuit tegen haar voorhoofd. Meteen ontstond er contact tussen Delia en hem. Jack vroeg zich af wat hij van plan was, maar stoorde hen niet. Vik nam Delia mee naar haar mentale vorm in de kosmos en daar zag je ook haar andere helft van wat ze was. De wolf sliep alleen nog. Door herinneringen gebonden als een kalf bij de rodeo, maar deze deed nog geen poging om vrij te komen. ‘Geloof je ons nu? Zoodra jij je deze herinneringen eigen hebt gemaakt zal je wolf weer vrij zijn om met jouw in contact te komen, maar dan moet je veel mediteren om deze ketens van hem te bevrijden.‘ zei Vik en haalde zijn snuit weer van haar voorhoofd en verander terug in zijn kattenvorm.

Ze zuchten en knabbelde aan haar frietje terwijl ze nadacht. ‘Dat weet ik niet, ik heb geen ervaring met personen die hun geheugen kwijt zijn, maar ik weet ddat het waar is.' Ze zuchten, hoezo was het zo lastig? haar gedachten gingen door elkaar heen en ze probeerde iets te bedenken. Ze keek op toen Vik veranderde...VERANDERDE! Ze voelde zijn snuit tegen haar voorhoofd. ‘Geloof je ons nu? Zoodra jij je deze herinneringen eigen hebt gemaakt zal je wolf weer vrij zijn om met jouw in contact te komen, maar dan moet je veel mediteren om deze ketens van hem te bevrijden.‘ zei Vik en haalde zijn snuit weer van haar voorhoofd en verander terug in zijn kattenvorm. Er liep een rilling over haar rug en ze keek naar Vik en weer voelde ze barstend koppijn en ze kreunde, fijn en zij dacht even van af te zijn... 'Nouja, alles kan.' Zei ze rustig en schudde haar hoofd voor ze weer een frietje pakte en daar op begon te knabbelen.

Vik hoorde wat ze zei en grijnsde. 'Alles kan zolang je maar in jezelf gelooft.' zei Vik rustig en rekte zich uit. Jack stond op en hoorde in de verte een knal, maar niets van menselijke geur hing hier en Jack maakte zich ook geen zorgen. Echter de geur van bloed dreef zijn neusgaten binnen dus er was wel degelijk iets loos!!! 'Ga naar binnen en blijf daar. Dit zeg ik niet voor de lol, maar voor je eigenveiligheid!' zei Jack rustig, maar zijn stem verried al meer dan genoeg. Er waren andere vampiers in de buurt en dat was geen goed teken!

Ze zag Vik grijnzen. 'Alles kan zolang je maar in jezelf gelooft.' zei Vik rustig en rekte zich uit. Ze knikte nog niet overtuigd en schrok er van toen ze een knal hoorde en keek onrustig heen en weer, iets in haar wou vluchten en toen de wind draaide en een geur haar neusgatenbinnen kwam wat ze bijna niet kon herkennen nu haar wolf sliep maar iets diep inhaar herkende het wel en ze kreeg de neiging om op het geur af te rennen. Ga naar binnen en blijf daar. Dit zeg ik niet voor de lol, maar voor je eigenveiligheid!' zei Jack rustig, maar zijn stem verried al meer dan genoeg. Delia knikte met haar hoofd en pakte alles bij elkaar en ging gauw naar binnen hoewel wel iets in haar dit niet wou doen maar juist wou vechten!

Ze zag Vik grijnzen. Ze knikte nog niet overtuigd en schrok er van toen ze een knal hoorde en keek onrustig heen en weer, iets in haar wou vluchten en toen de wind draaide en een geur haar neusgatenbinnen kwam wat ze bijna niet kon herkennen nu haar wolf sliep maar iets diep inhaar herkende het wel en ze kreeg de neiging om op het geur af te rennen. Ga naar binnen en blijf daar. Dit zeg ik niet voor de lol, maar voor je eigenveiligheid!' zei Jack rustig, maar zijn stem verried al meer dan genoeg. Delia knikte met haar hoofd en pakte alles bij elkaar en ging gauw naar binnen hoewel wel iets in haar dit niet wou doen maar juist wou vechten! Jack zag haar vertrekken in het huisje en rende zelf naar de plek van het slagveld. Vik veranderde voor de zekerheid weer en bleef voor het huisje ijsberen zijn rode ogen op de plek gericht houden waar Jack heen gerent was. Een auto was tegen een van de bomen aan gerenden of ze waren de macht over het stuur verloren. Jack zocht en plekje in de boom vlakbij en keek toe hoe de vampiers zich te goed deden aan de bewusteloze mensen. Sommige waren te zwaar gewond om meteen naar het ziekenhuis gebracht te worden, maar andere waren dat niet. Eentje een kind van een jaar of 4 a 5 zat verscholen achter een van de stoelen waar de vader van het kind leeg gezogen werd door een van de vier vampiers. Jack zag dat ze veilig was voor het moment dus sprong hij naar beneden en landen stilletjes op zijn voeten en liep naar de auto die flink benzine lekte. Gelukkig was ze motor uit, maar heet dus het kon elk moment ontploffen!!! Jack trok de deur open en wilde net het kind uit de auto trekken toen de vampier die de vader gedood had hem waarschuwend aankeek. Jack liet zich niet intemideren en trok het kind eruit met en waarschuwende blik in zijn rode ogen. De andere vampiers deden niks omdat ze wisten dat Jack wel goed vechten kon wanneer hij wilde, maar die vaak uit de weg ging. Het meisje was flauw gevallen en Jack sprinten weg met het kind in zijn armen. Net op het moment dat hij 100 meter van de auto af was explodeerde de auto en nam de vier vampiers mee door ze aan stukken te scheuren en te verbranden. Hij schrok toch wel en keek even om. Een dikke rookwolk krinkelde naar boven en Jack liep rustig terug met het meisje in zijn armen.

Ze kon binnen niet rustig blijven zitten. Ze bleef heen en weer ijsberen en probeerde te bedenken welke gevaren daar waren. Ze bleef ijsberen, nergens kon ze rust vinden en de gedachten die door haar heen gingen waren vreselijk! Toen ze een knal hoorde schrok ze op en rende naar buiten en tuurde in het donker, hoeplijk was Jack niet gewond geraakt? Maar al gauw zag ze hem aankomen met een klein meisje, Ze rende op hem af en keek naar het meisje, ze leek ongedeerd. 'Gaat het wel goed met jou en met haar?' vroeg ze fluisterend en keek bezorgd.